|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 4 ΑΑΔ 262
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣ Η ΑΡ. 62/97
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΚΡΑΜΒΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Α.Γ. Κάζανος & Υιός Λτδ, από την Ευρύχου,
Αιτητώ ν,
- και -
Επάρχου Λευκωσίας
Ως Πρόεδρου Συμβουλίου Βελτιώσεως Κακοπετριάς,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
15 Απριλίου, 1998
.Για τον αιτητή: κ. Δρυμιώτης.
Για το Συμβούλιο Βελτιώσεως Κακοπετριάς: κ. Ματθαίου.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι αιτητές είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με έδρα την Ευρύχου. Πληρώνουν δικαιώματα επαγγελματικής άδειας στο Συμβούλιο Βελτιώσεως Ευρύχου στα όρια του οποίου έχουν το κέντρο των εμπορικών και επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων.
Οι αιτητές διατηρούν στην Ευρύχου εγκαταστάσεις για την κατασκευή έτοιμου σκυροδέματος το οποίο πωλούν και μεταφέρουν στους πελάτες τους στα γύρω χωριά μεταξύ των οποίων και η Κακοπετριά. Οι αιτητές ασχολούνται επίσης με την εκτέλεση χωματουργικών εργασιών πελατών τους στην Ευρύχου και στα γύρω χωριά μεταξύ των οποίων και η Κακοπετριά.
Το Συμβούλιο Βελτιώσεως Κακοπετριάς (το Συμβούλιο) ενασκώντας τις εξουσίες που του παρέχει ο Κανονισμός 206 των περί Χωρίων (Διοίκηση και Βελτίωση) (Γενικοί Κανονισμοί) του Συμβουλίου Βελτιώσεως Κακοπετριάς του 1996 (ΚΔΠ 235/96 - Ε.Ε. αρ. 3075 ημερομ. 19.7.96) καθόρισε ως δικαιώματα επαγγελματικής άδειας των αιτητών για το έτος 1996 το ποσό των ΛΚ100.-.
Το Συμβούλιο κοινοποίησε στους αιτητές την απόφασή του για τα δικαιώματα επαγγελματικής άδειας με γραπτή ειδοποίηση ημερομηνίας 7.11.96.
Οι αιτητές με επιστολή τους ημερομηνίας 28.11.96 προς το Συμβούλιο διαμαρτυρήθηκαν για τα δικαιώματα επαγγελματικής άδειας που κλήθηκαν να πληρώσουν επειδή, καθώς αναφέρουν στην επιστολή, η εταιρεία τους εδρεύει στην Ευρύχου και φορολογείται από το Συμβούλιο Βελτιώσεως Ευρύχου. Αναφέρουν επίσης ότι επί του θέματος υπάρχει δικαστική απόφαση.
Ο Επαρχος Λευκωσίας με επιστολή του ημερομηνίας 30.12.96 πληροφόρησε τους αιτητές ότι η ένστασή τους εξετάστηκε και αποφασίστηκε "να μη γίνει οποιαδήποτε αλλαγή στα δικαιώματα επαγγελματικής άδειας γιατί αυτά κρίνονται λογικά και δίκαια".
Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές επιδιώκουν: (α) την ακύρωση της απόφασης με την οποία το Συμβούλιο τους επέβαλε δικαιώματα επαγγελματικής άδειας για το έτος 1996, (β) την ακύρωση της απόφασης με την οποία το Συμβούλιο απέρριψε την ένσταση τους που υπέβαλαν κατά της πιο πάνω φορολογίας.
Οι λόγοι επί των οποίων στηρίζεται η αίτηση είναι ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις
(α) είναι παράνομες και αντίθετες προς το Σύνταγμα
(β) λήφθηκαν χωρίς δέουσα έρευνα
(γ) είναι προϊόν πραγματικής πλάνης και συνιστούν δυσμενή διάκριση σε
βάρος των αιτητών
(δ) στερούνται αιτιολογίας
(ε) λήφθηκαν καθ΄ υπέρβαση ή νόσφησιν εξουσίας.
Η παρούσα προσφυγή ασκήθηκε στις 22.11.97 εναντίον του Επάρχου Λευκωσίας ως Προέδρου του Συμβουλίου Βελτιώσεως Κακοπετριάς. Μεταγενέστερα τροποποιήθηκε ο τίτλος ώστε αυτός να συνάδει προς ό,τι απέβλεπε η τροποποίηση του βασικού νόμου δυνάμει του άρθρου 2 του Νόμου 35(1)/97.
Η ειδοποίηση του Συμβουλίου προς τους αιτητές για πληρωμή του ποσού των ΛΚ100.- ως δικαιώματα επαγγελματικής άδειας είναι ημερομηνίας 7.11.96. Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι έλαβαν γνώση του περιεχομένου της εν λόγω ειδοποίησης σε χρόνο μεταγενέστερο της ημερομηνίας της ειδοποίησης και επ΄ αυτού δεν υπάρχει ισχυρισμός περί του αντιθέτου, η προσφυγή είναι εμπρόθεσμη και κατά συνέπεια η επί του θέματος αυτού ένσταση του Συμβουλίου απορρίπτεται ως ανεδαφική. Η προθεσμία των 75 που θέτει το άρθρο 146 του Συντάγματος είναι ανατρεπτική και αναμφίβολα αρχίζει αφ΄ ότου ο διοικούμενος αποκτά πλήρη γνώση της προσβαλλόμενης πράξης. Βλ. Αλίκη Γεωργίου ν. Δήμου Λάρνακας, ΑΕ 1989 ημερομηνίας 27.2.98.
