Φροίξου Κογκορόζη ν. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 268/97, 24 Μαΐου 1999

Με την προσφυγή αυτή ο Αιτητής κ. Κογκορόζης ζητά την ακύρωση απόφασης της Επιτροπής Σιτηρών για προαγωγή του Ενδιαφερομένου Μέρους κ. Μαγκλή στη θέση Επαρχιακού Διευθυντή.

Κατά τη διαδικασία πλήρωσης της εν λόγω θέσης, το Διοικητικό Συμβούλιο της Επιτροπής Σιτηρών, έχοντας υπ΄όψη του ότι ένα από τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας ήταν η πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας, απεφάσισε όπως οι υποψήφιοι που κατείχαν πιστοποιητικό Higher του London Chamber of Commerce στη Λογιστική ή πιστοποιητικό σε εξετάσεις στην Αγγλική γλώσσα τεκμαίρετο ότι είχαν τέτοια γνώση, ενώ οι υπόλοιποι θα έπρεπε να κριθούν ανάλογα με το αποτέλεσμα εξετάσεων στις οποίες θα παρακάθοντο. Ο κ. Κογκορόζης δεν είχε οποιοδήποτε από τα εν λόγω πιστοποιητικά και παρεκάθισε στις διεξαχθείσες εξετάσεις στις οποίες βαθμολογήθηκε με 21 από 100 και έτσι κρίθηκε ότι δεν είχε επιτύχει και αποκλείσθηκε από την περαιτέρω διαδικασία η οποία απέληξε στην προαγωγή του κ. Μαγκλή. Είναι γι΄αυτό το λόγο που ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Επιτροπή Σιτηρών στην Ένσταση εγείρει και θέμα έλλειψης εννόμου συμφέροντος του κ. Κογκορόζη να προσβάλει την απόφαση της Επιτροπής Σιτηρών αφού ο ίδιος δεν ικανοποιούσε τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας.

Η θέση του κ. Κογκορόζη στην Αίτηση είναι ότι ο ίδιος πληρούσε όλα τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας και ότι αυτά παρεγνωρίσθησαν από την Επιτροπή Σιτηρών λόγω πλάνης προκύπτουσας από ανεπαρκή έρευνα και χωρίς τη δέουσα αιτιολογία. Περαιτέρω, ο κ. Κογκορόζης εγείρει θέμα κακής σύνθεσης και συγκρότησης του Διοικητικού Συμβουλίου και έκδηλης υπεροχής του έναντι του κ. Μαγκλή. Τις θέσεις αυτές αναπτύσσει στη γραπτή αγόρευση της η ευπαίδευτη συνήγορος για τον κ. Κογκορόζη.

Συμφωνώ με την κα. Λυκούργου ότι δεν μπορεί να λεχθεί εκ προοιμίου ότι ο κ. Κογκορόζης δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την απόφαση ως εκ του ότι εκρίθη από το Διοικητικό Συμβούλιο ότι δεν ήταν προσοντούχος. Το ζητούμενο είναι ακριβώς κατά πόσο η κρίση αυτή του Διοικητικού Συμβουλίου είναι νόμιμη και ορθή, που αμφισβητείται από τον κ. Κογκορόζη και συνιστά την ουσία της προσφυγής. Με αυτά τα δεδομένα, δεν είναι δυνατό να προβάλλεται η ίδια η αμφισβητούμενη απόφαση για να αποκλεισθεί η εξέταση της νομιμότητας της, να τίθεται δηλαδή, βάζοντας το παραστατικά, η άμαξα μπροστά από τα άλογα. Όπως ελέχθη στην υπόθεση Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 401/92, ημερομηνίας 24.5.1994, την οποία παραθέτει η κα. Λυκούργου:

"Από τη στιγμή που αμφισβητείται σοβαρά, όπως στην προκειμένη περίπτωση, η εκτίμηση της διοίκησης αναφορικά με τα προσόντα, η οποία και καθίσταται επίδικο θέμα, ο αιτητής δε χάνει το έννομο του συμφέρον να επιδιώξει αναθεώρηση της."

