Ιωσήφ κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1996) 4 ΑΑΔ 3546

Διοικητικό Δίκαιο — Αξιωματικοί — Διορισμοί/Προαγωγές — Δημοσιεύεται το ταχύτερο — Η δημοσίευση δεν αποτελεί στοιχείο της απόφασης — Προσφυγή χωρεί και προ της δημοσιεύσεως.

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Έννομο συμφέρον — Υπαξιωματικοί του Στρατού της Δημοκρατίας— Πίνακας καταλληλότητας — Στοιχειοθέτηση εννόμου συμφέροντος προσφυγής και αυτών που περιλαμβάνονται στον πίνακα.

Στρατός της Δημοκρατίας — Υπαξιωματικοί — Αξιολόγηση — Καν. 21(5) και 30(5) της Κ.Δ.Π. 90/90 — Βαθμολογία — Δεκαδική βαθμολογία — Αντιβαίνει στους Κανονισμούς και στην περίπτωση των Υπαξιωματικών όπως και στους Αξιωματικούς — Υιοθέτηση της σχετικής νομολογίας.

Οι αιτητές προσέβαλαν το διορισμό των ενδιαφερομένων μερών στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:

1. Σύμφωνα με τον Καν. 8(3) των Κανονισμών ο διορισμός Αξιωματικού δημοσιεύεται το ταχύτερο στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Ωστόσο έχει νομολογηθεί ότι η δημοσίευση διορισμών, δυνάμει παρομοίων διατάξεων στον περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμο, 1990 (Ν. 1/90) και τον περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμο, 1969 (Ν. 10/69) δεν αποτελεί στοιχείο της απόφασης για προαγωγή.

2. Είναι αλήθεια ότι οι αιτητές περιλαμβάνονται στον κατάλογο. Ωστόσο με την ακύρωση της πράξης για τον λόγο που επικαλούνται είναι πιθανόν να επηρεασθεί η σειρά τους στον πίνακα. Εφ' όσον δε οι διορισμοί έγιναν με βάση τη σειρά στον πίνακα κρίνεται ότι οι αιτητές έχουν έννομο συμφέρον.

3. Το Δικαστήριο εξέτασε τις βαθμολογίες των αιτητών και των ενδιαφερομένων μερών. Έχει διαπιστωθεί ότι σε σχέση με ορισμένα από τα ουσιαστικά προσόντα έχουν όλοι τους βαθμολογηθεί με δεκαδικούς αριθμούς.

Το λεκτικό του επίμαχου Καν. 21(5) είναι ταυτόσημο με εκείνο του Καν. 30(5) των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π. 90/90). Ο τελευταίος έχει ερμηνευθεί από τον Κωνσταντινίδη, Δ. στην υπόθεση Λόττας (πιο πάνω) η οποία υιοθετήθηκε στις υποθέσεις Αθανασιάδης και Διάκου (πιο πάνω) καθώς και στην υπόθεση Αγγελίδης ν. Δημοκρατίας.

Υιοθετείται πλήρως η προσέγγιση του Κωνσταντινίδη, Δ. στην πιο πάνω υπόθεση. Κρίνεται ότι οι βαθμολογίες πάσχουν επειδή καταρτίσθηκαν με τρόπο αντίθετο προς τον Καν. 21(5). Είναι επομένως άκυρες. Στην κρινόμενη περίπτωση εξέταση των βαθμολογιών αποκαλύπτει ότι αυτές έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στην διαμόρφωση του πίνακα και τη σειρά των υποψηφίων σ' αυτόν αφού αποτελούσαν το 78% της συνολικής βαθμολογίας τους με βάση την οποία έγινε η τελική κατάταξη τους. Είναι άγνωστο ποια θα ήταν η σειρά κατάταξης των υποψηφίων στον πίνακα αν η βαθμολογία τους δεν γινόταν με δεκαδικούς αριθμούς.

Οι βαθμολογίες αποτελούν μια ενδιάμεση πράξη στην όλη διαδικασία διορισμού η οποία αποτελεί απαραίτητη νομική προϋπόθεση για την τελική πράξη του διορισμού. Η πιο πάνω κατάληξη του δικαστηρίου για την μη εγκυρότητα της βαθμολογίας επιφέρει και την ακυρότητα της τελικής πράξεως διορισμού.

Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Δημοκρατία ν. Πιπερίδης κ.ά. (1995) 3 Α.Α.Δ. 21,

Zachariades v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1193,

Δημοκρατία v. Παπαευριπίδου (1993) 3 Α.Α.Δ. 129,

Constantinidou v. Republic (1974) 3 C.L.R. 416,

Λόττας v. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 2183,

Αθανασιάδης v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 709,

Διάκος κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2707,

Κόκκινου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2861,

Αγγελίδη ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2507,

Papaleontiou v. Republic (1970) 3 C.L.R. 54,

HjiGeorgiou v. Republic (1974) 3 C.L.R. 436,

Angelidou a.o. v. Republic (1975) 3 C.L.R. 404.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον του διορισμού ενδιαφερομένων μερών στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού στο Στρατό της Δημοκρατίας αντί των Αιτητών.

Σ. Οικονομίδης, για τους Αιτητές.

Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές προσβάλλουν τον διορισμό των ενδιαφερομένων μερών στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού στο Στρατό της Δημοκρατίας από τις 15.12.94.

Τα πραγματικά περιστατικά τα οποία περιβάλλουν την προσφυγή έχουν ως πιο κάτω:

Οι αιτητές, καθώς και τα ενδιαφερόμενα μέρη, το έτος 1994, ήταν μόνιμοι Υπαξιωματικοί του Στρατού της Δημοκρατίας, οι οποίοι είχαν διοριστεί στο Στρατό μεταξύ των ετών 1976 και 1981, με απευθείας διορισμό, με το βαθμό του Λοχία.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του Κανονισμού 18 των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990 μέχρι (αρ. 2) του 1995 ("οι Κανονισμοί), κάθε χρόνο συγκροτείται και συνέρχεται, με απόφαση του Υπουργού Άμυνας, το Συμβούλιο Αξιολογήσεων για να αξιολογεί Αξιωματικούς, προκειμένου να εντοπίζονται κατάλληλοι για διορισμό τους σε Ανθυπολοχαγούς.

Με απόφαση που λήφθηκε στις 10.10.1995, δυνάμει των διατάξεων των Καν. 18 και 19 των Κανονισμών, ο Υπουργός Άμυνας συγκρότησε και συγκάλεσε το Συμβούλιο Αξιολογήσεων Υπαξιωματικών και διόρισε τα Μέλη του, ενώ ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, με βάση τις σχετικές διατάξεις των Κανονισμών, διόρισε τον Εισηγητή και το Γραμματέα του Συμβουλίου.

Επειδή οι αιτητές και τα ενδιαφερόμενα μέρη, το έτος 1994, πληρούσαν τις προβλεπόμενες, από τον Καν. 20 των Κανονισμών, προϋποθέσεις για αξιολόγηση, εδικαιούντο να αξιολογηθούν από το Συμβούλιο Αξιολογήσεων Υπαξιωματικών.

Το Συμβούλιο Αξιολογήσεων Υπαξιωματικών συνήλθε στις 31.10.1995, στις 3 και στις 4.11.1995 και δέχθηκε σε προσωπική συνέντευξη όλους τους δικαιούμενους σε αξιολόγηση Υπαξιωματικούς.

Όταν τελείωσε η προσωπική συνέντευξη όλων των αξιολογηθέντων Υπαξιωματικών το Συμβούλιο πρόσθεσε τη βαθμολογία που προέκυψε από τις εκθέσεις ικανότητάς τους των 5 τελευταίων χρόνων η οποία - βαθμολογία - είχε ως μέγιστο όριο τον αριθμό 50 και τη βαθμολογία της προσωπικής συνέντευξης η οποία είχε ως μέγιστο όριο τον αριθμό 15. Το άθροισμα αποτέλεσε την τελική βαθμολογία του κάθε αξιολογηθέντα Υπαξιωματικού. Στη συνέχεια και με βάση την τελική βαθμολογία του κάθε αξιολογηθέντα Υπαξιωματικού το Συμβούλιο Αξιολογήσεων κατέταξε τους αξιολογηθέντες Υπαξιωματικούς σε πίνακα κατά σειρά καταλληλότητας.