Η ένσταση των αιτητών ημερομηνίας 28.11.96 προς το Συμβούλιο για τα δικαιώματα επαγγελματικής άδειας που το Συμβούλιο τους επέβαλε να πληρώσουν υποβλήθηκε προς αναρμόδιο όργανο. Το αρμόδιο όργανο για την εξέταση της συγκεκριμένης ένστασης είναι σύμφωνα με το άρθρο 54(1) του Περί Χωρίων (Διοίκηση και Βελτίωση) Νόμου Κεφ. 243 ο Υπουργός Εσωτερικών. Συνακόλουθα το Συμβούλιο, δεν είχε υποχρέωση να επιληφθεί της ένστασης παρά μόνο να την παραπέμψει στο αρμόδιο όργανο. Βλ.
Kyriacou v. C.B.C. (1965) 3 CLR 482.Εφόσον το Συμβούλιο και ο Επαρχος Λευκωσίας δεν ήταν τα αρμόδια όργανα να επιληφθούν της ένστασης ούτε και είχαν τέτοια υποχρέωση δυνάμει του νόμου η απόρριψη της ένστασης (βλ. επιστολή Επάρχου προς τους αιτητές ημερομηνίας 30.12.96) δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο της προσφυγής και ούτε επηρεάζει την εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης απόφασης του Συμβουλίου ημερομηνίας 7.11.96 η οποία αναφέρεται στην επιβολή των δικαιωμάτων επαγγελματικής άδειας.
Η προσβαλλόμενη απόφαση του Συμβουλίου ημερομηνίας 7.11.96 κατά την έκταση που ενδιαφέρει έχει ως εξής:
"Κύριοι,
Πληροφορείστε ότι το Συμβούλιο Βελτιώσεως Κακοπετριάς σας έχει επιβάλει το πιο κάτω ποσό για δικαιώματα:
1. .................... .................................................. ..........
2. .................... .................................................. ..........
3. Επαγγελματικής άδειας £100.-.
4. .............................................. ..................................
5. .................... .................................................. ........."
Η έλλειψη οποιαδήποτε αιτιολογίας είναι προφανής. Ακριβώς αυτή η έλλειψη αιτιολογίας καθιστά τρωτή την υπό εξέταση διοικητική απόφαση. Το κενό θα μπορούσε ενδεχομένως να θεραπευθεί αν όντως υπήρχε τέτοια αιτιολογία η οποία θα μπορούσε να αντληθεί "σαφώς και αβιάστως" από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου. Βλ.
Tserioris v. Municipality of Nicosia (1968) 3 CLR 215. Ομως στην υπό εξέταση υπόθεση ο φάκελος της διοίκησης δεν έχει παρουσιασθεί. Παρόμοια ζητήματα ηγέρθησαν και στην Ιωαννίδης ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Κακοπετριάς , Υπόθ. Αρ. 60/97 - 29.1.1998 στην οποία ο Δικαστής Π. Καλλής αποφάσισε ότι η φύση της προσβαλλόμενης απόφασης ήταν τέτοια που δεν επέβαλλε την παράθεση εκτεταμένης αιτιολογίας. Επιβαλλόταν όμως η παράθεση των στοιχείων στη βάση των οποίων θεμελιώθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση.Οπως στην Ιωαννίδης ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Κακοπετριάς (ανωτέρω) έτσι και στην παρούσα υπόθεση το πραγματικό βάθρο και οι λόγοι οι οποίοι στοιχειοθετούν την προσβαλλόμενη απόφαση είναι άγνωστοι, παράλειψη η οποία καθιστά χωρίς αιτιολογία την προσβαλλόμενη απόφαση.
Συναφές είναι το πιο κάτω απόσπασμα της απόφασης του Γ.Μ. Πική, Δ., στην Φίλιππου Δημητρίου & Υιοί Λτδ ν. Δήμου Λεμεσού, Υπόθ. Αρ. 2/91 - 30.3.92 το οποίο και υιοθετώ:
"Το μόνο στοιχείο που έχουμε για τη λήψη της απόφασης είναι η ειδοποίηση για την επιβολή του αναθεωρημένου τέλους της 7/12/90. Ελλείπει οποιοδήποτε στοιχείο που να στοιχειοθετεί την απόφαση και το αιτιολογικό της. Οπως επισημάναμε στην Εταιρεία Λεωφορείων Λευκωσίας Λτδ. ν. Δημοκρατίας - Προσφυγή 1068/90, αποφασίστηκε στις 25/11/91 και θα δημοσιευθεί στους τόμους (1990) 3 Α.Α.Δ., στην απουσία των στοιχείων αυτών δε μπορεί να ασκηθεί οποιοσδήποτε ουσιαστικός έλεγχος ως προς τα εχέγγυα της τήρησης των κανόνων της χρηστής διοίκησης διαπίστωση που καθιστά την απόφαση τρωτή και υποκείμενη σε ακύρωση. Η ειδοποίηση για την επιβολή του τέλους δεν αποτελεί υποκατάστατο για την απόφαση ούτε πληρώνει το κενό ως προς την τήρηση των αναγκαίων στοιχείων (records) για τη λήψη διοικητικής απόφασης και τους λόγους που οδήγησαν σ΄ αυτή. Το κενό δε μπορεί να πληρωθεί με τα στοιχεία που κατέθεσε ο δημοτικός γραμματέας και ο δημοτικός ταμίας αναφορικά με τη συνολική δαπάνη για τη συλλογή των σκυβάλων και τα κριτήρια τα οποία κατά κανόνα καθοδηγούν το δήμο στη
Βλ. και Ρούσου ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Ιδαλίου, Υπ. 252/94/16.12.94).
Η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας και ακυρώνεται στην ολότητά της βάσει του άρθρου 146.4 (β) του Συντάγματος. Εξοδα ΛΚ250.- υπέρ των αιτητών.
Α. Κραμβής,
Δ.
ΑΦ.