Παρατηρώ μάλιστα ότι ακόμα και σε περιπτώσεις που ο Αιτητής δεν έχει ο ίδιος τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας, μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει έννομο συμφέρον, όπως δείχνει η υπόθεση Christodoulou v. CYTA (1973) 3 CLR 695 και όπως σημειώνεται στην υπόθεση Κουτσού ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 1085/91, ημερομηνίας 30.12.1992, στην οποία επίσης αναφέρεται η κα. Λυκούργου. Η υπόθεση Republic v. Christoudia (1988) 3 CLR 2622 στην οποία αναφέρεται ο κ. Τριανταφυλλίδης σαφώς διαφοροποιείται ως εκ του ότι εκεί δεν ετίθετο θέμα συνυποψηφίων.

Εάν βέβαια ήθελε τελικά καταδειχθεί ότι η απόφαση της Επιτροπής Σιτηρών ήταν ορθή και νόμιμη, το αποτέλεσμα θα είναι η έλλειψη εννόμου συμφέροντος του κ. Κογκορόζη στην προσφυγή. Κάτι τέτοιο όμως θα έχει αποφασισθεί στο σωστό στάδιο και όχι ως δεδομένο.

Επί της ουσίας, η θέση της κας. Λυκούργου έχει δύο σκέλη. Το πρώτο είναι ότι εσφαλμένα και πεπλανημένα το Διοικητικό Συμβούλιο θεώρησε το πιστοποιητικό Higher του London Chamber of Commerce στη Λογιστική ως τεκμήριο πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας, χωρίς να ερευνήσει την υπόσταση και το επίπεδο του εν λόγω πιστοποιητικού, ιδιαίτερα αφού το επίπεδο γνώσης ξένης γλώσσας αφορά τόσο τον προφορικό όσο και το γραπτό λόγο. Το δεύτερο είναι ότι εσφαλμένα το Διοικητικό Συμβούλιο δεν αναγνώρισε τα πιστοποιητικά του κ. Κογκορόζη Intermediate in Book-keeping και GCE "O" Level in Modern Greek ως τεκμήρια πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας. Και τα δύο σκέλη εγείρουν το θέμα της δέουσας έρευνας εκ μέρους της Επιτροπής Σιτηρών.

Κατ΄αρχή, όπως παρατηρεί και η κα. Λυκούργου, δεν είναι εμφανές γιατί ένα πιστοποιητικό στη Λογιστική προερχόμενο από το London Chamber of Commerce, μόνο αυτό επιλεγέν από τόσα άλλα πιστοποιητικά, να συνιστά τεκμήριο πολύ καλής γνώσης της αγγλικής, όσο και αν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ενδεικτικό ανάλογης κατάρτισης στη λογιστική. Το ίδιο το Διοικητικό Συμβούλιο το θεώρησε και το χαρακτήρισε ως "τεκμήριο" πολύ καλής γνώσης της αγγλικής χωρίς να εξηγά και το γιατί. Η έννοια δε του τεκμηρίου είναι ακριβώς το δεδομένο του, στο βαθμό που δεν ανατρέπεται, σε αντίθεση με την έρευνα της εμβέλειας του σε αναφορά με την αντιστοιχία του προς το απαιτούμενο επίπεδο της πολύ καλής γνώσης της αγγλικής. Τοσούτο μάλλον αφού, όπως υποδείχθηκε και στην υπόθεση Χατζηγιάννη ν. Δημοκρατίας (1991) 3 ΑΑΔ 317, η γνώση ξένης γλώσσας απαιτεί ανάλογη κατοχή του γραπτού και προφορικού της λόγου. Τέτοια έρευνα ασφαλώς δεν έγινε από το Διοικητικό Συμβούλιο, με αποτέλεσμα να πλήττεται ανεπανόρθωτα η εκτεθείσα άποψη του και να καθίσταται πιθανόν πεπλανημένη - ίδε τις αποφάσεις της Ολομέλειας στις υποθέσεις Συμεωνίδου ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 911/93 και 951/93, ημερομηνίας 18.4.1997 και Επαμεινώνδας ν. ΡΙΚ, ΑΕ1846, ημερομηνίας 29.5.1998, καθώς επίσης και τις υποθέσεις Τέκκης ν. Δημοκρατίας, Προσφυγές 838/96, 978/96 και 982/96, ημερομηνίας 30.12.1998 και την εκεί συζητούμενη σε έκταση νομολογία. Η αρχή είναι ότι η διαπίστωση της απαιτούμενης γνώσης της γλώσσας, ως μέρους των προσόντων των υποψηφίων, εμπίπτει στα πλαίσια της αρμοδιότητας του διοικητικού οργάνου το οποίο και έτσι επιφορτίζεται με το καθήκον της δέουσας έρευνας ως προς τα ενώπιον του στοιχεία. Αν τα στοιχεία αυτά δεν αποκαλύπτουν από μόνα τους και αδιάσειστα την επάρκεια της απαιτούμενης γνώσης, το διοικητικό όργανο οφείλει να προβεί σε τέτοια έρευνα ως προς τα ενώπιον του προσόντα των υποψηφίων που να το πληροφορεί δεόντως για την αντιστοιχία τους προς το απαιτούμενο επίπεδο γνώσης της γλώσσας. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως ήδη παρατηρήθηκε, δεν είναι καθόλου εμφανές ότι το πιστοποιητικό Higher του London Chamber of Commerce αποκαλύπτει από μόνο του πολύ καλή γνώση της αγγλικής. Ως εκ τούτου, το Διοικητικό Συμβούλιο είχε στοιχειώδη υποχρέωση να ερευνήσει το επίπεδο του εν λόγω πιστοποιητικού πριν το θεωρήσει ως προσόν δεικνύον πολύ καλή γνώση της αγγλικής. Πέραν τούτου, το Διοικητικό Συμβούλιο δεν απευθύνθηκε καθόλου στην άλλη πτυχή της γνώσης της αγγλικής, δηλαδή τον προφορικό λόγο, αφού και πάλι το εν λόγω πιστοποιητικό δεν εξυπάκουε πολύ καλή κατοχή είτε του γραπτού είτε και του προφορικού λόγου σε σχέση με την αγγλική.

