|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 2439
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις
Αρ. 776/93, 777/93, 778/93
και 779/93
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Υπόθεση Αρ. 776/93
Μεταξύ
:Αριστείδη Μιχαήλ Λιασή, από το Πισσούρι
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
του Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων,
Υπηρεσία Φορολογίας Ακίνητης Ιδιοκτησίας &
Κεφαλαιουχικών Κερδών
Καθ'ου η αίτηση
- - - - - -
Υπόθεση Αρ. 777/93
Μεταξύ
:Αντώνη Μ. Λιασή, από το Πισσούρι
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
του Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων,
Υπηρεσία Φορολογίας Ακίνητης Ιδιοκτησίας &
Κεφαλαιουχικών Κερδών
Καθ'ου η αίτηση
- - - - - -
Υπόθεση Αρ. 778/93
Μεταξύ
:Καλλιόπης Α. Αθανασίου, από το Πισσούρι
Αιτήτρ ιας
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
του Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων,
Υπηρεσία Φορολογίας Ακίνητης Ιδιοκτησίας &
Κεφαλαιουχικών Κερδών
Καθ'ου η αίτηση
- - - - - -
Υπόθεση Αρ. 779/93
Μεταξύ
:Αγγελικής Ιωάννου, από το Πισσούρι
Αιτήτρ ιας
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
του Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων,
Υπηρεσία Φορολογίας Ακίνητης Ιδιοκτησίας &
Κεφαλαιουχικών Κερδών
Καθ'ου η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 10 Οκτωβρίου, 1997.ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για τους αιτητές σε όλες τις προσφυγές: Στ. Στυλιανού για
Γ. Δ. Γεωργίου.
Για τον καθ'ου η αίτηση σε όλες τις προσφυγές: Λ. Καουτζάνη (κα).
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με τις προσφυγές αυτές που συνεκδικάστηκαν με διαταγή του Δικαστηρίου, επιδιώκεται η ακύρωση των αποφάσεων του καθ΄ ου η αίτηση με τις οποίες επιβλήθηκε στον καθένα από τους αιτητές φορολογία Κεφαλαιουχικών Κερδών ύψους £1.640,20, για τη διάθεση ακινήτου τους.
Οι τέσσερις αιτητές ήταν συνιδιοκτήτες, κατά 1/4 μερίδιο ο καθένας, του ακινήτου με αρ. εγγραφής 24494, τεμάχιο 55, Φ/Σχ. 57/14, στο χωριό Πισσούρι της Επαρχίας Λεμεσού, το οποίο απέκτησαν στις 29.6.1982, δυνάμει δωρεάς από τη μητέρα τους. Με συμφωνία ημερομηνίας 9.7.92, οι αιτητές πώλησαν το κτήμα τους στην Εταιρεία Anassa Development Ltd., έναντι του συνολικού ποσού των £89.000.
Στις 21.7.93 οι αιτητές υπέβαλαν δηλώσεις διάθεσης ακίνητης ιδιοκτησίας. Ως προϊόν διάθεσης δήλωσε ο καθένας τους το ποσό των £22.250, ως κόστος απόκτησης της περιουσίας το ποσό των £9.000, ως έξοδα το ποσό των £667,50 και ως αναπροσαρμογή της αξίας λόγω πληθωρισμού το ποσό των £3.382. Διεκδίκησαν επίσης απαλλαγή ύψους £10.000 ο καθένας τους, που σύμφωνα με τη σημείωση 10 του εντύπου αντιπροσωπεύει απαλλαγή για φυσικά πρόσωπα. Στις δηλώσεις διάθεσης το κτήμα περιγράφεται ως χωράφι. Σύμφωνα με τις δηλώσεις των αιτητών δεν προέκυπτε οποιοδήποτε πληρωτέο ποσό φόρου.
Ο καθ΄ ου η αίτηση απέστειλε στους αιτητές Ειδοποιήσεις Επιβολής Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών, ημερομηνίας 21.7.93. Το προϊόν διάθεσης και τα έξοδα που δήλωσαν οι αιτητές δεν αμφισβητήθηκαν. Ως εκτιμημένη αξία της ιδιοκτησίας κατά την 1.1.80 όμως λογίστηκε το ποσό των £1.775 για τον κάθε αιτητή. Διαφοροποιήθηκε επίσης και το ποσό αναπροσαρμογής της αξίας λόγω πληθωρισμού (μειώθηκε από £3.382 σε £1.607). Μετά την αφαίρεση του ποσού απαλλαγής (£10.000) προέκυψε πληρωτέος φόρος ύψους £1.640,20 για τον κάθε αιτητή.
