|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 4 ΑΑΔ 431
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 719/97
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Ελένης Ανδρέου από το Πολέμι
Αιτήτριας
και
Σχολικής Εφορείας Πολεμίου
Καθ΄ων η αίτηση
--------------
29 Μαΐου 1998
Αίτηση ημερ. 14.1.98
Για την αιτήτρια: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κ. Κ. Δημητριάδης.
----------------------------
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η αιτήτρια ζητά με την προσφυγή της, δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ων η αίτηση με την οποία κατακύρωσαν την προσφορά για εκμετάλλευση του κυλικείου του Γυμνασίου Πολεμίου στον Αντωνάκη Ευσταθίου, αντί στην ίδια, πρέπει να κηρυχθεί άκυρη.
Οι καθ΄ων η αίτηση ζήτησαν προσφορές για την εκμετάλλευση των κυλικείων του Γυμνασίου Πολεμίου και του Δημοτικού Σχολείου Πολεμίου, για την περίοδο από 1.9.97-15.7.2000. Ανάμεσα στους προσφοροδότες για το κυλικείο του Γυμνασίου Πολεμίου, που μας ενδιαφέρει, ήταν και η αιτήτρια.
Οι προσφορές ανοίχτηκαν κατά τη συνεδρία των καθ΄ων η αίτηση ημερ. 24.6.97. Από τα πρακτικά της συνεδρίας φαίνεται ότι είχαν υποβληθεί οι ακόλουθες 4 προσφορές: 1) Ανδρέα Λαμπριανού Παφίτη, 2) Ελένης Δημητρίου-Ανδρέου (αιτήτρια), 3) Ανδρέου Ανδρέα και 4) Σωφρονίας Μεζελίδου-Αντωνίου. Ακολούθησε μελέτη των προσφορών και η προσφορά της αιτήτριας και του προσφοροδότη Ανδρέα Λ. Παφίτη κρίθηκαν κατά πλειοψηφία ως μη ανταποκρινόμενες και απορρίφθηκαν. Στο σημείο αυτό, όπως αναφέρεται στα πρακτικά, κάποιο από τα μέλη της Σχολικής Εφορείας, ο Τηλέμαχος Πολυβίου, αποχώρησε. Στη συνέχεια ακολούθησε ψηφοφορία και η προσφορά κατακυρώθηκε, κατά πλειοψηφία, στη Σωφρονία Μεζελίδου-Αντωνίου.
Η αιτήτρια καταχώρησε την παρούσα προσφυγή στις 10.9.97. Στις 10.12.97, καταχωρήθηκε η ένσταση μαζί με τα Παρατήματα, από τα οποία φαίνεται ότι η προσφορά κατακυρώθηκε στη Σωφρονία Μεζελίδου-Αντωνίου και όχι στο άτομο που αναφέρεται στο αιτητικό της προσφυγής. Την ίδια μέρα δόθηκαν οδηγίες για την καταχώρηση γραπτών αγορεύσεων.
Στις 14.1.98, ο δικηγόρος της αιτήτριας καταχώρησε την παρούσα αίτηση, με την οποία ζητά:
"Α. Άδεια και/ή διαταγή του Δικαστηρίου όπως επιτραπεί η τροποποίηση της πιο πάνω προσφυγής διά της απαλείψεως του ονόματος του ενδιαφ. προσώπου Αντωνάκη Ευσταθίου που αναφέρεται στο αίτημα θεραπείας Α της προσφυγής και της αντικαταστάσεως του με το ορθό που έχει ως εξής "Σωφρονία Μεζελίδου-Αντωνίου".
Β. Οποιαδήποτε άλλη οδηγία ήθελε κριθεί υπό τις περιστάσεις αναγκαία."
Η αίτηση βασίζεται στους Καν. 17, 18 και 19 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, του 1962 και της Δ.25 θ.1 και 6 και των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Στην ένορκο δήλωση που καταχώρησε για υποστήριξη της αίτησής του αναφέρονται, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα:
"................................. .................................................. ......................
3. Από αβλεψία και/ή από εσφαλμένες πληροφορίες που περιήλθαν σε γνώση της αιτήτριας καταγράφηκε λάθος το ονοματεπώνυμο του ενδιαφ. προσώπου στο αίτημα θεραπείας "Α" της προσφυγής. Τούτο διαπιστώθηκε με την καταχώριση της ένστασης της καθ΄ης η αίτηση.
4. Η αιτούμενη τροποποίηση δεν επηρεάζει επιβλαβώς καθ΄οιονδήποτε τρόπο την υπόθεση. Είναι δε διαδικασία που επιτρέπουν οι διαδικαστικοί κανονισμοί και η Νομολογία χάριν της απονομής πλήρους δικαιοσύνης.
.................................. .................................................. ......................"
Οι καθ΄ων η αίτηση έφεραν ένσταση στην αιτούμενη τροποποίηση, κυρίως για το λόγο ότι η αντικατάσταση του ονόματος του ενδιαφερόμενου μέρους ισοδυναμεί, όπως ισχυρίζονται, με την καταχώρηση νέας προσφυγής, με αποτέλεσμα να παρακάμπτεται η προθεσμία των 75 ημερών.
Κατά την ακρόαση ο δικηγόρος της αιτήτριας υποστήριξε ότι με την αιτούμενη τροποποίηση δεν επηρεάζονται με κανένα τρόπο οι καθ΄ων η αίτηση, αφού η απόφαση τους έχει ήδη προσβληθεί. Ακόμα, λέει, και αν δεν αναφέρετο στην προσφυγή το όνομα του ενδιαφερόμενου μέρους, θα μπορούσε τούτο να προστεθεί εκ των υστέρων, όταν θα
αποκαλύπτετο το όνομά του. Για την εξουσία τροποποίησης του ονόματος του ενδιαφερόμενου μέρους αναφέρθηκε στην υπόθεση Χαράλαμπου Τιμοθέου ν. Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 96/84, ημερ. 13.2.89 (απόφαση ολομέλειας). Υποστήριξε επίσης ότι τυπικά σφάλματα δεν μπορούν να εμποδίσουν την εκδίκαση της προσφυγής η οποία καταχωρήθηκε εμπρόθεσμα εναντίον του διοικητικού οργάνου που εξέδωσε την απόφαση. Περαιτέρω, το όνομα του ενδιαφερόμενου μέρους δεν δημοσιεύτηκε για να λάβει γνώση η αιτήτρια.Ο δικηγόρος για τους καθ΄ων η αίτηση υποστήριξε ότι με την προσφυγή προσβάλλεται ανύπαρκτη διοικητική πράξη και ότι δεν πρόκειται για αίτηση για διόρθωση (γραμματική) του ονόματος του ενδιαφερόμενου μέρους, αλλά για αντικατάστασή του με άλλο πρόσωπο και για το λόγο αυτό, η παρούσα διαχωρίζεται από την υπόθεση Τιμοθέου. Για τη θέση του ότι δεν μπορεί στην παρούσα περίπτωση να αλλάξει το ενδιαφερόμενο μέρος, βασίστηκε στην υπόθεση
Paralimni Bus Co. Ltd v. Republic (1987) 3 CLR 559. Είναι επίσης η θέση του ότι η αιτήτρια γνώριζε για την κατακύρωση της προσφοράς στο ενδιαφερόμενο μέρος, αφού ο σύζυγός της ήταν μέλος της Σχολικής Εφορίας (αναφέρεται στο μέλος που αποχώρησε πριν το τέλος της συνεδρίας). Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι δόθηκε στην αιτήτρια αντίγραφο των πρακτικών της Σχολικής Εφορίας.Σύμφωνα με τον Καν. 18 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, οι Θεσμοί περί Πολιτικής Δικονομίας εφαρμόζονται σε πάσα διαδικασία ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τηρουμένων των αναλογιών. Με βάση τη Δ.25 θ.1, παρέχεται εξουσία στο Δικαστή να επιτρέψει την τροποποίηση δικογράφων κατά την κρίση του προς το συμφέρον της απονομής της δικαιοσύνης και το διακανονισμό των διαφορών των διαδίκων. Παρόμοιες εξουσίες δίνονται και με τους Καν. 17 και 19 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Σε διαδικασίες κάτω από το Άρθρο 146 του Συντάγματος οι Θεσμοί περί Πολιτικής Δικονομίας πρέπει να εφαρμόζονται εντός των πλαισίων των γενικών αρχών του Διοικητικού Δικαίου και κατά το μέτρο που επιτρέπει το Άρθρο 146 (
The President of the Republic v. Yiannakis Louca and Others (1984) 3 CLR 241).Στην υπόθεση
Paralimni Bus Co Ltd v. Republic (πιο πάνω), στην οποία αναφέρθηκε ο δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση, οι αιτητές επιχείρησαν την τροποποίηση του αιτητικού της προσφυγής τους, ούτως ώστε να προσθέσουν τα ονόματα αριθμού ατόμων στα οποία εκδόθηκε άδεια οδικής χρήσης, ως ενδιαφερόμενα μέρη. Η αίτηση τους δεν έγινε δεκτή γιατί τούτο θα ισοδυναμούσε με καταχώρηση νέας προσφυγής εναντίον άλλων διοικητικών πράξεων που δεν προσβάλλονταν με το αιτητικό και που η προσβολή τους θα ήταν εκπρόθεσμη.Στην υπόθεση Χαράλαμπου Τιμοθέου ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω) στην οποία αναφέρθηκε ο δικηγόρος της αιτήτριας, αίτηση για αλλαγή του επωνύμου ενδιαφερόμενου μέρους έγινε αποδεκτή, γιατί θεωρήθηκε ότι επρόκειτο για λάθος στην περιγραφή του ονόματος του (misnomer).
Στην υπόθεση
Tikirou v. The Public Service Commission (1968) 3 CLR 515, η αιτήτρια ζητούσε την ακύρωση του διορισμού συγκεκριμένου ενδιαφερόμενου μέρους σε συγκεκριμένη θέση. Στην ουσία όμως, το ενδιαφερόμενο μέρος δεν είχε διοριστεί στη θέση εκείνη αλλά σε άλλη. Η αίτησή της για τροποποίηση του αιτητικού ούτως ώστε να παρατίθεται η θέση στην οποία πραγματικά είχε διορισθεί το ενδιαφερόμενο μέρος, έγινε αποδεκτή. Παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση αυτή, στη σελ. 517:"I take the view that I have to look to the essence of the matter and such essence is that Interested Party Pissi was appointed only as "Superintendent of Homes", and it must have been all along the clear intention of the Applicant to attack the validity of such appointment, and not an appointment which had never been made. I accept, therefore, that the misdescription of the appointment of Interested Party Pissi, challenged by this recourse, is due to a clerical error and I have decided, under rule 19 of the Supreme Constitutional Court Rules, 1962, to allow the motion for relief to be amended accordingly; such amendment of a clerical error not being, in my opinion, at all barred, in the circumstances of the matter, by Article 146.3 of the Constitution."
Στην υπόθεση
Koufettas v. Republic (1978) 3 CLR 225, ο αιτητής πρόσβαλε τον αναπληρωτικό διορισμό κάποιου Παναγιώτου στη θέση Ανώτερου Χωρομέτρη. Από τα πρακτικά της ΕΔΥ όμως διεφάνη ότι το εν λόγω άτομο είχε προαχθεί στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού, στην κενωθείσα δε λόγω της προαγωγής του θέση του Ανώτερου Χωρομέτρη διορίστηκε με αναπληρωτικό διορισμό κάποιος Πανταζής. Παράλληλα, προάχθηκε σε άλλη ήδη κενή θέση Ανώτερου Χωρομέτρη και άλλο άτομο, κάποιος κ. Μαρίνος. Ο αιτητής πρόσβαλε και την προαγωγή του Μαρίνου στη θέση Ανώτερου Χωρομέτρη με άλλη ξεχωριστή προσφυγή. Ο αιτητής ζήτησε άδεια για τροποποίηση του αιτητικού της προσφυγής του ούτως ώστε να καθίσταται ενδιαφερόμενο μέρος ο Πανταζής αντί του Παναγιώτου. Ο τότε Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου Τριανταφυλλίδης, είπε τα ακόλουθα στις σελ. 227 και 228:"There is no precedent in our case-law regarding a situation such as the present one; but I have found very useful guidance in
the practice of the Council of State in Greece, as it is described in the Conclusions from the Case-Law of the Council of State (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας) 1929-1959, pp. 271-272.It appears that the basic question is how to construe a recourse in order to ascertain at what, in effect, it is aimed.
It is possible, in such a situation, to construe a recourse so as to treat it as attacking a decision other than the one which appears to have been challenged by it; a case which may be referred to, in this respect, is 702/1954, which was decided by the Council of State in Greece where it was held that another decision could be deemed to be the subject matter of the recourse, on the basis of the administrative records before the Court, and that the decision originally challenged by the recourse was referred to in such recourse due to an oversight.
Also, it seems that a recourse has to be looked at as a whole in order to ascertain what is exactly its subject matter. Case-law which is helpful in this respect are the decisions of the Council of State in Greece in cases 73/1955 and 2321/1968; and from this case-law it appears that the Court is not prevented from looking at the whole of the recourse in order to ascertain its true subject matter even if what it is so ascertained and treated as the subject matter of the recourse may concern other third parties, too.
There is one limitation to this power of the Court and this is that the Court cannot treat as the true subject matter of a recourse, and deem the recourse as being aimed at it, a decision which is other than the decision originally challenged if the recourse when filed was out of time as regards the decision which is found to be the true subject matter of the recourse (see the already mentioned case 2321/1968, and case 350/1964, also decided by the Council of State in Greece).
In the present case there cannot be the slightest doubt that it was the intention of the applicant, all along, to attack the filling of the vacancies in the post of Senior Surveyor and not to challenge a promotion to the post of Land Officer. This can be unmistakably derived from the whole of the contents of recourse No. 81/77, especially when it is examined in conjunction with recourse N. 80/77.
The recourse No. 81/77 was filed in time as regards the secondment to one of these vacancies of Pantazis and it is, in my view, clear that really due to an oversight the name of Panayiotou was referred to instead of that of Pantazis, as the name of the interested party. Even the respondent realized that this was so and that is why it is pointed out in paragraph 8 of the Opposition that the interested party is Pantazis and not Panayiotou.
In all these circumstances I think that it is proper for me to construe and treat this recourse, No. 81/77, as aimed at the secondment of Pantazis to the vacant post of Senior Surveyor and that it should be deemed to have been made against this secondment all along. The application for amendment was only necessary in order to regularize the position, because, as I have pointed out, it is more a question of construing the recourse rather than of amending it."
Τα περιστατικά της παρούσας περίπτωσης προσομοιάζουν περισσότερο με εκείνα της υπόθεσης
Koufettas. Εφαρμόζοντας τις ίδιες αρχές, βρίσκω ότι πρόθεση της αιτήτριας στην παρούσα περίπτωση ήταν η προσβολή της πράξης της κατακύρωσης της προσφοράς, στην οποία έλαβε και η ίδια μέρος, σε άλλο πρόσωπο αντί στην ίδια. Το πρόσωπο αυτό, όπως διεφάνη με την καταχώρηση της ένστασης, είναι η Σωφρονία Μεζελίδου και όχι ο Αντωνάκης Ευσταθίου, τον οποίο ονομάζει στην προσφυγή της ως ενδιαφερόμενο μέρος. Βρίσκω ότι πρόθεση της αιτήτριας ήταν να στρέψει την προσφυγή της εναντίον του ατόμου στο οποίο πράγματι κατακυρώθηκε η προσφορά και όχι σε άλλο. Εδώ δεν πρόκειται για άλλη διοικητική πράξη. Η πράξη κατακύρωσης της συγκεκριμένης προσφοράς ήταν μόνο μια και η προσφορά στην πραγματικότητα κατακυρώθηκε στη Σωφρονία Μεζελίδου. Με την αιτούμενη τροποποίηση δεν αλλάζει η διοικητική πράξη η οποία αποτέλεσε το αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας. Αντικείμενο της είναι και παραμένει η κατακύρωση της προσφοράς σε άλλο πρόσωπο αντί στην αιτήτρια. Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι δεν έχει αποδειχθεί ότι η αιτήτρια έλαβε γραπτώς γνώση του ονόματος του προσώπου στο οποίο κατακυρώθηκε η προσφορά, βρίσκω ότι πρόκειται περί λάθους ως προς το άτομο στο οποίο έγινε η κατακύρωση. Το γεγονός ότι ο σύζυγός της αιτήτριας, που ήταν μέλος της Σχολικής Εφορίας, ήταν παρών στη συνεδρία, δεν επηρεάζει με οποιονδήποτε τρόπο, αφού όπως φαίνεται από τα πρακτικά, αποχώρησε πριν τη λήψη της επίδικης απόφασης. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί ν΄αποδοθεί στην αιτήτρια η οποιαδήποτε γνώση του συζύγου της.Για τους πιο πάνω λόγους, εκδίδεται διάταγμα ως η παράγραφος Α της αίτησης.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας να καταχωρήσει τροποποιημένη αίτηση εντός 15 ημερών από σήμερα.
Η τροποποιημένη αίτηση να επιδοθεί στους καθ΄ων η αίτηση και στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Επίσης να επιδοθεί στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο και η ένσταση των καθ΄ων η αίτηση.
Η υπόθεση ορίζεται για επίδοση και περαιτέρω οδηγίες στις 24.6.98.
Γ. Χρυσοστομής
Δ.
/ΚΧ"Π