Τα ίδια ισχύουν και επαναλαμβάνονται αναφορικά με το άλλο σκέλος της εισήγησης της κας. Λυκούργου, αφού είναι φανερό ότι, αποκλειομένου του κ. Κογκορόζη ως μη προσοντούχου, δεν διευκρινίσθησαν καθόλου τα δικά του αναφερθέντα προσόντα σε σχέση με το κατά πόσο θα μπορούσαν να καταδείξουν πολύ καλή γνώση της αγγλικής εκ μέρους του. Αυτό και πάλι οδήγησε το Διοικητικό Συμβούλιο σε πλημμελή έρευνα και πιθανή πλάνη περί τα πράγματα - ίδε: Μουρτζής ν. Δημοκρατίας (1992) 3 ΑΑΔ 543. Η κατάληξη αυτή δεν επηρεάζεται από το ότι, όπως εισηγείται ο κ. Τριανταφυλλίδης, ο κ. Κογκορόζης καταδείχθη ότι δεν ήταν προσοντούχος αφού παρακάθισε και απέτυχε στις ορισθείσες από το Διοικητικό Συμβούλιο εξετάσεις της αγγλικής, τοσούτο μάλλον αφού η συμμετοχή του στις εξετάσεις ήταν αποτέλεσμα του αποκλεισμού του ως κατά τα άλλα μη προσοντούχου, ενώ κανένα στοιχείο δεν υπάρχει ενώπιον του δικαστηρίου που να δείχνει αν οι διεξαχθείσες εξετάσεις ήσαν του απαιτούμενου επιπέδου - γνωρίζουμε απλώς ότι ζητήθηκε από το Διευθυντή να μεριμνήσει για τη διεξαγωγή τους.

Ως εκ της κατάληξης επί του εν λόγω θέματος, δεν κρίνεται αναγκαίο να επιληφθώ του άλλου λόγου ακύρωσης που εγείρεται στην Αίτηση, δηλαδή της ισχυριζόμενης κακής σύνθεσης και συγκρότησης του Διοικητικού Συμβουλίου.

Όσον αφορά δε τον τρίτο λόγο ακύρωσης που εγείρεται στην Αίτηση, δηλαδή την έκδηλη υπεροχή του κ. Κογκορόζη έναντι του κ. Μαγκλή, που περιλαμβάνει και την προσβολή της σύστασης του Διευθυντή, αυτός είναι άνευ υποβάθρου καθ΄όσον ο κ. Κογκορόζης δεν είχε καν περιληφθεί μεταξύ των υποψηφίων τους οποίους αφορούσε η ακόλουθη διαδικασία που αναφέρετο στη λήψη της σύστασης του Διευθυντή και τη σύγκριση ως προς τους κριθέντες ως προσοντούχους υποψηφίους.

Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.

Η Επιτροπή Σιτηρών θα καταβάλει τα έξοδα του κ. Κογκορόζη.

Δ. Χατζηχαμπής

Δ.

/ΚΧ"Π

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο