ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.

Μεταξύ:

Γιαννούλλας Χίννη - Καραγιώργη,

Αιτήτριας,

και

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

Καθ΄ης η αίτηση.

- - - - - - - -

Μαρίνας Βρακά, από το Στρόβολο,

Αιτήτριας,

και

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

Καθ΄ης η αίτηση.

- - - - - - - -

Για την αιτήτρια στην 325/95: κ. Α. Γεωργίου

Για την αιτήτρια στην 479/95: κ. Ρήγας.

Για τους καθ΄ων η αίτηση: κ. Α. Βασιλειάδης

Για τα ενδιαφερόμενα μέρη 2, 4, 6 και 9 στην 325/85 και 13, 14, 15, 17 και 20 στην 479/95: κ. Γ. Γεωργίου.

Για το ενδιαφερόμενο μέρος 7: κα Χ. Παπανδρέου

Με τις παρούσες προσφυγές οι οποίες συνεκδικάστηκαν, οι αιτήτριες ζητούν την ακύρωση της προαγωγής της Στέλλας Ελευθερίου, ως αποτέλεσμα της διαδικασίας πλήρωσης με προαγωγή μίας κενής θέσης Ανώτερου/ης Νοσηλευτικού/ης Λειτουργού στις Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.

Επιπρόσθετα, η αιτήτρια στην προσφυγή 325/95, Γιαννούλα Χίννη - Καραγιώργη, ζητά την ακύρωση της προαγωγής δεκατεσσάρων από τα εικοσιπέντε ενδιαφερόμενα μέρη τα οποία προάχθηκαν με βάση τη διαδικασία πλήρωσης με προαγωγή εικοσιπέντε θέσεων Ανώτερου/ης Νοσηλευτικού/ής Λειτουργού στις Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας και η αιτήτρια στην προσφυγή 479/95, Μαρίνα Βρακά, προσβάλλει την απόφαση προαγωγής και των εικοσιπέντε ενδιαφερομένων μερών τα οποία προάχθηκαν με βάση την ίδια διαδικασία.

Ανκαι το ζήτημα της ύπαρξης συνάφειας μεταξύ των δύο συμπροσβαλλόμενων με το ίδιο δικόγραφο διοικητικών πράξεων δεν εγέρθηκε, η εξέτασή του επιβάλλεται για το λόγο ότι το ζήτημα αυτό άπτεται του παραδεκτού της άσκησης προσφυγής.

Δεν είναι επιτρεπτή η προσβολή με το ίδιο δικόγραφο περισσότερων της μίας διοικητικών πράξεων όταν αυτές δεν είναι συναφείς.

Θεωρούνται συναφείς οι πράξεις, όταν η μία αποτελεί προϋπόθεση της άλλης, ή όταν αυτές αφορούν στον ίδιο αιτητή, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις του νόμου, έχουν ταυτόσημη αιτολογία και εκδόθηκαν από το ίδιο διοικητικό όργανο κατά την ίδια διοικητική διαδικασία. (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας ΣτΕ 1929 - 1959, σελ. 274, Τσάτσου, "Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας", 1971, σελ. 357 παράγρ. 175, Ντίνος Ιωάννου ν. Α.Η.Κ. Υπ. Αρ. 442/89, ημερ. 17.4.91, Ανδρέας Σκαρπάρης ν. Δημοκρατίας Υπ. Αρ. 263/92, ημερ. 5.3.93 και Συμεωνίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (Αρ.2) (1993) 3 Α.Α.Δ. 258).

Εάν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της συνάφειας η προσφυγή θεωρείται παραδεκτή μόνο ως προς την προτασσόμενη στο δικόγραφο διοικητική πράξη. (Βλ. σχετικά, Ανδρέας Διακόπουλλος κ.α. ν. Ρ.Ι.Κ., Υπ. Αρ. 516/88 κ.α. ημερ. 21.4.90 και Άντρος Παυλίδης ν. Ρ.Ι.Κ., Υπ. Αρ. 494/88, ημερ. 29.3.91).

Οι προσφυγές αναφορικά με τη δεύτερη πράξη προαγωγής, λόγω έλλειψης συνάφειας προς την πρώτη, απορρίπτονται ως απαράδεκτες.

Η Επιτροπή επιλήφθηκε του θέματος πλήρωσης μίας θέσης Ανώτερου Νοσηλευτικού Λειτουργού σε συνεδρίαση ημερ. 3.10.94 στην οποία κλήθηκε και παρέστη ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, προς υποβολή συστάσεων.

Η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία και με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους, έκρινε ότι η Στέλλα Ελευθρίου, η οποία είχε υπέρ αυτής τη σύσταση του Διευθυντή, υπερείχε των υπολοίπων υποψηφίων και αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, την προαγωγή της στη θέση, από 1.1.95.

Αποτέλεσε βασική εισήγηση των δικηγόρων των αιτητριών ότι η σύσταση του Διευθυντή ήταν αναιτιολόγητη για το λόγο ότι από το περιεχόμενο της απουσίαζαν τα συγκεκριμένα εκείνα στοιχεία και περιστατικά τα οποία δυνατόν να αποτελούσαν τον αποχρώντα λόγο της προτίμησης του Διευθυντή υπέρ της συστηθείσας.

Στο ουσιώδες μέρος της σύστασής του ο Διευθυντής αναφέρει τα ακόλουθα:

Είναι εμφανές ότι η αιτιολογία της σύστασης του Διευθυντή στηρίχθηκε αποκλειστικά στη φύση των καθηκόντων τα οποία εκτελούσε η προκριθείσα, λόγω της τοποθέτησής της στο Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου Λάρνακας.

Η σύσταση συναρτήθηκε άμεσα με τα αυξημένα περιστατικά στο νοσοκομείο Λάρνακας λόγω της αύξησης του πληθυσμού και του τουριστικού ρεύματος στην πόλη αυτή, προς τα οποία το ενδιαφερόμενο μέρος αντεπεξήλθε και διακρίθηκε. Αυξημένα όμως περιστατικά δυνατόν να σημειώνονται κατά καιρούς και σε άλλες Επαρχίες.

Το είδος των καθηκόντων τα οποία εκτελεί ο υπάλληλος καθορίζονται από τη διοίκηση και δεν εξαρτώνται από τη δική του βούληση. Μέτρο κρίσης της αξίας των υποψηφίων αποτελεί η επάρκεια και αποτελεσματικότητα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και όχι η φύση της εργασίας την οποία εκτελούν λόγω της τοποθέτησής τους σε συγκεκριμένο τμήμα ή υπηρεσία.

Δεν αποτελεί νόμιμο στοιχείο δυσμενούς κρίσης η απασχόληση του υπαλλήλου σε συγκεκριμένα αποκλειστικά καθήκοντα ή η μη τοποθέτηση του σε νευραλγικό τομέα του δημοσίου ούτε ότι δεν διηύθυνε ορισμένη υπηρεσία ώστε να δυνηθεί να αποδείξει τις ικανότητές του. (Βλ. σχετικά, Τάκης Γεωργιάδης ν. ΑΗΚ, Α.Ε. Αρ. 1589, ημερ. 18.6.96 και Ανδρέας Πολυνείκης ν. Δημοκρατίας Υπ Αρ. 290/95 κ.α., ημερ. 9.1.97).

Η φύση των καθηκόντων τα οποία εκτελούσε η ενδιαφερόμενη λόγω της τοποθέτησής της στο Νοσοκομείο Λάρνακας αποτέλεσε εμφανώς τους λόγους της υπέρ αυτής προτίμησης του Διευθυντή έναντι των ανθυποψηφίων της και για το λόγο αυτό η σύσταση κρίνεται ως πλημμελώς αιτιολογημένη.

Η σύσταση του Διευθυντή αποτέλεσε ουσιώδη παράγοντα κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης η οποία στηρίχθηκε αποφασιστικά επ΄αυτής.

Για τους πιο πάνω λόγους οι προσφυγές επιτυγχάνουν και η επίδικη απόφαση, ακυρώνεται, με έξοδα υπέρ των αιτητριών.

/Χ.Π.