|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 600
4 Μαρτίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 236/96)
Δημόσιοι Υπάλληλοι —Διορισμός —Συντέλεση με την αποδοχή εκ μέρους του υποψηφίου υπαλλήλου — Διάκριση του διορισμού από την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου από την Ε.Δ.Υ. — Άρθρο 37 του Ν. 33/67 — Ποιος ο εύλογος χρόνος μεταξύ επιλογής και διορισμού.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος —Ακυρωτική απόφαση — Συνέπειες — Δεδικασμένο — Η περίπτωση ακύρωσης της παραλείψεως διορισμού ως δημοσίου υπαλλήλου του υποψηφίου που επελέγη σαν καταλληλότερος από την Ε.Δ. Υ. — Υποχρεώσεις απορρέουσες από την απόφαση.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο].
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η έναρξη του διορισμού του αιτητή στη θέση Λειτουργού Πολεοδομίας η οποία καθορίστηκε από την ΕΔΥ ως η 1 Ιουλίου, 1990.
Γ. Χατζημιχαήλ, για τον Αιτητή.
Α. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου απέρριψε στις 5.10.94 την έφεση που άσκησε η Κυπριακή Δημοκρατία εναντίον της πρωτόδικης απόφασης στην Κυπριακή Δημοκρατία ν. Χρ. Ιωσηφίδη (1994) 3 Α.Α.Δ. 495. Με την απόφαση του το Ανώτατο Δικαστήριο κήρυξε ως άκυρη την απόσυρση από την αρμόδια αρχή της πρότασης για την πλήρωση της θέσης Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, για την οποία η ΕΔΥ επέλεξε τον αιτητή στις 8.6.89, ως τον καταλληλότερο για διορισμό.
Η ΕΔΥ, κατά την επανεξέταση του ζητήματος, και για να συμμορφωθεί με την πιο πάνω απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ζήτησε γνωμοδότηση από το Γενικό Εισαγγελέα αναφορικά με την πρέπουσα διαδικασία που θα οδηγούσε σε νόμιμη απόφαση. Ο Γενικός Εισαγγελέας έδωσε δυο γνωμοδοτήσεις. Στην πρώτη, της 31.10.95, συμβουλεύει την ΕΔΥ να προχωρήσει και να διορίσει στην επίδικη θέση τον αιτητή αναδρομικά από τις 8.6.89. Στη δεύτερη, με ημερομηνία 22.12.95, ο Γενικός Εισαγγελέας διαφοροποίησε τη θέση του, σε ότι αφορά την ημερομηνία διορισμού του αιτητή, αναφέροντας πως αυτή πρέπει να οριστεί αναδρομικά σε συγκεκριμένη ημέρα μέσα σε εύλογο χρόνο από τις 18.6.90. Τη νέα αυτή θέση ο Γενικός Εισαγγελέας στήριξε σε περικοπή από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, (σελίδες 14 και 15 του κειμένου που εκδόθηκε) και που έχει ως εξής:
"Με την ολοκλήρωση της έρευνας για τα προσόντα του κ. Ιωσηφίδη και την απόφαση η οποία λήφθηκε, εξέλιπε κάθε λόγος για τη μη υλοποίηση της απόφασης για το διορισμό του. Η απόφαση της ΕΔΥ γνωστοποιήθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών. Μ' επι-στολή τους προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου στις 18.6.90, κοινοποιήθηκε τόσο η απόφαση για τα προσόντα του εφεσίβλητου, όσο κι η εκτίμηση τους ότι δε συνέτρεχαν αποχρώντες λόγοι που να δικαιολογούν την απόσυρση της πρότασης για την πλήρωση της θέσης. Η διαπίστωση αυτή έπρεπε να είχε διανοίξει την οδό για την εξωτερίκευση της απόφασης για το διορισμό του κ. Ιωσηφίδη. Η απάντηση του Υπουργείου ήταν και πάλι αρνητική, όπως προκύπτει από την επιστολή της 22.6.90".
Η ΕΔΥ προχώρησε στο διορισμό του αιτητή στην επίδικη θέση και καθόρισε ως ημερομηνία έναρξης του την 1.7.90.
Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση αυτή ως εσφαλμένη και εισηγείται πως ο διορισμός του θα έπρεπε να αρχίζει από τις 8.6.89, ημερομηνία που κρίθηκε από την ΕΔΥ ως ο καταλληλότερος υποψήφιος για διορισμό. Ο αιτητής εισηγείται πως η ημερομηνία διορισμού του αποτελεί δεδικασμένο της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπου στις πρώτες γραμμές της αναφέρονται τα πιο κάτω.
"Στις 8.5.89 η ΕΔΥ επέλεξε τον Χρίστο Ιωσηφίδη, τον εφεσίβλητο ως τον καταλληλότερο και τον διόρισε στη θέση του πρώτου λειτουργού Πολεοδομίας."
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας ισχυρίζεται πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ορθή, ενόψει των όσων ανέφερε το Ανώτατο Δικαστήριο στην πρώτη περικοπή που παραθέτω πιο πάνω.
Δεν συμφωνώ ούτε με την εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή, μήτε όμως και με αυτή του δικηγόρου της Δημοκρατίας. Οι εναρκτήριες γραμμές στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που παραθέτω αμέσως πιο πάνω, συνιστούν το δεσμευτικό της περιεχόμενο στο υπό συζήτηση επίδικο θέμα, που ήταν η απόσυρση της πρότασης της αρμόδιας αρχής για την πλήρωση της θέσης, μετά που αυτός είχε επιλεγεί ως ο καταλληλότερος υποψήφιος για διορισμό. Με την ακύρωση αυτής της πράξης επανήλθε το νομικό καθεστώς που ίσχυε με την απόφαση της ΕΔΥ στις 8.6.89, δηλαδή η επιλογή του αιτητή ως του καταλληλότερου υποψήφιου για διορισμό.
Η φράση όμως, που υπογραμμίζω πιο πάνω στην απόφαση του Δικαστηρίου "και τον διόρισε", δεν περιλαμβάνεται κατά τη γνώμη μου, στο δεσμευτικό της μέρος. Στο σχετικό πρακτικό της απόφασης της ΕΔΥ, της 8.6.89, αναφέρονται τα εξής:
"Η Επιτροπή, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ενώπιον της ουσιώδη στοιχεία, έκρινε ότι ο Χρίστος Ιωσηφίδης υπερέχει γενικά των άλλων υποψήφιων και τον επέλεξε σαν τον πιο κατάλληλο για διορισμό στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, Τμήμα Πολεοδομίας και Οίκησης".
Η Επιτροπή δεν μπορούσε να διορίσει νομίμως την ίδια μέρα τον αιτητή, γιατί τέτοια απόφαση θα ήταν αντίθετη με τις ρητές διατάξεις του άρθρου 37 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1967, Ν.33/67, που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο και που διαλαμβάνει τα ακόλουθα, στα σχετικά εδάφια 1, 2 και 3.
"37.-(1) Μόνιμος διορισμός γίνεται δι' εγγράφου προσφοράς υπό της Επιτροπής εις το πρόσωπον το οποίον επελέγη προς διορισμόν και εγγράφου αποδοχής υπ' αυτού.
(2) Η προσφορά αναφέρει την αμοιβήν και τους λοιπούς όρους υπηρεσίας της θέσεως εις την οποίαν προσφέρεται διορισμός.
(3) Όταν ο επιλεγείς δήλωση την αποδοχήν της εις αυτόν γενομένης προσφοράς, η δε έκθεσις του Κυβερνητικού Ιατρικού Λειτουργού, όστις εξήτασε τούτον, είναι ικανοποιητική, η Επιτροπή πληροφορεί εγγράφως τον επιλεγέντα ότι διωρίσθη και καθορίζει την ημερομηνίαν από της οποίας ισχύει ο διορισμός του."
Τα όσα είπε το Ανώτατο Δικαστήριο στην απόφαση του, και ενθέτω πιο πάνω τη σχετική περικοπή, και στα οποία στήριξε ο Γενικός Εισαγγελέας την άποψη του αποτελούσαν, στην κρίση μου, μέρος της επιχειρηματολογίας του Δικαστηρίου για να καταδειχθεί πως τα διοικητικά όργανα στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτούργησαν καθ' υπέρβαση εξουσίας, με ελατήρια αλλότρια και αντίθετα της χρηστής διοίκησης. Η δεσμευτική γνώμη του Δικαστηρίου, γι' αυτά που ακολούθησαν μετά την απόσυρση της πρότασης για πλήρωση της θέσης, βρίσκονται στην 7η σελίδα του κειμένου, και έχει ως εξής:
"Κρίνεται απαράδεκτη η επαναδιερεύνηση θεμάτων που άπτονται απόφασης της ΕΔΥ για την πλήρωση κενής θέσης με αφορμή τις ταλαντεύσεις κυβερνητικού λειτουργού για τα προσόντα του επιλεγέντα, οι οποίες εκφράζονται έξω από το πλαίσιο της νενομισμένης διαδικασίας."
Για τους λόγους που αναφέρω πιο πάνω η προσφυγή γίνεται αποδεκτή. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Η ΕΔΥ επανεξετάζοντας το ζήτημα όφειλε να καθορίσει την ημερομηνία διορισμού του αιτητή μέσα σε λίγες μέρες μετά στις 8.6.89, όσες δηλαδή χρειάζονται για να τηρηθούν οι πρόνοιες του άρθρου 37 του Ν.33/67, που παραθέτω πιο πάνω. Η Δημοκρατία θα πληρώσει επίσης £150 έξοδα στον αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.