|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 509/97
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
1. N & G RENT A CAR LTD.
2. Γεώργιου Χ"Θεωρή, από την Αγία Νάπα
Αιτητώ ν
- και -
Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, μέσω
του Υπουργού Οικονομικών
Καθ'ων η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 18 Ιουνίου, 1999.Για τους αιτητές: Α. Λάντος.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: Α. Μαππουρίδης.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
H αιτήτρια εταιρεία αρ. 1 είναι εγγεγραμμένη στο μητρώο του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.) και έχει ως εμπορική δραστηριότητα επιχείρηση εκμίσθωσης αυτοκινήτων "Ζ" άνευ οδηγού στην Αγία Νάπα. Ο αιτητής αρ. 2 είναι μέτοχος και διευθυντής της αιτήτριας αρ. 1. Ο Έφορος του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ο Έφορος) ασκώντας τις εξουσίες του με βάση το σχετικό Νόμο αρ. 246/90 επεσκέφθη για έλεγχο στις 5.9.96 τα υποστατικά της επιχείρησης της αιτήτριας αρ. 1. Από την εξέταση των βιβλίων, των αρχείων και των άλλων στοιχείων διαπιστώθηκε ότι μέρος αυτών δεν ήταν κατάλληλα τηρημένα. Συγκεκριμένα:-
(α) Οι μηνιαίες καταστάσεις εκμισθώσεων αυτοκινήτων "Ζ" άνευ οδηγού που πραγματοποιούντο μέσω των ξενοδοχείων δεν ετηρούντο όπως υπάρχει υποχρέωση δυνάμει του άρθρου 39(2) του Ν. 246/90.
(β) Τα ποσά που είχαν δηλωθεί στις υποβληθείσες φορολογικές δηλώσεις δεν μπορούσαν να επιβεβαιωθούν αφού δεν υπήρχε τέτοια αρίθμηση στο βιβλίο ταμείου.
(γ) Εντοπίστηκαν ελλειματικές διαφορές στο βιβλίο ταμείου για το έτος 1995 σε σχέση με τα στοιχεία των καταθέσεων της αιτήτριας σε τράπεζες.
Ο Έφορος χρησιμοποιώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 34(1) του Ν. 246/90 προέβη σε βεβαίωση του ποσού του φόρου εκροών. Σύμφωνα με τη βεβαίωση η αιτήτρια αρ. 1 δεν είχε αποδώσει οφειλόμενο φόρο εκροών που ανήρχετο στο ποσό των £693,18 σεντ. Ειδοποίησε δε σχετικά τον αιτητή με επιστολή ημερ. 13.12.1996.
Κατά τον ίδιο έλεγχο ο Έφορος διαπίστωσε επίσης ότι η αιτήτρια αρ. 1 πιστώθηκε με ποσό £3.114,98 σεντ ως φόρο εισροών χωρίς να παρέχεται από τη νομοθεσία τέτοιο δικαίωμα. Συγκεκριμένα:-
(α) Ποσό £2.262,98 σεντ αφορούσε αγορά καινούργιων αυτοκινήτων τα τιμολόγια και οι τίτλοι ιδιοκτησίας των οποίων είχαν εκδοθεί στο όνομα του αιτητή αρ. 2 και όχι στο όνομα της αιτήτριας αρ. 1 όπως προνοείται στο άρθρο 25(10)(α) του Ν. 246/90 και από τους Κανονισμούς 3(1)(β), 3(2)(α) των περί Φ.Π.Α. (Φόρος Εισροών) Κανονισμών του 1991.
(β) Ποσό £852,= αφορούσε ποσό φόρου για το οποίο δεν υπήρχε φορολογικό τιμολόγιο όπως προνοείται στο άρθρο 25(1)(α) του Ν. 246/90.
Ο Έφορος, έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, προέβη σε βεβαίωση των ποσών αυτών ως οφειλόμενο φόρο δυνάμει του άρθρου 34(2) του Ν. 246/90 και ειδοποίησε την αιτήτρια αρ. 1 με την πιο πάνω αναφερθείσα επιστολή ημερ. 13.12.1996.
Τρεις και πλέον μήνες αργότερα ο αιτητής αρ. 2 με ιδιόχειρη επιστολή του χωρίς ημερομηνία η οποία όμως λήφθηκε στα γραφεία του Φ.Π.Α. προς τον οποίο απευθύνετο την 17.3.1997 πληροφορούσε τον Έφορο ότι η άδεια για τα αυτοκίνητα, όσον αφορά το φόρο εισροών, μεταβιβάσθηκε στο όνομα της αιτήτριας αρ. 1. Περαιτέρω εξέφρασε την επιθυμία για ένσταση "σε ότι αφορά το ποσό των καταθέσεων και το φόρο που επιβαρύνθηκα για τις
καταθέσεις που έκανα για το 1995".Στην επιστολή-ένσταση του αιτητή αρ. 2 ο Έφορος απάντησε ως εξής:-
"Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας που παραλήφθηκε από το Επαρχιακό Γραφείο στις 17 Μαρτίου 1997 σχετικά με το πιο πάνω θέμα και να σας πληροφορήσω ότι η αμφισβήτησή σας απορρίπτεται για τους πιο κάτω λόγους:
1. Δεν μπορεί να σας παραχωρηθεί η πίστωση του φόρου εισροών για την αγορά των αυτοκινήτων ενοικίασης με αριθμούς εγγραφής ΕΑΡ659, ΕΑΡ660, ΕΑΡ661 και ΕΑΥ455 επειδή κατά την αγορά τους οι τίτλοι ιδιοκτησίας ήταν στο όνομα του διευθυντή της εταιρείας ενώ τα τιμολόγια αγοράς παραμένουν στο όνομα του.
.......................... .................................................. ...................
.......................... .................................................. ...................
2. Όσον αφορά τις καταθέσεις της επιχείρησης σας για τις οποίες έγινε βεβαίωση φόρου δεν έχετε παρουσιάσει οποιαδήποτε νέα στοιχεία.".
Με νέα επιστολή, χωρίς ημερομηνία, η οποία λήφθηκε από τον Έφορο στις 5.5.96 ο αιτητής αρ. 2 ανάφερε τα εξής:-
"Θα ήθελα να σας παρακαλέσω αν γίνεται να εξασφαλίσω τιμολόγιο στο όνομα της εταιρείας και να ακυρωθούν τα άλλα που φέρουν το όνομά μου από τις εταιρείες που αγόρασα τα αυτοκίνητα και σε συνδυασμό στ΄ ότι έχουν μεταβιβαστεί στην εταιρεία μου Ν & G από την αρχή αδειών να μπορέσω να διεκδικήσω το φόρο που πλήρωσα.".
Ο Έφορος σ΄ αυτή την επιστολή του αιτητή απάντησε ως εξής:-
"Αναφέρομαι στην επιστολή σας που παραλήφθηκε από το Επαρχιακό Γραφείο στις 5 Μαΐου 1997 σχετικά με το πιο πάνω θέμα και σας πληροφορώ ότι και αν ακόμα εξασφαλίσετε φορολογικά τιμολόγια στο όνομα της εταιρείας σας για την αγορά των αυτοκινήτων ενοικίασης δεν θα δικαιούστε να πιστωθείτε τον φόρον αυτόν αφού κατά την παράδοση τους από τους προμηθευτές σας τα τιμολόγια και οι τίτλοι ιδιοκτησίας είχαν εκδοθεί στο όνομα του διευθυντή της εταιρείας και όχι στο όνομα της εταιρείας όπως είναι εγγεγραμμένη στο Μητρώο Φ.Π.Α.".
Οι αιτητές με την προσφυγή τους προσβάλλουν τις πιο πάνω αποφάσεις που περιέχονται στις επιστολές του Εφόρου ημερ. 10.4.97 και 13.5.97.
Οι καθ΄ων η αίτηση στην γραπτή τους ένσταση εγείρουν προδικαστική ένσταση ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις και/ή αποφάσεις ημερ. 10.4.97 και 13.5.97 συνιστούν βεβαιωτικές πράξεις και/ή εμμονή των καθ΄ων η αίτηση σε απόφασή τους ημερομηνίας 13.12.96.
Στη γραπτή του αγόρευση ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση αναπτύσσοντας την προδικαστική ένσταση ισχυρίζεται ότι η μεν επιστολή ημερ. 13.5.97 επιβεβαιώνει το περιεχόμενο της επιστολής ημερ. 10.4.97 και πληροφορεί τους αιτητές για τη νομική θέση του Εφόρου στην υποθετική περίπτωση που θα εξασφάλιζαν φορολογικά τιμολόγια στο όνομα της αιτήτριας αρ. 1 για την αγορά των αυτοκινήτων. Για την δε επιστολή ημερ. 10.4.97 ισχυρίζεται ότι είναι βεβαιωτική της απόφασης του Εφόρου ημερ. 13.12.96. Η τελευταία απόφαση (δηλ. της 13.12.96) δεν προσβλήθηκε.
Στην απαντητική γραπτή αγόρευσή του ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών συμφωνεί ότι η επιστολή ημερ. 13.5.97 είναι πληροφοριακού περιεχομένου και ακολούθως στο στάδιο των διευκρινήσεων απέσυρε την προσφυγή του όσον αφορά το μέρος αυτό και παρέμεινε η επιστολή ημερ. 10.4.97 για την οποία επέμενε ότι δεν ήταν βεβαιωτική πράξη ή απόφαση.
Βεβαιωτικές είναι οι πράξεις/αποφάσεις που βεβαιώνουν ή επαναλαμβάνουν το περιεχόμενο άλλης προγενέστερης εκτελεστής πράξης και δεικνύουν εμμονή της διοίκησης στην προηγούμενη της απόφαση. Στην απόφαση της Ολομέλειας
Xenis Larkos v. Republic (1987) 3 CLR 2189, σελίδες 2211-2212, αναφέρονται τα εξής:"A confirmatory act or decision is an act or decision of the administration which repeats the contents of a previous executory act and signifies the adherence of the administration to a course already adopted.
An act is confirmatory of a previous act if the following elements are present:
(a) Identity of the issuing authority.
(b) Identity of the person or persons to whom it relates.
(c) Identity of the procedure.
(d) Identity of the reasoning; and
(e) Identity of the order.
If a new inquire is carried into the matter, the act which contains a confirmation of an earlier one, may be subject to a recourse - (see Tsatsos - Application for Annulment, 3rd Edition, pp. 132-133; Kyprianides v. Republic (supra); Goulielmos v. Republic (1983) 3 C.L.R. 883, at pp. 894-896).".
Είναι η εισήγηση του συνηγόρου των αιτητών ότι η απόφαση του Εφόρου ημερ. 13.12.96 ήταν βεβαιωτική. Δεν συμφωνώ με την εισήγηση αυτή. Αντίθετα η μόνη εκτελεστή απόφαση του Εφόρου είναι αυτή που περιέχεται στην επιστολή ημερ. 13.12.96 και στην οποία βεβαιώθηκε η επιβολή του φόρου. Εξάλλου δεν υπήρξε καμιά προηγούμενη απόφαση του Εφόρου πριν τις 13.12.96 ούτως ώστε η τελευταία να θεωρηθεί βεβαιωτική προηγούμενης.
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η απόφαση του Εφόρου ημερ. 13.12.96 με την οποία υπήρξε η βεβαίωση του φόρου είναι εκτελεστή διοικητική πράξη που μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή εντός 75 ημερών από την ημερομηνία που περιήλθε σε γνώση των αιτητών.
Οι αιτητές όμως, αντί να ασκήσουν το δικαίωμα τους αυτό, υπέβαλαν ένσταση στον Έφορο. Τέτοια όμως ένσταση δεν προβλέπεται από το Νόμο. Ο Νόμος 246/90 προβλέπει ένσταση στον Υπουργό Οικονομικών, με το άρθρο 52, δικαίωμα το οποίο πρέπει να ασκηθεί εντός τριάντα ημερών από την ημέρα της βεβαίωσης νοουμένου ότι θα τηρούνται ορισμένες προϋποθέσεις.
Εν πάση περιπτώσει, όμως, η επιστολή του αιτητή η οποία παρελήφθηκε από τον Έφορο στις 17/3/97 δεν θέτει οποιαδήποτε νέα στοιχεία ενώπιον του Εφόρου. Η αναφορά του ότι θέλει να κάνει ένσταση χωρίς παράλληλη προσαγωγή νέων στοιχείων που να την υποστηρίζουν δεν είναι δυνατό να οδηγεί στη δημιουργία νέας εκτελεστής διοικητικής πράξης.
Με την απόφαση ημερ. 10.4.97 απορρίφθηκε "η ένσταση" των αιτητών. Αυτό σημαίνει ότι καμιά έρευνα δεν είχε γίνει αφού δεν είχαν προβληθεί νέα στοιχεία και ότι ο Έφορος εξέφρασε εμμονή στην προηγούμενη απόφαση του ημερομηνίας 13.12.96. Συνεπώς πρόκειται για βεβαιωτική πράξη και όχι εκτελεστή απόφαση. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση
Larkos (πιο πάνω) από τη σελίδα 2199:-"It is further established that when an application is made for reconsideration of the case and a decision is given based on the same factual and legal basis confirming the previous one, such new decision is merely a confirmatory one and as such it can neither be the subject matter of a recourse nor in any way suspend or revive the 75 days time for challenging the original decision (see, inter alia: Zivlas v. Municipality of Paphos (1975) 3 C.L.R. 349; Ioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1992; Peletico Ltd. v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1582; Kritikos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2638).
(Βλέπε επίσης "Η Αίτηση Ακυρώσεως Ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας" του Θ. Τσάτσου, σελ. 131-132 και Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1929-1959), σελ. 240).
Κατά συνέπεια η προδικαστική ένσταση των καθ΄ων η αίτηση επιτυγχάνει. Η απόφαση που περιέχεται στην επιστολή ημερ. 10.4.97 είναι βεβαιωτική προηγούμενης και δεν αποτελεί εκτελεστή πράξη.
Ενόψει της επιτυχίας της προδικαστικής ένστασης δεν θεωρώ αναγκαίο να επιληφθώ της ουσίας της υπόθεσης
.Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