|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 868
31 Μαρτίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1.ΟΛΥΜΠΙΑ ΠΙΕΡΙΔΗ,
2.ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Αιτήτριες,
ν.
1.ΕΠΓΓΡΟΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΥΔΑΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΔΑΤΟΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΑΜΑΘΟΥΝΤΟΣ,
2.ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ:
(Α)ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
(Β)ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
(Γ) ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΥΔΑΤΩΝ,
(Δ)ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ ΥΔΑΤΩΝ,
3.ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΑΜΑΘΟΥΝΤΟΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 878/95)
Διοικητικό Δίκαιο—Πράξη στο χώρο του δημοσίου δικαίου — Περιστάσεις της στοιχειοθέτησης τέτοιας πράξης στην κριθείσα περίπτωση.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Προθεσμία — Περιστάσεις εκπροθέσμου στην κριθείσα περίπτωση.
Διοικητικό Δίκαιο — Παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας — Αποκλεισμός της ύπαρξης της στην κριθείσα περίπτωση.
Οι αιτήτριες προσέβαλαν την τοποθέτηση υδραγωγού σε κτήμα τους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων είναι δημόσια αρχή που λειτουργεί στο χώρο του δημοσίου δικαίου. Η τοποθέτηση του σωληναγωγού έγινε για την βελτίωση-επέκταση κυβερνητικού υδατικού έργου, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κεφ. 341 Νόμου, και επομένως οι αποφάσεις του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων για την προώθηση αυτού του σκοπού, εμπίπτουν στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου.
2. Η απόφαση για την τοποθέτηση του επίδικου σωληναγωγού ελήφθη και εκτελέστηκε το 1989. Δεν είναι δυνατό οι αιτήτριες να μην γνώριζαν έκτοτε την επέμβαση στο κτήμα τους. Εν πάση περιπτώσει με επιστολή του δικηγόρου τους, ημερ. 10.7.95 προς τις αρχές ζητούσαν να μετακινηθεί ο αγωγός από το κτήμα τους. Η προσφυγή καταχωρίστηκε στις 12.10.95 και ως εκ τούτου είναι εκπρόθεσμη.
3. Η διαζευκτική θεραπεία στην προσφυγή, για την παράλειψη μετακίνησης του αγωγού, δεν ευσταθεί. Εδώ υπήρχε θετική απόφαση, παράνομη όμως, για την τοποθέτηση του αγωγού, η οποία και εκτελέστηκε. Δεν υφίστατο θέμα οφειλομένης νόμιμης ενέργειας.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Λουκαΐδου ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Καλοπαναγιώτη (1987) 3 Α.Α.Δ. 1527.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των αιτητών να τοποθετήσουν τον αγωγό μέσα στο κτήμα των αιτητριών.
Α. Αναστασιάδης, για τις Αιτήτριες.
Μ. Μαλαχτού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση 1 και 2.
Καμιά εμφάνιση, για το Καθ' ου η αίτηση 3 Συμβούλιο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Το 1989 το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων ανέλαβε την επέκταση του κυβερνητικού υδατικού έργου Αμαθούντος. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού τοποθέτησε σωληναγωγό διαμέτρου 200 χιλ. παράλληλα του υπεραστικού δρόμου Λεμεσού-Λευκωσίας. Μέρος του σωληναγωγού αυτού, άγνωστο πώς, τοποθετήθηκε μέσα στο κτήμα των αιτητριών, Τεμ.580, Φ/Σχ. LIV/45, στο χωριό Αγιος Τύχωνας.
Είναι παραδεκτό από τη δικηγόρο της Δημοκρατίας πως δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία που προβλέπει ο νόμος για την επέμβαση αυτή. (Δες σχετικά το άρθρο 4(γ) του περί Κυβερνητικών Υδατικών Έργων Νόμου, Κεφ.341, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 4 του Ν. 129/68).
Με βάση τα πιο πάνω η δικηγόρος της Δημοκρατίας ήγειρε δυο προδικαστικές ενστάσεις:
(α) Εισηγείται πως με την προσφυγή δεν προσβάλλεται διοικητική απόφαση, μέσα στην έννοια του άρθρου 146 του Συντάγματος γιατί η οποιαδήποτε επέμβαση των αρχών στο κτήμα των αιτητριών αποτελούσε παράνομη πράξη, που δίδει σ' αυτές άλλες, πιθανώς, θεραπείες.
(β) Η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη.
Οι αιτήτριες με την προσφυγή τους προσβάλλουν την απόφαση της διοίκησης να τοποθετήσει τον αγωγό μέσα στο κτήμα τους, και διαζευκτικά την παράλειψη της διοίκησης να μετακινήσει τον αγωγό μετά που υπέβαλαν σχετικό αίτημα.
Η πρώτη εισήγηση της δικηγόρου της Δημοκρατίας δεν ευσταθεί. Το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων είναι δημόσια αρχή που λειτουργεί στο χώρο του δημοσίου δικαίου. Η τοποθέτηση του σωληναγωγού έγινε για την βελτίωση-επέκταση κυβερνητικού υδατικού έργου, σύμφωνα με τις πρόνοιες του πιο πάνω Νόμου, και επομένως οι αποφάσεις του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων για την προώθηση αυτού του σκοπού εμπίπτουν στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου. (Μαρούλλα Λουκαΐδου ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Καλοπαναγιώτη (1987) 3 Α.Α.Δ. 1527).
Όπως είπα πιο πριν η απόφαση για την τοποθέτηση του επίδικου σωληναγωγού ελήφθη και εκτελέστηκε το 1989. Δεν είναι δυνατό οι αιτήτριες να μην γνώριζαν έκτοτε την επέμβαση στο κτήμα τους. Εν πάση περιπτώσει με επιστολή του δικηγόρου τους, ημερ. 10.7.95 προς τις αρχές ζητούσαν να μετακινηθεί ο αγωγός από το κτήμα τους. Η προσφυγή καταχωρίστηκε στις 12.10.95 και ως εκ τούτου είναι εκπρόθεσμη.
Προτού τελειώσω, παρατηρώ, μολονότι δεν μου έχει λεχθεί, πως από το διοικητικό φάκελο φαίνεται ότι το ζήτημα έχει διευθετηθεί. Ο σωληναγωγός έχει μετακινηθεί από το κτήμα των αι-τητριών και ως τούτου, ευτυχώς, έχει αποκατασταθεί η νόμιμη τάξη. [Δες σχετικό σημείωμα του Επαρχιακού Μηχανικού προς τον Έπαρχο, με αριθμ. 13 στο Τεκμήριο 1(β)].
Η διαζευκτική θεραπεία στην προσφυγή, για την παράλειψη μετακίνησης του αγωγού, δεν ευσταθεί. Εδώ υπήρχε θετική απόφαση, παράνομη όμως, για την τοποθέτηση του αγωγού, η οποία και εκτελέστηκε. Δεν υφίστατο θέμα οφειλομένης νόμιμης ενέργειας.
Δεν εκφράζω άποψη αν οι αιτήτριες έχουν οποιαδήποτε άλλη θεραπεία για την περίοδο που ο σωληναγωγός ήταν τοποθετημένος στο κτήμα τους.
Η προσφυγή απορρίπτεται, υπό τις περιστάσεις όμως δεν γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.