Χαράλαμπου Α. Μαχλουζαρίδη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, Υπόθεση Αρ. 936/96, 3 Μαΐου 1999

Με την προσφυγή του αυτή ο Αιτητής, κ. Μαχλουζαρίδης, ζητά την ακύρωση της απόφασης της ΕΔΥ η οποία δημοσιεύθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1996 και με την οποία το Ενδιαφερόμενο Μέρος, κα. Κορομία, προήχθη στη θέση Πρώτου Λειτουργού Ευημερίας. Το μόνο νομικό σημείο το οποίο εγείρει επαρκώς λόγο ακύρωσης και έτσι μπορεί να εξετασθεί, αφού τα υπόλοιπα είναι διατυπωμένα τόσο γενικά και αόριστα ώστε να μην ικανοποιούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις (ίδε: Διογένους ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 437/97, ημερ. 29.4.1999, Ανθούση ν. Δημοκρατίας, προσφ. 129/94, ημερ. 11.9.1995, Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 ΑΑΔ 598, Θεμιστοκλέους ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 508/97, ημερ. 27.3.1998), προβάλλει τη θέση ότι ο κ. Μαχλουζαρίδης υπερείχε των ανθυποψηφίων του και έπρεπε να προτιμηθεί. Στα γεγονότα εξειδικεύεται δε ότι ο κ. Μαχλουζαρίδης, ως εκ της αξίας, των ακαδημαϊκών προσόντων, της κατάρτισης, της πείρας και της αρχαιότητας του, ήτο ο πλέον κατάλληλος για την εν λόγω θέση.

Τα γεγονότα τα οποία συνιστούν το υπόβαθρο της προσφυγής έχουν ως εξής: Μετά τη δημοσίευση δύο θέσεων Πρώτου Λειτουργού Ευημερίας, υπεβλήθησαν έντεκα αιτήσεις τις οποίες η ΕΔΥ διαβίβασε προς την αρμόδια Συμβουλευτική Επιτροπή για ετοιμασία της έκθεσης της. Η έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής διαβιβάσθηκε στην ΕΔΥ και με αυτή εσυστήνοντο τρεις υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων η κα. Κορομία αλλά όχι ο κ. Μαχλουζαρίδης. Στην έκθεση αναφέρεται ότι, από σύνολο 37 μαθημάτων που περιλαμβάνοντο στους κλάδους σπουδών του, μόνο 3 σχετίζοντο με τα απαιτούμενα προσόντα, και έτσι εκρίθη ότι το πανεπιστημιακό δίπλωμα του κ. Μαχλουζαρίδη δεν ικανοποιούσε τα ακαδημαϊκά προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας, για το λόγο δε αυτό απεκλείσθη η υποψηφιότητα του. Συγκεκριμένα, το σχέδιο υπηρεσίας προσδιορίζει ως απαιτούμενο προσόν πανεπιστημιακό δίπλωμα ή τίτλο ή ισότιμο προσόν στην Κοινωνική Ευημερία/Εργασία, Κοινωνιολογία, Ψυχολογία, Κοινωνική Πολιτική ή Κοινωνική Διοίκηση. Ο κ. Μαχλουζαρίδης είχε πτυχίο Πολιτικών Επιστημών καθώς και πτυχίο Δημόσιας Διοίκησης της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών. Η Συμβουλευτική Επιτροπή έκρινε ότι τα εν λόγω πτυχία δεν περιλαμβάνοντο σε αυτά που καθορίζονται στο σχέδιο υπηρεσίας. Η Συμβουλευτική Επιτροπή μάλιστα, παρ΄όλα ταύτα, εξέτασε και την αναλυτική κατάσταση της εν λόγω Σχολής για τα μαθήματα των σπουδών του κ. Μαχλουζαρίδη και διαπίστωσε ότι μόνο 3 από σύνολο 37 σχετίζονταν με τα απαιτούμενα προσόντα, καταλήγοντας έτσι με βεβαιότητα στο ότι ο κ. Μαχλουζαρίδης δεν είχε το απαιτούμενο προσόν. Όσον αφορά το άλλο απαιτούμενο από το σχέδιο υπηρεσίας προσόν της ειδικής εκπαίδευσης, η Συμβουλευτική Επιτροπή έκρινε ότι ο κ. Μαχλουζαρίδης το κατείχε. Ο δικηγόρος του κ. Μαχλουζαρίδη απέστειλε επιστολή προς την ΕΔΥ παραπονούμενος για το ότι ο κ. Μαχλουζαρίδης δεν είχε κληθεί να συμμετέχει στη διαδικασία πλήρωσης της θέσης, παραθέτοντας τα προσόντα του και εισηγούμενος ότι αυτά ικανοποιούσαν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας. Στη συνεδρία της της 26ης Απριλίου 1996, η ΕΔΥ μελέτησε τα προσόντα όλων των υποψηφίων και υιοθέτησε τα πορίσματα της Συμβουλευτικής Επιτροπής. Συγκεκριμένα για τον κ. Μαχλουζαρίδη, η ΕΔΥ εξέτασε την εν λόγω επιστολή του δικηγόρου του και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ορθά η Συμβουλευτική Επιτροπή θεώρησε ότι δεν διέθετε τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, αφού τα ακαδημαϊκά του προσόντα δεν συγκαταλέγοντο μεταξύ των θεμάτων που απαριθμούνται ρητά στο σχέδιο υπηρεσίας. Περαιτέρω θεώρησε δε ότι ο κ. Μαχλουζαρίδης δεν κατείχε ούτε το άλλο απαιτούμενο από το σχέδιο υπηρεσίας προσόν της ειδικής εκπαίδευσης αφού το σχετικό δίπλωμα του κ. Μαχλουζαρίδη δεν συνιστούσε μεταπτυχιακό τίτλο. Καταλήγοντας, η ΕΔΥ αποφάσισε να καλέσει σε προφορική εξέταση μόνο τις τρεις υποψήφιες που προτάθησαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και η διαδικασία πλήρωσης των θέσεων προχώρησε σε αυτή τη βάση, καταλήγοντας στο διορισμό της κας. Κορομία.

Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι το βασικό παράπονο του κ. Μαχλουζαρίδη είναι ο αποκλεισμός του από την ΕΔΥ από τη διαδικασία πλήρωσης της εν λόγω θέσης, για το λόγο ότι δεν είχε τα απαιτούμενα προσόντα. Σε αυτό το θέμα εξ άλλου επικεντρώνεται και η γραπτή αγόρευση του ευπαιδεύτου συνηγόρου του. Επανερχόμενος όμως στα νομικά σημεία επί των οποίων βασίζεται η Αίτηση, παρατηρώ ότι ο προβαλλόμενος σε αυτά λόγος ακύρωσης δεν αφορά το θέμα αυτό αλλά τη μη επιλογή του κ. Μαχλουζαρίδη ως έκδηλα υπέρτερου των ανθυποψηφίων του και ιδιαίτερα της κας. Κορομία. Με αυτά τα δεδομένα, δεν βλέπω πως θα μπορούσα να εξετάσω είτε το λόγο ακύρωσης που προβάλλεται στην Αίτηση, αφού αυτός θα είχε νόημα μόνον εφ΄όσον ο κ. Μαχλουζαρίδης δεν είχε αποκλεισθεί ως μη προσοντούχος οπότε και μόνο θα τίθετο θέμα σύγκρισης του προς την κα. Κορομία (εξ ου και ο λόγος αυτός δεν αναπτύσσεται καθόλου από τον κ. Ευσταθίου στην αγόρευση του), είτε το λόγο που αναπτύσσεται στη γραπτή αγόρευση του ευπαιδεύτου συνηγόρου, αφού ο αποκλεισμός του κ. Μαχλουζαρίδη ως μη προσοντούχου δεν προβάλλεται ως λόγος ακύρωσης στην Αίτηση και μάλιστα ούτε καν αναφέρονται σε αυτή γεγονότα τα οποία έχουν αναφορά στο εν λόγω θέμα. Το ίδιο ισχύει όσον αφορά και το άλλο σκέλος της αγόρευσης του κ. Ευσταθίου, ότι δηλαδή ούτε η κα. Κορομία αλλά ούτε και η άλλη συστηθείσα από τη Συμβουλευτική Επιτροπή υποψηφία, κα. Κονή, είχε τα απαιτούμενα προσόντα. Κάτι τέτοιο δεν θίγεται καθόλου στην Αίτηση είτε στα νομικά σημεία είτε στα γεγονότα, ενώ ειδικά για την κα. Κονή υπάρχει και το πρόσθετο σχόλιο ότι αυτή τελικά δεν επελέγη από την ΕΔΥ ώστε η αναφορά σε αυτή να είναι άσχετη με την προσβαλλόμενη απόφαση.