Οι αιτητές ενέστησαν με επιστολές τους ημερομηνίας 26.7.93, ισχυριζόμενοι ότι ο υπολογισμός της αξίας του κτήματος κατά την 1.1.80 ήταν λανθασμένος και ότι η αξία του μεριδίου του κάθε αιτητή κατά την πιο πάνω ημερομηνία ήταν £9.000 και όχι £1.775. Πρόσθεσαν δε ότι είναι πρόθυμοι να αποδείξουν την αξία του κτήματος με εκτίμηση ανεξάρτητου προσοντούχου εκτιμητή.
Ο καθ΄ ου η αίτηση, με ταυτόσημες επιστολές του ημερομηνίας 6.8.93, πληροφόρησε τους αιτητές ως ακολούθως:
"Αναφέρομαι στην ένσταση σας κατά της φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών με αρ. 920001 που προέκυψε από την διάθεση του κτήματος σας με αρ. εγγραφής 24494 στο Πισσούρι, Λεμεσός και σας πληροφορώ ότι σύμφωνα με το άρθρον 6 των Περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμων του 1980 και 1990 σαν βάση για τη φορολογία λήφθηκε υπόψη η αξία της ιδιοκτησίας κατά την 1/1/80 όπως έχει καθοριστεί εις τη γενική εκτίμηση που διενεργήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 69 του Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Νόμου.
2. Εσωκλείω Ειδοποίηση Επιβολής Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών και παρακαλώ να προσέξετε ιδιαίτερα την παράγραφο 7 στην οποία σας δίνεται το δικαίωμα προσφυγής στο Ανώτατο Δικαστήριο της Δημοκρατίας μέσα σε 75 μέρες από την ημερομηνία της ειδοποίησης αυτής, αν θεωρείτε τον εαυτό σας αδικημένο από την πιο πάνω απόφασή μου.".
Οι αιτητές προσέβαλαν την πιο πάνω απόφαση με τις προσφυγές αυτές.
Ο δικηγόρος των αιτητών υποστήριξε ότι ως βάση υπολογισμού της αξίας της περιουσίας έπρεπε να θεωρηθεί η 29.6.82, ημερομηνία κτήσης της περιουσίας από τους αιτητές και όχι η 1.1.80. Υποστήριξε επίσης ότι η αξία της περιουσίας κατά την 1.1.80 ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη από την υπολογισθείσα και ανήρχετο σε £9.000 για το μερίδιο του κάθε αιτητή. Ισχυρίζεται επίσης ότι η αναπροσαρμογή λόγω πληθωρισμού έπρεπε να γίνει με βάση το ποσό των £9.000 και όχι των £1.775. Τέλος ο δικηγόρος των αιτητών υποστήριξε ότι λανθασμένα δεν δόθηκε στους αιτητές η απαλλαγή που προνοείται από το νόμο για διάθεση γεωργικής γης εφόσον οι αιτητές ασχολούνταν με τη γεωργία. Είναι δε ο ισχυρισμός του ότι οι αιτητές ήγειραν το θέμα ενώπιον του αρμόδιου Λειτουργού ο οποίος όμως αρνήθηκε να ακούσει τον ισχυρισμό και να ερευνήσει το θέμα, και δεν έδωσε στους αιτητές την ευκαιρία να προσκομίσουν στοιχεία προς απόδειξή του.
Το πρώτο θέμα που εγείρεται για εξέταση είναι κατά πόσο ορθά λήφθηκε υπόψη, ως βάση υπολογισμού του κέρδους που προέκυψε από τη διάθεση, η αξία της περιουσίας κατά την 1.1.80.
Σχετικό είναι το άρθρο 10 του περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου (αρ. 52/80, όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 135/90) (ο Νόμος), το σχετικό μέρος του οποίου παραθέτω:
"10. Διά τους σκοπούς του παρόντος Νόμου διάθεσις ιδιοκτησίας περιλαμβάνει πώλησιν, συμφωνίαν πωλήσεως, ανταλλαγήν, μίσθωσιν, ήτις ενεγράφη συμφώνως προς τα διατάξεις του εκάστοτε εν ισχύϊ περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Νόμου και δωρεάν ιδιοκτησίας ως και εγκατάλειψιν χρήσεως ή εκμεταλλεύσεως οιουδήποτε σχετικού δικαιώματος, αλλά δεν περιλαμβάνει-
(α) .................................................. .................................................< /P>
(β) δωρεάν γενομένην υπό γονέως προς τέκνον, μεταξύ συζύγων ή συγγενών μέχρι τρίτου βαθμού συγγενείας.
Νοείται ότι εν τοιαύτη περιπτώσει, ως αξία της ιδιοκτησίας λογίζεται η αρχική αξία ή η αναπροσαρμοσμένη αξία κτήσεως, οποιαδήποτε είναι η μικρότερη κατά τον χρόνον της κτήσεως της ιδιοκτησίας υπό του δωρητού ή η αξία αυτής κατά την 1η Ιανουαρίου, 1980, οιαδήποτε των ημερομηνιών τούτων ήθελεν είναι η μεταγενεστέρα:
Νοείται περαιτέρω ότι εις περίπτωσιν καθ΄ ην η ιδιοκτησία εκτήθη υπό του δωρητού προ της 14ης Ιουλίου, 1974, ο δωρεοδόχος δύναται να επιλέξη όπως ως αξία της ιδιοκτησίας λογισθή η αξία αυτής κατά την 14ην Ιουλίου, 1974.
.............................. .................................................. ...........".
Το πιο πάνω άρθρο έτυχε δικαστικής ερμηνείας από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στις υποθέσεις Λοΐζου ν. Δημοκρατίας (1992) 3 ΑΑΔ 219, Σπυριδάκης ν. Δημοκρατίας
(1993) 3 ΑΑΔ 143 και Λοϊζίδου ν. Δημοκρατίας (1995) 3 ΑΑΔ 450. Σχετική είναι επίσης και η πρωτόδικη απόφαση στην υπόθεση Δημητράκη Ν. Φακοντή ν. Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ. 211/91, ημερομηνίας 24.9.93). Στην υπόθεση Λοΐζου ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω), αναφέρθηκαν τα ακόλουθα, στη σελίδα 226:"Γίνεται, κατά τη γνώμη μας, φανερό από τις πιο πάνω πρόνοιες του άρθρου 4, πως υπόκειται σε φορολογία παν κέρδος που προκύπτει από "διάθεση ιδιοκτησίας" και σύμφωνα με το άρθρο 10 "διάθεση ιδιοκτησίας" περιλαμβάνει και δωρεά ιδιοκτησίας, όμως εξαιρούνται της φορολογίας δωρεές μεταξύ ορισμένων κατηγοριών ατόμων, περιλαμβανομένων γονέων προς τέκνα.
Η εξαίρεση αυτή, συμφωνούμε με την εισήγηση του δικηγόρου των καθ΄ ων η αίτηση, πως γίνεται υπό τον όρο ότι όταν γίνει μεταγενέστερη διάθεση της περιουσίας από το τέκνο σε πρόσωπο που δεν εμπίπτει στις εξαιρέσεις του άρθρου 10(β) - που καθιστά διάθεση σύμφωνα με το άρθρο 4 - όπως έγινε και στην παρούσα περίπτωση, θα υπόκειται σε φορολογία και η αξία της περιουσίας για το σκοπό καθορισμού του κέρδους θα είναι εκείνη που αναφέρεται στην πρώτη επιφύλαξη του άρθρου 10, που δεν είναι άλλη από εκείνη που καθορίζει το άρθρο 6.".
Στην υπόθεση Σπυριδάκης ν. Δημοκρτίας (πιο πάνω), όπου έγινε αναφορά στο πιο πάνω απόσπασμα, λέχθηκε, στη σελίδα 150, ότι:
"Σε περίπτωση διάθεσης περιουσίας από το δωρεοδόχο, ο χρόνος καθορισμού της αρχικής αξίας είναι η 27η Ιουνίου, 1978, ή η αξία κτήσεως από το δωρητή, οποιαδήποτε από τις δύο είναι η μεταγενέστερη. Στην παρούσα περίπτωση ορθά ο Διευθυντής λόγισε την αξία της ιδιοκτησίας κατά την 27η Ιουνίου, 1978.".
(η ημερομηνία 27η Ιουνίου 1978, αντικαταστάθηκε με την 1.1.1980, με το Ν. 135/90).
