|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1997) 4 ΑΑΔ 1559
27 Ιουνίου, 1997
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
THAKIS COSTA BETTINGS LTD.,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 127/96)
Διοικητικό Δίκαιο — Διοικητική πράξη — Εκτελεστή σε αντίθεση προς πληροφοριακή ή βεβαιωτική απόφαση — Το ζήτημα της διεξαγωγής νέας έρευνας μη προβλεπόμενης από το νόμο — Η υπέρ του αιτητή λύση.
Φόρος Προστιθέμενης Αξίας — Εξαιρέσεις — Η εξαίρεση από το φόρο της παράδοσης δελτίων προγνωστικών ποδοσφαιρικών αγώνων — Διάκρισή της από τις υπηρεσίες που περέχει αλλοδαπή εταιρεία σε ημεδαπή στα πλαίσια σχετικής επιχείρησης.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Όροι παραδεκτού — Σύνταξη του δικογράφου της Αιτήσεως — Απαίτηση εξειδίκευσης στο αιτητητικό της προσβαλλόμενης απόφασης ανεξάρτητα από το αν αυτή επισυνάπτεται στην Αίτηση ή όχι.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε την απόφαση που την κατέστησε υπόχρεο εγγραφής στο Μητρώο Φ.Π.Α. και απόδοσης φόρου επί των υπηρεσιών που ελάμβανε από το εξωτερικό.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Με βάση την επίδικη απόφαση οι αιτητές ήταν υποχρεωμένοι να εγγραφούν στο Μητρώο Φ.Π.Α., άλλως θα αντιμετώπιζαν τις συνέπειες της παράλειψης εγγραφής τους που ορίζει ο Νόμος. Η επίδικη απόφαση επομένως έχει έννομες συνέπειες για τους αιτητές και δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως περιλαμβάνουσα απλώς πληροφορίες.
Αναφορικά με το δεύτερο μέρος της προδικαστικής ένστασης, κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση είναι βεβαιωτική προηγούμενης, η γενική αρχή είναι ότι απόφαση που έχει όμοιο περιεχόμενο με προηγούμενη επί του ιδίου θέματος είναι βεβαιωτική, εκτός αν εκδόθηκε μετά από νέαν έρευναν της υποθέσεως. Νέαν έρευναν δε δεν συνιστά η εξέταση του θέματος από νομικής μόνον απόψεως εφόσο δεν λαμβάνονται υπόψη και νέα πραγματικά στοιχεία (Πορίσματα Νομολογίας Συμβουλίου Επικρατείας 1929-1959, σελ. 41).
Στην παρούσα περίπτωση θα μπορούσε να λεχθεί ότι η επανεξέταση που όντως έλαβε χώραν, δεν έγινε μόνο από νομικής απόψεως, αλλά είχε επίσης σκοπό τη διαπίστωση ως πραγματικού γεγονότος, του ισχυρισμού που πρόβαλαν οι αιτητές ότι το ποσό που πλήρωναν στην αγγλική εταιρεία δεν ήταν υπό μορφή δικαιώματος για χρήση του ονόματος ή/και εμπορικού σήματός της αλλά για άλλους σκοπούς. Η νέα έρευνα που ακολούθησε, την ένσταση των αιτητών, που σημειωτέον δεν προνοείτο από το Νόμο, κατευθύνθηκε προς τη διερεύνηση του θέματος αυτού.
Στην πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση Ελίζα Μαρκίδου-Ιωαννίδου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 ΑΛΛ. 1458, όπου η αιτήτρια είχε υποβάλει ένσταση κατά απορριπτικής επί του αιτήματός της απόφασης κατόπιν υπόδειξης των καθ' ων η αίτηση, το Δικαστήριο είπε ότι η ενέργεια των καθ' ων η αίτηση συνιστούσε παραπληροφόρηση που επηρέασε τη γνώση της αιτήτριας ως προς την απόφαση της διοίκησης και εξέτασε την προσφυγή που καταχωρήθηκε εντός της προθεσμίας των 75 ημερών από τη λήψη της απόφασης επί της ενστάσεώς της.
Λαμβανομένων υπόψη των περιστατικών της υπόθεσης, συμπεριλαμβανομένης της δέσμευσης που ανέλαβε η διοίκηση έναντι των αιτητών να επανεξετάσει το θέμα, το Δικαστήριο καταλήγει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι εκτελεστή.
