|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 4 ΑΑΔ 676
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 754/95
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Ρομπέρτου Βραχίμη, από τη Λευκωσία,
Αιτητή,
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Ιατρικών Υπηρεσιών και
Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας,
2. Υπουργ. Υγείας,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
12 Mαρτίου, 1997
.Για τον αιτητή: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κα Τ. Πολυχρονίδου.
Για το ενδ. μέρος: κ. Κ. Μιχαηλίδης και κ. Σ. Μαμαντόπουλος.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
"Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση με την οποίαν, διαρκούντων των προσφυγών 593/95 και 634/95, αποφάσισαν να επανεξετάσουν και επέλεξαν αναδρομικά για διορισμό τη Μαρία Ποταμάρη στην έκτακτη θέση Εμβρυολόγου Κυτταρογεννητιστή Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η ενέργεια επανεξέτασης για διορισμό έκτακτου, συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας που έληξε πριν την επανεξέταση και η επιλογή του ενδιαφ. προσώπου Ποταμάρη αναδρομικά στη θέση, όταν κατέστη ανέφικτη η προσφορά εργασίας της αφού παρήλθε ο σχετικός χρόνος της σύμβασης, έγινε μόνο προς παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων του αιτητή και/ή ως επέμβαση της διοίκησης στη Δικαστική κρίση και είναι ανυπόστατη, γι΄ αυτό και θα πρέπει να ακυρωθεί."
Τα γεγονότα που οδήγησαν στη λήψη της επίδικης απόφασης είναι τα ακόλουθα και αποτελούν κοινό έδαφος.
Οι Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, μετά από σχετική έγκριση της πλήρωσης της θέσης Εμβρυολόγου-Κυτταρογεννητικής από τον Διευθυντή Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, σύμφωνα με τον περί Προσλήψεως Εκτάκτων Υπαλλήλων (Δημόσια και Εκπαιδευτική Υπηρεσία) Νόμο του 1985 (Νόμος 99/85), όπως τροποποιήθηκε, ανακοίνωσαν στον ημερήσιο τύπο ότι για την κάλυψη έκτακτων αναγκών στο Τμήμα, δέχονται αιτήσεις, μεταξύ άλλων, και για τη θέση αυτή.
Σ΄ ανταπόκριση της πιο πάνω ανακοίνωσης υποβλήθηκαν 7 αιτήσεις μεταξύ των οποίων του αιτητή και του ενδιαφερομένου προσώπου.
Η Επιτροπή Επιλογής, υπό την προεδρία του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημοσίας Υγείας, κάλεσε σε προφορική εξέταση όλους τους αιτητές στις 14 Σεπτεμβρίου 1994.
Αφού έλαβε υπόψη τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης των αιτητών, τα προσόντα τους σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης και τα υπόλοιπα στοιχεία των αιτήσεών τους σύστησε για πρόσληψη στην έκτακτη θέση τον Σάββα Κούνδουρο και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Η αρμόδια αρχή με βάση τη σύσταση της Επιτροπής Επιλογής προέβη στο διορισμό του ενδιαφερομένου προσώπου στην επίδικη θέση.
Οπως φαίνεται από έγγραφα που υπάρχουν στον προσωπικό φάκελο του ενδιαφερομένου προσώπου η αρχική επί έκτακτης βάσης απασχόλησή της ήταν εξάμηνη από τον Οκτώβρη του 1994 μέχρι τον Απρίλιο του 1995 (βλ. σελ. 4 και 24 του Προσωπικού Φακέλου του ενδιαφερομένου προσώπου Π.8294), η οποία παρατάθηκε αρχικά μέχρι 30 Ιουνίου 1995 (βλ. σελ. 23, 24 του σχετικού Φακέλου). ΄Εκτοτε έγιναν διάφορες παρατάσεις της έκτακτης αυτής απασχόλησης και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο απασχολείται μέχρι σήμερα. (βλ. σελ. 30, 45, 51, 52 του σχετικού Φακέλου).
Ο αιτητής πρόσβαλε με την Προσφυγή με Αρ. 1058/94 τον εξάμηνο αρχικό διορισμό και με τις Προσφυγές με Αρ. 593/95 και 634/95 παρατάσεις του διορισμού αυτού.
Κατά την ακρόαση της προσφυγής με Αρ. 1058/94 και μετά από διαπίστωση ότι στο φάκελο της διαδικασίας πλήρωσης της θέσης δεν υπήρχε γραπτή αιτιολογημένη απόφαση σε σχέση με το διορισμό που έγινε, ο δικηγόρος των καθ΄ ων η αίτηση και ο δικηγόρος του ενδιαφερομένου προσώπου δήλωσαν στο Δικαστήριο πως το κενό αυτό καθιστά το διορισμό άκυρο.
Συνεπεία της πιο πάνω δήλωσης το Ανώτατο Δικαστήριο με την απόφασή του ημερομηνίας 23 Ιουνίου 1995 ακύρωσε την προσβαλλόμενη απόφαση.
Επειδή η παράταση του διορισμού του ενδιαφερομένου προσώπου, μέχρι 30 Ιουνίου 1995, η οποία προσβλήθηκε με την προσφυγή με Αρ. 593/95, αποτελούσε παράταση του εξάμηνου αρχικού διορισμού που ακυρώθηκε, οι καθ΄ ων η αίτηση αποδέκτηκαν, στις 5.3.96, ότι για τους ίδιους λόγους έπασχε και η παράταση αυτή και γι΄ αυτό το λόγο η προσφυγή με Αρ. 59
3/95 έγινε αποδεκτή. Η προσφυγή με Αρ. 634/95 αποσύρθηκε από τους αιτητές και απορρίφθηκε στις 15.1.95.Μετά από τις πιο πάνω εξελίξεις ο αιτητής καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας την αγωγή αρ. 7199/95 με την οποία ζητά αποζημιώσεις δυνάμει του άρθρου 146.6 του Συντάγματος.
Μετά την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου στην προσφυγή με Αρ. 1058/94, η Επιτροπή Επιλογής επανεξέτασε το θέμα στις 11.7.95 και σύστησε και πάλι προς επιλογή τον Σάββα Κούνδουρο και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Η αρμόδια αρχή που ήταν ο Υπουργός Υγείας, προς τον οποίο υπεβλήθη η σύσταση, αφού μελέτησε τα πρακτικά της συνεδρίας της Επιτροπής Επιλογής, επέλεξε, για τους λόγους που αναφέρονται αναλυτικά στην απόφασή του, για διορισμό στη θέση Εμβρυολόγου-Κυτταρογεννητικής στις Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, αναδρομικά από 13.10.94, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Είναι φανερό από τις αιτούμενες θεραπείες ότι εκείνο που προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή είναι το δικαίωμα των καθ΄ ων η αίτηση να επανεξετάσουν το θέμα του διορισμού και να προβούν σε νέο αναδρομικό διορισμό.
Η ενέργεια αυτή προβάλλεται σαν αποσκοπούσα να στερήσει το δικαίωμα του αιτητή για αποζημιώσεις δυνάμει του άρθρου 146.6 του Συντάγματος σε σχέση με την ακύρωση του αρχικού διορισμού του ενδιαφερομένου προσώπου στις προαναφερθείσες προσφυγές.
Ο αιτητής δεν προσβάλλει τον διορισμό του ενδιαφερομένου προσώπου αντί του ιδίου όσον αφορά δηλαδή την ουσία του διορισμού που προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή.
Η κύρια επιχειρηματολογία του δικηγόρου του αιτητή είναι ότι η επανεξέταση του θέματος έγινε για αλλότριο σκοπό ώστε να παρασχεθεί εκ των υστέρων αιτιολογία της σύστασης του ενδιαφερομένου προσώπου και του Σάββα Κούνδουρου, και με τον τρόπο αυτό να αποστερηθεί ο αιτητής από το να διεκδικήσει
τα δικαιώματά του για αποζημιώσεις.Η δικηγόρος της Δημοκρατίας εισηγήθηκε αντίθετα, ότι οι καθ΄ ων η αίτηση είχαν υποχρέωση να επανεξετάσουν το θέμα μετά από τις ακυρωτικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Εχω τη γνώμη ότι η θέση της δικηγόρου της Δημοκρατίας είναι ορθή αφού υποστηρίζεται πλήρως από τη νομολογία.
Στην υπόθεση Αντωνιάδου ν. Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, υπόθεση αρ. 1058/87, απόφαση δόθηκε στις 30.5.1990, λέχθηκαν τα ακόλουθα στη σελίδα 4:
"Είναι η θέση της αιτήτριας ότι μια και είχε λήξει η συμβατική περίοδος που αφορούσε τον επίδικο διορισμό ο ΘΟΚ δεν είχε δικαίωμα ή εξουσία να προχωρήσει και να επανεξετάσει το θέμα και να προβεί σε νέο διορισμό για την ίδια περίοδο. Το μόνο δικαίωμα και η μόνη υποχρέωση του ΘΟΚ ήταν να συζητήσει με την αιτήτρια θέμα αποζημιώσεων και σε περίπτωση μη συμμόρφωσης το θέμα της αποζημιώσεως θα ελύετο όπως προβλέπει το Αρθρο 146.6 του Συντάγματος και με βάση τη παρατήρηση αυτή ο ευπαίδευτος δικηγόρος της αιτήτριας υπέβαλε ότι η επίδικη πράξη είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Είναι γεγονός ότι η αιτήτρια δεν ζήτησε αποζημιώσεις κάτω από το ΄Αρθρο 146.6 του Συντάγματος μετά την ακυρωτική απόφαση. Δεν θα σχολιάσω εδώ αν εδικαιούτο και ποιές θα ήσαν οι αποζημιώσεις σε μια τέτοια περίπτωση παρόλο που θα πρέπει να προβληθεί το ερώτημα που εγείρεται από το γεγονός ότι δεν μπορούσε να θεωρηθεί βέβαιο ότι η αιτήτρια δεν είχε οριστικά επιλεγεί αντί του ενδιαφερόμενου μέρους του οποίου ο διορισμός ακυρώθηκε. Αφού λοιπόν δεν υπήρξε απόφαση, κάτω από το ΄Αρθρο 146.5 επιβάλλετο η ενεργός συμμόρφωση του ΘΟΚ με την επανεξέταση του θέματος παρόλο που η ακυρωθείσα πράξη ήταν περιορισμένης χρονικής ισχύος και η περίοδος αυτή είχε λήξει πριν την έκδοση της ακυρωτικής απόφασης. Αναμφίβολα σε περίπτωση που κατά την επανεξέταση η αιτήτρια θα επιλεγόταν ως η πιο κατάλληλη για να διοριστεί αντί του ενδιαφερόμενου μέρους, θα διοριζόταν ασφαλώς αναδρομικά για την περίοδο στην οποία αναφερόταν η ακυρωθείσα απόφαση και τότε θα εδικαιούτο σε αποζημιώσεις για την απώλεια της ευκαιρίας να εργαστεί και τον μισθό, έστω και αν δεν ήταν φυσικά δυνατό να εργασθεί αναδρομικά για την περίοδο εκείνη. Με τον τρόπο αυτό θα γινόταν πλήρης αποκατάσταση της αιτήτριας μέσα στην έννοια του ΄Αρθρου 146.6 του Συντάγματος και το δικαίωμα για αποζημιώσεις κάτω από το ΄Αρθρο 146.6 θα αποτελούσε θέμα του ιδιωτικού δικαίου σε αντιδιαστολή προς την υποχρέωση του ΄Αρθρου 146.5 που βρίσκεται στο χώρο του δημοσίου δικαίου.
Αναφορικά με τα θέματα της υποχρέωσης της διοίκησης προς συμμόρφωση στις ακυρωτικές αποφάσεις του Δικαστηρίου τούτου και τα δικαιώματα καταχωρήσεως αγωγής στο αρμόδιο Δικαστήριο για αποζημιώσεις κάτω από την παράγραφο 6 του ΄Αρθρου 146 αξίζει να γίνει αναφορά στις υποθέσεις
Σχετική είναι επίσης η υπόθεση Ασπρή ν. Δήμου Λευκωσίας, υπόθεση αρ. 1047/91 η απόφαση δόθηκε στις 13.3.92.
Ο συσχετισμός της επανεξέτασης με το δικαίωμα του αιτητή σε αποζημιώσεις δεν τίθεται ορθά στην προσφυγή, αφού το δικαίωμα του αιτητή σε αποζημιώσεις που προκύπτει από τις ακυρωθείσες αποφάσεις είναι θέμα που εμπίπτει στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων στα πλαίσια της αγωγής του αιτητή, που όπως ανεφέρθη στο δικαστήριο έχει ήδη εκδικασθεί και η απόφαση επιφυλάχθηκε. Το δικαίωμα αυτό του αιτητή δεν επηρεάζεται με οποιοδήποτε τρόπο από την επανεξέταση.
Για τους πιο πάνω λόγους ο αιτητής δεν έχει ουσιαστικά έννομο συμφέρον να προσβάλει την επανεξέταση αυτή καθ΄ εαυτή, όπως είναι η θεραπεία που ζητά από το δικαστήριο.
Ο δικηγόρος του αιτητή υπεισέρχεται λεπτομερώς στη γραπτή του αγόρευση στην κανονικότητα της σύστασης της Επιτροπής Επιλογής κατά την επανεξέταση όπως επίσης και στην ορθότητα της διαδικασίας της και της αξιολόγησης των υποψηφίων.
Είμαι της γνώμης ότι, όπως έχει διατυπωθεί η προσφυγή, που δεν προσβάλλει το διορισμό του ενδιαφερομένου προσώπου το δικαστήριο δεν μπορεί να υπεισέλθει στα θέματα αυτά αφού δεν τίθεται θέμα εννόμου συμφέροντος του αιτητή σε σχέση με την ουσία του διορισμού.
Υπό το πρίσμα της πιο πάνω κατάληξής μου η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Χρ. Χατζητσαγγάρης,
Δ.
ΑΦ.