Η ΕΔΥ προήγαγε στη θέση Πρώτου Βοηθού Εμπορίου και Βιομηχανίας (Τακτικός Προϋπολογισμός) Υπηρεσίες Εμπορίου και Βιομηχανίας το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Μιχαήλ Γερούδη από 15.10.95. Η απόφαση της ΕΔΥ λήφθηκε στις 29.9.95 και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 24.11.95.

Ο αιτητής ήταν ένας από τους τρεις υποψηφίους για την πλήρωση της πιο πάνω θέσης, η οποία είναι θέση προαγωγής. Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης της ΕΔΥ ημερομηνίας 29.9.95 με την οποία προήχθη ο Μιχαήλ Γερούδης στην πιο πάνω θέση.

Στη συνεδρία της ΕΔΥ ημερομηνίας 29.9.95 κατά την οποία λήφθηκε η επίδικη απόφαση, συμμετείχε και ο Γενικός Διευθυντής ως ο αρμόδιος για την υποβολή των συστάσεων. Ο διευθυντής σύστησε για προαγωγή τον ενδιαφερόμενο Μιχαλάκη Γερούδη. Το σχετικό απόσπασμα της σύστασης του διευθυντή έχει ως εξής:

Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει νομικά και προβάλει προς τούτο ότι ο διευθυντής εσφαλμένα ενήργησε με βάση πληροφορίες που πήρε από τους οικείους προϊσταμένους των υποψηφίων αναφορικά με την προσφορά, την αξία και την καταλληλότητά τους για την υπό πλήρωση θέση. Ο αιτητής διατείνεται ότι οι εν λόγω πληροφορίες είναι στοιχεία εξωγενή, άγνωστα και πέρα από τα στοιχεία του περιεχομένου των φακέλων.

Ο αιτητής πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι ο διευθυντής αμφισβήτησε τη διαδικασία που καθιερώνουν οι κανονισμοί για τις υπηρεσιακές εκθέσεις με το να θεωρήσει τις εκθέσεις ως μη ενιαίο μέτρο σύγκρισης. Αυτό, καθώς υποστήριξε ο αιτητής συγκρούεται με τη νομολογία η οποία δεν παύει να αναγνωρίζει τις εκθέσεις αυτές ως αξιόπιστο δείκτη της υπηρεσιακής ικανότητας των υποψηφίων.

Ο πιο πάνω ισχυρισμός του αιτητή είναι ανεδαφικός. Με τη σύσταση του ο διευθυντής δεν αγνοεί τις υπηρεσιακές εκθέσεις των υποψηφίων ούτε και τις θέτει υπό αμφισβήτηση. Στην περίπτωση αυτή που ο ενδιαφερόμενος Γερούδης μόνο οριακά υστερούσε στην αξία έναντι του αιτητή, ο διευθυντής νόμιμα έλαβε υπόψη ότι οι εκθέσεις καταρτίσθηκαν από διαφορετικές ομάδες αξιολόγησης με αποτέλεσμα σε ορισμένους κλάδους οι αξιολογήσεις να είναι αυστηρότερες ή επιεικέστερες και έτσι τους έδωσε τη βαρύτητα που έπρεπε να τους δώσει.

Η εν προκειμένω προσέγγιση του διευθυντή συνάδει με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου η οποία δέχεται ότι οι εκθέσεις που καταρτίζονται από διαφορετικούς λειτουργούς δεν έχουν την ίδια βαρύτητα με εκείνες που ετοιμάζονται από τους ίδιους λειτουργούς παρόλο ότι εξακολουθούν να παραμένουν ένας αξιόπιστος δείκτης της υπηρεσιακής ικανότητας των υποψηφίων.

Επί του θέματος παρατηρώ ότι η γενική βαθμολογία του αιτητή καθώς και εκείνη του ενδιαφερόμενου Γερούδη για τα έτη 1990, 1991 και 1994 ήταν ταυτόσημη ενώ για τα έτη 1992 και 1993 ο αιτητής συγκέντρωσε 8 Εξαίρετος για κάθε έτος αξιολόγησης αντίστοιχα ενώ ο ενδιαφερόμενος συγκέντρωσε για τα ίδια έτη χωριστά 7 Εξαίρετος και 1 Πολύ Ικανοποιητικά γεγονός το οποίο δικαιολογεί τη σχετική κρίση του διευθυντή.

