|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 1257
16 Μαΐου, 1997
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΙΛΗ, ΕΛΛΗ ΦΙΛΗ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1.ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2.ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΔΩΝ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 758/95, 759/95)
Φορολογία — Φορολογία εισοδήματος — Ενοίκια ακινήτου — Θεωρούνται εισόδημα του ιδιοκτήτη εκτός αν υφίσταται αποξένωση του εισοδήματος η οποία πρέπει να συνίσταται σε έγκυρο εμπίστευμα με βάση τα Άρθρα 4, 40 και 65ΙΕ του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Νόμου, Κεφ. 224, ως τροποποιήθηκε από το Ν. 9/65.
Οι αιτητές αμφισβήτησαν τη φορολόγησή τους για ενοίκια ακινήτων τα οποία είχαν δωρίσει αλλά όχι μεταβιβάσει στα τέκνα τους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
Σύμφωνα με τη νομολογία των Κυπριακών Δικαστηρίων το εισόδημα από την ενοικίαση ακινήτου θεωρείται ως εισόδημα του νόμιμου ιδιοκτήτη και γι' αυτό φορολογείται ο ίδιος, εκτός όπου υπάρχει αποξένωση του εισοδήματος από τον ιδιοκτήτη προς όφελος άλλου προσώπου. Η απλή διάθεση του εισοδήματος δεν αρκεί. Έτσι, σε περίπτωση όπου γίνεται μεταβίβαση και εγγραφή περιουσίας στο όνομα τρίτου, τότε το εισόδημα θεωρείται ότι είναι εκείνο του νέου ιδιοκτήτη εκτός αν υπήρξε αποξένωση που πρέπει αυτή να συνίσταται σε έγκυρο εμπίστευμα με βάση τα Άρθρα 4, 40 και 65ΙΕ του Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου Κεφ. 224, όπως αυτός τροποποιήθηκε από το Νόμο 9/65.
Οι καθ' ων η αίτηση άσκησαν σωστά τη διακριτική τους ευχέρεια και κατά συνέπεια δεν δικαιολογείται επέμβαση εκ μέρους του Δικαστηρίου.
Περαιτέρω, υποδεικνύεται ότι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι δεν μπορούσαν να μεταβιβάσουν την ακίνητη περιουσία αμέσως γιατί ανέμεναν την έκδοση χωριστών τίτλων, δεν μπορεί να επηρεάσει την έκβαση της υπόθεσης.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Kittides v. Republic (1973) 3 C.L.R. 123,
Χίννης ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 3970,
Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, Αρ. Υπ. 1132/91, ημερ. 30.9.1992,
Panayiotides v. Republic of Cyprus (1987) 3 C.L.R. 1402.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η φορολογία η οποία επεβλήθη στους αιτητές για το έτος 1991 και για το εισόδημα από τα ενοίκια ακινήτου τα οποία είχαν δωρίσει και μεταβιβάσει στα παιδιά τους.
Α. Ευτυχίου, για τους Αιτητές.
Ε. Κλεόπα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Οι αιτητές στις προσφυγές αυτές, που είναι σύζυγοι, ήταν ιδιοκτήτες ακινήτων τα οποία με συμφωνία δωρεάς ημερ. 27.12.90 δώρισαν στα δύο παιδιά τους λόγω φυσικής αγάπης και στοργής. Τελικά η μεταβίβαση επ' ονόματι των παιδιών τους έγινε στις 10.9.92 και 22.12.93 αντίστοιχα.
Οι καθ' ων η αίτηση φορολόγησαν τους αιτητές για το έτος 1991 και για το εισόδημα από τα ενοίκια των πιο πάνω ακινήτων. Τη φορολογία αυτή οι αιτητές προσβάλλουν με τις παρούσες προσφυγές υποβάλλοντες ότι κακώς θεωρήθηκε ως δικό τους το εισόδημα και απορρίφθηκε η ένσταση τους κατά της φορολογίας αφού πληροφόρησαν τους καθ' ων η αίτηση για τη συμφωνία μεταβίβασης, θεωρούντες ότι για τα ενοίκια θα έπρεπε να φορολογηθούν τα παιδιά τους, γιατί αυτά αποτελούσαν δικό τους εισόδημα.
Σύμφωνα με τη νομολογία των Κυπριακών Δικαστηρίων το εισόδημα από την ενοικίαση ακινήτου θεωρείται ως εισόδημα του νόμιμου ιδιοκτήτη και γι' αυτό φορολογείται ο ίδιος, εκτός όπου υπάρχει αποξένωση τους εισοδήματος από τον ιδιοκτήτη προς όφελος άλλου προσώπου. Η απλή διάθεση του εισοδήματος δεν αρκεί. Έτσι, σε περίπτωση όπου γίνεται μεταβίβαση και εγγραφή περιουσίας στο όνομα τρίτου τότε το εισόδημα θεωρείται ότι είναι εκείνο του νέου ιδιοκτήτη εκτός αν υπήρξε αποξένωση που πρέπει αυτή να συνίσταται σε έγκυρο εμπίστευμα με βάση τα άρθρα 4,40 και 65 ΙΕ του Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου Κεφ.224, όπως αυτός τροποποιήθηκε από το Νόμο 9/65. Σχετικές είναι οι αποφάσεις Ploutis Kittides v. The Republic (1973) 3 C.L.R. 123, Ιερώνυμος Χίννης v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 3970 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1132/91, ημερ. 30.9.92.
Ήταν η εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου των αιτητών ότι στην παρούσα περίπτωση προκύπτει σαφώς ότι πρόθεση των αιτητών ήταν να αποξενώσουν το εισόδημα από τα ενοίκια των ακινήτων προς όφελος των παιδιών τους. Η εισήγηση αυτή βασίζεται προφανώς στο γεγονός της ύπαρξης της προαναφερθείσας συμφωνίας δωρεάς. Θα μπορούσε κάποιος περαιτέρω να υποστηρίξει ότι ο όρος της συμφωνίας αυτής που προνοεί ότι η κατοχή των ακινήτων μεταβιβάζεται αμέσως είναι ακόμη ένας λόγος που υποστηρίζει την πιο πάνω θέση. Εντούτοις στην υπόθεση Ploutis Kittides v. Republic (1973) 3 C.L.R. 123, το επιχείρημα του αιτητή ότι οποτεδήποτε κάποιο τρίτο πρόσωπο κατέχει τα ακίνητα σημαίνει ότι υπάρχει αποτελεσματική αποξένωση του εισοδήματος από τον εγγεγραμμένο ιδιοκτήτη, απερρίφθη από το Δικαστήριο.
Ο δικηγόρος των αιτητών υπέβαλε περαιτέρω ότι οι περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης ικανοποιούν τις προϋποθέσεις που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δημιουργείται καταληκτικό εμπίστευμα (resulting trust). Η θέση των ευπαιδεύτων συνηγόρων των καθ' ων η αίτηση είναι ότι το επιχείρημα των αιτητών δεν μπορεί να ευσταθήσει ενόψει των προνοιών των άρθρων 4, 40 και 65ΙΕ του Κεφ. 224, που αποκλείουν εφαρμογή των αρχών της Επιείκειας και του Κοινού Δικαίου. Το άρθρο 65ΙΕ προνοεί τα ακόλουθα:
"65ΙΕ.-(1) Ουδέν εμπίστευμα αφορών εις ακίνητον ιδιοκτησίαν θεωρείται έγκυρον εκτός εάν τούτο ιδρύεται δι' εγγράφου (trust deed) υπογεγραμμένου υπό του προς τούτο δικαιουμένου προσώπου ή διά διαθήκης.
(2) Το ιδρυτικόν έγγραφον του εμπιστεύματος (trust deed) ή η διαθήκη, ως θα ήτο η περίπτωσις, καταχωρίζονται εις το Μητρώον Εγγραφής του αρμοδίου Κτηματολογικού Γραφείου."
Στην υπόθεση Kittides (ανωτέρω) λέχθηκαν τα ακόλουθα στην σελ. 140:
"Let me now see whether the applicant purported to alienate his income derived from the rents of the house in question in favour of his daughter. I think that in order that the alienation of income is to be effective, it must operate to divest immediately the beneficial interest of the alienation and vest it in the alienee. There is no doubt that under the general law, in the absence of a complete transfer of property by the owner, ther must be a valid trust created by him in favour of the beneficiary. As it will appear in a moment, a trust cannot be created by an incomplete transfer, but can be created by complete and unequivocal declaration of trust."
Επίσης παραθέτω σχετικό απόσπασμα από την απόφαση στη Χίννης ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 3970:
"Για να είναι αποτελεσματική η αποξένωση του εισοδήματος από ένα πρόσωπο, προς όφελος κάποιου άλλου προσώπου, θα πρέπει ο αποξενωτής να αποχωρίζεται αμέσως το συμφέρον το οποίο μεταβιβάζεται και περιέρχεται στο δικαιούχο. Έτσι όταν δεν υπάρχει πλήρης μεταβίβαση της περιουσίας του ιδιοκτήτη, πρέπει να υπάρχει έγκυρο εμπίστευμα προς όφελος του εμπιστευματοδόχου. Η μεταβίβαση ακίνητης περιουσίας, ρυθμίζεται από τις διατάξεις του άρθρου 40 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Νόμου, Κεφ. 224, όπως αυτός τροποποιήθηκε μεταγενέστερα, και του άρθρου 5 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου, 9/65, όπως αυτός τροποποιήθηκε μεταγενέστερα.
Το άρθρο 40 του πρώτου Νόμου, ορίζει ότι καμιά μεταβίβαση ή εμπράγματο βάρος πάνω σε οποιοδήποτε ακίνητο είναι έγκυρο, εκτός αν εγγραφεί ή κατατεθεί στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο."
Τέλος στην Costas Panayiotides v. The Republic of Cyprus (1987) 3 C.L.R. 1402 στη σελίδα 1411 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"The above cases are differentiated both on the facts and on the law applicable from the present case. In the present case besides the fact that no title deeds were handed with the alleged document of transfer, there is no declaration of transfer in the proper form effected before the Land Registry Office. Under our Law, as explained above, for such gifts to have been perfected, further steps should have been taken by the donor, such step being actually and effectually transferring the gifted property in the name of the donees and have it registered in their own names.
The provisions in our legislation as to transfer of property acquired in whatsoever manner are clear and unambiguous. As it was held in Aspasia Millington-Ward (supra) the intention of the legislature in enacting section 4 of Cap. 224 was clearly to exclude expressly the provisions of the common law and the doctrines of equity as far the creation, acquisition and transfer of any interest whatsoever in any immovable property.
In the present case the mere signing by the deceased of the memorandums of gift does not by itself vest the property in the name of the donees, as for the completion of such gifts and the vesting of any interest in the immovable property concerned a further step was required to be taken by the deceased, that of transferring and having the said properties registered in their names."
Έτσι, κάτω από το φως των πιο πάνω, προκύπτει σαφώς ότι οι καθ' ων η αίτηση άσκησαν σωστά τη διακριτική τους ευχέρεια και κατά συνέπεια δεν δικαιολογείται επέμβαση εκ μέρους του Δικαστηρίου.
Περαιτέρω, υποδεικνύεται ότι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι δεν μπορούσαν να μεταβιβάσουν την ακίνητη περιουσία αμέσως γιατί ανέμεναν την έκδοση χωριστών τίτλων δεν μπορεί να επηρεάσει την έκβαση της υπόθεσης. Επίσης απορρίπτεται το επιχείρημα των αιτητών ότι η απόφαση δεν ήταν δεόντως αιτιολογημένη. Η αιτιολογία προκύπτει τόσο από την επιστολή ημερομηνίας 20.6.95 όσο και από τον φάκελο της υπόθεσης. Τέλος, ούτε ο ισχυρισμός για έλλειψη της δέουσας έρευνας μπορεί να ευσταθήσει, καθόσον οι καθ' ων η αίτηση είχαν ενώπιόν τους όλα τα σχετικά στοιχεία όταν έλαβαν την επίδικη απόφαση.
Κάτω από το φως των πιο πάνω οι προσφυγές απορρίπτονται. Δεν εκδίδεται διάταγμα για έξοδα.
Οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.