|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 264/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.
Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ
:Laryssa Moroz,
Αιτήτριας
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Υπουργού Εσωτερικών,
2. Λειτουργού Τμήματος Μεταναστεύσεως,
Καθ΄ ων η αίτηση
---------------------------
Μονομερής Αίτηση ημερομηνίας 18 Μαρτίου 1998
19 Μαρτίου 1998
Για την αιτήτρια: Γ. Γιωργαλλά για Α. Ευαγγέλου.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την αίτηση ακύρωσης που καταχωρήθηκε χθες, 18 Μαρτίου 1998, η αιτήτρια αξιώνει "Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ΄ ου η αίτηση ημ. 17/3/1998 να απελάσει την Αιτήτρια από την Κύπρο είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα." Και με μονομερή αίτηση της ίδιας ημερομηνίας, που τέθηκε σήμερα ενώπιον μου, επιδιώκεται η έκδοση προσωρινού απαγορευτικού διατάγματος μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.
Τα όσα συνθέτουν το προβαλλόμενο ως πραγματικό βάθρο της περίπτωσης μπορεί να συνοψιστούν ως εξής. Η αιτήτρια είναι Ουκρανή καλλιτέχνιδα ηλικίας 20 ετών η οποία αφίχθη στην Κύπρο στις 4 Φεβρουαρίου 1998. Της παραχωρήθηκε άδεια παραμονής και εργασίας σε νυκτερινό κέντρο μέχρι 15 Μαίου 1998. Από τις 7 Μαρτίου, λόγοι υγείας ιατρικώς επιβεβαιωμένοι δεν της επέτρεψαν να παρουσιαστεί για εργασία. Ως αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης, ο εργοδότης της αιτήτριας προέβη σε καταγγελία στον αρμόδιο Λειτουργό Μετανάστευσης ο οποίος, στις 16 Μαρτίου, την κάλεσε να παρουσιαστεί στα γραφεία του Τμήματος. Η αιτήτρια παρουσιάστηκε την επομένη, οπότε της ανακοινώθηκε ότι ενόψει της καταγγελίας αποφασίστηκε η απέλαση της και της ζητήθηκε να παρουσιαστεί στον αερολιμένα Λάρνακας στις 18 Μαρτίου για πραγμάτωση του εν λόγω σκοπού είτε την ίδια ημέρα είτε την επομένη.
Η αιτήτρια συνοδευόταν από κάποιο κ. Πάμπο Μιχαηλίδη - διαμένει μαζί του από 7 Μαρτίου - τον οποίο γνώρισε από την τρίτη ημέρα της άφιξης της στην Κύπρο και με τον οποίο έδωσαν αμοιβαία υπόσχεση γάμου που προγραμματίστηκε να γίνει στο Δήμο Λευκωσίας στις 30 Μαρτίου. Ανέφεραν στον αρμόδιο Λειτουργό Μετανάστευσης τα καθέκαστα και του παρουσίασαν βεβαιωτικά πιστοποιητικά αλλά εκείνος επέμενε στην απέλαση
. Η αιτήτρια δεν παρουσιάστηκε για απέλαση στις 18 Μαρτίου όπως είχε οριστεί. Κι αυτό, καθώς εξήγησε η συνήγορος της, ενόψει της καταχώρησης της παρούσας διαδικασίας.Η αιτήτρια προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι έκδηλα παράνομη και ότι εν πάση περιπτώσει επάγεται ανεπανόρθωτη ζημία. Σε σχέση με το πρώτο ζήτημα είναι η θέση της ότι η απόφαση "(α) λήφθηκε καθ΄ υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας, (β) στερείται αιτιολογίας και/ή επαρκούς αιτιολογίας, (γ) δεν ήταν αποτέλεσμα επαρκούς και/ή δέουσας έρευνας, (δ) ήταν αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και/ή το Νόμο.", ενώ κατά τη συζήτηση η συνήγορος επικαλέστηκε και την έλλειψη γραπτής γνωστοποίησης προς την αιτήτρια. Ως προς το δεύτερο ζήτημα της ανεπανόρθωτης ζημιάς, η αιτήτρια λέγει τα εξής:
"(α) Απελαύνομαι από την Κύπρο ενώ κατέχω σχετική άδεια διαμονής η οποία, δεν ανακλήθηκε.
(β) Υφίσταμαι και/ή θα υποστώ ταλαιπωρία και εξευτελισμό σαν αποτέλεσμα της απόφασης του καθ΄ ου η αίτηση, ο οποίος βασιζόμενος σε καταγγελία τρίτου προσώπου και αγνοώντας τα πραγματικά γεγονότα, συνθήκες και περιστάσεις μου χωρίς να με ακούσει, χωρίς τη δέουσα έρευνα, και χωρίς να λάβει υπόψιν τα σχετικά γεγονότα προχωρεί σε απέλαση μου.
(γ) Εμποδίζομαι να τελέσει το γάμο μου με τον Πάμπο Μιχαηλίδη στην Κύπρο όπως προγραμματίστηκε στις 30/3/1998.
(δ) Στερούμαι το δικαίωμα ιδιωτικής ζωής και δημιουργίας οικογενειακής ζωής αφού αναγκαστικά, με την απέλαση μου από την Κύπρο, κρατούμαι μακριά από τον Πάμπο Μιχαηλίδη με τον οποίο έχουμε προγραμματίσει να παντρευτούμε και να δημιουργήσουμε οικογένεια."
Ας σημειωθεί ότι σε σχέση με το (α) ανωτέρω το οποίο εν πάση περιπτώσει δεν θεωρώ να αποτελεί εξήγηση ή εξειδίκευση του ζητουμένου ώστε, όπως και στα υπόλοιπα, να τίθεται ζήτημα αξιολόγησης, η συνήγορος της αιτήτριας δέχθηκε κατά την ακρόαση ότι η απέλαση καθεαυτήν εξυπονοεί την ανάκληση της παραχωρηθείσας άδειας. Ίσως μάλιστα να μπορούσε να πει κανείς ότι τα δύο ταυτίζονται.
Οι αρχές που διέπουν την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων εξηγούνται, με αναφορά σε προηγούμενη νομολογία, στην απόφαση της Ολομέλειας στη Λοϊζίδη ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233. Όπως αναφέρεται στις σελ. 246-7:
"Σύμφωνα με τις αρχές που ανέπτυξε η νομολογία μας - βλ. ενδεικτικά την απόφαση της Ολομέλειας στην
(α) Όπου προκύπτει έκδηλη παρανομία
. ή(β) Όπου καταφαίνεται η έλευση ανεπανόρθωτης ζημίας εφόσον σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση δεν δημιουργούνται ανυπέρβλητα εμπόδια στη Διοίκηση οπότε λόγοι δημόσιου συμφέροντος κωλύουν την προσωρινή θεραπεία."
Η έκδηλη παρανομία συνοψίστηκε (στη σελ. 240) ως
"..... εκείνη που, αν δεν αναδύεται αυτόματα, ανακύπτει κατόπιν αναλογισμού ως προς τις επιπτώσεις στοιχείων ενυπαρχόντων στο διαθέσιμο υλικό εφόσον βέβαια ό,τι απορρέει παραμένει αντικειμενικά αναντίλεκτο και μη υποκείμενο σε στάθμιση για έκφραση κρίσης."
Τίποτε από τα όσα εδώ προτάθηκαν δεν συνιστά έκδηλη παρανομία. Αποτελούν όλα ζητήματα για τα οποία χρειάζεται δικαστική εξέταση προς διακρίβωση και αποτίμηση.
Ως προς το ζήτημα πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημίας, τα όσα προτάθηκαν δεν αποτελούν παρά μόνο δυσχέρειες που δεν κατατείνουν εγγενώς σε ο,τιδήποτε το ανεπανόρθωτο. Το ότι βέβαια η αλλαγή περιστάσεων θα μπορούσε να επιφέρει και αλλαγή στον ρουν των πραγμάτων ανάλογα με το πώς οι άνθρωποι θα αντικρύσουν τις όποιες δυσχέρειες, δεν είναι το ίδιο με την εκ προοιμίου διαπίστωση για ανεπανόρθωτη ζημία. Στη Λοϊζίδη ν. Υπουργού Εξωτερικών (ανωτέρω) επισημάνθηκαν τα εξής (στη σελ. 247):
"Ως προς τις αναφερθείσες δυσχέρειες, αυτές πολύ απέχουν από ό,τι, κατά την αντίληψή μας, καλύπτει η έννοια της ανεπανόρθωτης ζημίας. Δεν υπάρχει μεταξύ των δύο ταυτοσημία."
Η συνήγορος της αιτήτριας αναφέρθηκε στην πρωτόδικη απόφαση στην υπόθεση
Niki Georgiou (No. 1) v. Republic (1968) 3 C.L.R. 401 όπου εκδόθηκε προσωρινό διάταγμα για τη μη απέλαση Ελλαδίτισσας τραγουδίστριας μετά τη διάλυση του γάμου της με Κύπριο πολίτη με τον οποίο ήταν εγκατεστημένη στην Κύπρο. Καθώς φαίνεται, η διοικητική απόφαση είχε ως άξονες πρώτο, την άποψη ότι ο διαλυθείς γάμος που της είχε παράσχει τη δυνατότητα διαμονής στην Κύπρο δεν ήταν παρά μόνο γάμος ευκολίας και δεύτερο, το ότι αυτή είχε έκτοτε δημιουργήσει δεσμό με νυμφευμένο με αποτέλεσμα να καταρρεύσει ο γάμος του. Το Δικαστήριο θεώρησε ότι αν δεν εξέδιδε το διάταγμα θα προέκυπτε, από την απόφαση για απέλαση, σοβαρή επέμβαση στο ατομικό δικαίωμα ελευθερίας της αιτήτριας και της πρόσβασης της στο Δικαστήριο για σκοπούς της προσφυγής. Δεν νομίζω ότι είναι ανάγκη να σχολιάσω την προσέγγιση του Δικαστηρίου σε εκείνη την περίπτωση. Σημειώνω, όμως, ότι, σε σχέση με την προώθηση της προσφυγής, εάν προκύψει στην εξέλιξη ότι η παρουσία της αιτήτριας στην Κύπρο θα καταστεί αναγκαία, δύναται τότε να κινήσει τον προς αυτή την κατεύθυνση κατάλληλο μηχανισμό.Η παρούσα μονομερής αίτηση είναι, κατά τη γνώμη μου, ολωσδιόλου αδικαιολόγητη. Και απορρίπτεται.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