Ο ισχυρισμός του αιτητή ότι ο διευθυντής φρόντισε να μειώσει τη σημασία του πανεπιστημιακού διπλώματος το οποίο κατέχει δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο διευθυντής ανέφερε στη σύστασή του ότι έλαβε υπόψη ότι ο αιτητής είναι κάτοχος πανεπιστημιακού διπλώματος και πρόσθεσε συνάμα ότι η κατοχή πανεπιστημιακού διπλώματος δεν απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης ούτε και αποτελεί πλεονέκτημα. Με αυτή την αναφορά ο διευθυντής αιτιολόγησε τη δική του προσέγγιση επί του θέματος. Αν δεν το έπραττε, η σύσταση ενδεχομένως να κρινόταν ως ελλειματική. Στην προκείμενη περίπτωση η κατοχή πανεπιστημιακού διπλώματος ενέχει μόνο οριακή σημασία εφόσον το σχέδιο υπηρεσίας δεν απαιτεί πανεπιστημιακό δίπλωμα ούτε προβλέπει ότι η κατοχή του συνιστά πλεονέκτημα.

Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι η σύσταση του διευθυντή πάσχει νομικά και ότι είναι αναιτιολόγητη. Υποστήριξε προς τούτο ότι το σχόλιο του διευθυντή "..... Ο Γερούδης .... είναι εξαίρετος υπάλληλος με ικανότητες, ευρεία πείρα και δυνατότητα να ασκήσει τα καθήκοντα τη νέας θέσης πιο αποτελεσματικά ..." είναι υποθετικό, αβέβαιο, και δεν μπορεί να αποτελέσει νόμιμο στοιχείο κρίσης. Η θέση του αιτητή είναι ότι με το πιο πάνω σχόλιο ο διευθυντής παρεγνώρισε την πολύμορφη και εξειδικευμένη πείρα του.

Κατά την εξέταση της αιτιολογίας της σύστασης του διευθυντή το δικαστήριο πρέπει απαραιτήτως να έχει ενώπιόν του συγκεκριμένα στοιχεία. Η επάρκεια της αιτιολογίας κρίνεται ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά και τη φύση της κάθε υπόθεσης. Η έκταση του λεκτικού της αιτιολογίας δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το περιεχόμενο της αιτιολογίας το οποίο πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να ικανοποιείται η ανάγκη για δικαστικό έλεγχο.

Στην προκείμενη περίπτωση ο διευθυντής διαμόρφωσε την κρίση του για τους τρεις υποψήφιους έχοντας υπόψη τις πληροφορίες που πήρε από τους οικείους προϊσταμένους των υποψηφίων καθώς και τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους σε συνάρτηση προς τις απαιτήσεις της υπό πλήρωση θέσης. Ο διευθυντής υποστήριξε την προαγωγή του ενδιαφερομένου Γερούδη επειδή ο τελευταίος πληρούσε κατά την κρίση του τα τρία καθιερωμένα κριτήρια και συγκέντρωνε τις ικανότητες που απαιτούν τα καθήκοντα της θέσης. Ο διευθυντής είχε καθήκο να διατυπώσει στην Επιτροπή τις απόψεις του για ποιο από τους τρεις υποψηφίους θεωρούσε ως τον πιο κατάλληλο να ασκήσει καλύτερα τα καθήκοντα της θέσης.

Ο ισχυρισμός του αιτητή ότι η σύσταση του διευθυντή πάσχει νομικά επειδή ελλείπει από αυτή το στοιχείο της προσωπικής γνώσης της υπηρεσίας των υποψηφίων επειδή ο διορισμός του στη θέση Γενικού Διευθυντή Υπουργείου Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού έγινε την 1.5.95 ενώ η σύσταση μόλις στις 29.9.95 και συνεπώς ο διευθυντής δεν απέκτησε επαρκή γι΄ αυτούς γνώση δεν ευσταθεί. Σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ακόμα και στην περίπτωση που ο προϊστάμενος τμήματος κατέχει τη θέση του για μικρό χρονικό διάστημα αυτό δεν αποτελεί νομικό κώλυμα για την υποβολή συστάσεων. Βλ. Χάρης ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 699, ημερομηνίας 27.1.89.

Αναμφίβολα πρόκειται για δυο πολύ καλούς υπαλλήλους εκ των οποίων ο ενδιαφερόμενος ορθά κρίθηκε ως ο καταλληλότερος. Ο αιτητής δεν απέδειξε αλλά ούτε και ισχυρίστηκε ότι είναι έκδηλα υπέρτερος του ενδιαφερόμενου.

Ο αιτητής υποστήριξε επίσης ότι η ΕΔΥ ως το αρμόδιο και αποφασίζον όργανο αντί να προχωρήσει στη διεξαγωγή δέουσας έρευνας δέχθηκε παθητικά όσα αυθαίρετα και αδικαιολόγητα πρόβαλε ο διευθυντής. Η ΕΔΥ όφειλε, όπως εισηγείται ο αιτητής, να ζητήσει διευκρινίσεις από τον διευθυντή αναφορικά με τις πληροφορίες που πήρε από τους οικείους προϊσταμένους τα ονόματα των οποίων έπρεπε να ζητήσει να πληροφορηθεί. Σχετικά δε με τον αιτητή η ΕΔΥ όφειλε να διαπιστώσει ποιος ήταν ο προϊστάμενος του στο Λονδίνο προφανώς για να αναζητήσει από αυτόν πληφορορίες για τον αιτητή.

Οπως έχει προαναφερθεί η διαμόρφωση γνώμης από το διευθυντή ύστερα από διαβουλεύσεις με τους οικείους προϊσταμένους είναι απόλυτα επιτρεπτή διεργασία η οποία εξυπηρετεί το σκοπό της συγκεκριμένης διαδικασίας που είναι η επιλογή μεταξύ περισσοτέρων, του πιο κατάλληλου και ικανού υποψηφίου για την πλήρωση συγκεκριμένης θέσης.

Η ΕΔΥ καθώς προκύπτει από το σχετικό απόσπασμα των πρακτικών δεν αποδέχθηκε παθητικά τη σύσταση του διευθυντή. Η Επιτροπή αξιολόγησε τους υποψηφίους και προέβη σε σύγκριση λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων και των φακέλων των υπηρεσιακών εκθέσεων. Η Επιτροπή έδωσε έμφαση στις εκθέσεις των τελευταίων χρόνων, έλαβε υπόψη τα προσόντα, τις κρίσεις και τη σύσταση του διευθυντή και με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια έκρινε ως τον καταλληλότερο για προαγωγή στην υπό πλήρωση θέση τον ενδιαφερόμενο.

Η ΕΔΥ έκρινε πως ο ενδιαφερόμενος υπερείχε ουσιαστικά σε αρχαιότητα, δεν υστερούσε ουσιαστικά σε αξία και είχε υπέρ του την αιτιολογημένη σύσταση του διευθυντή. Ο αιτητής δεν απέδειξε έκδηλη υπεροχή και η απόφαση της ΕΔΥ ήταν εύλογα επιτρεπτή.

Δ.

ΑΦ.

Οπως προκύπτει από τις πιο πάνω αποφάσεις της Ολομέλειας και

Παραθέτω σχετικό απόσπασμα από την υπόθεση Γεωργιάδου (ανωτέρω):

Οπως επίσης ανέφερε και ο Δικαστής Καλλής σε ανάλογη περίπτωση σ΄ άλλη υπόθεση η απαίτηση από το άρθρο 35(4) του Ν. 1/90 για αιτιολόγηση των συστάσεων, δεν αλλοιώνει την εμβέλεια των πιο πάνω νομολογιακών αρχών ούτε και μετριάζει τη βαρύτητα που πρέπει νάχουν οι συστάσεις. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα στην υπόθεση Γ.Γεωργίου ν. ΕΔΥ, Υπόθ. Αρ. 34/96-8.11.96.

Στα πλαίσια του ιδίου ισχυρισμού της αμφισβήτησης της σύστασης του Διευθυντή ο αιτητής πρόβαλε ότι ο Διευθυντής αμφισβήτησε τη διαδικασία που οι κανονισμοί καθιέρωσαν για τις υπηρεσιακές εκθέσεις και ότι αυτός θεώρησε τις εκθέσεις ως μη ενιαίο μέτρο σύγκρισης. Αυτό υποστήριξε συγκρούεται με τη νομολογία η οποία δεν παύει να αναγνωρίζει τις εκθέσεις αυτές ως αξιόπιστο δείκτη της υπηρεσιακής ικανότητας των υποψηφίων.

Είναι καλό στο σημείο αυτό να παραθέσω το σχετικό απόσπασμα από τη σύσταση του Διευθυντή:

(Η υπογράμμιση δική μου)

Οπως προκύπτει από το πιο πάνω απόσπασμα της σύστασης ο Διευθυντής δεν έχει αγνοήσει τις υπηρεσιακές εκθέσεις των υποψηφίων, αλλά στην παρούσα περίπτωση έκρινε νόμιμα και σύμφωνα με τη νομολογία ότι στην περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος υστερούσε πράγματι οριακά έναντι του αιτητή στην αξία, να λάβει υπόψη του ότι οι εκθέσεις καταρτίσθηκαν από διαφορετικές ομάδες αξιολόγησης με αποτέλεσμα σε ορισμένους κλάδους οι αξιολογήσεις να είναι αυστηρότερες ή επιεικέστερες και έδωσε τη βαρύτητα που όφειλε να δώσει σ΄ αυτές.

Αυτό μάλιστα συνάδει με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σχετικά με το θέμα, η οποία δέχεται ότι οι εκθέσεις που καταρτίζονται από διαφορετικούς λειτουργούς δεν έχουν την ίδια βαρύτητα μ΄ εκείνες που ετοιμάζονται απ΄ τους ίδους λειτουργούς παρόλο που εξακολουθούν να παραμένουν ένας αξιόπιστος δείκτης της υπηρεσιακής ικανότητας των υποψηφίων.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πω ότι η γενική βαθμολογία του αιτητή και του ενδιαφερομένου κατά τα τελευταία 5 χρόνια (1990-1994) ήταν η ίδια σε εξαίρεση τα έτη 1993 και 1992 όπου ο αιτητής συγκέντρωνε 8 Εξαίρετος για την κάθε χρονιά αξιολόγησης ενώ ο ενδιαφερόμενος 45 Εξαίρετος - 1 Π.Ι. για την κάθε χρονιά. Γενονός το οποίο δικαιολογεί όπως προανέφερα τη συγκεκριμένη αντιμετώπιση απ΄ το διευθυντή, κατά τη γνώμη μου.

Επίσης προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι η σύσταση πάσχει και για το λόγο ότι ο Διευθυντής παρέλειψε ή και δεν στηρίζεται στα αντικειμενικά στοιχεία που φαίνονται στους φακέλους σχετικά με την υπεροχή του αιτητή στα προσόντα το οποίο είναι απόλυτα σχετικό με τα καθήκοντα.

Παρατηρώ ότι το προσόν αυτό λήφθηκε υπόψη από τον διευθυντή ο οποίος συμείωσε κατά τη σύστασή του ότι αυτό "δεν απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας ούτε και αποτελεί πλεονέκτημα," αλλά το έλαβε υπόψη. Οπως νομολογήθηκε στα προσόντα αυτά αποδίδεται οριακή σημασία. Χριστοδούλου ν. ΕΔΥ, Υπόθ. Αρ. 661/93-17.5.95.

Τέλος ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι η σύσταση πάσχει και γιατί είναι αναιτιολόγητη. το άρθρο 35(4) του Περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 Ν. 1/90 απαιτεί από τον Προϊστάμενο του τμήματος να αιτιολογεί τη σύστασή του.

Τα πιο κάτω σχόλια του Διευθυντή κατά τη σύσταση ο αιτητής υποστήριξε ότι είναι υποθετικά για μελλοντικά στοιχεία και αβέβαια που δεν μπορούν να αποτελούν νόμιμα στοιχεία κρίσης κατά το νόμο. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα: "Ο Γερούδης .... είναι εξαίρετος υπάλληλος, με ικανότητες, ευρεία πείρα και δυνατότητα να ασκήσει τα καθήκοντα της νέας θέσης πιο αποτελεσματικά." Παραγνωρίστηκε υποστήριξε η πολύμορφή και εξειδικευμένη πείρα του.

Εξετάζοντας το δικατήριο την αιτιολογία της σύστασης του Διευθυντή πρέπει απαραίτητα να έχει ενώπιόν του συγκεκριμένα στοιχεία για τη διακρίβωση της νομιμότητας της διοικητικής πράξεως και να μην είναι αόριστη και ασαφής ώστε να καθιστά ανέφικτο το δικαστικό έλεγχο. Εχει δε νομολογηθεί ότι η επάρκεια της αιτιολογίας κρίνεται ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά και τη φύση της κάθε υπόθεσης. Δεν έχει σημασία η ε΄κταση του λεκτικού της αιτιολογίας αλλά η ουσία του περιεχομένου, ώστε να ικανοποιείται ο δικατικός έλεγχος.

Στην προκείμενη περίπτωση είναι φανερό ότι ο Διευθυντής (α) εηέφρασε τις απόψεις του στηριζόμενος και στις πληροφορίες που πήρε από τους οικείους προϊταμένους των υποψηφίων ώστε να διαμορφώσει πιο αντικειμενική άποψη, για την καταλληλότητά τους για την υπό πλήρωση θέση. (β) βασίστηκε στα καθιερωμένα κιτήρια στο σύνολό τους καθώς και στις απαιτήσεις της υπό πλήρωση θέσης. (γ) αιτιολόγησε τη σύσταση για τον συστηθέντα υποψήφιο Γερούδη, με γνώμονα όχι μόνο τα τρία καθιερωμένα κριτήρια αλλά και από την άποψη συγκέντρωσης των ικανοτήτων που απαιτούν τα καθήκοντα της θέσης, εκφράζοντας τη γνώμη του ως προς το ποιος από τους υποψηφίους ήταν ο αξιότερος για την εκπλήρωση αυτών. Και αλλοίμονο αν στη σύσταση του διευθυντή δεν περιλαμβανόταν και η κρίση του για το ποιος από τους υποψηφίους είναι σε θέση ν΄ασκήσει καλύτερα τα καθήκοντα της θέσης. Γεγονός το οποίο αμφισβήτησε ο αιτητής υποστηρίζοντας ότι οι ικανότητες και η ευρεία πείρα του ενδιαφερόμενου είναι στοιχεία μελλοντικά και αβέβαια.

Εξάλλου η μεγάλη αρχαιότητα του ενδιαφερομένου μέρους έναντι του αιτητή κατά 6 χρόνια και 3 μήνες εξυπακούει και μεγαλύτερη πείρα. Βλ. σχετικά απόφαση Ολομέλειας Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πετρίδη (1991) 3 ΑΑΔ 731-740.

Ολα όσα ανέφερα πιο πάνω συνηγορούν στο γεγονός ότι η σύσταση του διευθυντή είναι αιτιολογημένη και δεν έρχεται σε σύγκρουση με τα στοιχεία των διοικητικών φακέλων των υποψηφίων.

Ενόψει των ανωτέρω στοιχείων πιστεύω ότι η σύσταση του διευθυντή είναι νόμιμη και αιτιολογημένη, λήφθησαν υπόψη όλα τα σχετικά υπηρεσιακά στοιχεία των υποψηφίων χωρίς να δημιουργείται υπόνοια για πλάνη ή παρανομία.

Ομολογουμένως, πρόκειται περί δυο πολύ καλών υπαλλήλων όμως υπό τις περιστάσεις και με δεδομένα τα πιο πάνω στοιχεία κρίθηκε ως καταλληλότερος ο ενδιαφερόμενος. Ο αιτητής δεν απέδειξε αλλά ούτε και ισχυρίστηκε ότι είναι έκδηλα υπέρτερος του ενδιαφερομένου έτσι ώστε να μπορούσε να ακυρώσει την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους.

Τέλος ο ισχυρισμός του αιτητή ότι η επίδικη απόφαση πάσχει γιατί η ΕΔΥ ως το αρμόδιο και αποφασίζον όργανο δε διεξήγαγε τη δέουσα έρευνα. Αλλά δέχθηκε παθητικά όσα πρόβαλε αυθαίρετα και αδικαιολόγητα ο διευθυντής. Οφειλε υποστήριξε να ζητήσει διευκρινήσεις από το διευθυντή ποιες ήταν οι πληροφορίες που πήρε και από ποιους οικείους προϊσταμένους τις πήρε. Σχετικά δε με τον αιτητή να διαπίστωνε ποιος ήταν ο προϊστάμενος του ενόψει της υπηρεσίας του στο Λονδίνο.

