|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 827/96
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
CYBARCO LTD., από τη Λευκωσία
Αιτητών
- και -
1. Συμβουλίου Βελτιώσεως Δρομολαξιάς-Μενεού
2. Επάρχου Λάρνακος, ενεργούντος ως Πρόεδρος
του Συμβουλίου Βελτιώσεως Δρομολαξιάς-Μενεού
Καθ'ων η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 14 Απριλίου, 1998.Για τους αιτητές: Ξ. Κουσταή (κα) για Στ. Παναγίδη.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: Θ. Θωμά.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι αιτητές ζητούν, με την παρούσα προσφυγή, την ακύρωση επιπρόσθετου όρου που επιβλήθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση, κατά την ανανέωση άδειας διαχωρισμού κτημάτων των αιτητών, ημερομηνίας 19.6.96.
Κατά τα αρχικά στάδια της διαδικασίας, η προσφυγή εναντίον του δεύτερου καθ΄ου η αίτηση αποσύρθηκε και απορρίφθηκε. Η διαδικασία συνεχίσθηκε μόνο όσον αφορά το Συμβούλιο Βελτιώσεως Δρομολαξιάς-Μενεού.
Οι αιτητές, που είναι ιδιοκτήτες των τεμαχίων 10/2/2, 10/1/2, 10.1/2 και 2/1, Φ/Σχέδιο L/32 και 40, στην τοποθεσία Παραγάλια, εντός της περιοχής του Συμβουλίου Βελτιώσεως Δρομολαξιάς-Μενεού, εξασφάλισαν άδεια διαχωρισμού των πιο πάνω τεμαχίων τους στις 22.5.91, η οποία εκδόθηκε με όρους. Η αρχική άδεια ανανεώθηκε στις 18/7/94, με τους ίδιους όρους.
Με επιστολή τους ημερομηνίας 16.5.95, οι αιτητές ζήτησαν την εκ νέου ανανέωση της άδειάς τους. Όπως φαίνεται από τα στοιχεία του φακέλου της διοίκησης, Τεκμήριο 1, επειδή οι αιτητές δεν είχαν συμμορφωθεί πλήρως με όρο αναφορικά με το σχέδιο τοπιοτέχνησης του χώρου πρασίνου, ζητήθηκε από αυτούς, με επιστολή ημερομηνίας 16.8.95 (Ερ. 68), όπως υποβάλουν νέα σχέδια τοπιοτέχνησης τα οποία θα εξετάζονταν, όπως αναφέρεται στην επιστολή, ταυτόχρονα με την αίτηση για ανανέωση της άδειας.
Οι αιτητές απέστειλαν νέο σχέδιο τοπιοτέχνησης με επιστολή τους ημερομηνίας 8.9.95 και ζήτησαν την ανανέωση της άδειας και την έκδοση πιστοποιητικού τελικής έγκρισης. Το καθ΄ου η αίτηση Συμβούλιο, κατά τη συνεδρία του ημερομηνίας 13.3.96, αποφάσισε "..... να ανανεώσει την άδεια και να τεθεί όρος για κατασκευή παραλιακού πεζοδρόμου, όπως στην περιοχή Περβολιών.". Στη σχετική ανανέωση της άδειας, που εκδόθηκε στις 19.6
.97, μετά την πληρωμή του νενομισμένου τέλους, αναγράφεται και ο επίδικος όρος, που αφορά την κατασκευή παραλιακού πεζόδρομου, πλάτους 20΄-00΄΄ στη θέση που θα υποδείκνυε η αρμόδια αρχή. Καθορίζεται επίσης και ο τρόπος κατασκευής του πεζόδρομου.Το πρώτο θέμα που εγείρεται αφορά το εμπρόθεσμο της προσφυγής. Το θέμα ηγέρθη προδικαστικά από το δικηγόρο για τους καθ΄ ων η αίτηση, ο οποίος υποστηρίζει ότι η επίδικη απόφαση, δηλαδή η ανανεωμένη άδεια με τον επίδικο επιπρόσθετο όρο, γνωστοποιήθηκε στους αιτητές αμέσως μετά την έκδοσή της, άσχετα αν την παρέλαβαν πολύ αργότερα, και επομένως, όπως ισχυρίζεται, απέκτησαν αμέσως πλήρη γνώση, η δε προσφυγή, η οποία καταχωρήθηκε στις 11.10.96, είναι πρόδηλα εκπρόθεσμη.
Η θέση των αιτητών είναι ότι έλαβαν γνώση του πρόσθετου όρου στις 1.8.96, όταν παρέλαβαν την ανανεωτική άδεια, ότε και απέκτησαν την απαιτούμενη πλήρη γνώση για σκοπούς ενεργοποίησης της προθεσμίας για άσκηση προσφυγής. Αρνούνται δε οποιαδήποτε γνώση του επίδικου όρου πριν την πιο πάνω ημερομηνία.
Δεν προσκομίστηκε οποιαδήποτε μαρτυρία επί του θέματος. Από το φάκελο Τεκμήριο 1, φαίνεται ότι οι αιτητές ειδοποιήθηκαν γραπτώς, στις 29.4.96 (Ερ. 83) ότι η αίτησή τους για ανανέωση άδειας διαχωρισμού εγκρίθηκε, και καλούνταν όπως καταβάλουν τα νενομισμένα δικαιώματα, για να εκδοθεί η σχετική άδεια. Τα δικαιώματα πληρώθηκαν, όπως φαίνεται, στις 20.5.96, και η άδεια εκδόθηκε στις 19.6.96. Στην ειδοποίηση δεν αναφέρεται οτιδήποτε για την επιβολή οποιουδήποτε πρόσθετου όρου. Ούτε υπάρχει οτιδήποτε στο φάκελο που να δεικνύει κοινοποίηση του συγκεκριμένου όρου στους αιτητές πριν τις 1.8.96, ημερομηνία κατά την οποία όπως ισχυρίζονται, παρέλαβαν την άδεια και έλαβαν γνώση του όρου. Οι καθ΄ ων η αίτηση δεν αμφισβητούν τον ισχυρισμό των αιτητών ότι παρέλαβαν την άδεια στις 1.8.96.
Με βάση τα στοιχεία αυτά βρίσκω ότι υπάρχει τουλάχιστον αμφιβολία ως προς την πραγματική ημερομηνία απόκτησης πλήρους γνώσης του επίδικου όρου από τους αιτητές. Επειδή δε η αμφιβολία πρέπει να επενεργήσει προς όφελος των αιτητών (
Neophytou v. Republic (1964) CLR 280, S.A. Engineering Marketing Co. v. Republic (1984) 3 CLR 393), βρίσκω ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε εμπρόθεσμα και απορρίπτω την προδικαστική ένσταση.Αναφορικά με την ουσία της υπόθεσης, ο δικηγόρος των αιτητών ισχυρίζεται ότι η επιβολή του πρόσθετου επίδικου όρου για πρώτη φορά στην ανανεωθείσα άδεια συνιστά πράξη αυθαίρετη, αντίθετη στους κανόνες χρηστής διοίκησης, ότι της επιβολής του δεν προηγήθηκε οποιαδήποτε έρευνα και ότι η επίδικη απόφαση είναι παντελώς αναιτιολόγητη, αφού δεν φαίνονται ούτε οι λόγοι της επιβολής του όρου, ούτε γίνεται καμιά αναφορά σε οποιανδήποτε κανονιστική διάταξη.
Αμφισβητήθηκε επίσης η ύπαρξη απόφασης για την επιβολή του συγκεκριμένου όρου ή η ύπαρξη σχετικού πρακτικού. Μετά την κατάθεση του φακέλου, Τεκμήριο 1 όμως, κατά τις προφορικές διευκρινήσεις, δεν φαίνεται να συνεχίζει η αμφισβήτηση του θέματος. Εν πάση περιπτώσει, στο φάκελο περιέχεται απόσπασμα από τα πρακτικά του Συμβουλίου, ημερομηνίας 13.3.96, απ΄ όπου φαίνεται ότι λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση (Ερ. 82). Συνεπώς ο ισχυρισμός αυτός κρίνεται ανυπόστατος και απορρίπτεται.
Η εξουσία των καθ΄ ων η αίτηση για επιβολή πρόσθετων όρων κατά την ανανέωση άδειας διαχωρισμού, πηγάζει από το άρθρο 5 του περί Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 97(Ι)/92. Το άρθρο αυτό προνοεί ότι:-
"5.-(1) Η άδεια, που εκδίδεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου αυτού, ισχύει για περίοδο τριών ετών από την ημερομηνία της έκδοσής της:
.............................. .................................................. .......................
(2) Επιτρέπεται η ανανέωση της άδειας κατ΄ αίτηση του κατόχου της, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
.............................. .................................................. .........................
(3) ....................... .................................................. ......................
(4) ....................... .................................................. ......................
(5) Κατά την ανανέωση της άδειας η αρμόδια αρχή έχει εξουσία να τροποποιεί τους όρους υπό τους οποίους εκδόθηκε αρχικά η άδεια ή να επιβάλλει νέους όρους ή και να απορρίπτει την αίτηση για ανανέωση, νοουμένου ότι η εξουσία αυτή απορρέει από μεταγενέστερη της έκδοσης και ισχύουσα κατά την ανανέωση κανονιστική διάταξη ή διοικητικής φύσεως γνωστοποίηση, και οι τροποποιημένοι ή νέοι όροι ή η απόρριψη αφορούν στο μη εκτελεσθέν μέρος των εργασιών στις οποίες αναφέρεται η άδεια και δεν επηρεάζουν ουσιωδώς το ήδη εκτελεσθέν.".
(η υπογράμμιση δική μου)
Είναι γεγονός ότι το μόνο που αναφέρεται στο απόσπασμα των πρακτικών του Συμβουλίου είναι η απόφαση για ανανέωση της άδειας με τον όρο "για κατασκευή παραλιακού πεζόδρομου, όπως στην περιοχή Περβολιών". Υπάρχουν όμως σημειώματα στο φάκελο, όπου εκφράζονται απόψεις για την επιβολή όρων, κατά την ανανέωση, αναφορικά με τη δημιουργία παραλιακού πεζόδρομου, όπως στην περιοχή Περβολιών, σε συσχετισμό με την τοπιοτέχνηση του χώρου. Σχετικά είναι τα Σημειώματα 68-76 του Τεκμηρίου 1, όπου φαίνονται και οι απόψεις του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως επί του θέματος (Σημ. 70), το οποίο αναφέρεται σε θέματα γενικής πολιτικής για δημιουργία πεζόδρομου στην παραλία Μενεού και εκφράζει την άποψη ότι ο χειρισμός πρέπει να είναι ομοιόμορφος, όπως και στην περίπτωση των Περβολιών.
Πουθενά όμως δεν φαίνεται να στηρίχτηκε η απόφαση για επιβολή του όρου σε οποιανδήποτε κανονιστική διάταξη ή διοικητικής φύσεως γνωστοποίηση, μεταγενέστερη της έκδοσης της αρχικής άδειας, όπως προνοεί ο Νόμος. Η αναφορά στα σημειώματα που ανέφερα προηγουμένως
, σε θέματα γενικής πολιτικής δεν είναι από μόνη της αρκετή, αφού δεν προσκομίστηκε οποιοδήποτε στοιχείο που να βοηθήσει το δικαστήριο να κρίνει κατά πόσο πρόκειται για "διοικητικής φύσεως γνωστοποίηση" όπως προνοεί ο Νόμος, ούτε κατά πόσο χρονολογικά ήταν μεταγενέστερη της έκδοσης της αρχικής άδειας. Ούτε το γεγονός ότι ο όρος αφορούσε μόνο σε μη εκτελεσθέν μέρος των εργασιών στις οποίες αναφέρεται η άδεια, όπως υποστήριξε ο δικηγόρος για τους καθ΄ ων η αίτηση, είναι από μόνο του αρκετό για να νομιμοποιήσει τον επίδικο όρο, αφού η προϋπόθεση αυτή δεν είναι ανεξάρτητη από την ύπαρξη νέας κανονιστικής διάταξης ή διοικητικής γνωστοποίησης.Με βάση τα στοιχεία που έχω ενώπιόν μου, καταλήγω ότι η επίδικη απόφαση είναι αντίθετη με τις διατάξεις του Νόμου και δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη και γι΄ αυτό πρέπει ν΄ ακυρωθεί.
Ως αποτέλεσμα, η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Επιδικάζονται έξοδα εκ £300,= υπέρ των αιτητών.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