Τα πρακτικά του Συμβουλίου Αξιολογήσεων Υπαξιωματικών, καθώς και ο πιο πάνω πίνακας της σειράς καταλληλότητας των αξιολογηθέντων Υπαξιωματικών, υποβλήθηκαν στον Υπουργό Άμυνας, σύμφωνα με τις διατάξεις του Καν. 21(4) των Κανονισμών, για να προωθηθεί Πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο για διορισμό ως Ανθυπολοχαγών Υπαξιωματικών που αξιολογήθηκαν. Σημειώνεται ότι, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 8(1) των περί Στρατού της Δημοκρατίας Νόμων του 1990 έως 1995, η εξουσία για διορισμό Αξιωματικών στο Στρατό ανήκει στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του Καν. 2 των Κανονισμών, όπως τροποποιήθηκαν από τους περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις (Τροποποιητικούς (Αρ. 2)) Κανονισμούς του 1995 (Κ.Δ.Π. 177/95), ο αριθμός των Υπαξιωματικών που θα διορίζονταν Ανθυπολοχαγοί το έτος 1994, θα ήταν ίσος με το σύνολο των αποφοίτων των Ανώτατων Στρατιωτικών Σχολών που διορίστηκαν Ανθυπολοχαγοί μέσα στο ίδιο έτος και ο διορισμός τους θα ίσχυε από 5.12.1994. Οι Ανθυπολοχαγοί αυτοί το έτος 1994 ήταν 37 και, ως εκ τούτου, ο αριθμός των Υπαξιωματικών που θα διορίζονταν Ανθυπολοχαγοί, σύμφωνα με τις διατάξεις του Καν. 23 των βασικών Κανονισμών, ήταν οι πρώτοι 37 του πίνακα.

Το Υπουργικό Συμβούλιο, ύστερα από σχετική Πρόταση του Υπουργείου Άμυνας με Απόφασή του ημερ. 14.12.1995, αποφάσισε να εγκρίνει το διορισμό, από 15.12.1994, σύμφωνα με το άρθρο 8 των περί Στρατού της Δημοκρατίας Νόμων του 1990 έως 1995, σε Ανθυπολοχαγούς στο Στρατό της Δημοκρατίας των Υπαξιωματικών με αύξοντα αριθμό 1-37 στον πιο πάνω πίνακα.

Ενόψει της πιο πάνω Απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, οι πρώτοι 37 Υπαξιωματικοί, που είναι τα Ενδιαφερόμενα Μέρη στην παρούσα Προσφυγή, οι οποίοι καταγράφονται στον πίνακα, με βάση τη σειρά της τελικής τους βαθμολογίας, πλην του με αύξοντα αριθμό 22, ο οποίος δεν αποδέκτηκε το διορισμό του, διορίστηκαν Ανθυπολοχαγοί στο Στρατό της Δημοκρατίας από 15.12.1994.

Οι αιτητές, δεν ήταν δυνατό να διοριστούν Ανθυπολοχαγοί, λόγω του ότι η σειρά κατάταξής τους στον πιο πάνω πίνακα ήταν πέραν από τον αριθμό 37 που είχε ο τελευταίος Υπαξιωματικός που διορίστηκε.

Οι πέντε αιτητές είχαν καταταγεί στον πίνακα, κατά σειρά ως 42ος, 47ος, 40ος, 44ος και 50ος, αντίστοιχα.

Προδικαστική ένσταση.

Με την ένστασή τους οι καθ' ων η αίτηση έχουν εγείρει προδικαστική ένταση "διότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν είναι πράξη εκτελεστή και/ή η προσφυγή είναι πρόωρη". Έρεισμα για την ένστασή τους αποτέλεσε η θέση τους ότι ο διορισμός των ενδιαφερομένων μερών δεν έχει δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα "και ως εκ τούτου δεν έχει ολοκληρωθεί".

Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές προσβάλλουν την πράξη διορισμού των ενδιαφερομένων μερών στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού στο Στρατό της Δημοκρατίας από 15.12.94. Οι καθ' ων η αίτηση με την ένστασή τους (βλ. παράγραφο 10) δέχονται ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη "διορίστηκαν Ανθυπολοχαγοί στο Στρατό της Δημοκρατίας από 15.12.94". Περαιτέρω, η προσφυγή έχει καταχωρηθεί μετά την αποδοχή του διορισμού από τα ενδιαφερόμενα μέρη και μετά την κοινοποίηση του διορισμού στις Μονάδες της Εθνικής Φρουράς "και αφού οι αιτητές είδαν τους πρώην συναδέλφους τους να φέρουν την προβλεπόμενη στολή του Ανθυπολοχαγού και τα προβλεπόμενα διακριτικά του Ανθυπολοχαγού και να ασκούν τα καθήκοντα του Ανθυπολοχαγού".

Σύμφωνα με τον Καν. 8(3) των Κανονισμών ο διορισμός Αξιωματικού δημοσιεύεται το ταχύτερο στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Ωστόσο έχει νομολογηθεί ότι η δημοσίευση διορισμών, δυνάμει παρομοίων διατάξεων στον περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμο, 1990 (Ν. 1/90) και τον περί Δημοσίας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμο, 1969 (Ν. 10/69) δεν αποτελεί στοιχείο της απόφασης για προαγωγή (Δημοκρατία ν. Πιπερίδη κ.ά. (1995) 3 Α.Α.Δ. 21, Ζαχαριάδης ν. Δημοκρατίας (1984) 3 Α.Α.Δ. 1193,1222, Δημοκρατία ν. Παπαευριπίδου (1993) 3 Α.Α.Δ. 129).

Υπό το φως της πιο πάνω θέσης της νομολογίας και του πραγματικού βάθρου η προδικαστική ένσταση δεν μπορεί να πετύχει.

Οι καθ' ων η αίτηση με τη γραπτή τους αγόρευση έχουν εγείρει και δεύτερη προδικαστική ένσταση. Υποστήριξαν ότι εφόσον οι αιτητές βασικά προσβάλλουν την ενδιάμεση πράξη της σύνταξης του καταλόγου διοριστέων "στερούνται εννόμου συμφέροντος να προσβάλουν τον κατάλογο αυτό αφού και οι ίδιοι συμπεριλαμβάνονται σ' αυτό". Θεωρώ ότι μπορώ να εξετάσω και τη δεύτερη προδικαστική ένσταση έστω και αν έχει εγερθεί στο στάδιο των γραπτών αγορεύσεων επειδή η ύπαρξη έννομου συμφέροντος αποτελεί ζήτημα το οποίο μπορεί να εξεταστεί και αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας (Κωνσταντινίδου ν. Δημοκρατίας (191 Α) 3 Α.Α.Δ. 416).

Αφού εξέτασα την σχετική ένσταση κρίνω ότι δεν ευσταθεί. Είναι αλήθεια ότι οι αιτητές περιλαμβάνονται στον κατάλογο. Ωστόσο με την ακύρωση της πράξης για τον λόγο που επικαλούνται είναι πιθανόν να επηρεασθεί η σειρά τους στον πίνακα. Εφ' όσον δε οι διορισμοί έγιναν με βάση τη σειρά στον πίνακα κρίνω ότι οι αιτητές έχουν έννομο συμφέρον (Βλ. Διάκου (πιο πάνω)).

Οι αιτητές επιδιώκουν την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξεως πάνω σε ένα και μοναδικό λόγο ακυρώσεως. Υποστήριξαν πως ο πίνακας της τελικής σειράς καταλληλότητας των αξιολογηθέντων Υπαξιωματικών ήταν "άκυρος και/ή παράνομος, γιατί είχε βασιστεί σε αποφασιστικό βαθμό (κατά 78%) στη βαθμολογία των εκθέσεων ικανότητας των αξιολογηθέντων Υπαξιωματικών των 5 τελευταίων χρόνων, οι οποίες ήταν άκυρες και/ή παράνομες γιατί η βαθμολόγηση των ουσιαστικών προσόντων των Υπαξιωματικών σ' αυτές έγινε σε δεκαδικό αριθμό, πράγμα που είναι αντίθετο και προς το γράμμα και προς το πνεύμα των σχετικών Κανονισμών*". Για την περαιτέρω ενίσχυση της εισήγησης του ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή παρέπεμψε το Δικαστήριο στις υποθέσεις Λόττας ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 2183, Αθανασιάδης ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 709, Διάκος κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2707, Κόκκινου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2861, στις οποίες κρίθηκε ότι απαγορεύεται η βαθμολόγηση με δεκαδικούς αριθμούς.

Από την άλλη ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ' ων η αίτηση εισηγήθηκε πως οι κανονισμοί δεν απαγορεύουν τη βαθμολόγηση με δεκαδικό αριθμό. Ισχυρίσθηκε επιπρόσθετα ότι η βαθμολόγηση στα επί μέρους προσόντα έγινε με ακέραιους αριθμούς.

Έχω εξετάσει τις βαθμολογίες των αιτητών και των ενδιαφερομένων μερών. Έχω διαπιστώσει ότι σε σχέση με ορισμένα από τα ουσιαστικά προσόντα έχουν όλοι τους βαθμολογηθεί με δεκαδικούς

* Ο σχετικός με την κλίμακα βαθμολογίας κανονισμός είναι ο Κανονισμός 21(5) των περί Υπαξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990 ο οποίος έχει ως πιο κάτω:

"(5) Η κλίμακα βαθμολογίας των ουσιαστικών προσόντων είναι:

(α) Εξαίρετος 10

(β) Πολύ καλός 9

(γ) Καλός 7 έως 8

(δ) Μέτριος 4 έως 6

(ε) Απαράδεκτος 1 έως 3"

αριθμούς.

Το λεκτικό του επίμαχου Καν. 21(5) είναι ταυτόσημο με εκείνο του Καν. 30(5) των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990 (Κ.Δ.Π. 90/90). Ο τελευταίος έχει ερμηνευθεί από τον Κωνσταντινίδη, Δ. στην υπόθεση Λόττας (πιό πάνω) η οποία υιοθετήθηκε στις υποθέσεις Αθανασιάδη και Διάκου (πιο πάνω) καθώς και στην υπόθεση Αγγελίδη ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2507. Παραθέτω το σχετικό μέρος από την απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ. στην υπόθεση Λόττας (πιο πάνω):

"Η μελέτη των Κανονισμών δείχνει πως ορθή είναι η προσέγγιση που εισηγείται ο αιτητής. Η βαθμολογία κάτω του 'πολύ καλός' είναι δυσμενής. Οδηγεί σε δυνατότητα προαγωγής μόνο κατ' αρχαιότητα και αυτό τηρουμένης της προτεραιότητας που αναγνωρίζεται στους κρινόμενους ως προακτέους κατ' απόλυτον εκλογήν ή κατ' εκλογήν. (Βλ. τον Κανονισμό 46 όπως τροποποιήθηκε από την ΚΔΠ 25/92). Η σύνδεση των κρίσεων με την βαθμολογία στις εκθέσεις ικανότητας οδήγησαν στη θεσμοθέτηση ιδιαίτερων ρυθμίσεων αναφορικά με τους αξιωματικούς που κρίνονται δυσμενώς. Όπως διαλαμβάνει ο Κανονισμός 30(9) (βλ. συναφώς την τροποποίηση της ΚΔΠ 139/92), στην περίπτωση δυσμενών βαθμολογιών, όπως τις χαρακτηρίζω για τους σκοπούς της διαδικασίας, παρέχεται στον αξιολογούμενο δυνατότητα αμφισβήτησης και προβλέπεται διαδικασία επανεξέτασης. Εφόσον ο αξιωματικός βαθμολογηθεί ως 'καλός', 'μέτριος' ή 'απαράδεκτος' ο αξιολογών οφείλει να του γνωστοποιήσει αμέσως γραπτώς τη βαθμολογία του αναφέροντας και τους λόγους.