Παραθέτω, τέλος, το ακόλουθο απόσπασμα από την υπόθεση Λοϊζίδου ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω), από τη σελίδα 453:
"Δεν συμφωνούμε με την προσέγγιση του συναδέλφου μας στο επίμαχο ζήτημα. Έχουμε την άποψη πως η γλώσσα του νομοθετήματος είναι απόλυτα σαφής και η εφαρμογή του δεν προϋποθέτει οποιαδήποτε ερμηνεία του. Οι λέξεις "αρχική αξία", που αποτέλεσε το κλειδί της διχογνωμίας
Με καθοδήγηση τις πιο πάνω αποφάσεις της Ολομέλειας καταλήγω ότι στην παρούσα περίπτωση ορθά λήφθηκε υπόψη η αξία της περιουσίας κατά την 1.1.80 (αφού η περιουσία κτήθηκε από τη δωρήτρια-μητέρα των αιτητών πριν την ημερομηνία αυτή), για σκοπούς προσδιορισμού του κέρδους των αιτητών και όχι η 29.6.82, ημερομηνία κατά την οποία η περιουσία δωρήθηκε σ΄ αυτούς από τη μητέρα τους. Οι ισχυρισμοί των αιτητών αναφορικά με το θέμα αυτό απορρίπτονται.
Αναφορικά με τον τρόπο υπολογισμού του κέρδους, το άρθρο 9(1) του Νόμου προνοεί ότι:
"Το προϊόν της διάθεσης ιδιοκτησίας είναι το ποσό το οποίο δηλώνεται από τους συμβαλλομένους:
Νοείται ότι σε περίπτωση αμφισβήτησης της δήλωσης από το Διευθυντή .................................................. ..".
Το δε άρθρο 6 προνοεί:
"6. Κατά τον υπολογισμό του κέρδους θα εκπίπτεται από το προϊόν διάθεσης-
(α) Η αξία της ιδιοκτησίας κατά την 1η Ιανουαρίου, 1980, όπως έχει καθοριστεί με τη γενική εκτίμηση που διενεργήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 69 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Νόμου, καθώς επίσης η μετέπειτα αύξηση της αξίας της ιδιοκτησίας λόγω πληθωρισμού:
Νοείται ότι:
.......................... .................................................. ...................
(β) Οποιαδήποτε δαπάνη γίνεται εξολοκλήρου και αποκλειστικά για κτήση κέρδους μετά την 1η Ιανουαρίου, 1980 και η οποία δεν εκπίπτεται σύμφωνα με τους εκάστοτε σε ισχύ περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμους, αναπροσαρμοσμένη λόγω πληθωρισμού.
(γ) Για σκοπούς του παρόντος άρθρου ο πληθωρισμός υπολογίζεται με βάση το δείκτη τιμών λιανικής πώλησης που εκδίδεται από καιρό σε καιρό από το Τμήμα Στατιστικής και Ερευνών του Υπουργείου Οικονομικών της Κυπριακής Δημοκρατίας.".
Όπως φαίνεται από την επίδικη απόφαση και τούτο δεν αμφισβητήθηκε από τους αιτητές, η αξία της ιδιοκτησίας κατά την 1.1.80 καθορίστηκε με βάση τη γενική εκτίμηση που διενεργήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 69 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Νόμου, όπως ακριβώς προνοεί ο Νόμος. Όπως λέχθηκε σε αριθμό αποφάσεων του Δικαστηρίου, ο Διευθυντής δεν έχει εξουσία να προβεί σε διαφορετική εκτίμηση (Γεωργίου Α. Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ. 93/94, ημερομηνίας 27.4.95), John Kokkalos and Sons Ltd. v. Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων (Υπόθεση αρ. 421/93, ημερομηνίας 21.6.1995), Γεωργίου Α. Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ. 94/94, ημερομηνίας
3.10.96) Όλγας Χρ. Οράτη ν. Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ. 45/96, ημερομηνίας 8.11.96)). Συμφωνώ με τις πιο πάνω υποθέσεις επί του σημείου αυτού και απορρίπτω τους ισχυρισμούς των αιτητών.Όσον αφορά τους ισχυρισμούς για την αναπροσαρμογή της αξίας της περιουσίας λόγω πληθωρισμού, πρέπει κι΄ αυτοί ν΄ απορριφθούν, εφόσον η διαφορά έγκειται στον καθορισμό της αξίας της περιουσίας κατά την 1.1.80, ο οποίος, όπως ήδη έκρινα, έγινε ορθά. Ο πληθωρισμός ορθά υπολογίστηκε με βάση την αξία του κτήματος όπως καθορίστηκε με τη γενική εκτίμηση και με βάση τους σχετικούς δείκτες που εκδίδονται από τη Δημοκρατία, όπως πρόκυψε από τη μαρτυρία που δόθηκε από τον κ. Στέλιο Μεσιήτη, εκ μέρους του καθ΄ ου η αίτηση.
Το τί απομένει να εξετασθεί είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι έπρεπε να τους παραχωρηθεί η απαλλαγή που προνοεί ο νόμος σε περίπτωση διάθεσης γεωργικής γης.
Σχετικό είναι το άρθρο 5(1) του Νόμου, που προνοεί ότι:
"5.-(1) Ουδείς φόρος καταβάλλεται οσάκις το συνολικόν κέρδος το οποίον προκύπτει εκ της διαθέσεως ή διαθέσεων ιδιοκτησίας υπό φυσικού τινος προσώπου δεν υπερβαίνη το ποσόν των δέκα χιλιάδων λιρών ή εις περίπτωσιν διαθέσεως γεωργικής γης υπό φυσικού τινος προσώπου του οποίου το κύριον επάγγελμα είναι η γεωργία δεν υπερβαίνη το ποσόν των δεκαπέντε χιλιάδων λιρών, είτε τούτο εκτήθη κατά την διάρκειαν του ιδίου έτους ή οιουδήποτε ετέρου έτους.".
Εφόσον πρόκειται για απαλλαγή αναφορικά με φορολογικό νόμο, το βάρος της απόδειξης το φέρουν οι αιτητές (Hadjiyianni v. Republic (1966) 3 CLR 338, 350, Rainbow v. Republic (1984) 3 CLR 846, 851, Iacovou v. Republic (1987) 3 CLR 167, 170). Οι ίδιοι οι αιτητές με τις δηλώσεις διάθεσης ακίνητης ιδιοκτησίας που υπέβαλαν, διεκδίκησαν απαλλαγή £10.000, που αντιστοιχούσε στην απαλλαγή για φυσικά πρόσωπα. Δεν διεκδίκησαν την απαλλαγή για διάθεση γεωργικής γης από γεωργό, που ήταν £15.000. Οι διάφορες απαλλαγές αναφέρονται στο ίδιο το έντυπο της δήλωσης διάθεσης που συμπλήρωσαν και υπέβαλαν οι ίδιοι. Πέραν τούτου, ούτε στις ενστάσεις που υπέβαλαν ανέφεραν οτιδήποτε για διάθεση γεωργικής γης από γεωργό. Ο ισχυρισμός τους ότι ανέφεραν το γεγονός ότι ήταν γεωργοί στον αρμόδιο λειτουργό, και ότι αυτός αρνήθηκε να τους επιτρέψει να προσκομίσουν στοιχεία προς διερεύνησή του, δεν τεκμηριώθηκε με κανένα τρόπο. Δεν προσκόμισαν οι ίδιοι μαρτυρία για απόδειξη του ισχυρισμού τους αυτού, ο δε μάρτυρας του καθ΄ ου η αίτηση στην αντεξέτασή του αρνήθηκε τον ισχυρισμό τους. Οι αιτητές δεν προσκόμισαν οποιαδήποτε άλλη μαρτυρία σ΄ αντίκρουση αυτής του μάρτυρα του καθ΄ ου η αίτηση. Η ένορκη δήλωση του Κοινοτάρχη του Πισσουρίου για το ότι οι αιτητές είχαν ως κύριο επάγγελμά τους τη γεωργοκτηνοτροφία είναι άσχετη με το κατά πόσο το θέμα είχε τεθεί ή όχι ενώπιον του αρμόδιου Λειτουργού.
Οι επίδικες φορολογίες επιβλήθηκαν με βάση τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του καθ΄ ου η αίτηση και η νομιμότητά τους κρίνεται με βάση τα στοιχεία αυτά. Δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, για σκοπούς ελέγχου της νομιμότητας των επιδίκων αποφάσεων, οποιοδήποτε στοιχείο το οποίο τέθηκε αργότερα ενώπιον του Δικαστηρίου, αλλά δεν είχε τεθεί ενώπιον του καθ΄ ου η αίτηση κατά το χρόνο λήψης των επιδίκων αποφάσεων (Πολυκάρπου ν. Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ. 635/90, ημερομηνίας 24.4.91), Φάνου Γ. Ιωνίδη ν. Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ. 322/90, ημερομηνίας 29.4.91), Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ. 816/86, ημερομηνίας 19.6.91), Furio Fisher v. Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ. 607/89, ημερομηνίας 10.3.92)).
Με βάση τα πιο πάνω, βρίσκω ότι κι΄ ο ισχυρισμός αυτός των αιτητών πρέπει ν΄ απορριφθεί.
Ως αποτέλεσμα, οι προσφυγές αυτές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται, οι δε επίδικες αποφάσεις επικυρώνονται. Επιδικάζονται έξοδα εκ £250,= υπέρ του καθ΄ ου η αίτηση.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