|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 3054
13 Νοεμβρίου, 1996
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Α. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 491/94)
Αστυνομική Δύναμη Κύπρου — Αναπληρωματικοί διορισμοί μελών — Άρθρο 4 του Κεφ. 285 και Καν. 14 των περί Αστυνομίας Κανονισμών του 1989 — Αντιδιαστολή ρύθμισης — Σύγχιση στην εφαρμογή στην κριθείσα περίπτωση.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος— Λόγοι ακυρώσεως — Πλάνη περί το νόμο — Αρκεί η πιθανολόγησή της για να επέλθει ακύρωση.
Οι αιτητές προσέβαλαν τον τερματισμό του αναπληρωματικού διορισμού τους στο βαθμό του Λοχία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης εν προκειμένω από τον Αρχηγό της Αστυνομίας ενεφιλοχώρησε πλάνη περί το νόμο ως αποτέλεσμα μη επαρκούς διερεύνησης του θέματος.
Όλοι οι αιτητές είχαν διορισθεί σαν Αναπληρωματικοί λοχίες από τον Αρχηγό της Αστυνομίας, με τη σύμφωνο γνώμη του αρμόδιου Υπουργού. Οι διορισμοί έγιναν σύμφωνα με το Άρθρο 4 του Περί Αστυνομίας Νόμου, Κεφ. 285 (όπως έχει τροποποιηθεί) στο οποίο δεν προβλέπεται κανένας χρονικός περιορισμός.
Αντίθετα, με τον Κανονισμό 14 των περί Αστυνομίας Κανονισμών του 1989, τίθεται χρονικός περιορισμός δύο ετών.
Είναι φανερό από τις ταυτόσημες κοινοποιήσεις της απόφασης προς τους αιτητές ότι ο Αρχηγός της Αστυνομίας τερμάτισε τον Αναπληρωματικό διορισμό των αιτητών με βάση τον Κανονισμό 14 παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι αιτητές είχαν διορισθεί με βάση το Άρθρο 4 του περί Αστυνομίας Νόμου Κεφ. 285. Κατά συνέπεια το αρμόδιο όργανο τελούσε κάτω από την πλάνη ότι οι αιτητές είχαν διορισθεί με βάση τον Κανονισμό αυτό, και όχι κάτω από την επιφύλαξη του Άρθρου 4 του Νόμου, όπου δεν προβλέπεται κανένας χρονικός περιορισμός. Ο διορισμός σε αναπληρωτή λοχία με βάση την επιφύλαξη του Άρθρου 4 είναι δυνατό να υπάρξει χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό.
2. Η πλάνη περί το Νόμο, ακόμα και η απλή πιθανολόγηση τέτοιας πλάνης, οδηγεί σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με £200,-έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Liven v. Republic (1981) 3 C.L.R. 398,
Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (1992) 3 Α.Α.Δ. 228,
Zenios v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1181,
Ακίνητα Στέλλα Γαλαταριώτη Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1692,
Φλουρής και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 466.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Αρχηγού Αστυνομίας με την οποία τερμάτισε επιλεκτικά τον αναπληρωματικό διορισμό των Αιτητών στο βαθμό του λοχία.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Μ. Ευαγγέλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή τους ζητούν την πιο κάτω θεραπεία:-
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση η οποία δημοσιεύτηκε στις 28.3.94 στις εβδομαδιαίες Διαταγές και με την οποίαν τερμάτισε επιλεκτικά από 10.3.94 τον αναπληρωματικό διορισμό των αιτητών στο βαθμό του Λοχία είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.".
Οι αιτητές, που είναι μέλη της Αστυνομικής Δύναμης, διορίσθησαν σαν Αναπληρωματικοί λοχίες και συγκεκριμένα οι αιτητές αρ. 1-7 με απόφαση του Αρχηγού της Αστυνομίας ημερομηνίας 22.9.90 κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Υπουργού Εσωτερικών, οι αιτητές 8-9 την 21.1.91 και ο αιτητής αρ. 10 την 26.4.91. Όλοι οι πιο πάνω αναπληρωματικοί διορισμοί έγιναν σύμφωνα με το άρθρο 4 του περί Αστυνομίας Νόμου, Κεφ. 285.
Με ταυτόσημες επιστολές του Αρχηγού της Αστυνομίας προς κάθε ένα από τους δέκα αιτητές ημερομηνίας 10.3.94 τερματίσθηκε ο αναπληρωματικός διορισμός τους.
Με την αίτησή τους οι αιτητές προβάλλουν τέσσερις κύριους λόγους ακυρότητας της απόφασης. Πρώτο, ότι ενεφιλοχώρησε πλάνη περί το Νόμο γιατί η αρμοδία Αρχή θεώρησε ότι οι αιτητές διορίσθησαν με βάση τον Κανονισμό 14 των περί Αστυνομίας Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 51/89) ενώ στην πραγματικότητα διορίσθησαν με βάση το άρθρο 4 του περί Αστυνομίας Νόμου, Κεφ. 285, δεύτερο, ότι δεν υπάρχει απόφαση του Αρχηγού της Αστυνομίας αλλά μόνο κοινοποίηση της απόφασης ούτως ώστε να είναι δυνατός ο δικαστικός έλεγχος, τρίτο, ότι ο τερματισμός έγινε χωρίς καλή πίστη και τέταρτο, ότι έγινε από αναρμόδιο όργανο.
Στη γραπτή τους ένσταση οι καθ' ων η αίτηση προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη με την έννοια του Άρθρου 146 του Συντάγματος, παρουσιάζει επαρκή δικαιολογία και ότι λήφθηκε ορθά και νόμιμα.
Στην γραπτή αγόρευσή του ο ευπαίδευτος δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση απέφυγε να υποστηρίξει την άποψη ότι η επίδικη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και κατά συνέπεια θεωρώ ότι η θέση αυτή έχει εγκαταληφθεί. Περαιτέρω δε, και το σημαντικότερο, στην γραπτή αγόρευσή του δεν υποστηρίζει την ένσταση, απ' εναντίας, αφού παραθέτει τα γεγονότα και παραδέχεται ότι οι αιτητές είχαν διορισθεί στη θέση Αναπληρωματικού Λοχία με βάση το άρθρο 4 του περί Αστυνομίας Νόμου, Κεφ. 285, και όχι με βάση τον Κανονισμό 14 των περί Αστυνομίας Κανονισμών του 1989 εισηγείται την ακύρωση της επίδικης πράξης.
Δοθέντος του γεγονότος αυτού το οποίο είναι αποδεκτό από τις δύο πλευρές, είναι εύκολη η κατάληξη ότι κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης από τον Αρχηγό της Αστυνομίας ενεφιλοχώρησε πλάνη περί το νόμο ως αποτέλεσμα μη επαρκούς διερεύνησης του θέματος.
Όλοι οι αιτητές είχαν διορισθεί σαν Αναπληρωματικοί λοχίες από τον Αρχηγό της Αστυνομίας, με τη σύμφωνο γνώμη του αρμόδιου Υπουργού. Οι διορισμοί έγιναν σύμφωνα με το άρθρο 4 του Κεφ. 285 (όπως έχει τροποποιηθεί) στο οποίο δεν προβλέπεται κανένας χρονικός περιορισμός.
Το άρθρο 4 στις επιφυλάξεις του αναφέρει:-
"Νοείται ότι ο βαθμός του Αναπληρωτή λοχία μπορεί να υιοθετείται στις περιπτώσεις που ο Αρχηγός κρίνει τούτο αναγκαίο.".
Αντίθετα, με τον Κανονισμό 14 των περί Αστυνομίας Κανονισμών του 1989, τίθεται χρονικός περιορισμός δύο ετών. Αναφέρει ο Κανονισμός 14:-
"Όταν κενώνεται θέση για οποιοδήποτε λόγο ή όταν ο κάτοχος θέσης απουσιάζει με άδεια ή τελεί σε ανικανότητα, ο Αρχηγός μπορεί να διορίσει για περιορισμένη χρονική περίοδο, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει τα δύο χρόνια, άλλο μέλος της Δύναμης για να ενεργεί αναπληρωματικά στη θέση αυτή:
Νοείται ότι διορισμός σε θέση Ανώτερου Αξιωματικού διενεργείται με την έγκριση του Υπουργού.".
Είναι φανερό από τις ταυτόσημες κοινοποιήσεις της απόφασης προς τους αιτητές ότι ο Αρχηγός της Αστυνομίας τερμάτισε τον Αναπληρωματικό διορισμό των αιτητών με βάση τον Κανονισμό 14 παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι αιτητές είχαν διορισθεί με βάση το άρθρο 4 του περί Αστυνομίας Νόμου. Κατά συνέπεια το αρμόδιο όργανο τελούσε κάτω από την πλάνη ότι οι αιτητές είχαν διορισθεί με βάση τον Κανονισμό αυτό, και όχι κάτω από την επιφύλαξη του άρθρου 4 του Νόμου, όπου δεν προβλέπεται κανένας χρονικός περιορισμός. Ο διορισμός σε αναπληρωτή λοχία με βάση την επιφύλαξη του άρθρου 4 είναι δυνατό να υπάρξει χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό.
Η πλάνη περί το Νόμο, ακόμα και η απλή πιθανολόγηση τέτοιας πλάνης, οδηγεί σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης (Βλέπε Liveri v. Republic (1981) 3 C.L.R. 398, Χρ. Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (1992) 3 Α.Α.Δ. 228, Ζένιος ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 1181, Ακίνητα Σ. Γαλαταριώτη Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1692, και Ανδρέας Φλουρής και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 466).
Κατά συνέπεια καταλήγω ότι για το λόγο αυτό η επίδικη πράξη πρέπει να ακυρωθεί και ακυρώνεται με έξοδα εκ £200,= εναντίον των καθ' ων η αίτηση.
Μετά την ακύρωση της επίδικης απόφασης, για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω, δεν θεωρώ σκόπιμο να εξετάσω τους υπόλοιπους λόγους ακυρώσεως (Βλέπε Δημοκρατία ν. Γεωργιάδη (1972) 3 C.L.R. 594).
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.