|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 2427
16 Σεπτεμβρίου, 1996
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 832/95)
Διοικητικό Δίκαιο — Αρμοδιότητα — Μεταβίβαση αρμοδιότητας — Επιφύλαξή της υπέρ τον μεταβιβάζοντος οργάνου σε ορισμένη περίπτωση — Η κριθείσα περίπτωση με το Διοικητικό Συμβούλιο και την Επιτροπή Προσωπικού του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού — Καμία παράβαση — Υιοθέτηση του πορίσματος στη Κυπριανίδης κ.ά. v. K.O.T..
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Δεδικασμένο — Δεν επιτρέπεται η αναθεώρηση ζητημάτων που ήδη κρίθηκαν.
Διοικητικό Δίκαιο — Συλλογικά όργανα — Σύνθεση — Νόμιμη η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Κ.Ο.Τ. στη κριθείσα περίπτωση — Περιστάσεις.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο]
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Κυπριανίδης και Άλλος ν. Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (1993) 4 Α.Α.Δ. 2486,
Ιγνατίου και Άλλη ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 620,
Ανθούσης ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1709.
Προσφυγή.
Προσφυγή κατά της απόφασης του καθ' ου με την οποία προάχθηκαν και πάλι τα Ενδιαφερόμενα μέρη κατόπιν ακυρωτικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Α. Δικηγορόπουλος, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Με απόφαση του ημερομηνίας 27/4/1995 στην Οικονομίδης ν. Κ.Ο.Τ. (1995) 4 Α.Α.Δ. 832, το Ανώτατο Δικαστήριο (Κωνσταντινίδης, Δ.) ακύρωσε την προαγωγή τριών υπαλλήλων του καθού η αίτηση στη θέση Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού, την οποία διενήργησε η Επιτροπή Προσωπικού στις 5/5/1994. Ακολούθησε η επανάκριση, αλλά μετά την εξέλιξη αυτή ανέλαβε αρμοδιότητα το ίδιο το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού, που συνήλθε για το σκοπό αυτό στις 30/5/1995. Αναφερόμενο στην ακυρωτική απόφαση και τη γνωμάτευση του νομικού του συμβούλου, το Διοικητικό Συμβούλιο έκρινε ενδεδειγμένο να παραγνωρίσει τις συστάσεις της Γενικής Διευθύντριας και να στηριχθεί σε εκείνες των προϊσταμένων των Τμημάτων στα οποία υπάγονται οι επίδικες θέσεις. Οι προϊστάμενοι, που κλήθηκαν ενώπιον του Συμβουλίου, δήλωσαν πως δεν ήθελαν να προσθέσουν οτιδήποτε στις συστάσεις που ήδη είχαν δώσει στην Επιτροπή Προσωπικού.
Στο τέλος το Συμβούλιο, για τους λόγους που αναφέρει, θεώρησε πιο κατάλληλους για προαγωγή (πρόκειται για θέσεις προαγωγής μόνο) τους ίδιους τρεις υπαλλήλους, που είναι ενδιαφερόμενα μέρη και σε αυτή την υπόθεση, δηλαδή, τους Μαίρη Κυριακίδου, Δέσπω Συμεού και Λεύκο Φυλακτίδη. Στην απόφαση δόθηκε αναδρομική δύναμη από 15/5/1994. Προτού καταλήξει, το Συμβούλιο συνεκτίμησε και τις αξιολογήσεις των υποψηφίων (που ήταν επτά με τον αιτητή) για τα χρόνια 1989-1993.
Ο αιτητής επικαλείται, ως πρώτο λόγο ακύρωσης, παραβίαση του δεδικασμένου, που πηγάζει από την απόφαση Οικονομίδης και των κανόνων επανεξέτασης. Η παράβαση έγκειται στο ότι ανέλαβε δικαιοδοσία το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού. Αρμοδιότητα όμως είχε η Επιτροπή Προσωπικού, που προέβη στις προαγωγές, στην οποία το Συμβούλιο μεταβίβασε τη σχετική αρμοδιότητά του, σύμφωνα με το αρθ. 5(6) του περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού Νόμου του 1969 (αρ. 54/69), όπως τροποποιήθηκε από το αρθ. 2 του τροποποιητικού νόμου αρ. 16/85. Προηγήθηκε γραπτή προτροπή της Γενικής Διευθύντριας του Οργανισμού προς το Συμβούλιο να εξετάσει την πλήρωση των τριών θέσεων που, κατά το συνήγορο των αιτητών, πεπλανημένα έστερξε να ακολουθήσει. Ακόμη το Συμβούλιο, παρά το σχετικό κανόνα που διέπει την επανάκριση, άκουσε εκ νέου τους προϊσταμένους των υποψηφίων.
Ο δεύτερος λόγος αφορά την ουσία των συστάσεων που παρέσχαν οι προϊστάμενοι. Τα επιχειρήματα είναι πως οι προϊστάμενοι δεν γνώριζαν όλους τους υποψηφίους και ότι δεν προκύπτει από τα πρακτικά (1) ποιους υπαλλήλους συμβουλεύθηκαν οι προϊστάμενοι των οικείων τμημάτων και ποιες πληροφορίες πήραν από τους τελευταίους· και (2) σε ποια στοιχεία των φακέλων στήριξαν την κρίση τους για να εισηγηθούν την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών. Η σημασία τους δεν μπορεί να παραγνωριστεί, δεδομένου ότι λήφθηκαν υπόψη από το Συμβούλιο όταν διαμόρφωσε τη γνώμη του.
Έπεται ο ισχυρισμός ότι πάσχει η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου διότι στηρίχθηκε πάνω στις συστάσεις, παραγνωρίζοντας τα τρία κλασσικά κριτήρια. Πρέπει να λεχθεί πως δεν υπάρχει συγκεκριμενοποίηση πέραν του ότι ο αιτητής είναι αρχαιότερος του ενδιαφερόμενου μέρους Λεύκου Φυλακτίδη κατά πέντε χρόνια. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά πρέπει να τονισθεί ότι ο τελευταίος έχει σαφή υπεροχή στον τομέα των υπηρεσιακών εκθέσεων, που είναι συνυφασμένες με την αξιοσύνη του υπαλλήλου. Κριτικάρεται επίσης η απόφαση για έλλειψη αιτιολογίας.
Σαν τελευταίο ο αιτητής θίγει θέμα σύνθεσης του Διοικητικού Συμβουλίου. Υπό την έννοια ότι, πέραν των μελών του, παρακάθησαν κατά την κρίσιμη συνεδρίαση της 30/5/1995 "με άγνωστο βαθμό ή ρόλο συμμετοχής πρόσωπα ανώτατα στην Ιεραρχία η παρουσία των οποίων δεν προβλέπετο από τους Κανονισμούς ή τη Νομολογία".
Δεδικασμένο
Όπως έχει διαφανεί η παραβίαση του δεδικασμένου που, κατά την αντίληψη του αιτητή, απορρέει από την ακυρωτική απόφαση, αφορά το όργανο που άσκησε την εξουσία διενεργώντας την προαγωγή. Κατά την άποψη αυτή η Επιτροπή Προσωπικού, στην οποία μεταβιβάστηκε νόμιμα η εξουσία, όφειλε να προβεί στην επανεξέταση η ίδια, αποκλειομένου του Διοικητικού Συμβουλίου. Όμως, η απόφαση εκχώρησης ημερομηνίας 27/9/1993 προβλέπει, υπό τύπο επιφύλαξης, ότι στην περίπτωση που η απόφαση της Επιτροπής ακυρώνεται από το Ανώτατο Δικαστήριο το ζήτημα "θα παραπέμπεται στην Ολομέλεια του Διοικητικού Συμβουλίου για μελέτη και λήψη απόφασης".
Το ίδιο θέμα, που ανεφύη στην παρούσα υπόθεση, απασχόλησε το Δικαστήριο (Κωνσταντινίδη, Δ.) στην Κυπριανίδης και Άλλος ν. Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (1993) 4 Α.Α.Δ. 2486. Κρίθηκε ουσιαστικά ότι καλώς έγινε η επανεξέταση από το Διοικητικό Συμβούλιο, γιατί η αρμοδιότητα επανάκρισης επιφυλάχθηκε να ασκείται από το ίδιο το Συμβούλιο σε περίπτωση που προηγήθηκε δικαστική ακυρωτική απόφαση. Παραθέτω το σκεπτικό με το οποίο και συμφωνώ.
"Προηγήθηκε η ακυρωτική απόφαση στην υπόθεση 968/90 και, επομένως, κατά την εισήγηση των καθ' ων η αίτηση, το θέμα δεν περιλαμβανόταν πλέον στις μεταβιβασθείσες αρμοδιότητες.
Κρίνω ορθή τη θέση των καθ' ων η αίτηση. Η επανεξέταση στην παρούσα περίπτωση σαφώς δεν ενέπιπτε στην μεταβιβασθείσα αρμοδιότητα. Το κατά πόσο εγκύρως θα μπορούσε να αποφασισθεί μεταβίβαση αρμοδιότητας υπό τέτοια μορφή δεν εγείρεται στην παρούσα υπόθεση εφόσο αντικείμενο της διαδικασίας δεν είναι πράξη της Επιτροπής Προσωπικού αλλά του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού."
