|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 737/96
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Π. ΑΡΤΕΜΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
LANITIS BROS LTD,
Αιτητών,
και
Δημοκρατίας της Κύπρου μέσω
1. Υπουργείου Οικονομικών,
2. Τμήματος Τελωνείων Υπηρεσία Φ.Π.Α.,
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
2.7.98ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
Για τους αιτητές: κ. Κ. Μιχαηλίδης
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κ. Μ. Ραφτόπουλος
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την προσφυγή τους οι αιτητές ζητούν την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση ημερ. 1.7.96, με την οποία θεώρησαν την άνευ αντιπαροχής τοποθέτηση ψυγείων και μηχανών post mix σε υποστατικά των πελατών τους για διατήρηση, κατασκευή και έκθεση προς πώληση αποκλειστικά των προϊόντων των αιτητών, ως φορολογητέα παροχή υπηρεσιών και με την οποίαν επέβαλαν το ποσό των Λ.Κ. 21.810, 56 ως επιπρόσθετο Φ.Π.Α.
Οι μηχανές αυτές και τα ψυγεία παραδίδονταν σε μεταπωλητές πελάτες των αιτητών για να τοποθετούνται σε αυτά αναψυκτικά, χυμοί κ.λ.π. που οι αιτητές εμφιάλωναν και διέθεταν χονδρικώς. Οι μηχανές αυτές βάσει γραπτής σύμβασης παρέμεναν ιδιοκτησία των αιτητών και τοπθετούνταν σε αυτές μόνο προϊόντα των αιτητών.
Το επίδικο νομικό θέμα είναι η έκταση εφαρμογής και προϋποθέσεις που απαιτούνται για ενεργοποίηση του άρθρου 6(8) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990 (Ν. 246/90), που αποτελούν μέρος των διατάξεων που καθορίζουν, σύμφωνα με το άρθρο 6(1), το τί θεωρείται ότι είναι παράδοση αγαθών και παροχή υπηρεσιών.
Το άρθρο 6(1) προνοεί τα ακόλουθα:
"Όταν αγαθά ή περιουσιακά στοιχεία που κατέχονται ή χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς της επιχείρησης, με οδηγίες ή παραλείψεις ή ανοχή του προσώπου που ασκεί την επιχείρηση, διατίθενται για ιδιωτικούς σκοπούς ή χρησιμοποιούνται ή προσφέρονται για να χρησιμοποιηθούν από οποιοδήποτε πρόσωπο για σκοπούς άλλους από τους σκοπούς της επιχείρησης, με αντιπαροχή ή χωρίς αντιπαροχή, τότε αυτό αποτελεί παροχή υπηρεσιών."
Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η διευθέτηση αυτή προωθούσε τις αντίστοιχες πωλήσεις τόσο των αιτητών όσο και των πελατών τους ενώ οι τελευταίοι δεν είχαν καμμιά οικονομική επιβάρυνση. Σύμφωνα με τους αιτητές το γεγονός αυτό καθιστούσε ανεφάρμοστο το άρθρο 6(8) στην περίπτωση.
Όπως προέκυψε από τις προφορικές διευκρινίσεις είναι παραδεκτό από τους καθ΄ων η αίτηση ότι τόσο το νομικό θέμα που εγείρεται όσο και τα πραγματικά δεδομένα είναι ακριβώς τα ίδια με εκείνα στην Λουκά & Υιών Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 396/96, ημερ. 10.9.97. Είχα την ευκαιρία να μελετήσω με προσοχή την απόφαση αυτή, με την οποία και συμφωνώ. Όπως επισημαίνει ο Κωνσταντινίδης Δ., στη σελ.3 της απόφασης οι αιτητές παραγνώρισαν πως το άρθρο δεν εφαρμόζεται σε κάθε αγαθό ή περιουσιακό στοιχείο, φέρνοντας ως παράδειγμα το άρθρο 6(6) του Νόμου και παρατηρώντας ότι στην πραγματικότητα ο Έφορος δεν έστρεψε την προσοχή του στην πιο πάνω βασική προϋπόθεση, σύμφωνα με την οποία ταξινομείται η διάθεση ή χρησιμοποίηση των περιουσιακών αυτών στοιχείων για χρήση ως παροχή υπηρεσιών εφόσο είναι αγαθά ή περιουσιακά στοιχεία "που κατέχονται ή χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς της επιχείρησης". Παραθέτω απόσπασμα της πιο πάνω απόφασης από τη σελ.4:
"Φαίνεται πως πράγματι η μόνη χρήση για την οποία προόριζαν οι αιτητές τα περιουσιακά στοιχεία ήταν η τοποθέτηση σ΄αυτά των προϊόντων τους, όχι από τους ίδιους αλλά από τους πελάτες τους. Και αν αυτή ήταν η πραγματικότητα, αν ουδέποτε δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία κατέχονταν ή χρησιμοποιούνταν σε πρώτο στάδιο από τους αιτητές, για τους σκοπούς της επιχείρησης τους, δεν θα μπορεί να τίθεται ζήτημα διάθεσής τους κλπ για ιδιωτικούς σκοπούς ή άλλους σκοπούς. Η περίπτωση θα βρισκόταν έξω από την εμβέλεια του άρθρου, εμφανής σκοπός του οποίου είναι η φορολόγηση της υπηρεσίας που προκύπτει από τη διάθεση ή χρήση αγαθών ή περιουσιακών στοιχείων για ιδιωτικούς ή άλλους σκοπούς, όταν αυτά κατέχονται ή χρησιμοποιούνται, εννοείται κατά το χρόνο της χρησιμοποίησής τους από τους τρίτους (ή και από τον ίδιο τον ασκούντα την επιχείρηση όταν είναι φυσικό πρόσωπο, ενόψει του άρθρου 6(9)) της διάθεσης ή της προσφοράς τους για χρησιμοποίηση από αυτούς, για τους σκοπούς της επιχείρησης. Εξ ού και το άρθρο αναφέρεται σε διάθεση, χρησιμοποίηση ή προσφορά για χρησιμοποίηση "με οδηγίες ή παραλείψεις ή ανοχή του προσώπου που ασκεί την επιχείρηση"."
Έτσι, όπως και σε εκείνη την υπόθεση και εδώ διαπιστώνεται πως ο Έφορος κατέληξε στην απόφαση του ωσάν να μην έθετε ο νόμος την προϋπόθεση αυτή, γεγονός που καθιστά την απόφαση άκυρη και επηρεαζόμενη από πλάνη αναφορικά με το νόμο.
Εν όψει των πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ των αιτητών.
Π. Αρτέμης,
Δ.
/Χ.Π.