|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2552
21 Οκτωβρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΟΪΖΟΣ ΧΑΤΖΗΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 902/96)
Αστυνομική Δύναμη Κύπρου — Προαγωγές — Κατ' εξαίρεση προαγωγή δυνάμει του Καν. 9(β) των περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών του 1989 — Ερμηνεία του Κανονισμού — Η σχετική εξουσία ελέγχου της εφαρμογής του από το ακυρωτικό Δικαστήριο — Έλεγχος τόσο ως προς την ορθή υπαγωγή στον κανονισμό όσο και ως προς την αλήθεια των υπαχθέντων γεγονότων — Μη επαλήθευση της αιτιολογίας της προαγωγής από τα υπηρεσιακά στοιχεία στην κριθείσα περίπτωση.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο.]
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Αχιλλέως ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 803,
Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1691,
Καρατζιά ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2767,
Παντελή ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1020,
Χριστοδούλου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1601.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Λοχία η οποία έγινε δυνάμει του Κανονισμού 9(β) των περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών του 1989.
Αλ. Ταλιαδώρος για Κ. Χρυσοστομίδη, για τον Αιτητή.
Γ. Γιωργαλλής, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, αστυφύλακας στην Αστυνομική Δύναμη Κύπρου, προσβάλλει την προαγωγή συναδέλφου του στη θέση λοχία, που έγινε στις 5.2.1996, δυνάμει του Κανονισμού 9(β) των περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών του 1989. Ο επίμαχος Κανονισμός προβλέπει τα εξής:
«Ανεξάρτητα από τις πρόνοιες των Κανονισμών ο Αρχηγός με έγκριση του Υπουργού δύναται:
(α) ...............................
(β) Να προαγάγει αστυφύλακα σε λοχία ή λοχία σε υπαστυνόμο, ο οποίος επιδεικνύει ιδιαίτερη ικανότητα η έχει ιδιάζουσα κλίση σε ειδική εργασία, ανεξάρτητα του αν έχει τα προσόντα προς τούτο.»
Συνοψίζοντας την επιχειρηματολογία των δικηγόρων του αιτητή, θάλεγα πως αυτή επικεντρώνεται στην εισήγηση ότι εσφαλμένα ερμηνεύθηκε και εφαρμόσθηκε ο Κανονισμός, γιατί από την αιτιολογία της απόφασης του Αρχηγού, που ενέκρινε ο Υπουργός, καταδεικνύεται πως οι προϋποθέσεις που θέτει ο Κανονισμός, όπως αυτός έχει ερμηνευθεί και επεξηγηθεί στη νομολογία, δεν πληρούνται. Στην υπόθεση Θεόδωρος Αχιλλέως ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 803, ο δικαστής Πικής, τώρα πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, είπε τα ακόλουθα:
«Ιδιαίτερη ικανότητα είναι ικανότητα η οποία λόγω του μεγέθους της, ξεχωρίζει τον κάτοχο της από άλλα μέλη της Δύναμης που εκτελούν με επιτυχία το έργο τους, ενώ ιδιάζουσα κλίση για ειδική εργασία υποδηλώνει ιδιότητες όπως για παράδειγμα δεξιοτεχνία για συγκεκριμένη εργασία, που προσιδιάζουν στο άτομο του προαγομένου.»
Άλλο σοβαρό στοιχείο, που επικαλείται ο αιτητής, είναι πως ακόμη και αυτά που αναφέρονται στην αιτιολογία της προαγωγής, δεν υποστηρίζονται από το περιεχόμενο του προσωπικού φακέλου του προαχθέντος. Αντίθετα, σύμφωνα με τούτο δεν νομιμοποιείται η εφαρμογή των διατάξεων του Κανονισμού.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας εισηγείται στη γραπτή του αγόρευση, και επέμεινε και στο στάδιο των διευκρινίσεων παρά την υπόδειξη μου για την περί του αντιθέτου πλούσια και σταθερή πλέον νομολογία επί του θέματος, πως ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να προσφύγει στο Δικαστήριο, γιατί η προαγωγή του συναδέλφου του δεν έγινε μετά από αξιολογική σύγκριση αλλά αυτοτελώς και κατ' εφαρμογή του Κανονισμού. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ παραπέρα με το ζήτημα, απλώς παραπέμπω στις υποθέσεις:
Αντρέας Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1691, Παντελής Καρατζιά ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2767, Παντελής Αντωνίου Παντελή ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1020, Χριστοδούλου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1601.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας προτείνει επίσης πως η κρίση του Αρχηγού της Αστυνομίας ότι ο προαχθείς πληροί τις προϋποθέσεις του επίμαχου Κανονισμού, δεν ελέγχεται, γιατί ανάγεται αποκλειστικά στις εξειδικευμένες γνώσεις που έχει ως εκ της φύσεως της θέσης του. Έχω την άποψη πως και επ' αυτού του σημείου δεν φαίνεται ο συνήγορος της Δημοκρατίας να αξιολόγησε ορθά τη νομολογία μας. Είναι γεγονός πως η αστυνομική δύναμη περιλαμβάνει μονάδες εξειδικευμένων ιδιοτήτων, καθηκόντων και ικανοτήτων. Η αξιολόγηση του συνόλου της απόδοσης και επίδοσης των μελών της, για τους σκοπούς εφαρμογής του Κανονισμού, ανήκει στον Αρχηγό, στο καταλληλότερο πράγματι άτομο που ως εκ της θέσεως του μπορεί να κρίνει τα μέλη της δύναμης και ποιοί από αυτούς εμπίπτουν στις πρόνοιες του Κανονισμού. Ο Κανονισμός όμως, που θέτει τις προϋποθέσεις για τις κατ' εξαίρεση προαγωγές, πρέπει να τηρείται. Η ερμηνεία του Κανονισμού ανάγεται και στη δικαιοδοσία του διοικητικού Δικαστηρίου, όχι για να περιορίζεται ή να παρακωλύεται αλλά για να διασφαλίζεται η ορθή εφαρμογή του.
Παραθέτω αυτούσια την αιτιολογία της απόφασης για την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους.
«Ο Αστυφ. 2904 είναι εξαιρετικά δραστήριος και κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του επιδεικνύει πάντοτε ζήλο και αφοσίωση, ιδιαίτερα στο Κλιμάκιο Υ.Α & Μ Λάρνακας όπου υπηρετεί τα 6 τελευταία χρόνια, αποτελεί ένα βασικό στέλεχος και λόγω της πείρας που έχει αποκτήσει είναι σε θέση να φέρει σε πέρας με επιτυχία οποιαδήποτε εργασία του ανατίθεται στα πλαίσια των καθηκόντων του.»
Έχω τη γνώμη πως στην αιτιολογία δίδονται επαρκή στοιχεία για την εφαρμογή του Κανονισμού, έχοντας βεβαίως υπόψη και τις αρχές που παρέθεσα πιο πάνω. Αναφέρεται συγκεκριμένα πως ο προαχθείς επιδεικνύει ιδιαίτερη ικανότητα στο χειρισμό των αλλοδαπών και στον έλεγχο που διενεργεί πάνω σε πλοία που βρίσκονται στο λιμάνι και στη μαρίνα Λάρνακας, με σκοπό την εφαρμογή των νόμων της πολιτείας, που αφορά στον τομέα, όπου είναι αποσπασμένος. Επιπλέον ασκεί αυτά τα καθήκοντα χωρίς καθοδήγηση ή επίβλεψη.
Η υπόθεση όμως δεν τελειώνει εδώ. Υπενθυμίζω πως ο αιτητής ισχυρίζεται πως τα στοιχεία του φακέλου του προαχθέντος δεν τεκμηριώνουν το περιεχόμενο της αιτιολογίας της απόφασης. Και βεβαίως θάλεγα πως και τα στοιχεία του φακέλου είναι καλός δείκτης κρίσεως της ορθότητας ή μη της αιτιολογίας, η οποία από μόνη της δυνατό να ικανοποιεί φραστικά τις διατάξεις του Κανονισμού. Ελέγχεται όμως και η αλήθεια του περιεχόμενου της.
Διεξήλθα με προσοχή τον προσωπικό φάκελο του ενδιαφερομένου μέρους και πρέπει να παρατηρήσω πως ο αιτητής έχει δίκαιο. Οι ετήσιες προσωπικές αναφορές σε σχέση με τον προαχθέντα μεταξύ των ετών 1991-95, δεν τον παρουσιάζουν ως εξαίρετο ή ιδιαίτερα ικανό αστυφύλακα στο κλιμάκιο της υπηρεσίας αλλοδαπών. Σε όλες τις αναφορές το γενικό σχόλιο είναι πως η απόδοση του κρίνεται ως ικανοποιητική. Στην αναφορά π.χ. του 1991 σημειώνεται πως αποδίδει ικανοποιητικά στον τομέα εργασίας του. Ενώ, σ' αυτή του 1992, πως καταβάλλει προσπάθειες προσαρμογής στα καθήκοντα στις υπηρεσίες αλλοδαπών και ότι η απόδοση του είναι ικανοποιητική. Στην αναφορά του 1994 παρατηρείται πως είναι πειθαρχημένος, τίμιος και εργατικός με γενικά πολύ καλή απόδοση. Τα ίδια αναφέρονται και στην αναφορά του 1994, χωρίς όμως το σχόλιο «πολύ καλή απόδοση». Στην τελευταία αναφορά του 1995 σημειώνεται πως η προσφορά του κρίνεται ικανοποιητική. Στις επιμέρους δε βαθμολογήσεις, και ιδιαίτερα στα στοιχεία που έχουν άμεση σχέση με την ικανότητα, όπως διοικητικά προσόντα, απόδοση, εργατικότητα και ικανότητα για αποτελεσματική διεκπεραίωση καθηκόντων και ευθυνών κρίνεται από το καλός μέχρι πολύ καλός. Σε καμιά περίπτωση δεν υπήρξε οποιοσδήποτε ευνοϊκό σχόλιο, τέτοιο που να τον ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μέλη της Αστυνομικής Δύναμης ώστε να εμπίπτει στις διατάξεις του Κανονισμού.
Υπό τις περιστάσεις η προσφυγή επιτρέπεται. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με £200 έξοδα υπέρ του αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.