...................................

Δεν ακολουθήθηκε η διαδικασία του Κανονισμού 30(9) στην περίπτωση του αιτητή.

...................................

Σε τελευταία ανάλυση πράγματι ο αιτητής βαθμολογήθηκε με τρόπο άγνωστο στους Κανονισμούς. Η βαθμολόγησή του ήταν αντίθετη και προς το γράμμα και προς το πνεύμα τους. Εξουδετερώνει ουσιαστικά τις διασφαλίσεις που περιέχονται στους Κανονισμούς σε σχέση με όσους αξιολογούνται δυσμενώς και αυτή η πραγματικότητα αποκαλύπτει και τη λογική της θέσης του αιτητή πως θα ήταν ενδεχομένως συγκριτικά καλύτερη η βαθμολόγηση του με 8 αντί με το ψηλότερο βαθμό 8.25 που του δόθηκε.

Αυτή η ερμηνευτική προσέγγιση προσδίδει στον Κανονισμό 30 το αληθινό του νόημα. Δεν είναι τυχαίο το ότι μέχρι και την αξιολόγηση 'καλός' ρητά αφήνεται περιθώριο βαθμολογίας από '1 έως 3', από '4 έως 6' και από '7 έως 8'. Όλες αυτές οι δυσμενείς αξιολογήσεις καλύπτονται από τον Κανονισμό 30(9). Δεν υπάρχει αυτό το περιθώριο από εκεί και πέρα. Γίνεται αναφορά στον βαθμό 9 και μετά στο βαθμό 10. Θα ήταν αδιανόητο να προέβλεπε ο Κανονισμός δυνατότητα τέτοιας ενδιάμεσης βαθμολογίας και ταυτόχρονα να καθόριζε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που περιέχονται στον Κανονισμό 30(9) με το τρόπο που το έκαμε. Θα άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο να αξιολογείται κάποιος με τρόπο που θα απέκλειε την κατ' εκλογήν προαξιμότητά του, χωρίς κάλυψή του από όσα ρητά διαλαμβάνει για τους μη κατ' εκλογήν προακτέους."

Υιοθετώ πλήρως την προσέγγιση του Κωνσταντινίδη, Δ. στην πιο πάνω υπόθεση. Κρίνω ότι οι βαθμολογίες πάσχουν επειδή καταρτίσθηκαν με τρόπο αντίθετο προς τον Καν. 21(5). Είναι επομένως άκυρες. Στην κρινόμενη περίπτωση εξέταση των βαθμολογιών αποκαλύπτει ότι αυτές έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στην διαμόρφωση του πίνακα και τη σειρά των υποψηφίων σ' αυτόν αφού αποτελούσαν το 78% της συνολικής βαθμολογίας τους με βάση την οποία έγινε η τελική κατάταξη τους. Είναι άγνωστο ποια θα ήταν η σειρά κατάταξης των υποψηφίων στον πίνακα αν η βαθμολογία τους δεν γινόταν με δεκαδικούς αριθμούς.

Η βαθμολογίες αποτελούν μια ενδιάμεση πράξη στην όλη διαδικασία διορισμού η οποία αποτελεί απαραίτητη νομική προϋπόθεση για την τελική πράξη του διορισμού. Η πιο πάνω κατάληξή μου για την μη εγκυρότητα της βαθμολογίας επιφέρει και την ακυρότητα της τελικής πράξεως διορισμού (Βλ. Παπαλεοντίου ν. Δημοκρατίας (1970) 3 Α.Α.Δ. 54, Χ" Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1974) 3 Α.Α.Δ. 436, Αγγελίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1975) 3 Α.Α.Δ. 404).

Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία