|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2291
24 Σεπτεμβρίου, 1997
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΟΥΗΣ Κ. ΛΟΪΖΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 582/96)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Σύσταση του Προϊσταμένου του τμήματος — Όροι νομιμότητας — Περιστάσεις νομιμότητας της σύστασης στην κριθείσα περίπτωση.
Ο αιτητής προσέβαλε την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Ανώτερου Ειδικού Ιατρού Ορθοπεδικής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ο Γενικός Διευθυντής αποκαλύπτει στη σύστασή του τους λόγους της προτίμησης του ενδιαφερόμενου μέρους. Αναφέρει επίσης τα στοιχεία με βάση τα οποία διαμόρφωσε την κρίση του.
Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, είναι νόμιμο για τον Προϊστάμενο του Τμήματος να προβεί σε συστάσεις, ακόμα και αν δεν γνωρίζει ο ίδιος τους υποψηφίους, κατά δε τη διενέργεια των συστάσεων του, μπορεί να λάβει υπόψη πληροφορίες που πήρε από οποιαδήποτε άλλη κατάλληλη πηγή.
Το γεγονός ότι ο Γενικός Διευθυντής δεν κατονομάζει τους λειτουργούς από τους οποίους πήρε πληροφορίες, ούτε αναφέρει τις θέσεις που κατείχαν, δεν καθιστά τη σύστασή του αναιτιολόγητη.
Οι διοικητικές και οργανωτικές ικανότητες που επέδειξε το ενδιαφερόμενο μέρος κατά την άσκηση των καθηκόντων του, δεν αποτελούν εξωγενές στοιχείο που δεν έπρεπε κατά τους ισχυρισμούς του αιτητή, να ληφθεί υπόψη από το Γενικό Διευθυντή. Αντίθετα, οι ικανότητες αυτές ήταν στοιχεία σχετικά με την επιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων της επίδικης θέσης. Το Δικαστήριο δεν δέχεται επίσης τον ισχυρισμό ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στο είδος των καθηκόντων που εκτέλεσε το ενδιαφερόμενο μέρος.
Όσο για την αντίθεση της σύστασης με τα στοιχεία των φακέλων των υποψηφίων, το Δικαστήριο βρίσκει ότι ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος. Από τις αξιολογήσεις των υποψηφίων, γίνεται φανερό ότι οι δυο υποψήφιοι ήταν περίπου ίσοι. Το ίδιο ισχύει και για τα προσόντα τους. Ο αιτητής υποστηρίζει ότι είχε υπέρτερα προσόντα, τα οποία απέκτησε κατόπιν μετεκπαιδεύσεων του σε νοσοκομεία της Μεγάλης Βρεττανίας. Ανάλογα προσόντα όμως απέκτησε και το ενδιαφερόμενο μέρος στον τομέα της Χειρουργικής Ορθοπεδικής Παίδων, κατόπιν υποτροφίας στη Μεγάλη Βρεττανία. Επίσης και οι δυο υποψήφιοι είχαν πείρα σε νοσοκομεία της Μεγάλης Βρεττανίας. Το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν κατά 3 1/2 χρόνια αρχαιότερος του αιτητή. Το Δικαστήριο καταλήγει ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε στη σύσταση του Γενικού Διευθυντή που να βρίσκεται σ' αντίθεση με τα στοιχεία των φακέλων των υποψηφίων.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Λύωνας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038,
Γεωργιάδου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2480,
Τηλεμάχου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 3161,
Γενεθλίου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 75,
Τσίκκου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 643,
Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 694,
Λάρκου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 1432,
Χατζηγεωργίου ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 2997.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ανώτερου Ειδικού Ιατρού (Ορθοπεδικής) αντί του αιτητή.
Ο. Λοΐζου, για τον Αιτητή.
Κλ. Θεοδούλου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Κωνσταντίνου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος Ν. Κετώνη.
