|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 1085
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1083/95
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με τα Άρθρα 146 και 29 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Γιαννάκη Λυσιώτη, από τη Λάρνακα
Αιτητή
- και -
Της Δημοκρατίας της Κύπρου διά του
Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων
Καθών η αίτηση
- - - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 7/5/1997ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
:Για τον αιτητή : Λ. Κληρίδης.
Για τους καθών η αίτηση: Α. Μαππουρίδης.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή ζητά την ακόλουθη θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του Αναπληρωτή Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων που απεστάλη στους δικηγόρους του αιτητή στις 6.10.1995 και ελήφθη στις 8.10.1995 σχετικά με την επανεγγραφή του οχήματος JL919 και χορήγηση νέων διακριτικών στοιχείων ταυτότητος είναι άκυρη και εστερημένη οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος."
Ο αιτητής με ιδιόχειρη επιστολή του ημερομηνίας 4.5.1988, προς το Διευθυντή Τμήματος Οδικών Μεταφορών ζήτησε να του δοθούν νέα διακριτικά στοιχεία για έξι οχήματα μεταξύ των οποίων αναγράφετο και το όχημα υπ΄ αριθμό JL919. Το αίτημα αυτό εγκρίθηκε με επιστολή του Διευθυντή με αριθμό φακέλου ΤΟΜ 538/3, ημερομηνίας 4.5.1988.
Το όχημα με τα διακριτικά στοιχεία JL919 είναι ρυμουλκό, γενικού φορτίου μ.β. 16,433.8 κιλών με υδραυλικό ανυψωτήρα και είχε εγγραφεί ως μεταχειρισμένο στις 26.1.1978. Στις 31.12.1986 το όχημα αυτό διαγράφηκε και η πιο πάνω αίτηση του αιτητή αποσκοπούσε στην παραχώρηση νέων αριθμών κυκλοφορίας κατά την επανεγγραφή του.
Ο δικηγόρος του αιτητή με επιστολή του, ημερομηνίας 11.9.1995, ζήτησε επανεγγραφή του οχήματος JL919, το οποίο παρέμενε διαγραμμένο από τις 31.12.1986 και χορήγηση νέων αριθμών εγγραφής
.Ο Διευθυντής του Τμήματος Οδικών Μεταφορών απέρριψε το αίτημα με επιστολή ημερομηνίας 6.10.1995.
Εναντίον αυτής της απόφασης καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή. Δύο λόγους ακυρώσεως προβάλλει ο αιτητής. Πρώτο ότι η απόφαση δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη και δεύτερο ότι η απόφαση ελήφθη κάτω από περιστάσεις ισοδυναμούσες με πλάνη περί τα πράγματα και/ή κατάχρηση εξουσίας εφόσον προηγήθηκε θετική απόφαση της αρμοδίας αρχής η οποία ουδόλως ελήφθη υπόψη.
Στη γραπτή ένσταση των καθών η αίτηση εγείρεται προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής δεν μπορεί να προχωρήσει την προσφυγή γιατί δεν έχει ενεστώς έννομο συμφέρον, αφού παραιτήθηκε από το αρχικό αίτημά του και αποδέκτηκε την επανεγγραφή του οχήματος με τους αρχικούς αριθμούς κυκλοφορίας στις 17.1.1996.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος της Δημοκρατίας που εμφανίζεται για τους καθών η αίτηση αναλύει σε έκταση στη γραπτή αγόρευσή του τις επιπτώσεις στην προσφυγή που συνεπάγεται η αποδοχή της επίδικης πράξης από τον αιτητή. Αντίθετα ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή στη γραπτή αγόρευσή του δεν αναφέρεται καθόλου στην προδικαστική ένσταση που προβλήθηκε στη γραπτή ένσταση των καθών η αίτηση, αγνοώντας την παντελώς. Και μετά ακόμα την καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης του δικηγόρου των καθών η αίτηση, στην οποία, όπως ανέφερα,
αναφέρεται σε έκταση σ΄ αυτή, ο δικηγόρος του αιτητή αποφεύγει να τοποθετηθεί, δηλώνοντας ότι δεν προτίθεται να καταχωρήσει απαντητική αγόρευση. Κατά την ακρόαση της υπόθεσης, στο στάδιο των διευκρινίσεων, και πάλιν ο δικηγόρος του αιτητή δηλοί ότι δεν έχει να προσθέσει οτιδήποτε, πέραν των όσων αναφέρει στη γραπτή του αγόρευση. 'Ετσι το θέμα της προδικαστικής ένστασης των καθών η αίτηση παραμένει, εκ μέρους του αιτητή, παντελώς αναπάντητο.Είναι η θέση του δικηγόρου των καθών η αίτηση όπως εκφράζεται στη γραπτή του αγόρευση, ότι η ενέργεια του αιτητή να επανεγγράψει το όχημά του με τους αρχικούς αριθμούς (JL919) τον στέρησε από το έννομο συμφέρον του να συνεχίσει την παρούσα προσφυγή, η οποία κατέστη άνευ αντικειμένου.
Για την επίκληση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος απαιτείται η ύπαρξη συμφέροντος που προβλέπεται από την παράγραφο 2 του ίδιου Άρθρου. Όπως ορίζει η νομολογία, για την επίκληση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας απαιτείται η ύπαρξη του προβλεπόμενου έννομου συμφέροντος στα τρία ουσιώδη στάδια της διαδικασίας, ήτοι, κατά το χρόνο λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης, κατά το χρόνο άσκησης της προσφυγής και κατά τη δίκη. (Βλέπε: Δρ. Φρειδερίκου Τσολάκη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 689/90, ημερομηνίας 29.11.1991,
Karapataki v. Republic (1982) 3 C.L.R. 88, Παπαλουκά και άλλων ν. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 961/88, ημερομηνίας 20.10.1989, Κλεάνθους και άλλων ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 977/89, ημερομηνίας 29.8.1991, Μαυρουδής & Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 123).Ελεύθερη αποδοχή της προσβαλλόμενης πράξης, χωρίς επιφύλαξη δικαιωμάτων, αποστερεί τον αιτητή από το έννομο συμφέρον του για την προσβολή της ή, όπως στην παρούσα περίπτωση τη συνέχιση της προσφυγής του. Εφόσον το έννομο συμφέρον του αιτητή αμφισβητείται πρέπει να αποδειχθεί, το δε βάρος της απόδειξης το φέρει ο αιτητής.
Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή όχι μόνο δεν απέσεισε το βάρος της απόδειξης που είχε, απεναντίας δεν προβάλλει κανένα ισχυρισμό και αγνόησε παντελώς το θέμα που προβάλλεται καθαρά με την προδικαστική ένσταση των καθών η αίτηση. Δεν υπήρξε εκ μέρους του αιτητή κανένας ισχυρισμός ότι η αποδοχή της προσβαλλόμενης πράξης έγινε κάτω από άσκηση πίεσης, ότι δηλαδή δεν ήταν ελεύθερη ούτε ότι απεδέχθη την πράξη με επιφύλαξη των δικαιωμάτων του.
Με την ανεπιφύλακτη αποδοχή της προσβαλλόμενης πράξης από τον αιτητή, λίγες μέρες μετά την καταχώρηση της προσφυγής του, αυτός απώλεσε το έννομο συμφέρον του. (Βλέπε: Demetriou v. Republic (1986) 3 C.L.R. 920, Christodoulides v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1979, Hadjiconstantinou v. Republic (1984) 3 C.L.R. 319, Tomboli v. CYTA (1982) 3 C.L.R. 149).
Καταλήγω, κατά συνέπεια, ότι ο αιτητής, με την ανεπιφύλακτη αποδοχή της προβαλλόμενης πράξης, απώλεσε το έννομο συμφέρον του για την προώθηση της προσφυγής του. Η προδικαστική ένσταση των καθών η αίτηση ευσταθεί, γίνεται αποδεκτή και η προσφυγή υπόκειται σε απόρριψη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £200 έξοδα υπέρ των καθών η αίτηση.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΧΤΘ