ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Τ. ΗΛΙΑΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το Αρθρο 146 του Συντάγματος.

Ρένου Ιωάννου, από τη Λευκωσία,

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

-------------------

Για τον Αιτητή: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.

Για τους Καθ'ων η αίτηση: κα Τ. Πολυχρονίδου.

-------------------------

Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής προσβάλλει την εγκυρότητα της απόφασης της ΕΔΥ να προαγάγει αντί τον αιτητή, την Ηλιάνα Χαραλάμπους στη θέση του Ανώτερου Αρχιφοροθέτη στο Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων. Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω σε αυτό το στάδιο το μέρος εκείνο της σύστασης του Διευθυντή του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων όπως φαίνεται στα σχετικά πρακτικά της ΕΔΥ, που σχετίζεται με την παρούσα διαδικασία.

Ο αιτητής προβάλει 10 διαφορετικούς λόγους στην αίτηση του που θα δικαιολογούσαν την ακύρωση της σχετικής απόφασης. Με την έγγραφη αγόρευση του που περιέχεται σε 16 σελίδες αναπτύσσονται σφαιρικά διάφοροι λόγοι που μπορούν να συνοψισθούν στους πιο κάτω:

(1) Ο Διευθυντής επικαλέστηκε παράνομα τη δική του γνώση και πληροφορίες που συνέλεξε πρόωρα από τους Προϊστάμενους των υποψηφίων,

(2) Η σύσταση πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας και

Ο αιτητής εισηγείται ότι η αναφορά από το Διευθυντή ότι είχε διαβουλευθεί με τους άμεσα Προϊστάμενους των υποψηφίων και ότι πήρε τις απόψεις τους, είναι λόγος που μπορεί να οδηγήσει στην ακύρωση της απόφασης. Και τούτο γιατί

Δεν αποδέχομαι την πιο πάνω εισήγηση. Δεν υπάρχει νομοθετική ή νομολογιακή υποχρέωση ότι ο Προϊστάμενος ενός τμήματος θα πρέπει να καταγράφει τις απόψεις που εξέφρασαν διάφοροι λειτουργοί ως προς την ικανότητα ενός υποψηφίου για προαγωγή. Η νομολογία απαιτεί την καταγραφή των απόψεων του Διευθυντή ενός τμήματος, αλλά όχι όμως και τις απόψεις που άκουσε από άλλους λειτουργούς για να καταλήξει στην εισήγηση του. Οπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Σολωμού ν. Δημοκρατίας (Αίτηση 718/96 της 12/6/98),

Είναι η θέση του αιτητή ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας και τούτο γιατί συγκρούεται με το περιεχόμενο των φακέλων και είναι διατυπωμένη αόριστα και γενικά σε βαθμό που δεν επιτρέπει δικαστικό έλεγχο.

Δεν μπορώ να συμφωνήσω με την πιο πάνω άποψη. Μια διοικητική απόφαση πρέπει να είναι αιτιολογημένη έτσι που να παρέχει στο Δικαστήριο την ευχέρεια να ελέγχει τη νομιμότητα της. Η επάρκεια της αιτιολογίας κρίνεται ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά και τη φύση της κάθε υπόθεσης. Η αιτιολογία πρέπει να είναι ειδική και επαρκής. Δεν τίθεται θέμα έκτασης του λεκτικού αλλά ουσίας του περιεχομένου έτσι που να παρέχεται στο Δικαστήριο η ευχέρεια να προβεί σε ικανοποιητικό έλεγχο της εγκυρότητας της. (Ιδε Δημοκρατία ν. Σταύρου [1993] 3 Α.Α.Δ. 71).

Στην παρούσα περίπτωση η σύσταση του Διευθυντή είναι πλήρως δικαιολογημένη με σαφή αναφορά στα στοιχεία εκείνα που τον οδήγησαν να διαμορφώσει τη σύσταση του ότι το ενδιαφερόμενο μέρος, παρά την αρχαιότητα του αιτητή, ήταν το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για την προαγωγή.

Η εισήγηση επίσης ότι η σύσταση δεν υποστηρίζεται από το περιεχόμενο των φακέλων δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Από μια σύγκριση των υπηρεσιακών εκθέσεων τόσο του αιτητή όσο και του ενδιαφερόμενου μέρους φαίνεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει σε αξία (έστω και οριακά) και σε προσόντα. Είναι όμως παραδεκτό ότι ο αιτητής υπερέχει σε αρχαιότητα και τούτο λόγω ηλικίας γιατί άνκαι είχε προσληφθεί ταυτόχρονα την 1/3/90 μαζί με το ενδιαφερόμενο μέρος, εντούτοις υπερέχει λόγω ημερομηνίας γέννησης (ο αιτητής γεννήθηκε στις 14/9/59 σε αντίθεση με το ενδιαφερόμενο μέρος που γεννήθηκε στις 20/7/63). Ομως θα πρέπει να τονισθεί ότι η σημασία της αρχαιότητας σε περιπτώσεις όπου υπάρχει υπεροχή λόγω ηλικίας είναι ασήμαντη. (Αδάμου ν. Δημοκρατίας, Αίτηση 133/96 της 8/5/98).

Η εισήγηση ότι η σύσταση πάσχει αφού χρησιμοποιεί αόριστες και γενικές αναφορές (π.χ. οξυδέρκεια, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα) δεν γίνεται αποδεκτή. Η χρησιμοποίηση από το Διευθυντή λέξεων ή φράσεων που δεν υπάρχουν στις ετήσιες εκθέσεις δεν σημαίνει ότι ο Διευθυντής εισάγει εξωγενή στοιχεία που θα μπορούσαν να πλήξουν την εγκυρότητα της απόφασης. Η αναφορά από το Διευθυντή στις πιο πάνω ιδιότητες βασίζεται στη γνώση που είχε διαμορφώσει για τους υποψηφίους. Η σύσταση δεν μπορεί να περιορίζεται απλά σε επανάληψη του περιεχομένου των φακέλων αλλά μπορεί να συμπεριλάβει και συγκεκριμένες απόψεις του Προϊσταμένου που, χωρίς να ξεφεύγουν από το πλαίσιο του Σχεδίου Υπηρεσίας, επεξηγούν και/ή διασαφηνίζουν πως ικανοποιούνται οι απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας.

Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.

Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,

Δ.