Επίσης έπρεπε να είχε διαπιστώσει τί σχέση είχαν οι πληροφορίες αυτές με τη μελέτη που έκανε ο διευθυντής των φακέλων ενώπιον της ΕΔΥ.

Ο αιτητής ισχυρίστηκε επίσης ότι η ΕΔΥ όφειλε να μη δεχθεί την κρίση του Γενικού εφόσον αυτός αμφισβήτησε την αξιολόγηση των υπηρεσιακών εκθέσεων γιατί αυτές έγιναν από διαφορετικές ομάδεα ξιολόγησης.

Καταλήγοντας ο αιτητής υποστήριξε ότι παράνομα η ΕΔΥ υιοθέτησε την παράνομη σύσταση του Διευθυντή χωρίς να ασκήσει έλεγχο ορθότητας περί των όσων περιέχει αυτή αλλά και γενικά να ερευνήσει το σύνολο των στοιχείων που είχε ενώπιόν της.

Επίσης υποστήριξε ότι η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη εφόσον δεν αποκαλύπτονται σ΄ αυτήν ουσιαστικοί λόγοι γιατί η ΕΔΥ επέλεξε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο αντί τον αιτητή.

Η δικηγόρος των καθ΄ων αντέκρουσε και τον πιο πάνω ισχυρισμό του αιτητή.

Οπως προαναφέρθηκε ανωτέρω, η αμφισβήτηση της επίδικης απόφασης από τον αιτητή επειδή δέχθηκε η ΕΔΥ τη σύσταση του διευθυντή η οποία στηρίχθηκε, κατά τη θέση του, παράνομα σε πληροφορίες που πήρε άμεσα από τους προϊσταμένους των υποψηφίων δεν ευσταθεί. Εφόσον η πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου θεωρεί απόλυτα επιτρεπτή τη διαμόρφωση από το διευθυντή γνώμης μετά από διαβουλεύσεις με τους οικείους προϊσταμένους.

Εξάλλου όπως φαίνεται από το πιο κάτω απόσπασμα της επίδικης απόφασης η ΕΔΥ δεν αποδέχθηκε παθητικά τη σύσταση του διευθθυντή αλλά ασχολήθηκε η ίδια σε αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων λαμβάνοντας υπόψη τα ουσιώδη στοιχεία των υποψηφίων από τους προσωπικούς φακέλους και τους φακέλους των υπηρεσιακών εκθέσεών τους, όπου έδωσε έμφαση στις εκθέσεις των τελευταίων χρόνων, έλαβε υπόψη τα προσόντα τους, τις κρίσεις και τη σύσταση του διευθυντή και με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια και όλα τα πιο πάνω στοιχεία έκρινε ως τον καταλληλότερο για προαγωγή τον ενδιαφερόμενο.

Επίσης η ΕΔΥ επιλέγοντας τον ενδιαφερόμενο ως τον καταλληλότερο για προαγωγή προέβη στα πιο κάτω σχόλια συγκρίνοντας τον με τον αιτητή σε σχέση με τις υπηρεσιακές τους εκθέσεις και το μεταπτυχιακό προσόν του αιτητή.

Καταλήγοντας η ΕΔΥ έκρινε τον ενδιαφερόμενο ως τον καταλληλότερο για την υπό πλήρωση θέση γιατί κατά την κρίση της:

(α) υπερέχει ουσιαστικά σε αρχαιότητα,

(β) δεν υστερεί ουσιαστικά σε αξία, και

(γ) έχει υπέρ του την αιτιολογημένη σύσταση του Γενικού Διευθυντή.

Με βάση όλα τα πιο πάνω δεδομένα πιστεύω πως η ΕΔΥ προέβη στη δέουσα έρευνα των ενώπιον της στοιχείων προτού λάβει την προσβαλλόμενη απόφαση και η επίδικη απόφαση είναι αιτιολογημένη.

Α. Κραμβής,

Δ.

ΑΦ.