Έχω ήδη αναφερθεί στη νομολογία η οποία διέπει την ανάγκη επαρκούς αναφοράς στην Αίτηση στους λόγους ακύρωσης. Τη βάση προσφέρει ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, ο οποίος προνοεί:

"7. Έκαστος διάδικος δέον διά των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμόν τούτον".

Όπως παρατήρησε ο Νικήτας, Δ., στην υπόθεση Ανθούση ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 129/94, ημερ. 11.9.1995, στις σελίδες 6-7:

"Ο Καν. 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού επιβάλλει υποχρέωση στον Αιτητή να εγείρει με το δικόγραφο του όλα τα σημεία τα οποία υποστηρίζουν την προσφυγή αυτή. Έχω διεξέλθει τους λόγους που απαρίθμησε ο δικηγόρος του αιτητή. Δεν είναι ορθό ότι θέτουν ειδικά θέμα αναιτιολόγητου των συνεντεύξεων από τα δύο όργανα, παρά το μεγάλο αριθμό λόγων που διατυπώνονται στην αίτηση. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να λεχθεί ότι εγείρεται με πολλή γενικότητα και αοριστία π.χ. παράβαση νόμου ή κακή εφαρμογή του νόμου. Όμως αυτό δεν αρκεί. Αν η εισήγηση γινόταν δεκτή θα παρεχόταν ευχέρεια για τη συζήτηση σχεδόν κάθε θέματος. Με αποτέλεσμα τον εξοβελισμό των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου τους στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης. Η συγκεκριμενοποίηση όμως σε λογικά όρια κρίνεται απαραίτητη. Ο προτεινόμενος λόγος δεν καλύπτεται. Και εφόσον δεν λήφθηκαν τα απαραίτητα διαβήματα δεν επιτρέπεται να συζητηθεί."

Και ο Κωνσταντινίδης, Δ., στην υπόθεση Σπύρου και άλλων ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 571/94 κ.α., ημερ. 22.11.1995, στη σελ. 4:

"Το γεγονός ότι το άρθρο 146.1 του Συντάγματος καταγράφει ως αιτίες ακυρότητας την αντίθεση προς τις διατάξεις του Συντάγματος, ή το Νόμο, και την υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, δεν σημαίνει ότι αρκεί η γενική επίκληση κάποιας από αυτές χωρίς άλλο. Η ταξινόμηση κάποιου νομικού λόγου ως υπαγομένου στα πιο πάνω, είναι εγχείρημα ουσίας που προϋποθέτει την έγερση του σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις."

Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 ΑΑΔ 598, εξετάσθηκε από την Ολομέλεια και μια άλλη διάσταση του θέματος. Όπως παρατηρήθηκε στη σελ. 607 από τον Πική, Δ. (ως ήτο τότε), δίδοντας την απόφαση του δικαστηρίου:

"(1) Ο εξεταστικός χαρακτήρας της διαδικασίας κάτω από το Άρθρο 146 αμβλύνει μεν το στοιχείο της αντιπαράθεσης που ενυπάρχει στους δικονομικούς θεσμούς (προσαρμοσμένους στην πολιτική δίκη), δεν καταργεί όμως τη δικογραφία ως το μέσο προσδιορισμού των επιδίκων θεμάτων. Οι τελικές αγορεύσεις που υποβάλλονται μετά την επιθεώρηση των φακέλων εξειδικεύουν και συγκεκριμενοποιούν τα επίδικα θέματα (που προσδιορίζονται στην αίτηση) που καλείται το δικαστήριο να επιλύσει."

