|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 847/97.
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Π. ΚΑΛΛΗ, Δ.Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Θρασύβουλου Φυλακτού,
Αιτητή
και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών
Ασφαλίσεων,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________________
28 Ιουλίου, 1998
.Για τον αιτητή: Κ. Χ" Κωστής.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας
εκ μέρους του Γ-Ε.
_____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 23.9.96 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για σύνταξη ανικανότητας. Μαζί με την αίτηση του απέστειλε ιατρική έκθεση στην οποία αναφερόταν ότι είναι ανίκανος για εργασία από τις 13.9.93.
Στην αίτηση του δήλωσε ότι το επάγγελμα του είναι ελαιοχρωματιστής και ότι εργάστηκε στην εταιρεία Θρασύβουλου Φυλακτού και Σία μέχρι τις 13.9.93. Μετά από διερεύνηση της απασχόλησης του αιτητή από αρμόδιο λειτουργό των καθ΄ ων η αίτηση διαπιστώθηκε ότι ο αιτητής κατέχει το 99% των μετοχών στην πιο πάνω εταιρεία και η σύζυγος του το 1%. Ο λογιστής της εταιρείας πληροφόρησε τους καθ΄ ων η αίτηση ότι ο κύκλος εργασιών της εταιρείας μειώθηκε μεταξύ των ετών 1993 και 1995 από
£51,206 σε £31,944. Ο αιτητής σε σχετική κατάθεση του δήλωσε ότι ο μηνιαίος μισθός του από την εταιρεία είναι £200. Με βάση το αποτέλεσμα της πιο πάνω έρευνας και έχοντας υπόψη τις πρόνοιες του άρθρου 38 του Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου, 1980 (Ν. 41/80), το οποίο προβλέπει ότι ασφαλισμένος θεωρείται ανίκανος για εργασία εάν δεν μπορεί να κερδίζει από εργασία την οποία ευλόγως αναμένεται να εκτελεί πέραν του 1/3 του ποσού το οποίο συνήθως κερδίζει στην ίδια επαγγελματική κατηγορία σωματικά και πνευματικά υγιής άνθρωπος, ο εξεταστής απαιτήσεων απέρριψε την αίτηση γιατί "το ποσοστό της ανικανότητας του για εργασία είναι χαμηλότερο του 66 2/3% που προβλέπει η νομοθεσία Κοινωνικών Ασφαλίσεων για τη χορήγηση σύνταξης ανικανότητας και γιατί ήδη εργάζεται" (Βλ. επιστολή των καθ΄ ων η αίτηση, ημερ. 8.1.97).Με επιστολή του προς τους καθ΄ ων η αίτηση, ημερ. 13.5.97, ο δικηγόρος του αιτητή ζήτησε να πληροφορηθεί πού στηρίζεται ο ισχυρισμός των καθ΄ ων η αίτηση ότι το ποσοστό ανικανότητας του αιτητή για εργασία είναι χαμηλότερο του 66 2/3 %. Οι καθ΄ ων η αίτηση απάντησαν ότι έχει διαπιστωθεί μετά από διερεύνηση σχετικά με την απασχόληση του ότι η απώλεια της ικανότητας του προς το κερδίζειν δεν ανέρχεται στο ποσοστό που προβλέπεται από τη νομοθεσία (Βλ. επιστολή τους
ημερ. 4.6.97). Ταυτόχρονα τον πληροφόρησαν ότι εάν μελλοντικά η κατάσταση του αιτητή διαφοροποιηθεί τότε δικαιούται να υποβάλει νέα αίτηση μαζί με τα απαραίτητα πιστοποιητικά για επανεξέταση της περίπτωσης του.Ο αιτητής επανήλθε επί του αιτήματος του για χορήγηση σύνταξης ανικανότητας με νέα αίτηση του ημερ. 4.8.97. Τη νέα αίτηση του συνόδευε ιατρική έκθεση, ημερ. 2.8.97, στην οποία αναφερόταν ότι είναι μονίμως ανίκανος για εργασία. Οι καθ΄ ων η αίτηση απέρριψαν και την νέα αίτηση γιατί "το ποσοστό ανικανότητας του για εργασία είναι χαμηλότερο του 66 2/3% που προβλέπει η Νομοθεσία Κοινωνικών Ασφαλίσεων για τη χορήγηση σύνταξης ανικανότητας" (Βλ. επιστολή του ημερ. 15.9.97).