Είναι γεγονός πως οι προϊστάμενοι των Τμημάτων κλήθηκαν και εμφανίστηκαν μπροστά στο Συμβούλιο. Ωστόσο προκύπτει σαφώς από το πρακτικό ότι δεν προέβησαν σε νέες εκτιμήσεις. Τίποτε δεν ελέχθη που να αλλοιώνει το πραγματικό καθεστώς κατά τον κρίσιμο χρόνο. Δε βλέπω πως είναι δυνατό να παραβιάστηκε οποιαδήποτε αρχή επανεξέτασης δεδομένου πως οι προϊστάμενοι δήλωσαν μόνο πως δεν είχαν τίποτε να προσθέσουν σε όσα προϋπήρχαν.
Συστάσεις προϊσταμένων
Το ζήτημα αυτό κρίθηκε με την απόφαση στην Οικονομίδης. Η κρίση που περιέχει ισχύει μεταξύ των μερών σε κάθε υπόθεση και εμποδίζει την έκδοση πράξης αντίθετης, που να στηρίζεται στα ίδια πραγματικά ή νομικά δεδομένα. Παραπέμπω στις σελίδες 836 έως 837 της απόφασης και ιδιαίτερα στο παρακάτω απόσπασμα, στην σελίδα 837:
"Στο εισαγωγικό μέρος της κάθε σύστασης γίνεται αναφορά και σε απόψεις και σε πληροφορίες που λήφθηκαν αλλά, και σ' αυτό το μέρος και στη συνέχεια στο κείμενο των συστάσεων που ακολουθούν για τον καθένα, αναφέρεται η πηγή των απόψεων και των πληροφοριών και, ακόμα, προσδιορίζεται πότε η κρίση των προϊσταμένων στηρίζεται στη δική τους υπηρεσιακή γνώση και πότε και σε ποιο βαθμό σε απόψεις και πληροφορίες που πήραν. Οι προϊστάμενοι, όποτε και στο βαθμό που δεν είχαν ιδία γνώση, για λόγους που εξηγούν, απευθύνθηκαν προς τον αμέσως προϊστάμενο του καθενός υποψηφίου και προκύπτει από τη σύστασή τους το περιεχόμενο των απόψεων και των πληροφοριών που εξασφάλισαν με τον πιο πάνω τρόπο."
Η αρχή του δεδικασμένου "δεν επιτρέπει την αναθεώρηση των ζητημάτων που κρίθηκαν": βλ. απόφαση Απόστολος Ιγνατίου και Άλλη ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 620.
Έλλειψη αιτιολογίας.
Ο ισχυρισμός δεν ευσταθεί. Αιτιολογείται η απόφαση. Υπάρχει ξεχωριστό σχόλιο για τον κάθε προαχθέντα που περιέχει τους λόγους για τους οποίους επιλέγηκε, που σε καμιά περίπτωση δεν αντιστρατεύεται τα στοιχεία των φακέλων. Πέραν τούτου, ο αιτητής δεν επικαλείται υπεροχή του σε οποιοδήποτε στοιχείο κρίσης. Με μόνη εξαίρεση στην αρχαιότητα απέναντι στον Λ. Φυλακτίδη, η οποία από μόνη της δεν εκτοπίζει την υπεροχή σε αξία, όπως διαπιστώνεται από τις υπηρεσιακές εκθέσεις του ενδιαφερομένου αυτού προσώπου.
Σύνθεση Συμβουλίου.
Παρατηρώ ότι ο αιτητής δεν καθορίζει ούτε κατονομάζει τα πρόσωπα, που, κατά την εισήγησή του, παρακάθησαν παράνομα στη συνεδρίαση που λήφθηκε η απόφαση. Ο δικηγόρος του αιτητή υπέβαλε πως το Δικαστήριο δεν μπορεί να επιληφθεί του ζητήματος γιατί δεν το επικαλείται ως λόγο ακυρότητας στο δικόγραφό του. Συμφωνώ πως δεν μπορεί να συζητηθεί τέτοιος λόγος, εφόσον δεν υφίσταται το κατάλληλο δικονομικό πλαίσιο: βλέπε Σοφοκλής Ανθούσης ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1709. Παρά ταύτα, θα ήθελα να προσθέσω δυο λόγια. Απ' ό,τι μπορεί να διαπιστωθεί από το πρακτικό της 30/5/1995, παρόντες ήταν η Γενική Διευθύντρια και δύο υπάλληλοι που αποτελούσαν την Γραμματεία. Η συμμετοχή της πρώτης είναι επιτρεπτή από το νόμο. Το άρθρ. 5(5) του Ν. 54/69 προβλέπει ότι "των συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου συμμετέχει άνευ ψήφου ο Γενικός Διευθυντής". Αναφορικά με τη Γραμματεία μπορεί λογικά να υποτεθεί πως συνδέεται με την τήρηση πρακτικών της συνεδρίασης.
Για τους πάρα πάνω λόγους απορρίπτω την προσφυγή και επικυρώνω την επίδικη απόφαση. Ο αιτητής να πληρώσει τα έξοδα του Οργανισμού που θα υπολογίσει ο Πρωτοκολλητής, αφού πάρει την έγκριση του Δικαστηρίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.