Εις δε την υπόθεση Θεμιστοκλέους ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 508/97, ημερ. 27.3.1998, ο Καλλής, Δ., ασχολούμενος με διορισμό στην Αστυνομία βάσει της ίδιας διαδικασίας όπως στην προκειμένη περίπτωση, είπε τα ακόλουθα στις σελίδες 10-11:

"Ακολουθεί πως τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης είναι περίπου ταυτόσημα με εκείνα των υποθέσεων Χ"Χριστοδούλου και Σοφοκλέους (πιο πάνω). Συμφωνώ με το λόγο των πιο πάνω αποφάσεων και τις υιοθετώ. Ο αιτητής δεν βρισκόταν στον κατάλογο των επιτυχόντων. Κρίθηκε ακατάλληλος για διορισμό στην επίδικη θέση και είχε αποκλειστεί. Δεν έχει περιλάβει στην προσφυγή του λόγο ακυρώσεως που στρέφεται κατά της απόφασης του Συμβουλίου Προσλήψεων. Η προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης του Υπουργού και του Αρχηγού Αστυνομίας και τα νομικά σημεία βάλλουν κατά της απόφασης εκείνης. Ακολουθεί πως η νομιμότητα της σύστασης του Συμβουλίου δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί. Παραμένει για το λόγο αυτό έγκυρη και ο αιτητής, ενόψει του αποκλεισμού του, δεν έχει πλέον έννομο συμφέρον να αμφισβητήσει την προσβαλλόμενη απόφαση. Για το λόγο αυτό η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί λόγω έλλειψης έννομου συμφέροντος, δυνάμει του άρθρου 146.2 του Συντάγματος."

Και όπως επιγραμματικά το έθεσε ο Καλλής, Δ., στην υπόθεση M.P.M. Eurocan Ltd ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 611/98, ημερ. μόλις 27.4.1999, στη σελ. 3:

"Καθώς έχει νομολογηθεί, τα γεγονότα τα οποία στοιχειοθετούν τα επίδικα θέματα προσδιορίζονται στη δικογραφία. Οι αγορεύσεις δεν αποτελούν μέσο διεύρυνσης των επιδίκων θεμάτων ή προσαγωγής μαρτυρίας."

Και αν ακόμα ήμουν διατεθειμένος να εξετάσω τη θέση του κ. Ευσταθίου στην αγόρευση του ότι ο αποκλεισμός του κ. Μαχλουζαρίδη ως μη προσοντούχου έγινε χωρίς τη διεξαγωγή της δέουσας έρευνας και χωρίς νομικό έρεισμα και ήταν αναιτιολόγητος, δεν διαπιστώνω ορθότητα στη θέση αυτή. Αντίθετα με το τι λέγει ο κ. Ευσταθίου, όχι μόνο η Συμβουλευτική Επιτροπή αλλά και η ίδια η ΕΔΥ, ως είχε υποχρέωση, εξέτασε σε βάθος το θέμα των προσόντων του κ. Μαχλουζαρίδη και μάλιστα σε αναφορά με την επιστολή του δικηγόρου του με την οποία παραπονείτο για τον αποκλεισμό του από τη Συμβουλευτική Επιτροπή και εξέθετε αναλυτικά τις απόψεις του για το ότι ο κ. Μαχλουζαρίδης έπρεπε να θεωρηθεί προσοντούχος. Όχι μόνο δε η έρευνα της ήταν πλήρης σε αναφορά με τα ενώπιον της στοιχεία και τις πρόνοιες του σχεδίου υπηρεσίας αλλά και ήταν πλήρως αιτιολογημένη σε αναφορά με τα πιο πάνω, ώστε να ικανοποιούνται οι αρχές της δέουσας έρευνας και αιτιολογίας. Η ειδική αναφορά της ΕΔΥ στο θέμα και στα επί μέρους στοιχεία του, όπως και η συλλογιστική της, καλύπτει κάθε πτυχή του πράγματος και αποκαλύπτει την καθ΄όλα νομιμότητα της απόφασης της να θεωρήσει ότι ο κ. Μαχλουζαρίδης δεν πληρούσε τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας αναφορικά με τα προσόντα και έπρεπε έτσι να αποκλεισθεί.

Η προσφυγή λοιπόν αποτυγχάνει και απορρίπτεται.

Ο Αιτητής θα καταβάλει τα έξοδα της Δημοκρατίας.

Δ. Χατζηχαμπής

Δ.

/ΚΧ"Π

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο