ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.

Μεταξύ:

Φώτου Φωτιάδη, εκ Λευκωσίας,

Αιτητή,

και

Δημοκρατίας της Κύπρου, μέσω

(α) Γενικού Εισαγγελέως της Δημοκρατίας,

(β) Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων

και Περιβάλλοντος,

Καθ΄ων η αίτηση.

- - - - - - -

Για τον αιτητή: κ. Κ. Μιχαηλίδης

Για τους καθ΄ων η αίτηση: κα Κλεόπα.

Ο αιτητής ζητά την ακόλουθη θεραπεία:

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εγεγραμμένη ιδιοκτήτρια της επίδικης κρατικής γης στο Τρόοδος, επί της οποίας υπάρχει κατοικία και την οποία δυνάμει γραπτής σύμβασης την εκμίσθωσε στον αιτητή για περίοδο 94 ετών από 30.9.1961 μέχρι 21.5.2055. Περί το 1989 ο αιτητής επιθυμούσε να προβεί σε επιδιορθώσεις της οικίας και άρχισε να λαμβάνει τα μέτρα για εξασφάλιση των απαραιτήτων αδειών. Κατά το στάδιο εκείνο η καθ΄ης η αίτηση διαπίστωσε ότι η μίσθωση που ήταν μεταλύτερη των 15 ετών δεν ενεγράφη στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Λεμεσού, με βάση τις πρόνοιες του Νόμου 49/67 και ως εκ τούτου ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας με επιστολή του ημερ. 26.7.95 ειδοποίησε τον αιτητή ότι η μίσθωση τερματιζόταν την 31.3.96. Την επιστολή αυτή ακολούθησε και άλλη του Διευθυντή του Τμήματος Δασών,ημερ. 8.8.95, με παρόμοιο περιεχόμενο. Εναντίον της απόφασης αυτής ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή, με την οποία ζητά την ακύρωσή της.

Η καθ΄ης η αίτηση προβάλλει προδικαστική ένσταση, ισχυριζόμενη ότι το Δικαστήριο, στα πλαίσια της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος, δεν μπορεί να επιληφθεί της προσφυγής γιατί η πράξη που προσβάλλεται εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου. Η ένσταση αυτή αναπτύσσεται σε μία πολύ εμπεριστατωμένη γραπτή αγόρευση, με αναφορά σε πολυάριθμες αποφάσεις των Κυπριακών Δικαστηρίων.

Ο αιτητής από την πλευρά του αντικρούει το βάσιμο της ένστασης αλλά με αόριστο τρόπο και χωρίς ουσιαστικά να απαντά στην επιχειρηματολογία, προβάλλοντας και τον ισχυρισμό ότι η προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο ήταν δικλείδα ασφαλείας σε περίπτωση που το Επαρχιακό Δικαστήριο, αν προσέφευγε σε αυτό, έκρινε ότι η πράξη ήταν διοικητικής φύσης, οπότε σε τέτοια περίπτωση θα είχε παρέλθει η προθεσμία των 65 ημερών και δεν θα μπορούσε ο αιτητής να προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο.

Στο σύγγραμμα του Σπηλιωτόπουλου "Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου", Έκδοση 1977, αναλύεται το θέμα και αναφέρεται ότι πράξεις διαχείρισης περιουσίας του κράτους που εκδίδονται στο πλαίσιο συμβατικών σχέσεων, εμπίπτουν στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου.

Στην υπόθεση C. Contos Estates Ltd v. Γενικού Εισαγγελέα Υπ. Αρ. 781/90, ημερ. 5.7.91 το Δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε στη νομολογία έκρινε ότι απόφαση για εκμίσθωση κρατικής γης ανάγεται στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου, ασχέτως του αν νόμος ή σχετικοί κανονισμοί καθορίζουν ειδικά κριτήρια με βάση τα οποία η αρμόδια αρχή ενασκεί τη διακριτική της εξουσία. Στη σελ.4 αναφέρονται και τα ακόλουθα:

Στην υπόθεση Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 882, όπου είχε παραχωρηθεί άδεια χρήσης κυβερνητικού κτιρίου στον Ναυτικό Όμιλο Πάφου κρίθηκε ότι τούτο ενέπιπτε εντός των πλαισίων του δημοσίου δικαίου. Η υπόθεση όμως αυτή διαφοροποιείται από την παρούσα για τους λόγους που φαίνονται στο πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση στη σελ.894:

Από εξέταση του φακέλου και βάσει των αρχών που αναπτύχθηκαν πιο πάνω προκύπτει καθαρά ότι η επίδικη απόφαση σκοπό είχε την κατοχύρωση των συμβατικών δικαιωμάτων του καθ΄ου η αίτηση ως συμβαλλόμενου μέρους και δεν είχε ως σκοπό την προαγωγή οποιουδήποτε δημοσίου συμφέροντος και ως εκ τούτου κρίνω ότι αυτή εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου, καθιστώντας το παρόν Δικαστήριο αναρμόδιο να επιληφθεί του θέματος.

Κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή.

Π. Αρτέμης,

Δ.

/Χ.Π.