|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 4 ΑΑΔ 663
4 Σεπτεμβρίου, 1998
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
Aιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Yπόθεση Aρ. 838/95)
Δημόσιοι Yπάλληλοι ― Προαγωγές ― Σύσταση του Προϊσταμένου του Tμήματος ―�Όροι νομιμότητας ―�Eιδικά ο ισχυρισμός περί της έλλειψης χρόνου μελέτης εκ μέρους του Διευθυντή των υπηρεσιακών φακέλων για σκοπούς δόσεως της σύστασης ―�Tο ζήτημα της επιλογής στοιχείων από τις υπηρεσιακές εκθέσεις προκειμένου ο Διευθυντής να αιτιολογήσει τις συστάσεις του ― Tο ζήτημα της αναφοράς της Διευθυντή στην προθυμία του συστηνομένου να εργάζεται εκτός ωραρίου και χωρίς τη διεκδίκηση υπερωριακής αμοιβής ―�H επίδικη σύσταση στο πλαίσιο διαδικασίας πλήρωσης θέσης Aνώτερου Tεχνικού Δημοσίων Έργων κρίθηκε νόμιμη.
Δημόσιοι Yπάλληλοι ― Προαγωγές ― Aρχαιότητα ― H περιορισμένη σημασία της αρχαιότητας λόγω ηλικίας.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ―�Πλάνη περί τα πράγματα ― Περιστάσεις μη στοιχειοθέτησής της στην κριθείσα περίπτωση.
Διοικητικό Δίκαιο ― Πλάνη περί τα πράγματα ― Eπιφέρει ακυρωτότητα μόνο αν είναι ουσιώδης ―�Φραστικό λάθος δεν θεωρήθηκε πλάνη στην κριθείσα περίπτωση ―�Eάν ήθελε θεωρηθεί πλάνη θα ήταν επουσιώδης ―�Περιστάσεις.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ―�Έκδηλη υπεροχή ―�Πως αποδεικνύεται ―�Δεν απεδείχθη στην κριθείσα περίπτωση.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Zafirides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 140,
Θεοφίλου και Άλλη v. Δημοκρατίας (1992) 4 A.A.Δ. 2199,
Γενεθλίου v. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 75,
Μαυρομμάτης v. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 83,
Παναγιώτου v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2877,
Νεοφύτου v. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 2486,
Αλεξανδρίδου v. ΚΟΤ (1980) 3 Α.Α.Δ. 360,
Χατζησάββα v. Δημοκρατίας (1982) 2 Α.Α.Δ. 76,
Spanos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1826.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται ο διορισμός του ενδιαφερόμενου προσώπου στη θέση του Aνώτερου Tεχνικού στο Tμήμα Δημοσίων Έργων αντί της αιτήτριας.
A. Σ. Aγγελίδης, για την Aιτήτρια.
Γ. Eρωτοκρίτου, Eισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Α. Κωνσταντίνου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
HΛIAΔHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια προσβάλλει το διορισμό του ενδιαφερομένου προσώπου Πρίαμου Σαββίδη στη θέση του Ανώτερου Τεχνικού στο Τμήμα Δημοσίων Έργων. Είναι η θέση της αιτήτριας ότι η σχετική απόφαση πρέπει να ακυρωθεί γιατί ήταν το αποτέλεσμα:
(α) Πάσχουσας σύστασης του Διευθυντή και
(β) Έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.
(α) Πάσχουσα Σύσταση του Διευθυντή
Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν ικανοποιούσε τις πρόνοιες του άρθρου 35(4) του Νόμου 1/90 για ορισμένους συγκεκριμένους λόγους. Ειδικότερα έχει υποβληθεί ότι ήταν ανθρωπίνως αδύνατο για το Διευθυντή να εξετάσει τους 116 φακέλους που του παρέδωσε η ΕΔΥ για να εκφράσει τις απόψεις του κατά αξία και ότι είχε εκφράσει συγκεκριμένες προτιμήσεις χωρίς να έχει δει τους φακέλους. Επιπρόσθετα ο Διευθυντής βασίστηκε στην επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους στο τυχαίο γεγονός της ανάθεσης συγκεκριμένων καθηκόντων που δεν διαμορφώνει αυτόματα πλεονέκτημα η ειδική προτίμηση υπέρ του ενδιαφερομένου μέρους. Ο Διευθυντής δεν μπορούσε να κατακερματίσει την Υπηρεσιακή Έκθεση και να χρησιμοποιήσει επιλεκτικά ως αιτιολογία αποσπάσματα από αυτή. Αναφορικά με τα τρία κριτήρια της αξίας, προσόντων και αρχαιότητας είναι η θέση της αιτήτριας ότι σε αξία η αιτήτρια ήταν ισάξια του ενδιαφερομένου μέρους, ότι κατείχε τα ίδια προσόντα και ότι υπερείχε σε αρχαιότητα.
Οι καθ' ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι ο Διευθυντής είχε προσωπική γνώση των υποψηφίων και αφού μελέτησε τους σχετικούς φακέλους είχε προβεί στις σχετικές συστάσεις του, συστήνοντας μόνο τρία πρόσωπα για προαγωγή μεταξύ των οποίων και το ενδιαφερόμενο μέρος.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υποστηρίζει ότι καταγράφηκαν με λεπτομέρειες τα κριτήρια που λήφθηκαν υπόψη και η σύσταση πήρε μια συγκεκριμένη μορφή με αναφορά στα επί μέρους στοιχεία και ιδιότητες των προσώπων που είχαν συστηθεί. Ακολούθως ο Διευθυντής κατέγραψε τα ιδιαίτερα στοιχεία που υποστηρίζουν τη σύστασή του υπέρ του ενδιαφερομένου προσώπου που συνάδει με τα στοιχεία των φακέλων.
Κρίνω σκόπιμο σ' αυτό το στάδιο να παραθέσω αυτούσια τη σύσταση του Διευθυντή αναφορικά με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
"Ο Σαββίδης Πρίαμος είναι ο υπεύθυνος Τεχνικός όλων των έργων που διεξάγονται στο αεροδρόμιο Λάρνακας. Επιβλέπει όλες τις επεκτάσεις στο κτίριο επιβατών (στους χώρους αφίξεως και αναχωρήσεως), συνολικής αξίας 700.000 λιρών. Επίσης είναι υπεύθυνος για άλλες σοβαρές εργασίες αξίας πέραν των 3.000.000 λιρών. Είναι ευσυνείδητος, έχει ψηλό βαθμό ευθύνης και είναι πλήρως αφοσιωμένος στο καθήκον, εργάζεται όχι μόνο υπερωριακά αλλά και αργά το βράδυ. Οποτεδήποτε χρειάζεται έρχεται αργά το βράδυ και προσφέρει υπηρεσίες. Δεν υστερεί ουδενός υποψηφίου σε αξία, απεναντίας υπερέχει πολλών, έστω και πολύ οριακά. Όσον αφορά τα προσόντα, δεν υστερεί ουδενός υποψηφίου από εκείνους που προηγούνται αυτού σε αρχαιότητα ή έχουν οριακή έστω υπεροχή σε αξία."
Αναφορικά με τα τρία κριτήρια φαίνεται ότι η αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο είναι ισάξια σε αξία και προσόντα, αλλά η αιτήτρια υπερτερεί σε αρχαιότητα. Και οι δυο υποψήφιοι διορίστηκαν την ίδια ημέρα στις 15.6.77 και προάχθηκαν στη τελευταία θέση του Τεχνικού Πρώτης τάξης, την ίδια ημέρα στις 15.10.82. Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι η αρχαιότητα της αιτήτριας βασίζεται στην ηλικία της.
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι η αρχαιότητα πρέπει να συνεκτιμάται μαζί με την αξία και τα προσόντα. Η παραγνώριση μεγάλης αρχαιότητας πρέπει να δικαιολογείται με σοβαρούς λόγους. (Zafirides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 140). Όμως η αρχαιότητα που βασίζεται στην ημερομηνία γέννησης δεν μπορεί παρά να επισύρει ασήμαντο βάρος. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Θεοφίλου και Άλλη ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 2199:
"Η αρχαιότητα των δημοσίων υπαλλήλων διέπεται από τις πρόνοιες του άρθρου 46 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1967 (33/67) όπως τροποποιήθηκε. Η αρχαιότητα της αιτήτριας έναντι των ενδιαφερομένων μερών ήταν η ημερομηνία γεννήσεώς της και έχει επανειλημμένα νομολογηθεί πως τέτοια αρχαιότητα, η οποία ανάγεται στο απώτερο παρελθόν, είναι παράγοντας περιθωριακής σημασίας και ασήμαντου βάρους. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Κωνσταντινίδης ν. Ε.Δ.Υ., Υπ. Αρ. 81/89, ημερομηνίας 14.2.1990, Χαράλαμπος Βασιλείου ν. Ε.Δ.Υ., Υπ. Αρ. 508/88, ημερομηνίας 26.4.89 και Andreas Georghiou & Others v. Republic, Υπ. Αρ. 36/86, ημερομηνίας 30.3.88."
Στην παρούσα περίπτωση η αρχαιότητα που περιορίζεται στην ημερομηνία γέννησης που δεν έχει παραγνωριστεί από το Διευθυντή, (αφού τονίζει συγκεκριμένα στην έκθεσή του ότι το ενδιαφερόμενο μέρος "δεν υστερεί ουδενός υποψηφίου από εκείνους που προηγούνται αυτού σε αρχαιότητα") δεν μπορεί να διαδραματίσει ένα τόσο ουσιαστικό λόγο, έτσι που να ανατρέψει τα υπόλοιπα στοιχεία προς όφελος της αιτήτριας.
Ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι ήταν ανθρωπίνως αδύνατο για το Διευθυντή να εξετάσει τους 116 φακέλους και ότι είχε προβεί στις συγκεκριμένες συστάσεις χωρίς να εξετάσει το περιεχόμενο των φακέλων, δεν μπορεί να ευσταθήσει. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο και δεν έχει προσφερθεί οποιαδήποτε μαρτυρία που να υποστηρίζει αυτή τη θέση. Αντίθετα, φαίνεται από την ανάλυση στην οποία έχει προβεί ότι ο Διευθυντής ήταν γνώστης του περιεχομένου των φακέλων και μπορούσε να διαμορφώσει τη δική του γνώμη. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Γενεθλίου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 75:
"Ο ισχυρισμός επίσης που αφορά το ενδεχόμενο μη επαρκούς έρευνας του Διευθυντή στους φακέλους των υποψηφίων, λόγω στενότητας χρόνου, δεν ευσταθεί. Πουθενά δεν αναφέρεται στα πρακτικά πόσο χρόνο διήρκεσε η έρευνα του Διευθυντή στους φακέλους των υποψηφίων. Ο Διευθυντής πρέπει να γνώριζε εκ των προτέρων ότι θα προέβαινε σε συστάσεις και είχε τον απαραίτητο χρόνο να ετοιμασθεί κατάλληλα. (Βλέπε: Θωμά Βαρέλια και Άλλων ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 3032). Όπως είπα και προηγουμένως, η σύσταση ήταν σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων και ισχύει το τεκμήριο της νομιμότητας, το οποίο δεν ανατράπηκε".
(Ίδε επίσης Μαυρομμάτης ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 83).
Δε συμφωνώ με την εισήγηση της αιτήτριας ότι ο κατακερματισμός της Υπηρεσιακής Έκθεσης με τη χρησιμοποίηση επιλεκτικά αποσπασμάτων δεν μπορούν να αποτελέσουν ξεχωριστούς συντελεστές κρίσης. Η σύσταση του Διευθυντή δεν περιέχει εξωγενή στοιχεία, αλλά στοιχεία που συνηγορούν στην εκτίμησή του ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν το καταλληλότερο για προαγωγή. Ο Διευθυντής είχε προσωπικές απόψεις για την απόδοση του τμήματός του και γνώριζε προσωπικά τους υποψήφιους αφού παρακολουθούσε την απόδοσή τους στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Το γεγονός ότι μερικά από αυτά τα στοιχεία περιέχονται στις εκθέσεις των υποψηφίων, δεν καθιστά παράνομη τη σύσταση όπως έχει προκύψει. (ίδε Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2877).
Η εισήγηση της αιτήτριας ότι η δήλωση του Διευθυντή ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο "εργάζεται όχι μόνο υπερωριακά αλλά και αργά το βράδυ" και ότι "οποτεδήποτε χρειάζεται, έρχεται αργά το βράδυ και προσφέρει υπηρεσίες" μπορεί να θεωρηθεί ως στοιχείο που θυματοποιεί τους άλλους υποψηφίους δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Αντίθετα μπορεί να λεχθεί ότι οι πιο πάνω αναφορές επισημαίνουν τη σημασία που αποδίδει ο υπάλληλος στην εκτέλεση των καθηκόντων του όταν δεν διστάζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του εκτός ωρών εργασίας και πολλές φορές χωρίς να απαιτεί υπερωρίες. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Μαυρομμάτη ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 83:
"Η αναφορά του Διευθυντή στη χωρίς αμοιβή υπερωριακή εργασία, που πρόσφερε ο ενδιαφερόμενος, επικρίθηκε ως εξωγενές στοιχείο κρίσης. Κατά την έκφραση του συνηγόρου του αιτητή "θυματοποιεί" τους άλλους υπαλλήλους που ασκούσαν τα νόμιμα δικαιώματά τους, εισπράττοντας την αμοιβή που προβλέπουν οι κανονισμοί.
.............................................................................................................
Το θέμα της προσφοράς έξτρα εργασίας χωρίς τα παρεχόμενα από τους κανονισμούς ανταλλάγματα δεν αποτελεί ξένο στοιχείο, που μολύνει αυτήν την ίδια τη σύσταση. Άλλο είναι πιστεύω το πνεύμα της παρατήρησης. Υποδηλώνει τον αφοσιωμένο τρόπο με τον οποίο ο ενδιαφερόμενος αντιμετώπιζε τη δουλειά του".
(β) Η αναφορά του Διευθυντή ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν υπεύθυνος τεχνικός των έργων του αεροδρομίου Λάρνακας αντί της Πάφου.
Η σύσταση του Διευθυντή σχετικά με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο αναφέρει:
"Ο Σαββίδης Πρίαμος είναι ο υπεύθυνος Τεχνικός όλων των έργων που διεξάγονται στο αεροδρόμιο Λάρνακας. Επιβλέπει όλες τις επεκτάσεις στο κτίριο επιβατών (στους χώρους αφίξεως και αναχωρήσεως), συνολικής αξίας 700.000 λιρών. Επίσης είναι υπεύθυνος για άλλες σοβαρές εργασίες αξίας πέραν των 3.000.000 λιρών."
Σε κάποιο στάδιο πριν από τις διευκρινίσεις διαφάνηκε ότι η αναφορά στο αεροδρόμιο Λάρνακας ήταν λανθασμένη και ότι η αναφορά έπρεπε να ήταν για το αεροδρόμιο Πάφου. Αρχικά καταχωρήθηκε μια ένορκη δήλωση από το Διευθυντή του Τμήματος Χαράλαμπο Κκολό ο οποίος όμως μετά την αφυπηρέτησή του, αδυνατούσε να παρουσιαστεί για αντεξέταση. Ως αποτέλεσμα το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης δεν μπορεί παρά να παραγνωριστεί. Αργότερα καταχωρήθηκε μια άλλη ένορκη δήλωση από τον Ανώτερο Εκτελεστικό Μηχανικό του Τμήματος Δημοσίων Έργων Σπύρο Σπύρου. Σύμφωνα με τον πιο πάνω, ο Πρίαμος Σαββίδης ήταν ο υπεύθυνος Τεχνικός του Έργου της κατασκευής του αεροδρομίου Πάφου που άρχισε το 1979 και συμπληρώθηκε το 1983. Μετά τη συμπλήρωση του έργου και τη λειτουργία του αερολιμένος, το ενδιαφερόμενο μέρος παρέμεινε μέχρι το 1995 ως Υπεύθυνος Τεχνικός για τα έργα συντήρησης και βελτίωσης του αεροδρομίου Πάφου που ανήλθαν σε £700.000. Από το 1995 άρχισε τη μελέτη για τη δημιουργία της αεροπορικής βάσης Κύπρου για την οποία είχε διοριστεί ως Υπεύθυνος Τεχνικός (Chief Inspector). Είναι η θέση της αιτήτριας ότι από τα πρακτικά της συνεδρίας της Επιτροπής της 20.6.95 φαίνεται ότι ο Διευθυντής αναφέρθηκε στο αεροδρόμιο Λάρνακας και όχι σε εκείνο της Πάφου. Ως εκ τούτου έχει διαμορφωθεί πλάνη αφού το μυαλό της Επιτροπής λειτούργησε με το πιο πάνω δεδομένο. Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι μαρτυρία που προσφέρθηκε αργότερα δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή για να επεξηγήσει ή συμπληρώσει το σχετικό πρακτικό που υπήρχε ενώπιον της Επιτροπής.
Αντίθετα, είναι η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι η πιο πάνω αναφορά είναι αποτέλεσμα φραστικού λάθους και ότι δεν μπορεί να της αποδοθεί μεγάλη σημασία. Οι φάκελοι που ήταν ενώπιον της Επιτροπής αναφέρουν ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν Τεχνικός Υπεύθυνος του αεροδρομίου Πάφου και το φραστικό αυτό λάθος δεν μπορεί να δημιουργήσει πλάνη περί τα πράγματα.
Την ίδια άποψη συμμερίζεται και το ενδιαφερόμενο μέρος που επιπρόσθετα υποστηρίζει ότι το λάθος είναι επουσιώδες και δεν μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση της πράξης.
Η νομολογία δημιουργεί τεκμήριο υπέρ της ορθής εξακρίβωσης των πραγματικών περιστατικών που έχουν οδηγήσει στη λήψη της διοικητικής απόφασης. Το βάρος της απόδειξης ότι το διοικητικό όργανο έχει ενεργήσει κάτω από πλάνη το φέρει ο διάδικος που προβάλλει τον ισχυρισμό. (Ίδε Μ. Στασινόπουλου - Το δίκαιο των Διοικητικών Πράξεων σελ. 304)
Έχει νομολογικά καθιερωθεί ότι η απλή διαπίστωση της ύπαρξης πλάνης δεν οδηγεί αυτόματα και στην ακύρωση της διοικητικής πράξης. Η πλάνη πρέπει να είναι ουσιώδης σε βαθμό που να έχει επηρεάσει τη κρίση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Νεοφύτου ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 2486 "η διαπίστωση πλάνης ως προς το πραγματικό γεγονός δεν συνεπάγεται ακυρότητα αυτομάτως. Η πλάνη πρέπει να είναι ουσιώδης, δηλαδή, να προκύπτει ότι έχει επιδράσει αποφασιστικά στην τελική κρίση. (Βλέπε Παπαϊωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1991) 3 Α.Α.Δ. 713 και Γαλανού ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 43).
Έχω εξετάσει πολύ προσεκτικά το όλο θέμα και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η αναφορά από το Διευθυντή ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν υπεύθυνος τεχνικός όλων των έργων του αεροδρομίου Λάρνακας αντί του αεροδρομίου Πάφου δεν μπορεί να επηρεάσει την εγκυρότητα της σχετικής απόφασης και τούτο γιατί η Επιτροπή δεν περιορίστηκε και/ή δεν βασίστηκε αποκλειστικά στην πιο πάνω δήλωση για να καταλήξει στην απόφασή της ούτε και φαίνεται ότι η πιο πάνω αναφορά επηρέασε αποφασιστικά τα μέλη της Επιτροπής να συγκλίνουν υπέρ της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους.
Έχει δοθεί προφορική μαρτυρία από τον Ανώτερο Εκτελεστικό Μηχανικό του Τμήματος Δημοσίων Έργων Σπύρο Σπύρου, την οποία αποδέχομαι, σχετικά με τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του ενδιαφερομένου προσώπου που αναφέρεται στο αεροδρόμιο Πάφου. Ένας βασικός λόγος που με έχει οδηγήσει στην απόφαση ότι δεν υπήρξε ουσιώδης πλάνη είναι και το εντυπωσιακό χαρακτηριστικό ότι στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις για τα χρόνια 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993 και 1994 τα κύρια καθήκοντα του ενδιαφερομένου μέρους ήταν η επίβλεψη, ο συντονισμός και η εκτέλεση όλων των εργασιών του αεροδρομίου Πάφου. Είναι δε εξ ίσου εντυπωσιακό ότι οι Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις τα χρόνια 1981, 1982, 1983, 1985, 1990, 1991, 1992, 1993 και 1994 φέρουν την υπογραφή του Διευθυντή του Τμήματος Δημοσίων Έργων Χαράλαμπου Κκολού, που ενεργούσε τότε με την ιδιότητα του αξιολογούντος λειτουργού.
Όλα τα πιο πάνω στοιχεία ήταν σε γνώση της Επιτροπής αφού όπως φαίνεται από τα σχετικά πρακτικά της Επιτροπής της 20.6.95,
"Η Επιτροπή εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο Πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τους Φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων, και έλαβε επίσης υπόψη τις κρίσεις και τις συστάσεις του Διευθυντή όπως επίσης και τις Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψηφίων στο σύνολό τους, όπως αυτές έγιναν τελικά δεκτές από την ίδια, με ιδιαίτερη έμφαση στα τελευταία χρόνια".
Η εικόνα που εξάγεται είναι ότι ο Διευθυντής στην προφορική σύσταση του ενδιαφερομένου προσώπου ενώπιον της Επιτροπής ανέφερε ότι αυτός ήταν Τεχνικός Υπεύθυνος για τα έργα που διεξάγονταν στο αεροδρόμιο Λάρνακας. Ο Διευθυντής για εννιά χρόνια υπέγραφε ως Αξιολογών Λειτουργός τις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις του ενδιαφερομένου μέρους που τοποθετούσαν το ενδιαφερόμενο μέρος, συνεχώς ως υπεύθυνο των εργασιών του αεροδρομίου Πάφου. Οι Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις ήταν ενώπιον της Επιτροπής και αξιολογήθηκαν μέσα στο σύνολο των υπόλοιπων στοιχείων. Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια βρίσκω ότι η αναφορά του Διευθυντή ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν υπεύθυνος των εργασιών του αεροδρομίου Λάρνακας πρέπει να αποδοθεί σε φραστικό λάθος και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πλάνη. Έστω και αν δεχθώ ότι η λανθασμένη αναφορά μπορούσε να αποτελέσει πλάνη, η έκταση της ήταν, σε σχέση με τα υπόλοιπα στοιχεία που υπήρχαν ενώπιον της Επιτροπής, επουσιώδης σε βαθμό που δεν μπορούσε να επηρεάσει την εγκυρότητα της σχετικής απόφασης.
(γ) Έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.
Από το σκεπτικό των πρακτικών της Επιτροπής της 20.6.95 μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η Επιτροπή αξιολόγησε όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο δικαστικού ελέγχου. Η σχετική απόφαση είναι επαρκώς αιτιολογημένη και η αιτιολογία είναι εμφανής μέσα στα στοιχεία που περιέχονται στο φάκελο των δυο υποψηφίων.
Η έρευνα που είχε προηγηθεί πριν από τη λήψη της σχετικής απόφασης δείχνει ότι η Επιτροπή έλαβε υπόψη μεταξύ άλλων την υπεροχή του ενδιαφερομένου μέρους όπως αυτή υποστηρίζεται από την έκθεση του Διευθυντή και την καλύτερη βαθμολογία του στις ετήσιες εκθέσεις όπως επίσης και τα στοιχεία που καταλογίζονται προς όφελος της αιτήτριας, συμπεριλαμβανομένης και της αρχαιότητάς της. Η έρευνα που είχε διεξαχθεί ήταν ικανοποιητική και έχει συμπεριλάβει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα έδιναν την ευχέρεια στην Επιτροπή να καταλήξει στην ορθή απόφαση.
Για να επιτύχει στην προσφυγή της η αιτήτρια έπρεπε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερομένου μέρους. Το βάρος απόδειξης ότι υπερέχει έκδηλα το έφερε η ίδια. (Αλεξανδρίδου ν. ΚΟΤ (1980) 3 Α.Α.Δ. 360). Η έκδηλη υπεροχή πρέπει να προέρχεται θετικά από το περιεχόμενο των φακέλων και να είναι τόσο πειστική, σε βαθμό που να εντυπωσιάζει από τη πρώτη ματιά. (Χ''Σάββα ν. Δημοκρατία (1982) 2 Α.Α.Δ. 76, 78). Η έκδηλη υπεροχή δεν αρκεί να είναι μια απλή υπεροχή αλλά πρέπει να είναι καθολική και συντριπτική. (Spanos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1826). Στην παρούσα υπόθεση η αιτήτρια έπρεπε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή. Η αρχαιότητα που παρατηρείται δεν μπορεί να υπερισχύσει των άλλων δυο κριτηρίων. Το ενδιαφερόμενο μέρος είχε τη σύσταση του Διευθυντή που συνάδει με το περιεχόμενο των στοιχείων που είχαν τεθεί ενώπιον της Επιτροπής. Η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή. Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
H�προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.