|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 521/97
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Ανδρέα Παπαλεοντίου
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Υπουργείου Οικονομικών
Κα θ'ου η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 10 Νοεμβρίου, 1998.Για τον αιτητή: Α. Παπαχαραλάμπους.
Για την καθ΄ης η αίτηση: Ε. Παπακυριακού (κα).
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το αίτημα του αιτητή στην παρούσα προσφυγή είναι το εξής:-
"Απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου με την οποία να κηρύσσεται άκυρος η απόφαση των Καθ΄ων η αίτηση με ημερ. 14.4.1997 με την οποία απερρίφθη το αίτημα του Αιτητή για πληρωμή των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων.".
Ο αιτητής υπηρέτησε στη Δημόσια Υπηρεσία από το έτος 1947 μέχρι το 1982. Από το έτος 1963 μέχρι και το έτος 1982 κατείχε τη θέση Αρχιεπιστάτη στην Επαρχιακή Διοίκηση Αμμοχώστου.
Στις 31.7.1980 ο αιτητής τέθηκε σε διαθεσιμότητα από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) ενόψει έναρξης αστυνομικής έρευνας για την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον του.
Τελικά προσήφθησαν εναντίον του αιτητή κατηγορίες για κλοπή περιουσίας της Δημοκρατίας, για κατάχρηση εξουσίας και για δεκασμό δημόσιου λειτουργού. Ο αιτητής στις 28.11.81 βρέθηκε ένοχος στις πιο πάνω κατηγορίες από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας και στις 3.12.81 του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης εννέα μηνών.
Μετά την πιο πάνω καταδίκη του αιτητή, η ΕΔΥ επέβαλε σ΄αυτόν την πειθαρχική ποινή της απόλυσης. Κοινοποίησε δε την απόφαση της στον αιτητή με επιστολή ημερ. 9.11.1982 η οποία έχει ως εξής:-
"Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή μας με τον ίδιο αριθμό και ημερομηνία 3.5.82 και να σας πληροφορήσω ότι η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αφού άκουσε τις παραστάσεις που υποβάλατε μέσω του δικηγόρου σας, αποφάσισε να σας επιβάλει την πειθαρχική ποινή της απόλυσης από σήμερα (9.11.82).
2. Περαιτέρω η Επιτροπή, βάσει του άρθρου 84(3) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων του 1967 έως 1981, αποφάσισε να σας επιστραφεί το 1/2 του μέρους των απολαβών σας που κατακρατήθηκε από την ημερομηνία που τεθήκατε σε διαθεσιμότητα μέχρι την καταδίκη σας από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, δηλ. από 31.7.80 μέχρι 2.12.81. Από την ημερομηνία της ποινικής καταδίκης σας, δηλ. από 3.12.81, δε δικαιούστε σ΄ οποιοδήποτε μέρος των απολαβών σας, σύμφωνα με τα άρθρα 83(3) και 84(3) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων.
3. Σας στέλνω αντίγραφο της απόφασης της Επιτροπής με ημερομηνία 3.11.82.".
Εναντίον της απόφασης αυτής της ΕΔΥ δεν ασκήθηκε από τον αιτητή κανένα ένδικο μέσο. Έκτοτε κανένα συνταξιοδοτικό ωφέλημα παραχωρήθηκε στον αιτητή.
Δεκαπέντε σχεδόν χρόνια αργότερα, στις 2.4.97 ο αιτητής απέστειλε στο Γενικό Λογιστήριο της Δημοκρατίας την ακόλουθη επιστολή:-
"Έχουμε εντολή από τον πελάτη μας κ. Ανδρέα Παπαλεοντίου να αναφερθούμε στο θέμα της στέρησης των συνταξιοδοτικών ωφελημάτων και φιλοδωρημάτων του, συνεπεία καταδίκης του, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακος.
Ο πελάτης μας υπηρετούσε στην Δημόσια Υπηρεσία από το 1947 μέχρι το 1982 οπόταν και απολύθηκε λόγω καταδίκης του από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας.
Το 1982 όταν απολύθηκε κατείχε την θέση Αρχιεπιδότη χωρικών οδών (Τμήμα Διοικήσεως), στην κλίμακα Α7.
Με την παρούσα επιστολή ο αιτητής ζητά να του παραχωρηθούν τα συνταξιοδοτικά ωφελήματα του από την ημερομηνία διορισμού του στην Δημόσια Υπηρεσία μέχρι και το 1982.".
Ο Γενικός Λογιστής της Δημοκρατίας με απαντητική επιστολή του ημερομηνίας 14.4.97 κοινοποίησε προς τον αιτητή τα ακόλουθα:-
"Αναφέρομαι στην επιστολή σας με ημερομηνία 2/4/1997 σχετικά με τον κον Ανδρέα Παπαλεοντίου στον οποίο επιβλήθηκε η ποινή της απόλυσης από 9/11/1982 και σας πληροφορώ ότι σύμφωνα με την περί συντάξεων νομοθεσία που ίσχυε κατά την ημέρα της απόλυσης του ο κος Παπαλεοντίου δεν δικαιούται συνταξιοδοτικά ωφελήματα.
Συγκεκριμένα το άρθρο αρ. 6 του Κεφαλαίου 311 όπως τροποποιήθηκε με τους νόμους αρ. 9/67, 119/68, 38/79 και 39/81 αναφέρει τις περιπτώσεις αφυπηρέτησης κατά τις οποίες παραχωρούνται συνταξιοδοτικά ωφελήματα.".
Εναντίον της απόφασης αυτής του Γενικού Λογιστή στρέφεται η παρούσα προσφυγή.
Ως νομικοί λόγοι ακύρωσης της απόφασης προβάλλονται η έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, η κατάχρηση εξουσίας και η λανθασμένη εφαρμογή του Νόμου.
Από την αρχή θέλω να τονίσω ότι η πράξη που είχε ως αποτέλεσμα τη στέρηση από τον αιτητή των συνταξιοδοτικών του ωφελημάτων είναι η επιβολή της πειθαρχικής ποινής της απόλυσης που του επιβλήθηκε από την ΕΔΥ πριν από 15 χρόνια, την 9.11.1982. Με βάση αυτή την απόφαση ο Γενικός Λογιστής πληροφόρησε τον αιτητή ότι το αίτημα του δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί. Έχω την εντύπωση ότι η απόφαση του Γενικού Λογιστή είναι πληροφοριακού ή επιβεβαιωτικού χαρακτήρα. Στην πραγματικότητα ο Γενικός Λογιστής παραπέμπει τον αιτητή στην απόφαση της ΕΔΥ ημερ. 9.11.1982 με την οποία του επεβλήθη η πειθαρχική ποινή της απόλυσης. Επακόλουθο της πειθαρχικής ποινής, σύμφωνα με την παράγραφο 7 του άρθρου 79 τού σε ισχύ ευρισκομένου τότε Νόμου περί Δημοσίας Υπηρεσίας αρ.
33/67, είναι η απώλεια απάντων των ωφελημάτων αφυπηρέτησης.Δεν έχει εγερθεί στην ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση οποιαδήποτε προδικαστική ένσταση σε σχέση με την εκτελεστότητα της επίδικης απόφασης του Γενικού Λογιστή, ούτε και συζητήθηκε ενώπιόν μου.
Το θέμα της εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης απόφασης αφορά την ίδια τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου και μπορεί να εγερθεί σε οποιοδήποτε στάδιο της προσφυγής, ακόμα και να εξεταστεί αυταπάγγελτα από το Δικαστήριο. Είναι δε άσχετο με το τί αναφέρεται στην επίδικη απόφαση. Η διοίκηση δεν εκτελεί δικαστικό έργο ούτε και εκδίδει μόνο εκτελεστές αποφάσεις. Μπορεί να επιβεβαιώσει προηγούμενες αποφάσεις της ή και να δώσει πληροφορίες στο κοινό για θέματα που το αφορούν. Η εκτελεστότητα μιας απόφασης ή πράξης της διοίκησης κρίνεται μόνο από το Δικαστήριο, το οποίο οφείλει να καταλήξει στα συμπεράσματά του (Βλέπε:
Platis v. Republic (1978) 3 CLR 384 και Xenis Larkos v. Republic (1987) 3 CLR 2189).Στην παρούσα υπόθεση η επιστολή του Γενικού Λογιστή δεν περιέχει οποιαδήποτε εκτελεστή διοικητική πράξη. Η εκτελεστή διοικητική πράξη με την οποία αποστερήθηκε ο αιτητής από τα συνταξιοδοτικά δικαιώματά του είναι η απόφαση της ΕΔΥ ημερομηνίας 9.11.1982 με την οποία του επιβλήθηκε η πειθαρχική ποινή της απόλυσης με βάση το άρθρο 79 του Νόμου 33/67, επακόλουθο της οποίας, σύμφωνα με την παράγραφο 7 του ίδιου άρθρου είναι η απώλεια των συνταξιοδοτικών ωφελημάτων του. Την απόφαση αυτή της ΕΔΥ, ημερομηνίας 9.11.1982 ο αιτητής ουδέποτε την έχει προσβάλει. Παρήλθαν δε έκτοτε πέραν των δεκαπέντε χρόνων. Ο αιτητής από το 1982 γνώριζε ότι είχε αποστερηθεί των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων και σε καμιά ενέργεια δεν είχε προβεί.
Καταλήγω κατά συνέπεια ότι η επίδικη διοικητική απόφαση δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα. Μόνο εκτελεστές διοικητικές πράξεις είναι δυνατό να προσβληθούν δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Στην απόφαση Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd. (1994) 3 ΑΑΔ 26, αναφέρεται στη σελίδα 31:-
"Το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης ή απόφασης είναι η παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων, δηλαδή η γένεση εξ αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Πράξη είναι εκτελεστή εφόσον επιβάλλει υποχρεώσεις στο διοικούμενο, μη υφιστάμενες πριν την έκδοσή της, η μη εκπλήρωση των οποίων παρέχει το δικαίωμα στη Διοίκηση να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου για την εκτέλεσή τους.".
Το Ελληνικό Συμβούλιο της Επικρατείας ορίζει τις εκτελεστές πράξεις ως εκείνες "διά των οποίων δηλούται βούλησις διοικητικού οργάνου σκοπούσα την παραγωγήν εννόμου αποτελέσματος έναντι των διοικουμένων.". Σημειώνει ακόμα ότι "το κύριον στοιχείον της εννοίας της εκτελεστής πράξεως είναι η άμεσος παραγωγή εννόμου αποτελέσματος, συνισταμένου εις την δημιουργίαν, τροποποίησιν ή κατάλυσιν νομικής καταστάσεως, ήτοι δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα παρά τοις διοικουμένοις.". (Βλέπε: Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1929-1959), σελ. 236-237).
Ενόψει των πιο πάνω εκτεθέντων η επίδικη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και κατά συνέπεια εκφεύγει από τις πρόνοιες του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Λόγω της κατάληξης μου αυτής δεν θεωρώ σκόπιμο να εξετάσω τους λόγους ακυρότητας που προβάλλονται στην προσφυγή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