2. Η παράδοση δελτίων προγνωστικών ποδοσφαιρικών αγώνων εξαιρείται από την καταβολή Φ.Π.Α., όπως φαίνεται από το Παράρτημα III, Μέρος Πρώτο, παράγραφος (iii) του Νόμου. Δεν είναι όμως την παράδοση των πιο πάνω αγαθών που θεώρησαν οι καθ' ων η αίτηση ως υποκείμενη σε Φ.Π.Α. αλλά τις υπηρεσίες που παρείχε η αγγλική εταιρεία στην αιτήτρια.
Δεν αμφισβητήθηκε το ότι οι αιτητές διορίστηκαν ως αντιπρόσωποι της Αγγλικής εταιρείας στην Κύπρο. Εκείνο που στην ουσία αμφισβητείται είναι το τί αντιπροσώπευε το ποσό των 3.000 στερλινών που οι αιτητές ήταν υποχρεωμένοι, με βάση τη συμφωνία, να πληρώνουν μηνιαίως στην αγγλική εταιρεία. Οι αιτητές δεν έθεσαν ενώπιον του Εφόρου οποιοδήποτε άλλο σχετικό στοιχείο πέραν της πιο πάνω συμφωνίας. Ο Έφορος, μετά από ενδελεχή εξέταση του περιεχομένου της συμφωνίας, κατέληξε, για τους λόγους που εξηγεί στην επίδικη απόφαση, στο συμπέρασμα ότι στο πιο πάνω ποσό συμπεριλαμβάνετο και το δικαίωμα εκμετάλλευσης του εμπορικού σήματος της αγγλικής εταιρείας. Κατέληξε συγκεκριμένα στο συμπέρασμα ότι η αγγλική εταιρεία παρείχε μια σειρά υπηρεσιών προς την αιτήτρια, όπως η παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης του εμπορικού της ονόματος (ή και σήματος), του σχετικού κουπονιού με τους διεξαγόμενους αγώνες (το οποίο έφερε το όνομα και σήμα της Αγγλικής εταιρείας), όπως και προσφερόμενες τιμές. Οι πιο πάνω υπηρεσίες υπόκεινται στην πληρωμή φόρου σύμφωνα με το Παράρτημα Ι του Νόμου.
Τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε ο Έφορος ήταν εύλογα επιτρεπτά σ' αυτόν, ιδιαίτερα ενόψει του όρου "Royalty fee" που χρησιμοποιείται στη συμφωνία, ο οποίος εμπεριέχει από μόνος του την έννοια της παραχώρησης κάποιου δικαιώματος.
3. Στην παράγραφο Α του αιτητικού της προσφυγής δεν εξειδικεύεται η απόφαση της οποίας ζητείται η ακύρωση. Γίνεται μόνο αναφορά σε απόφαση κάποιας ημερομηνίας (11.12.95). Στην υπόθεση Ρούλλα Μαραθεύτη ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 427, το αιτητικό της προσφυγής διατυπώθηκε με παρόμοιο τρόπο.
Στην παρούσα περίπτωση επισυνάφθηκε στην αίτηση το έγγραφο που περιλάμβανε την επίδικη απόφαση. Το Δικαστήριο συμφωνεί όμως με όσα λέχθηκαν στην πιο πάνω απόφαση αναφορικά με την ανάγκη εξειδίκευσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Εν τούτοις, ενόψει της κατάληξής επί της ουσίας της προσφυγής, αφήνεται ανοικτό το θέμα του δικονομικά παραδεκτού της.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ιωαννίδου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 ΑΛΑ. 1458,
Μαραθεύτη ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 427.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση του Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας με την οποία θεωρήθηκε ότι οι αιτητές είχαν υποχρέωση εγγραφής στο Μητρώο Φ.Π.Α. και απόδοση φόρου επί της συνολικής αξίας υπηρεσιών που λάμβαναν από το Εξωτερικό.
Μ. Πελίδης, για τους Αιτητές.
Μ. Ραφτόπουλος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας είναι η απόφαση του Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, ημερομηνίας 11.12.95, με την οποία θεωρήθηκε ότι οι αιτητές είχαν υποχρέωση εγγραφής στο Μητρώο Φ.Π.Α. και απόδοσης φόρου επί της συνολικής αξίας υπηρεσιών που λάμβαναν από το εξωτερικό.
Οι αιτητές, εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, έχουν ως εμπορική δραστηριότητα την αποδοχή συλλογικών στοιχημάτων προγνωστικών ποδοσφαίρου. Στις 5.12.94 υπέγραψαν συμφωνία με την αγγλική εταιρεία στοιχημάτων προγνωστικών ποδοσφαιρικών αγώνων "A.R. DENNIS P.L.C.". Με επιστολή των λογιστών τους ημερομηνίας 31.5.95, ζήτησαν επιβεβαίωση της θέσης τους ότι εξαιρούνταν από την καταβολή Φ.Π.Α., με βάση το Παράρτημα III του Νόμου (Ν. 246/90), επισυνάπτοντας στην επιστολή τους και την πιο πάνω συμφωνία.
Ο Έφορος, με επιστολή του ημερομηνίας 21.9.95, πληροφόρησε τους αιτητές ως ακολούθως:
"α. Σύμφωνα με τα δεδομένα της επιστολής σας η εταιρεία Thakis Costa Bettings Ltd πραγματοποιεί παράδοση δελτίων προ-γνωστικών ποδοσφαιρικών αγώνων η οποία βάσει της παραγράφου (iii) του Πρώτου Μέρους του Παραρτήματος III του Ν.246/90 εξαιρείται από την επιβολή του Φ.Π.Α.
β.Με βάση τη συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ της εν λόγω εταιρείας και του Αγγλικού Οίκου A.R. Dennis Pic η Κυπριακή εταιρεία (Thakis Costa Bettings Ltd) έχει υποχρέωση να καταβάλλει προς την ξένη εταιρεία το μηνιαίο ποσό των £3000 ως αντιπαροχή για την εκχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας (royalty fee).
γ. Σύμφωνα με το άρθρο 9 του περί Φ.Π.Α. Νόμου (Ν.246/90) όταν οποιεσδήποτε από τις υπηρεσίες που αναφέρονται στο Παράρτημα Ι, εξαιρουμένων των υπηρεσιών που αναφέρονται στο Παράρτημα III παρέχονται από πρόσωπο που βρίσκεται σε χώρα άλλη από τη Δημοκρατία και λαμβάνονται από οποιοδήποτε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο που βρίσκεται στη Δημοκρατία για τους σκοπούς οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκεί τότε θεωρείται ως εάν ο ίδιος παρείχε τις υπηρεσίες στη Δημοκρατία μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση των δραστηριοτήτων της επιχείρησης του.
δ. Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω δεδομένα δηλαδή το είδος της υπηρεσίας που λαμβάνει η εταιρεία Thakis Costa Bettings Ltd (περιλαμβάνεται στο Παράρτημα Ι του Ν.246/90) ως επίσης και τη συνολική αξία της (£36000 το χρόνο) και τις διατάξεις του άρθρου 13(1)(β) του Ν.246/90, η εν λόγω εταιρεία έχει υποχρέωση να εγγραφεί στο Μητρώο Φ.Π.Α. και να αποδίδει φόρο πάνω στη συνολική αξία των υπηρεσιών που λαμβάνει από το εξωτερικό.".
Οι αιτητές, με επιστολή των λογιστών τους ημερομηνίας 28.9.95, ζήτησαν επανεξέταση του θέματος σε κοινή συνάντηση, αναφέροντας ότι λανθασμένα θεωρήθηκε ότι το ποσό των 3.000 στερλινών μηνιαίως που θα πλήρωναν στην αγγλική εταιρεία ήταν για εκχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Συγκεκριμένα ανέφεραν ότι:
"Η πραγματικότης είναι ότι ουδεμία παροχή πνευματικής ιδιοκτησίας έχει εκχωρηθεί από την A.R. Dennis. Όπως αναφέρεται ρητώς εις την παράγραφο 1 της συμφωνίας το ποσό των £3,000 πληρώνεται αποκλειστικά και μόνο για τον διορισμό της Thakis Costa Bettings Ltd. ως αντιπροσώπου της A.R. Dennis στην Κύπρο.".
Πραγματοποιήθηκε συνάντηση εκπροσώπων των αιτητών και της Υπηρεσίας Φ.Π.Α., στις 27.10.95, όπου συζητήθηκε το θέμα, όπως φαίνεται από το σχετικό πρακτικό (Παράρτημα 5) και η Υπηρεσία "ανέλαβε την δέσμευση να επανεξετάσει όλα τα στοιχεία" και να απαντήσει στους αιτητές το συντομότερο δυνατό. Οι αιτητές ανέπτυξαν τις θέσεις τους καθ' υπόδειξη των καθ' ων η αίτηση σε επιστολή τους προς τον Έφορο, ημερομηνίας 1.11.95.
Με επιστολή του ημερομηνίας 11.12.95, ο Έφορος πληροφόρησε τους αιτητές τα ακόλουθα:
"(α) Όπως προκύπτει από τη συμφωνία που υπογράφτηκε μεταξύ της ξένης εταιρείας A.R. Dennis Plc και του πελάτη σας Thakis Costa Bettings Ltd υπάρχει παραχώρηση διαφόρων δικαιωμάτων για περιορισμένο χρονικό διάστημα, το οποίο ισούται με τη χρονική περίοδο για την οποία διαρκεί η συμφωνία. Με βάση την παράγραφο (1) της συμφωνίας η διάρκεια της περιόδου αυτής είναι τρία έτη με αυτόματη ανανέωση για άλλα δύο (παράγραφος 16 της συμφωνίας).
(β) Από τα δεδομένα της συμφωνίας είναι πρόδηλο ότι η A.R. Dennis Plc παρέχει μια σειρά υπηρεσιών προς την Thakis Costa Bettings Ltd. Πιο συγκεκριμένα, η A.R. Dennis Plc υποχρεούται να παραδίδει το σχετικό κουπόνι με τους ποδοσφαιρικούς αγώνες που διεξάγονται ως επίσης και τις προσφερόμενες τιμές (παράγραφος (8) της συμφωνίας). Η Thakis Costa Bettings Ltd είναι αναγκασμένη να χρησιμοποιεί το εν λόγω κουπόνι με την ίδια μορφή που παραχωρείται χωρίς να έχει το δικαίωμα να αποδέχεται στοιχήματα για αγώνες οι οποίοι δεν αναφέρονται σ' αυτό. Επίσης δεν μπορεί να διαφοροποιήσει τις προσφερόμενες τιμές των αγώνων με ποσοστό μεγαλύτερο του 10% από αυτές που αναφέρονται στο αρχικό κουπόνι της A.R. Dennis Plc (παράγραφος 9(α)(β)(γ) της συμφωνίας).
(γ) Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω η A.R. Dennis Plc παραχωρεί προς την Thakis Costa Bettings Ltd το δικαίωμα εκμετέλ-λευσης του εμπορικού της σήματος (και όλα τα άλλα σχετικά δικαιώματα) καθότι στο κουπόνι που παρουσιάζεται στον πελάτη αναγράφεται μόνο το όνομα της ξένης εταιρείας. Επίσης η Thakis Costa Bettings Ltd έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το όνομα της ξένης εταιρείας για σκοπούς προώθησης των δραστηριοτήτων της. Τα δικαιώματα αυτά π.χ. χρησιμοποίησης του κουπονιού της A.R. Dennis Plc, του εμπορικού της ονόματος κ.ά. δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από καμιά άλλη εταιρεία στη Δημοκρατία εκτός της Thakis Costa Bettings Ltd γιατί αυτή ενεργεί ως ο μοναδικός της αντιπρόσωπος στην Κύπρο (παράγραφος (17) της συμφωνίας). Επίσης η εταιρεία Thakis Costa Bettings Ltd δεν μπορεί να εκπροσωπεί στην Κύπρο οποιαδήποτε άλλη εταιρεία του εξωτερικού εκτός από την A.R. Dennis Plc (παράγραφος (18) της συμφωνίας).
Είναι δεδομένο ότι η A.R. Dennis Plc παρέχει μια σειρά υπηρεσιών προς την Thakis Costa Bettings Ltd. Για παράδειγμα, η A.R. Dennis Plc παραχωρεί το δικαίωμα εκμετάλλευσης του εμπορικού της ονόματος (ή και σήματος), του σχετικού κουπονιού με τους διεξαγόμενους αγώνες και προσφερόμενες τιμές και για όλα αυτά η Thakis Costa Bettings Ltd έχει υποχρέωση να καταβάλλει το ποσόν των STG 3.000 το μήνα προς την A.R. Dennis Plc.
(δ) Το γεγονός ότι η Thakis Costa Bettings Ltd οφελείται οποιουδήποτε κέρδους και επωμίζεται οποιασδήποτε ζημιάς προκύψει κατά τη διεξαγωγή των εργασιών, δεν επηρεάζει με οποιοδήποτε τρόπο τη φορολογική μεταχείριση των υπηρεσιών που λαμβάνει. Από τα δεδομένα της συμφωνίας η A.R. Dennis Plc έχει υποχρέωση να προσφέρει μια σειρά υπηρεσιών προς την Thakis Costa Bettings Ltd., η οποία δεσμεύεται με την καταβολή του ανάλογου ποσού και με την τήρηση διαφόρων άλλων προϋποθέσεων όπως για παράδειγμα τη χρήση του κουπονιού, προσφερόμενες τιμές, συγκεκριμένους αγώνες κ.ά..
(ε) Οι υπηρεσίες που λαμβάνει η Thakis Costa Bettings Ltd από την A.R. Dennis Plc εμπίπτουν στις υπηρεσίες του Παραρτήματος Ι του Ν.246/90 και γι' αυτό η θέση της Υπηρεσίας μας αναφορικά με την υποχρέωση του πελάτη σας (Thakis Costa Bettings Ltd) για εγγραφή στο Μητρώο Φ.Π.Α. εξακολουθεί να είναι η ίδια μ' αυτήν που αναφέρεται σε προηγούμενη μας επιστολή με αριθμό αναφοράς Υπ. Φ.Π.Α. 15.1.3 και ημερομηνίας 21 Σεπτεμβρίου 1995.".
Το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής αποτέλεσε το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, η οποία καταχωρήθηκε στις 13.2.96.
Προέχει για εξέταση η προδικαστική ένσταση που ήγειρε ο δικηγόρος για τους καθ' ων η αίτηση ως προς την εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης απόφασης. Υποστήριξε ότι πρόκειται για πράξη πληροφοριακού ή συμβουλευτικού χαρακτήρα και βεβαιωτική της προηγούμενης απόφασης του Εφόρου, που περιλαμβάνεται στην επιστολή του ημερομηνίας 21.9.95. Το ότι είναι πληροφοριακού χαρακτήρα, είπε, φαίνεται από το περιεχόμενό της. Είναι δε βεβαιωτική, διότι απλώς περιέχει την απάντηση του Εφόρου σε νομικούς ισχυρισμούς των δικηγόρων των αιτητών και βεβαιώνει την προηγούμενη θέση του επί του θέματος, χωρίς να προηγηθεί νέα έρευνα με βάση οποιοδήποτε νέο στοιχείο, το οποίο ο Έφορος αγνοούσε προηγουμένως.
Ο δικηγόρος των αιτητών υποστήριξε ότι πρόκειται για εκτελεστή διοικητική πράξη η οποία δημιουργεί στους αιτητές υποχρέωση εγγραφής στο Μητρώο Φ.Π.Α.. Δεν είναι δε βεβαιωτική της προηγούμενης απόφασης του Εφόρου αφού αφ' ενός μεν η βάση επί της οποίας λήφθηκε η πρώτη απόφαση του Εφόρου έχει διαφοροποιηθεί με τη δεύτερη απόφασή του, αφ' ετέρου δε ο Έφορος ανέλαβε δέσμευση να επανεξετάσει το θέμα.
Δεν συμφωνώ με το πρώτο μέρος της προδικαστικής ένστασης. Με βάση την επίδικη απόφαση οι αιτητές ήταν υποχρεωμένοι να εγγραφούν στο Μητρώο Φ.Π.Α., άλλως θα αντιμετώπιζαν τις συνέπειες της παράλειψης εγγραφής τους που ορίζει ο Νόμος. Η επίδικη απόφαση επομένως έχει έννομες συνέπειες για τους αιτητές και δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως περιλαμβάνουσα απλώς πληροφορίες.
Αναφορικά με το δεύτερο μέρος της προδικαστικής ένστασης, κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση είναι βεβαιωτική προηγούμενης, η γενική αρχή είναι ότι απόφαση που έχει όμοιο περιεχόμενο με προηγούμενη επί του ιδίου θέματος είναι βεβαιωτική, εκτός αν εκδόθηκε μετά από νέαν έρευναν της υποθέσεως. Νέαν έρευναν δε δεν συνιστά η εξέταση του θέματος από νομικής μόνον απόψεως εφόσο δεν λαμβάνονται υπόψη και νέα πραγματικά στοιχεία (Πορίσματα Νομολογίας Συμβουλίου Επικρατείας 1929-1959, σελ. 41).
Στην παρούσα περίπτωση θα μπορούσε να λεχθεί ότι η επανεξέταση που όντως έλαβε χώραν, δεν έγινε μόνο από νομικής απόψεως, αλλά είχε επίσης σκοπό τη διαπίστωση ως πραγματικού γεγονότος, του ισχυρισμού που πρόβαλαν οι αιτητές ότι το ποσό που πλήρωναν στην αγγλική εταιρεία δεν ήταν υπό μορφή δικαιώματος για χρήση του ονόματος ή/και εμπορικού σήματός της αλλά για άλλους σκοπούς. Η νέα έρευνα που ακολούθησε, την ένσταση των αιτητών, που σημειωτέον δεν προνοείτο από το Νόμο, κατευθύνθηκε προς τη διερεύνηση του θέματος αυτού.
Στην πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση Ελίζα Μαρκίδου-Ιωαννίδου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 1458, όπου η αιτήτρια είχε υποβάλει ένσταση κατά απορριπτικής επί του αιτήματός της απόφασης κατόπιν υπόδειξης των καθ' ων η αίτηση, το Δικαστήριο είπε ότι η ενέργεια των καθ' ων η αίτηση συνιστούσε παραπληροφόρηση που επηρέασε τη γνώση της αιτήτριας ως προς την απόφαση της διοίκησης και εξέτασε την προσφυγή που καταχωρήθηκε εντός της προθεσμίας των 75 ημερών από τη λήψη της απόφασης επί της ενστάσεώς της.
Λαμβανομένων υπόψη των περιστατικών της υπόθεσης, συμπεριλαμβανομένης της δέσμευσης που ανέλαβε η διοίκηση έναντι των αιτητών να επανεξετάσει το θέμα, καταλήγω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι εκτελεστή και απορρίπτω την προδικαστική ένσταση.
Επί της ουσίας της υπόθεσης, οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η παράδοση δελτίων προγνωστικών ποδοσφαιρικών αγώνων δεν υπόκειται σε Φ.Π.Α. σύμφωνα με το Παράρτημα III, είναι δε λανθασμένη η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι υπήρξε εκχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Όσο για το ποσό των 3.000,00 στερλινών μηνιαίως αυτό καταβάλλεται αποκλειστικά και μόνο για να ενεργούν οι αιτητές ως εκπρόσωποι της αγγλικής εταιρείας. Ισχυρίζονται επίσης ότι η αναφορά των καθ' ων η αίτηση σε "εμπορικό σήμα ή εμπορική επωνυμία" δεικνύει ότι δεν απεφάσισαν κατά πόσο πρόκειται για το ένα ή το άλλο, ούτε υπάρχει ένδειξη εγγραφής του συγκεκριμένου σήματος ή εμπορικής επωνυμίας. Γι' αυτό, καταλήγουν, δεν μπορούν να ισχυρίζονται εκχώρηση του εν λόγω δικαιώματος.
Η παράδοση δελτίων προγνωστικών ποδοσφαιρικών αγώνων εξαιρείται από την καταβολή Φ.Π.Α., όπως φαίνεται από το Παράρτημα III, Μέρος Πρώτο, παράγραφος (iii) του Νόμου. Δεν είναι όμως την παράδοση των πιο πάνω αγαθών που θεώρησαν οι καθ' ων η αίτηση ως υποκείμενη σε Φ.Π.Α. αλλά τις υπηρεσίες που παρείχε η αγγλική εταιρεία στην αιτήτρια. Το άρθρο 9 του Νόμου προνοεί ότι:
"9.-(1) Όταν οποιεσδήποτε από τις υπηρεσίες που αναφέρονται στο Παράρτημα Ι, εξαιρουμένων των υπηρεσιών που αναφέρονται στο Παράρτημα III-
(α) Παρέχονται από πρόσωπο που βρίσκεται σε χώρα άλλη από τη Δημοκρατία, και
(β) λαμβάνονται από οποιοδήποτε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο που βρίσκεται στη Δημοκρατία για τους σκοπούς οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκεί,
τότε τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του παρόντος Νόμου και ειδικότερα εκείνες που αφορούν την επιβολή φόρου για παροχή υπηρεσιών και το δικαίωμα του υποκείμενου στο φόρο προσώπου να πιστώνεται με το φόρο εισροών, ως εάν ο ίδιος παρείχε τις υπηρεσίες στη Δημοκρατία μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση των δραστηριοτήτων της επιχείρησής του. (2) ...........................
(3) Για τους σκοπούς του εδαφίου (1), η παροχή των υπηρεσιών θεωρείται ότι πραγματοποιείται-
(α)Με την αντιπαροχή η οποία έχει παράγματι δοθεί γι' αυτές,
και...........................".
Ο Έφορος είχε τα στοιχεία που αφορούσαν την υπόθεση ενώπιόν του και όπως φαίνεται από την απόφασή του τα ερεύνησε δεόντως. Η παράγραφος 1 της συμφωνίας μεταξύ της αγγλικής εταιρείας και της αιτήτριας έχει ως ακολούθως:
"1. In consideration of a Royalty Fee of Three Thousand Sterling Pounds (Stg.3,000) per month free from any tax payable by TCB to A.R.DENNIS in accordance with Clause 2 hereof and subject to the conditions precedent contained in Clause 3 hereof, A.R.DENNIS hereby appoints TCB as its sole Agent in the Republic of Cyprus for accepting "football fixed odds" bets for a period of three (3) years as from the date when the conditions precedent contained in Clause 3 hereof shall have been satisfied.".
Δεν αμφισβητήθηκε το ότι οι αιτητές διορίστηκαν ως αντιπρόσωποι της αγγλικής εταιρείας στην Κύπρο. Εκείνο που στην ουσία αμφισβητείται είναι το τί αντιπροσώπευε το ποσό των 3.000 στερλινών που οι αιτητές ήταν υποχρεωμένοι, με βάση τη συμφωνία, να πληρώνουν μηνιαίως στην αγγλική εταιρεία. Οι αιτητές δεν έθεσαν ενώπιον του Εφόρου οποιοδήποτε άλλο σχετικό στοιχείο πέραν της πιο πάνω συμφωνίας. Ο Έφορος, μετά από ενδελεχή εξέταση του περιεχομένου της συμφωνίας, κατέληξε, για τους λόγους που εξηγεί στην επίδικη απόφαση, στο συμπέρασμα ότι στο πιο πάνω ποσό συμπεριλαμβάνετο και το δικαίωμα εκμετάλλευσης του εμπορικού σήματος της αγγλικής εταιρείας. Κατέληξε συγκεκριμένα στο συμπέρασμα ότι η αγγλική εταιρεία παρείχε μια σειρά υπηρεσιών προς την αιτήτρια, όπως η παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης του εμπορικού της ονόματος (ή και σήματος), του σχετικού κουπονιού με τους διεξαγόμενους αγώνες (το οποίο έφερε το όνομα και σήμα της αγγλικής εταιρείας), όπως και προσφερόμενες τιμές. Οι πιο πάνω υπηρεσίες υπόκεινται στην πληρωμή φόρου σύμφωνα με το Παράρτημα Ι του Νόμου.
Βρίσκω ότι τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε ο Έφορος ήταν εύλογα επιτρεπτά σ' αυτόν, ιδιαίτερα ενόψει του όρου "Royalty fee" που χρησιμοποιείται στη συμφωνία, ο οποίος εμπεριέχει από μόνος του την έννοια της παραχώρησης κάποιου δικαιώματος. Το γεγονός ότι χρησιμοποίησαν εναλλακτικά τον όρο "εμπορικό όνομα ή/και σήμα" δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ούτε ήταν απαραίτητο να αποδείξει ο Έφορος ότι το όνομα/σήμα της αγγλικής εταιρείας ήταν εγγεγραμμένο.
Υπό τις περιστάσεις, η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί. Θα ήθελα όμως να θίξω ακόμα ένα θέμα που δεν έχει εγερθεί από τους δικηγόρους. Το θέμα του από δικονομικής άποψης παραδεκτού της προσφυγής.
Ο Κανονισμός 4 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, προνοεί ότι:
"4.-(1) Εκτός εάν άλλως προνοήται εις τον παρόντα Κανονισμόν, πάσα διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου δέον να άρχεται δι' εγγράφου αιτήσεως επί Εντύπου ως το υπ' Αριθ. Ι του συνημμένου Παραρτήματος.
(2) Οσάκις εκάστη τοιαύτη αίτησις παρουσιάζεται προς σφράγισιν, αύτη δέον να είναι υπογεγραμμένη και χρονολογημένη υπό του αιτητού ή του συνηγόρου αυτού, και δέον:-
(α)να περιλαμβάνη το όνομα του Δικαστηρίου,.........
(β) να περιλαμβάνη έκθεσιν της υποθέσεως του αιτητού δια-λαμβάνουσαν-
(ί) κατά συνοπτικόν τρόπον όλα τα ουσιώδη γεγονότα, επί των οποίων βασίζεται η τοιαύτη αίτησις, και
(ii) ειδικώς την ζητουμένην θεραπείαν, και
(γ) να συνοδεύεται υπό αντιγράφων όλων των εν αυτή αναφερομένων εγγράφων των ευρισκομένων εις την κατοχή ν ή υπό την εξουσίαν του αιτητού.".
Με το αιτητικό της προσφυγής, όπως καταχωρήθηκε, ζητούνται οι ακόλουθες θεραπείες:
"Α. Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η απόφασις των καθ' ων η αίτησις ημερ. 11.12.95 είναι άκυρος και παράνομος και/ή ελήφθη καθ' υπέρβασιν εξουσίας και/ή κατά παράβασιν εξουσίας και είναι άκυρος.
Β. Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η απόφασις των καθ' ων η αίτησις ελήφθη άνευ της δεούσης ή οποιασδήποτε ερεύνης και στερείται της δεούσης αιτιολογίας.".
Παρατηρώ ότι η παράγραφος Β του αιτητικού δεν αποτελεί θεραπείαν, εντός της εννοίας του Άρθρου 146.4 του Συντάγματος, αλλά περιλαμβάνει λόγους ακυρώσεως της προσβαλλόμενης απόφασης. Γι' αυτό κρίνεται απαράδεκτη και απορρίπτεται.
Όσο για την παράγραφο Α του αιτητικού, σ' αυτήν δεν εξειδικεύεται η απόφαση της οποίας ζητείται η ακύρωση. Γίνεται μόνο αναφορά σε απόφαση κάποιας ημερομηνίας (11.12.95). Στην υπόθεση Ρούλλα Μαραθεύτη ν. Δημοκρατίας (1997) 4 ΑΛΛ. 427, όπου το αιτητικό της προσφυγής διατυπώθηκε με παρόμοιο τρόπο, λέχθηκαν σχετικά τα ακόλουθα:
"Είναι πασιφανές πως δεν εξειδικεύεται η διοικητική απόφαση που προσβάλλεται βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος. Μολονότι γίνεται αόριστη μνεία σε κάποιαν απόφαση που κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια, δεν επισυνάπτεται το έγγραφο που την περιέχει, όπως ρητά ορίζεται στην παράγρ. "γ" του κανονισμού. Βεβαίως, και αν ακόμη αυτή η επιστολή επισυναπτόταν στην αίτηση ακυρώσεως, το αιτητικό, όπως διατυπώνεται, δεν θα συμμορφωνόταν με το (II). Με αυτή την ευκαιρία σημειώνω πως, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί εσφαλμένη συνήθεια να αναγράφεται στην προσφυγή πως επιδιώκεται η ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης που περιέχεται σε κάποιο έγγραφο, στο οποίο γίνεται παραπομπή, χωρίς αυτή να προσδιορίζεται στο αιτητικό. Η αιτούμενη θεραπεία πρέπει να διατυπώνεται στην προσφυγή, καθώς και η προσβαλόμενη απόφαση που είναι το βασικό συστατικό της. Δεν είναι, νομίζω, πρέπον το ίδιο το Δικαστήριο να διακρίνει από το έγγραφο την απόφαση, αντικείμενο της προσφυγής, γιατί σ' αυτό μπορεί να περιέχονται και άλλα μηνύματα, π.χ. πληροφοριακού χαρακτήρα, κρίσεως ή σχολιασμού. Στην παρούσα βέβαια προσφυγή, όπως ήδη ανέφερα, μήτε η έγγραφη επικοινωνία, που περιέχει την διοικητική απόφαση, δεν επισυνάπτεται στην αίτηση ακυρώσεως.".
Στην παρούσα περίπτωση επισυνάφθηκε στην αίτηση το έγγραφο που περιλάμβανε την επίδικη απόφαση. Συμφωνώ όμως με όσα λέχθηκαν στην πιο πάνω απόφαση αναφορικά με την ανάγκη εξειδίκευσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Εν τούτοις, ενόψει της κατάληξης μου επί της ουσίας της προσφυγής, αφήνω ανοικτό το θέμα του δικονομικά παραδεκτού της. 5
Ως αποτέλεσμα, η παρούσα προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με £150,- έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.