|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2994
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 962/97
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.
Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ
:1. Γεώργιου Αντιδώρου, από τη Λεμεσό,
2. Ιώνικας Αντιδώρου, από τη Λεμεσό και τώρα στη Ρουμανία,
Αιτητών
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Υπουργού Εσωτερικών,
2. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως,
Καθ΄ ων η αίτηση
---------------------------
28 Νοεμβρίου 1997
Για τους αιτητές: Δ. Κακουλλής.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τα όσα οι αιτητές εκθέτουν ως γεγονότα συνίστανται, στο βαθμό που τώρα ενδιαφέρει, στα εξής. Ο αιτητής 1 είναι Κύπριος ενώ η αιτήτρια 2 είναι Ρουμάνα. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1997 τέλεσαν στη Ρουμανία πολιτικό γάμο. Στις 17 Οκτωβρίου 1997 η αιτήτρια 2 αφίχθη στον αερολιμένα Λάρνακας με Ρουμανικό διαβατήριο. Δεν της δόθηκε όμως άδεια εισόδου στη Δημοκρατία. Και σε περίπου ένα εικοσιτετράωρο απελάθηκε παρά τη διαμαρτυρία στο μεταξύ του δικηγόρου των αιτητών με επιστολή του που παρέμεινε αναπάντητη.
Με την προσφυγή, που καταχωρήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1997, ζητούνται δηλώσεις που αποβλέπουν στον έλεγχο της νομιμότητας της απόφασης με την οποία δεν επιτράπηκε η είσοδος της αιτήτριας 2 όπως και της μη απάντησης στην επιστολή του δικηγόρου. Ζητείται συνάμα όπως ο Υπουργός Εσωτερικών διαταχθεί να παραχωρήσει στην αιτήτρια 2 άδεια εισόδου.
Καταχωρήθηκε, παράλληλα με την προσφυγή, και μονομερής αίτηση για την έκδοση προσωρινού διατάγματος "διατάττον τον Καθ΄ ου η Αίτηση 1 όπως επιτρέψει και/ή παραχωρήσει άδεια στην Αιτήτρια 2 να εισέλθει και παραμείνει στην Κυπριακή Δημοκρατία μετά του συζύγου της Αιτητή (1) μέχρι τελικής εκδίκασης της υπόθεσης και/ή νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου."
Με τον Κανονισμό 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, (όπως έχει τροποποιηθεί), προβλέπεται η δυνατότητα έκδοσης προσωρινού διατάγματος με το οποίο να αναστέλλεται η ισχύς διοικητικής απόφασης. Τέτοια δυνατότητα προσφέρεται, καθώς υπογραμμίζεται στη νομολογία, μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις και εφόσον (α) προκύπτει έκδηλη παρανομία. ή (β) πρόκειται να επέλθει ανεπανόρθωτη ζημία εκτός αν η αναστολή θα δημιουργούσε ανυπέρβλητα εμπόδια στη διοίκηση και θα απέβαινε σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος: βλ. την απόφαση της Ολομέλειας στη Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233.
Αυτά αφορούν θετικές διοικητικές αποφάσεις. Αρνητικές αποφάσεις - όπως η προσβαλλόμενη για τη μη παραχώρηση άδειας εισόδου - δεν αναστέλλονται. Γιατί κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με την έκδοση διοικητικής απόφασης από το ίδιο το Δικαστήριο που είναι βέβαια ανεπίτρεπτο γιατί εκβαίνει το δικαιοδοτικό όριο που τίθεται στο Άρθρο 146 του Συντάγματος: βλ. Artemiou (No. 2) v. Republic (1966) 3 C.L.R. 562 στη σελ. 569. Goulelis v. Republic (1969) 3 C.L.R. 583 στη σελ. 585. Τyrokomou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 403 στη σελ. 405. Karram v. Republic (1983) 3 C.L.R. 199 στη σελ. 203-4. και Sayigh v. Republic (1986) 3 C.L.R. 277 στη σελ. 281.
Η παρούσα περίπτωση είναι ιδιαίτερα κτυπητή. Δεν είναι από εκείνες όπου αίτημα για προσωρινό διάταγμα αναστολής αρνητικής απόφασης ισοδυναμεί με αίτημα για την παραχώρηση διοικητικής άδειας από το ίδιο το Δικαστήριο. Εδώ ρητά ζητείται από το Δικαστήριο να αναλάβει έργο το οποίο ανήκει στη διοίκηση.
Η αίτηση για προσωρινό διάταγμα κρίνεται απαράδεκτη. Και απορρίπτεται.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