Με τις προσφυγές αυτές, που συνεκδικάστηκαν, προσβάλλεται η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Αστυνόμου Β΄, από 4.3.94. Τα ενδιαφερόμενα μέρη είναι 1) Α. Μηνά, 2) Αρ. Χαραλάμπους, 3) Κ. Μαρκουλλή, 4) Α. Θεοφάνους, 5) Μ. Νεοκλέους, 6) Π. Πέτρου, 7) Α. Τοφαρής, 8) Σ. Παφίτης, 9) Σ. Θεοδώρου, 10) Γ. Βούτουνος και 11) Γ. Παναγιώτου.

Με την προσφυγή 398/94 προσβάλλεται η προαγωγή και των 11 ενδιαφερομένων μερών. Με την προσφυγή 278/94 προσβάλλεται η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών με αριθμούς 4, 6, 7, 8, 9, 10 και 11, ενώ με την προσφυγή 413/94 προσβάλλεται η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών 4, 5, 6, 8, 9, 10 και 11.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας όλες οι προσφυγές αποσύρθηκαν και απορρίφθηκαν όσον αφορά τα ενδιαφερόμενα μέρη 4 και 10, Θεοφάνους και Βούτουνο.

Τα γεγονότα που αφορούν τις υποθέσεις αυτές είναι τα ακόλουθα:

Με επιστολή του προς τους Αστυνομικούς Διευθυντές και Διοικητές Μονάδων ημερ. 15.1.94, ο Αρχηγός Αστυνομίας (που στη συνέχεια θα αναφέρεται ο Αρχηγός), ζήτησε την υποβολή συστάσεων για τους προσοντούχους για προαγωγή στο βαθμό του Αστυνόμου Β, αποστέλλοντας ακόμα και σχετικό καθοδηγητικό υπόμνημα και έντυπο για σκοπούς ομοιομορφίας διατυπώσεων και χαρακτηρισμών.

Μετά την υποβολή των συστάσεων από τους Αστυνομικούς Διευθυντές, ο Αρχηγός προέβη σε συστάσεις προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως (που στη συνέχεια θα αναφέρεται ο Υπουργός). Με τη σχετική έκθεση του ημερ. 25.2.94, ο Αρχηγός σύστησε για προαγωγή 48 υποψήφιους, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν οι αιτητές και τα ενδιαφερόμενα μέρη. Στην έκθεση αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι "μπορούν να πληρωθούν 13 θέσεις στο βαθμό του Αστυνόμου Β΄ Κλίμακα Α12, λόγω προαφυπηρετικής άδειας αριθμού κατόχων των θέσεων του βαθμού αυτού και άλλες συνεπακόλουθες για κενές θέσεις στον πιο πάνω βαθμό".

Στη συνέχεια το θέμα τέθηκε ενώπιον του Υπουργού, ο οποίος στις 4.3.94 έλαβε την πιο κάτω απόφαση:

Οι προαγωγές των ενδιαφερομένων μερών δημοσιεύθηκαν στις Εβδομαδιαίες Διαταγές ημερ. 7.3.94 και ακολούθησαν οι παρούσες προσφυγές.

Ο κυριότερος λόγος ακύρωσης που προβάλλεται από τους αιτητές είναι η ισχυριζόμενη ελλειπής αιτιολογία τόσο όσον αφορά τις συστάσεις του Αρχηγού όσο και την απόφαση του Υπουργού.

Οι δικηγόροι των αιτητών υποστήριξαν ότι η αιτιολογία η οποία απαιτείται και στις δυο περιπτώσεις από το Νόμο, πρέπει να εμφαίνεται στο σώμα της σχετικής πράξης, πράγμα που δεν συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση. Η μεν έκθεση του Αρχηγού είναι ασαφής και αόριστη και δεν αποκαλύπτει τους λόγους του χαρακτηρισμού των αιτητών στις υποθέσεις 278/94 και 398/94 ως πολύ καλών και του αιτητή στην υπόθεση 413/94 ως καλού, σε σύγκριση με τα ενδιαφερόμενα μέρη που χαρακτηρίστηκαν ως εξαίρετοι. Είναι η θέση τους γενικά ότι οι αιτητές δεν υστερούν των ενδιαφερομένων μερών σε αξία και προσόντα, είναι δε υπέρτεροι σε πείρα και αρχαιότητα, της οποίας η σημασία ως στοιχείου κρίσεως υποβαθμίστηκε.

Όσο για την απόφαση του Υπουργού, ισχυρίζονται ότι είναι γυμνή αιτιολογίας και δεν αποκαλύπτει τους λόγους της προτίμησης των ενδιαφερομένων μερών. Ισχυρίζονται επίσης ότι είναι ακυρωτέα ενόψει ιδιόχειρης σημείωσης του Υπουργού για να συνομιλήσει με τρεις άλλους λειτουργούς, γεγονός που κατά την άποψή τους δεικνύει ανάμειξη εξωγενών στοιχείων. Υποστηρίζουν επίσης ότι υπάρχει το ενδεχόμενο πλάνης του Υπουργού ως προς τον αριθμό των υπό πλήρωση θέσεων, ενόψει του γεγονότος ότι πληρώθηκαν μόνο 11 θέσεις από τις 13 που αναφέρονται στην έκθεση του Αρχηγού.

Ως προς το θέμα της αιτιολογίας των συστάσεων του Αρχηγού προέχουν για εξέταση δυο προκαταρκτικά θέματα.