Cur. adv. vult.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.), η οποία δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 26.4.96, με την οποία προάχθηκε στη θέση Ανώτερου Ειδικού Ιατρού (Ορθοπεδικής), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, από 1.4.96, το ενδιαφερόμενο μέρος Νικόλαος Κετώνης, αντί αυτού.
Η Ε.Δ.Υ. επιλήφθηκε του θέματος πλήρωσης της πιο πάνω θέσης, που είναι θέση προαγωγής, στη συνεδρία της ημερ. 18.3.96 και έκρινε ότι προάξιμοι υποψήφιοι ήταν μόνο ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος, οι οποίοι κατείχαν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, όχι όμως το πλεονέκτημα. Στη συνέχεια η Ε.Δ.Υ. αφού άκουσε το Γενικό Διευθυντή, ο οποίος σύστησε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος, και έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της στοιχεία, έκρινε ότι "ο Κετώνης Νικόλαος, ο οποίος έχει υπέρ του την αιτιολογημένη σύσταση του Γενικού Διευθυντή, προηγείται σε αρχαιότητα του ανθυποψήφιου του Λοΐζου κατά τριάμισι χρόνια περίπου και δεν υστερεί σε αξία και προσόντα, υπερέχει του άλλου υποψηφίου" και τον επέλεξε για προαγωγή στην επίδικη θέση.
Κατά τη συνεδρία της ημερ. 27.3.96, η Ε.Δ.Υ. καθόρισε ως ημερομηνία ισχύος της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους την 1.4.96.
Οι ισχυρισμοί του αιτητή που προβάλλονται για ακύρωση της επίδικης απόφασης επικεντρώνονται στη σύσταση του Γενικού Διευθυντή, η οποία έχει ως ακολούθως:
"Και οι δύο υποψήφιοι κατέχουν τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης προσόντα, περιλαμβανομένης της πολύ καλής γνώσης της Ελληνικής και Αγγλικής γλώσσας. Λαμβάνοντας υπόψη μου τα νομολογημένα κριτήρια στο σύνολό τους και αφού μελέτησα προσεκτικά τους Φακέλους των υποψηφίων και πήρα πληροφορίες από συνεργάτες μου σ' ό,τι αφορά την προσφορά, αξία καθώς και την καταλληλότητα των υποψηφίων για την υπό πλήρωση θέση, συστήνω για προαγωγή τον Κετώνη Νικόλαο.
Αναμφίβολα οι διοικητικές εμπειρίες, η σωστή οργάνωση και προγραμματισμοί της εργασίας που απέδειξε στην Ορθοπεδική Κλινική του Νοσοκομείου Λεμεσού, όπου μετατέθηκε και υπηρετεί από τον Οκτώβριο του 1989, εκτελώντας καθήκοντα Προϊστάμενου της Ορθοπεδικής Κλινικής: του Νοσοκομείου Λεμεσού, μπορεί κάποιος να πει ότι ήταν υποδειγματικές.
Έχοντας αυτά υπόψη μου κρίνω ότι οι οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες που απέδειξε ότι διαθέτει ο Κετώνης τον καθιστούν επικρατέστερο του υποψήφιοι Λοΐζου, από τον οποίο μάλιστα προηγείται σε αρχαιότητα και δεν υστερεί σε προσόντα και αξία."
Η δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή είναι αναιτιολόγητη γιατί δεν ονομάζει τους συνεργάτες από τους οποίους πήρε πληροφορίες, ούτε αναφέρει τις θέσεις που κατείχαν, ούτε και αποκαλύπτει το περιεχόμενο των πληροφοριών για να καταστεί δυνατός ο δικαστικός έλεγχος. Ισχυρίστηκε επίσης, ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στο είδος των καθηκόντων που εκτελούσε το ενδιαφερόμενο μέρος, που είναι εξωγενές στοιχείο και ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή δεν υποστηρίζεται από το περιεχόμενο των φακέλων. Αναπτύσσοντας το τελευταίο αυτό σημείο, η δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι ο αιτητής υπερέχει έκδηλα σε προσόντα και αξία και ότι ο Γενικός Διευθυντής, κατά τη διενέργεια των συστάσεών του, απέδωσε σημασία μόνο στην πείρα των υποψηφίων που αποκτήθηκε στο Τμήμα, αγνοώντας την πείρα που ο αιτητής απέκτησε υπηρετώντας σε νοσοκομεία της Μεγάλης Βρεττανίας.
Ο Γενικός Διευθυντής αποκαλύπτει στη σύστασή του τους λόγους της προτίμησης του ενδιαφερόμενου μέρους. Αναφέρει επίσης τα στοιχεία με βάση τα οποία διαμόρφωσε την κρίση του.
Σύμφωνα με τη νομολογία μας, είναι νόμιμο για τον Προϊστάμενο του Τμήματος να προβεί σε συστάσεις, ακόμα και αν δεν γνωρίζει ο ίδιος τους υποψηφίους, κατά δε τη διενέργεια των συστάσεων του, μπορεί να λάβει υπόψη πληροφορίες που πήρε από οποιαδήποτε άλλη κατάλληλη πηγή (Γεώργιος Λύωνας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038). Όσο για τις πληροφορίες που ο προϊστάμενος άντλησε από άλλες πηγές και που χρησιμοποίησε για να μορφώσει τη δική του κρίση, παραθέτω το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Κατερίνα Γεωργιάδου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2480.
"Προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι στα πρακτικά της Ε.Δ.Υ. δεν καταγράφηκαν οι απόψεις που εξέφρασαν διάφοροι λειτουργοί προς τον προϊστάμενο του τμήματος, ο οποίος έκαμε τις δικές του συστάσεις αναφορικά με τις υποψήφιες. Η νομολογία μας όμως απαιτεί μεν να καταχωρούνται οι συστάσεις του προϊσταμένου του τμήματος, που αποτελούν σοβαρό στοιχείο κρίσεως για το διορίζον όργανο και επομένως πρέπει να είναι και ενώπιον του Δικαστηρίου για έλεγχο, αλλά όχι και οι απόψεις που άκουσε από άλλους λειτουργούς για να καταλήξει στη δική του κρίση. Ο τρόπος που ο προϊστάμενος τμήματος αξιολογεί τις απόψεις λειτουργών που συμβουλεύεται, αναφορικά με την κρίση τους για συναδέλφους τους, δεν είναι δυνατό να ελέγχεται δικαστικά."
Αν και η πιο πάνω απόφαση αφορά προαγωγές που έγιναν πριν τη θέσπιση του νέου Νόμου περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Ν. 1/90), εντούτοις η απόφαση αυτή ακολουθήθηκε και σε αριθμό μεταγενέστερων αποφάσεων, που αφορούσαν περιπτώσεις προαγωγών που έγιναν με βάση το Ν. 1/90, όπου στο άρθρο 35(4) γίνεται αναφορά για αιτιολογημένες συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος. (Ανδρέας Τηλεμάχου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 3161, Στέλιος Γενεθλίου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 75, Σωτήρης Τσίκκου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 643, Γεώργιος Σ. Παναγιώτου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 694, Ξενής Λάρκου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 1432). Στην υπόθεση Μάρω Χ"'Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 2997, αφού γίνεται αναφορά στην υπόθεση Κατερίνα Γεωργιάδου (πιο πάνω), αναφέρονται τα ακόλουθα σχετικά:
"Είναι ορθό ότι οι πιο πάνω θέσεις της νομολογίας έχουν διαμορφωθεί με βάση το άρθρο 44(3) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου, 1967 (33/67) το οποίο, σε αντίθεση με το πιο πάνω άρθρο 35(4) του Ν. 1/90, δεν αναφέρεται σε αιτιολογημένες συστάσεις. Ωστόσο η αναφορά σε αιτιολογημένες συστάσεις δεν μετριάζει τη βαρύτητα που πρέπει να δοθεί στις συστάσεις ούτε αλλοιώνει την εμβέλεια των πιο πάνω νομολογιακών αρχών.
Δεν έχει σημασία ότι η πιο πάνω νομολογία βασίζεται πάνω στο άρθρο 44(3) του Νόμου 33/67. Η ανάγκη για αιτιολογημένες συστάσεις από το διευθυντή η οποία υπαγορεύεται από το άρθρο 35(4) του Νόμου 1/90 δεν καλύπτει και τις διαβουλεύσεις με τους άλλους προϊσταμένους."
Υιοθετώ τα όσα λέχθηκαν στις πιο πάνω υποθέσεις. Το γεγονός ότι ο Γενικός Διευθυντής δεν κατονομάζει τους λειτουργούς από τους οποίους πήρε πληροφορίες, ούτε αναφέρει τις θέσεις που κατείχαν, δεν καθιστά τη σύστασή του αναιτιολόγητη. Οι πιο πάνω ισχυρισμοί απορρίπτονται.
Οι διοικητικές και οργανωτικές ικανότητες που επέδειξε το ενδιαφερόμενο μέρος κατά την άσκηση των καθηκόντων του, δεν αποτελούν εξωγενές στοιχείο που δεν έπρεπε κατά τους ισχυρισμούς του αιτητή, να ληφθεί υπόψη από το Γενικό Διευθυντή. Αντίθετα, οι ικανότητες αυτές ήταν στοιχεία σχετικά με την επιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων της επίδικης θέσης. Δεν δέχομαι επίσης τον ισχυρισμό ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στο είδος των καθηκόντων που εκτέλεσε το ενδιαφερόμενο μέρος. Σχετική με το θέμα είναι και η υπόθεση Ανδρέας Τηλεμάχου και Άλλοι (πιο πάνω), όπου απορρίφθηκε παρόμοιος ισχυρισμός. Είναι φανερό ότι ο Γενικός Διευθυντής συνεκτίμησε όλα τα νόμιμα κριτήρια στα οποία βασίζονταν οι διεκδικήσεις των υποψηφίων και σύστησε τον καταλληλότερο κατά την κρίση του. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές από την τελευταία παράγραφο της σύστασης του, όπου γίνεται αναφορά και στα προσόντα, την αξία και την αρχαιότητα των υποψηφίων. Το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν αρχαιότερος του αιτητή κατά 31/2 χρόνια.
Όσο για την αντίθεση της σύστασης με τα στοιχεία των φακέλων των υποψηφίων, βρίσκω ότι ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος. Από τις αξιολογήσεις των υποψηφίων, γίνεται φανερό ότι οι δυο υποψήφιοι ήταν περίπου ίσοι. Το ίδιο ισχύει και για τα προσόντα τους. Ο αιτητής υποστηρίζει ότι είχε υπέρτερα προσόντα, τα οποία απέκτησε κατόπιν μετεκπαιδεύσεων του σε νοσοκομεία της Μεγάλης Βρεττανίας. Ανάλογα προσόντα όμως απέκτησε και το ενδιαφερόμενο μέρος στον τομέα της Χειρουργικής Ορθοπεδικής Παίδων, κατόπιν υποτροφίας στη Μεγάλη Βρεττανία. Επίσης και οι δυο υποψήφιοι είχαν πείρα σε νοσοκομεία της Μεγάλης Βρεττανίας. Το ενδιαφερόμενο μέρος, όπως ανέφερα προηγουμένως, ήταν κατά 3 1/2 χρόνια αρχαιότερος του αιτητή. Καταλήγω ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε στη σύσταση του Γενικού Διευθυντή που να βρίσκεται σ' αντίθεση με τα στοιχεία των φακέλων των υποψηφίων. Ως εκ τούτου, απορρίπτω κι αυτους τους ισχυρισμούς του αιτητή.
Καταλήγω ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή είναι αιτιολογημένη και νόμιμη, η δε απόφαση της Ε.Δ.Υ. για επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους, εύλογα επιτρεπτή. Ο αιτητής δεν απέδειξε έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.
Ως αποτέλεσμα, η προσφυγή αυτή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, η δε επίδικη απόφαση επικυρώνεται, με £200.- έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Η Προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.