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης που του είχε κοινοποιηθεί με την πιο πάνω επιστολή, ημερ. 15.9.97.
Η προδικαστική ένσταση
.Με την γραπτή του αγόρευση ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση ισχυρίσθηκε ότι "με βάση τα πιο πάνω γεγονότα η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, αφού είναι βεβαιωτική προηγούμενης εκτελεστής πράξης".
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή υπέβαλε ότι η προσβαλλόμενη πράξη αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. ΄Οπως το έθεσε η νέα αίτηση "βασίστηκε στις πρόνοιες του άρθρου 75 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου, 1980 (Ν 41/80) το οποίο ρητά ορίζει μεταξύ άλλων ότι ένας αιτητής μπορεί να επαναφέρει αίτημα του για χορήγηση σύνταξης ανικανότητας, εάν επέλθει στο μέλλον ουσιαστική μεταβολή στις περιστάσεις που αφορούν το αίτημα". ΄Ηταν, σύμφωνα με την
εισήγηση του, προφανές "από τη διατύπωση του Νόμου ότι η αρμόδια διοικητική αρχή, εφ΄ όσον της υποβάλλεται αίτημα στη βάση του άρθρου 75 του Νόμου 41/80 ευρίσκεται μπροστά σε νέα γεγονότα, τα οποία οφείλει να διερευνήσει για να μπορέσει να πάρει τη σωστή απόφαση".Πράξη η οποία περιέχει επιβεβαίωση προηγούμενης δεν είναι εκτελεστή, εκτός αν λήφθηκε ύστερα από νέα έρευνα και λήφθηκαν υπόψη νέα στοιχεία που, έστω και αν προϋπήρχαν, ήταν άγνωστα ή/και δεν λήφθηκαν υπόψη ενωρίτερα (Βλ. Σιακαλλής ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 519, 523, Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1603/29.10.96, Ζίττη ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2082/29.5.98)
.Στην Κωνσταντίνου (πιο πάνω) κρίθηκε ότι όταν υποβάλλονται γεγονότα τα οποία εξ αντικειμένου επιβάλλουν επανεξέταση του απορριφθέντος αιτήματος η παράλειψη της διοίκησης να προβεί στη δέουσα έρευνα των νέων στοιχείων καθιστά την επίδικη απόφαση τρωτή.
Προκύπτει για εξέταση το πιο κάτω ζήτημα:
Κατά πόσο ο αιτητής με την νέα αίτηση του υπέβαλε γεγονότα τα οποία εξ αντικειμένου επέβαλλαν επανεξέταση του ήδη απορριφθέντος αιτήματος.
Το μόνο στοιχείο το οποίο είχε υποβάλει ο αιτητής με τις δύο αιτήσεις του ήταν η ιατρική έκθεση. Εκείνη που συνόδευε την πρωτή αίτηση ήταν ημερ. 9.9.96 ενώ εκείνη που συνόδευε την δεύτερη αίτηση ήταν ημερ. 2.8.97. Το περιεχόμενο των δύο εκθέσεων είναι ταυτόσημο.
Από το ενώπιον μου υλικό (βλ. κατάθεση του αιτητή στο φάκελο Τεκ. 1 και την πιο πάνω επιστολή των καθ΄ ων η αίτηση προς το δικηγόρο του αιτητή, ημερ. 4.6.97) φαίνεται ότι ο μόνος λόγος απόρριψης της πρώτης αίτησης του αιτητή ήταν το ύψος των εισοδημάτων του - £200 το μήνα. Με τη δεύτερη αίτηση του ο αιτητής δεν υπόβαλλε οποιοδήποτε νέο στοιχείο σε σχέση με τα εισοδήματα του. Επομένως δεν είχαν τεθεί ενώπιον της διοίκησης οποιαδήποτε νέα γεγονότα τα οποία εξ αντικειμένου επέβαλλαν επανεξέταση του αιτήματος με τη διεξαγωγή νέας έρευνας. Ακολουθεί πως η προσβαλλόμενη απόφαση δεν λήφθηκε μετά από νέα έρευνα. Αποτελεί απλή επιβεβαίωση της προηγούμενης απόφασης. Δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και δεν υπόκειται σε προσφυγή δυνάμει του άρθρου 146.1 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Π. ΚΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.