Το πρώτο αφορά ισχυρισμό του δικηγόρου για τους καθ΄ων η αίτηση, ότι το θέμα της αιτιολογίας των συστάσεων του Αρχηγού δεν καλύπτεται από τους λόγους ακυρώσεως που προβάλλονται στις αντίστοιχες αιτήσεις ακυρώσεως, ως μέρος των δικογράφων. Είναι η θέση του ότι η ύπαρξη γενικού λόγου μη δέουσας αιτιολογίας της επίδικης απόφασης δεν καλύπτει και την περίπτωση των συστάσεων του Αρχηγού.

Δεν συμμερίζομαι τη θέση του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση. Το θέμα καλύπτεται από το γενικό λόγο για ελλειπή αιτιολογία, ιδιαίτερα εφόσον η σύσταση του Αρχηγού αποτελεί ένα από τα στοιχεία στα οποία βασίστηκε η απόφαση του Υπουργού, μέρος της αιτιολογίας της οποίας δυνατόν να αντληθεί από τη σύσταση. Εν πάση περιπτώσει, στις υποθέσεις 278/94 και 413/94, υπάρχει επιπρόσθετα και το νομικό σημείο ότι η απόφαση πάσχει στα προπαρασκευαστικά της στάδια, το οποίο σε συνδυασμό με το γενικό λόγο για ελλειπή αιτιολογία, καλύπτει το θέμα.

Η δεύτερη ένσταση του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση συνίσταται στον ισχυρισμό του ότι οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται στην έγερση του θέματος, ενόψει του γεγονότος ότι και αυτοί συστήθηκαν από τον Αρχηγό.

Ούτε αυτή τη θέση του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση συμμερίζομαι. Ενόψει του γεγονότος ότι η αξιολόγηση των αιτητών στις εν λόγω συστάσεις εμφανίζεται υποδεέστερη εκείνης των ενδιαφερομένων μερών, υπάρχει δυσμενής επηρεασμός τους και συνεπώς νομομοποιούνται στην έγερση του θέματος (Αριστοδήμου Δ. Χ"Κυριάκου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1344, ημερ. 21.6.96).

Οι πιο πάνω ενστάσεις του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση κατά συνέπεια απορρίπτονται.

Το άρθρο 13 του περί Αστυνομίας Νόμου, Κεφ. 285, όπως εκτίθεται στον τροποποιητικό Νόμο αρ. 69/87 και όπως έχει περαιτέρω τροποποιηθεί από τον τροποποιητικό Νόμο αρ. 27/89, έχει ως εξής:

Σχετικοί είναι και οι εκδοθέντες με βάση το πιο πάνω άρθρο Κανονισμοί (περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμοί του 1989 (ΚΔΠ 52/89) και ιδιαίτερα οι Κανονισμοί 20, 21 και 22.

Με βάση το Νόμο, απαιτείται δεόντως αιτιολογημένη έκθεση του Αρχηγού για ένα έκαστο των υποψηφίων, όπως επίσης και δεόντως αιτιολογημένη απόφαση του Υπουργού για την επιλογή του. Οσάκις η αιτιολογία απαιτείται από το νόμο, καθίσταται συστατικό στοιχείο της πράξης. Σε τέτοια δε περίπτωση πρέπει να εμφαίνεται στο σώμα της διοικητικής πράξης. Η απλή αναφορά στα στοιχεία που λήφθηκαν υπόψη δεν αρκεί. (Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574, 580-581, Παύλος Πιπερίδης και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 134, 141-142).

Η απόφαση του Υπουργού, όπως είναι διατυπωμένη, δεν περιέχει στο σώμα της την απαιτούμενη από το Νόμο αιτιολογία για την επιλογή των ενδιαφερομένων μερών, αλλά περιορίζεται στην απαρίθμηση των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη με μόνη επιπλέον αναφορά ότι οι επιλεγέντες κρίθηκαν ως οι πιο κατάλληλοι.

Ούτε και η έκθεση του Αρχηγού ρίχνει περισσότερο φως στο κενό της αιτιολογίας. Στην έκθεσή του για τον κάθε υποψήφιο ο Αρχηγός, αφού αναφέρεται σε διάφορα στοιχεία της υπηρεσίας τους και σειρές μαθημάτων που παρακολούθησαν, απαριθμεί τα στοιχεία που του επιβάλλει ο Νόμος (Καν. 21) να λάβει υπόψη προς το σκοπό υποβολής της σύστασής του και το μόνο που στην ουσία προσθέτει είναι το αποτέλεσμα της αξιολόγησής του για τον κάθε υποψήφιο με τους χαρακτηρισμούς "καλός", "πολύ καλός" ή "εξαίρετος" στην αξία και τα προσόντα.

Στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Πιπερίδης ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω), λέχθηκαν τα ακόλουθα στις σελ. 141-142:

Κρίνω ότι τόσο η έκθεση του Αρχηγού για τους υποψήφιους, όσο και η απόφαση του Υπουργού είναι αναιτιολόγητες, κατά παράβαση του άρθρου 13(2) και (3) του Νόμου και συνεπώς η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί.

Ενόψει της κατάληξης αυτής, δεν θα ασχοληθώ με τους υπόλοιπους ισχυρισμούς των αιτητών.

Σαν αποτέλεσμα, οι προσφυγές επιτυγχάνουν και οι προαγωγές των ενδιαφερομένων μερών 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 9 και 11 ακυρώνονται, με £200.- έξοδα προς όφελος ενός εκάστου αιτητή σε κάθε προσφυγή και εις βάρος των καθ΄ων οι αιτήσεις.

Οι προσφυγές όσον αφορά τα ενδιαφερόμενα μέρη 4 και 10, έχουν ήδη απορριφθεί.

Γ. Χρυσοστομής

Δ.

/ΚΧ"Π