|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 1063
26 Απριλίου, 1996
[ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΚΟΛΟΚΑΣΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 638/92)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος —Παραδεκτό — Ένσταση επί του παραδεκτού προβαλλόμενη στο στάδιο των γραπτών αγορεύσεων — Το παραδεκτό κρίνεται και αυτεπάγγελτα.
Διοικητικό Δίκαιο —Διοικητική πράξη — Συντελεσθείσα πράξη — Η ύπαρξη της απαραίτητη για άσκηση ακυρωτικού ελέγχου — Η περίπτωση της προαγωγής — Συστατικά στοιχεία από τη νομολογία — Δεν ήταν τελειωμένη η προαγωγή εκπαιδευτικών λειτουργών στην κριθείσα περίπτωση εφόσον η αποδοχή της από τους προαχθέντες δεν είχε συμπληρωθεί—Περιστάσεις.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της προαγωγής των ενδαφερομένων μερών σε Επιθεωρητές Μαθηματικών πριν ουσιαστικά αυτοί αποδεχθούν νομοτύπως τις προαγωγές τους και πριν και από τη σχετική δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας ως απαράδεκτη την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Ανεξάρτητα από την απόσυρση της σχετικής ένστασης από τα ενδιαφερόμενα μέρη το θέμα του παραδεκτού της προσφυγής, το οποίο άπτεται και του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος, μπορεί να εγερθεί αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο προς το δημόσιο συμφέρον, έστω και αν δεν είχε εγερθεί από τους διαδίκους.
2. Η παρούσα προσφυγή καταχωρήθηκε την 3.9.1992. Πριν την καταχώρηση της ο αιτητής είχε ειδοποιηθεί "γραπτώς από την Επιτροπή ότι δεν κατέστη δυνατόν να προαχθεί εις την πιο πάνω θέση και επληροφορήθη από την Γραμματεία της Επιτροπής ότι αντ' αυτού προήχθησαν τα δυο ενδιαφερόμενα μέρη".
Κρίσιμο είναι το Άρθρο 35(2) και (4) του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου, 1969 (10/69), όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 7 του Νόμου 65/87.
Στην Πιπερίδης κρίθηκε ότι η δημοσίευση της προαγωγής, δυνάμει του πιο πάνω Άρθρου 35(4), στην Επίσημη Εφημερίδα, δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο της απόφασης για προαγωγή.
Στην ίδια υπόθεση αναφέρεται ότι το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος "προϋποθέτει ύπαρξη απόφασης τελειωμένης αφού μόνο σε τέτοια περίπτωση είναι νοητό να ασκήσει το Ανώτατο Δικαστήριο την αναθεωρητική του δικαιοδοσία". Θα εξετασθεί λοιπόν, κατά πόσο την 3.9.92, ημερομηνία καταχώρησης της προσφυγής, υπήρχε "απόφαση τελειωμένη" ή, με άλλα λόγια "προαγωγή τελειωμέ-νη .
Στην Geodelekian v. Republic (1970) 3 Α.Α.Δ. 64 (απόφαση της Ολομέλειας) κρίθηκε ότι οι προαγωγές "δεν έγιναν" με το νόημα ότι δεν είχαν ακόμη τελειοποιηθεί ή συμπληρωθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του Άρθρου 44(5) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου 1967 (Ν 33/67). Τονίζεται ότι το λεκτικό του Άρθρου 44(5) είναι ταυτόσημο με εκείνο του πιο πάνω Άρθρου 35(2) του Νόμου 10/69. Στην Παπαευριπίδου κρίθηκε ότι η υπαλληλική σχέση πληρούται με την αποδοχή της προσφοράς διορισμού από τον αιτητή. Η υπόθεση εκείνη αφορούσε την ερμηνεία του Άρθρου 29(1) του Νόμου 10/69 το λεκτικό του οποίου είναι πανομοιότυπο με εκείνο του πιο πάνω Άρθρου 35(4).
3. Στην παρούσα υπόθεση η προσφορά της προαγωγής είχε λάβει χωράν πριν την καταχώρηση της προσφυγής. Το πρώτο ενδιαφερόμενο μέρος αποδέχθηκε την προσφορά την 5.9.92 δηλαδή δύο μέρες μετά την καταχωρήση της προσφυγής. Ακολουθεί πως σε σχέση με το ενδιαφερόμενο αυτό μέρος κατά την ημερομηνία καταχώρησης της προσφυγής - 3.9.92 - δεν υφίστατο προαγωγή τελειωμένη με το νόημα ότι δεν είχε τελειοποιηθεί ή συμπληρωθεί όπως προβλέπεται από το πιό πάνω Άρθρο 35(4) του Ν. 10/69. Κατά συνέπεια δεν υφίστατο απόφαση τελειωμένη πράξη η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο αναθεώρησης.
Στην περίπτωση του δεύτερου ενδιαφερόμενου μέρους η αποδοχή της προσφοράς έλαβε χώραν με επιστολή ημερ. 3.9.92 η οποία λήφθηκε από την Επιτροπή την 4.9.92. Θα εξεταστεί κατά πόσο το ενδιαφερόμενο αυτό μέρος είχε αποδεχθεί την προσφορά πριν την ημερομηνία καταχώρησης της προσφυγής - 3.9.92. Το θέμα τούτο πρέπει να προσεγγισθεί σύμφωνα με τις αρχές του Δικαίου των Συμβάσεων.
Σύμφωνα με το Άρθρο 4(2) (α) του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149, η κοινοποίηση της αποδοχής "συντελείται έναντι του προτείνοντος, άμα ως αύτη τεθή εις την οδόν της διαβιβάσεως προς τούτον, ώστε αύτη να εκφύγει της εξουσίας του αποδεχόμενου".
Στην παρούσα υπόθεση δεν είναι γνωστό πότε το ενδιαφερόμενο μέρος είχε θέσει "εις την οδόν της διαβιβάσεως" την αποδοχή του. Επομένως δεν είναι καθόλου βέβαιο κατά πόσο την 3.9.92 - ημερομηνία καταχώρησης της προσφυγής - υφίστατο προαγωγή τελειωμένη με το νόημα του πιο πάνω Άρθρου 35(4), η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο προσφυγής για αναθεώρηση.
4. Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Αναφορικά με τα έξοδα ο αιτητής να πληρώσει τα έξοδα της Επιτροπής και των ενδιαφερομένων μερών τα οποία έχουν δημιουργηθεί μετά την πιο πάνω δήλωση του συνηγόρου του - ημερ. 19.10.94 - σχετικώς με την διευκρίνιση του νομικού θέματος που σχετίζετο με την προδικαστική ένσταση.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοκρατία ν. Πιπερίδη και Άλλων (1995) 3 Α.Α.Δ 21,
Protopapas v. Republic (1967) 3 C.L.R. 411,
Megalemou v. Republic (1968) 3 C.L.R. 581,
Zachariades v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1193,
Δημοκρατία ν. Παπαευριπίδη (1993) 3 Α.Α.Δ 129,
Geodelekian v. Republic (1970) 3 C.L.R. 64.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας με την οποία προάχθηκαν τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Επιθεωρητή Μαθηματικών Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης αντί του αιτητή.
Λ. Κληρίδης, για τον Αιτητή.
Γ. Στυλιανίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τα Ενδιαφερόμενα μέρη.
Cur. adv. vult.
ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ("η Επιτροπή") με την οποία τα ενδιαφερόμενα μέρη, Ανδρέας Σκοτεινός και Λουκάς Φάνη, είχαν προαχθεί στη θέση Επιθεωρητή Μαθηματικών Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης.
Τα ενδιαφερόμενα μέρη έχουν καταχωρήσει ένσταση. Με την ένσταση τους έχουν εγείρει την πιο κάτω προδικαστική ένσταση:
"Η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί ως καταχωρισθείσα πρόωρα και/ή πριν ολοκληρωθεί η διοικητική πράξη και να καταστεί εκτελεστή."
Η Επιτροπή έχει εγείρει σχεδόν παρόμοια ένσταση με την γραπτή αγόρευσή της, την καταγράφω:
"Η καθ' ης η αίτηση εγείρει προδικαστική ένσταση ισχυριζόμενη ότι η προσφυγή αυτή είναι πρόωρη γιατί καταχωρήθηκε κατά παράβαση του άρθρου 146.3 του Συντάγματος."
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Επιτροπής υποστήριξε ότι μπορούσε να εγείρει την προδικαστική ένσταση στο στάδιο των γραπτών αγορεύσεων γιατί "αναφέρεται σε θέμα που το δικαστήριο εξετάζει αυτεπάγγελτα".
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του ενδιαφερόμενου μέρους με δήλωσή του ημερ. 2.6.94 ενώπιον του δικαστηρίου - με διαφορετική από την παρούσα σύνθεση - απέσυρε την πιο πάνω προδικαστική ένσταση. Στη συνέχεια επανήλθε επί του θέματος της προδικαστικής ένστασης - Βλ. πρακτικό ημερ. 7.11.94 σύμφωνα με το οποίο:
"Και εγώ πιστεύω ότι η Αναθεωρητική Έφεση αρ. 1469, Δημοκρατία ν. Παπαευριπίδη (1993) 3 Α.Α.Δ. 129, καλύπτει απόλυτα το θέμα διότι τη στιγμή που καταχωρήθηκε η προσφυγή δεν είχε ολοκληρωθεί ούτε και η αποδοχή εκ μέρους των ενδιαφερόμενων προσώπων της προαναφερόμενης προαγωγής, άρα είναι πρόωρη."
Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων - στις 22.1.96 - έκαμε αναφορά στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πιπερίδη και Άλλων (1995) 3 Α.Α.Δ. 21, με την οποία καθορίστηκε "πότε δεν είναι πρόωρη η προσφυγή διότι ενώπιον του δικαστηρίου υπάρχει θέμα ότι καταχωρήθηκε πρόωρα και ως εκ τούτου πρέπει να απορριφθεί".
Στις 19.10.94 ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή δήλωσε ότι είχε εξηγήσει στον αιτητή ότι το βασικό νομικό επίδικο θέμα "έχει ξεκαθαρίσει πλήρως με πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας η οποία επιβάλλει την απόσυρση της προσφυγής". Ο ίδιος - ο αιτητής - σύμφωνα με τον συνήγορό του "είναι ανένδοτος" και υπό τις περιστάσεις ζήτησε όπως η αίτηση οριστεί για διευκρινίσεις.
Ανεξάρτητα από την απόσυρση της σχετικής ένστασης από τα ενδιαφερόμενα μέρη θεωρώ ότι το θέμα του παραδεκτού της προσφυγής, το οποίο άπτεται και του άρθρου 146.3 του Συντάγματος, μπορεί να εγερθεί αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο προς το δημόσιο συμφέρον, έστω και αν δεν είχε εγερθεί από τους διαδίκους (Πρωτοπαπάς ν. Δημοκρατίας (1961) 3 Α.Α.Δ. 411, Μεγάλεμου ν. Δημοκρατίας (1968) 3 Α.Α.Δ. 581).
Θα προχωρήσω, επομένως, στην εξέταση της προδικαστικής ένστασης. Τα πραγματικά περιστατικά που την περιβάλλουν είναι τα πιο κάτω:
Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής, ημερ. 25.8.1992. Κατά την συνεδρίαση εκείνη η Επιτροπή αποφάσισε να "προσφέρει προαγωγή στη θέση Επιθεωρητή Α (Μέση Εκπαίδευση) για τα μαθηματικά στα ενδιαφερόμενα μέρη από την 1η Σεπτεμβρίου, 1992". Η πιο πάνω απόφαση της Επιτροπής κοινοποιήθηκε στα ενδιαφερόμενα μέρη με επιστολή της Επιτροπής, ημερ. 28.8.1992. Με την επιστολή εκείνη τα ενδιαφερόμενα μέρη επληροφορούντο ότι η Επιτροπή αποφάσισε να τους προσφέρει προαγωγή στην πιο πάνω θέση από την 1η Σεπτεμβρίου 1992. Με την ίδια επιστολή εζητείτο από τα ενδιαφερόμενα μέρη να απαντήσουν, το συντομότερο δυνατό, "αν αποδέχονται την προσφορά αυτή". Το ενδιαφερόμενο μέρος Φάνης αποδέχθηκε την προσφορά με επιστολή του ημερ. 3.9.92 η οποία λήφθηκε από την Επιτροπή την 4.9.1992. Το ενδιαφερόμενο μέρος Σκοτεινός αποδέχθηκε την προσφορά με επιστολή του ημερ. 5.9.1992 η οποία λήφθηκε από την Επιτροπή την 7.9.1992. Με επιστολή της ημερ. 18.9.1992 η Επιτροπή, αφού αναφέρθηκε στην πιο πάνω αποδοχή του ενδιαφερόμενου μέρους Φάνη, τον πληροφόρησε ότι τον έχει "προαγάγει" στην πιο πάνω θέση "σύμφωνα με τους όρους που διαλαμβάνονται στο έγγραφο της προσφοράς με αρ. Φ.1288Π και ημερ. 28.8.92". Επιστολή του ιδίου περιεχομένου αλλά με ημερ. 15.10.1992 έχει αποσταλεί και στο ενδιαφερόμενο μέρος Σκοτεινό. Οι επίδικες προαγωγές δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της 4ης Δεκεμβρίου 1992.
Η προσφυγή καταχωρήθηκε την 3.9.1992. Πριν την καταχώρησή της ο αιτητής είχε ειδοποιηθεί "γραπτώς από την Επιτροπή ότι δεν κατέστη δυνατόν να προαχθεί εις την πιο πάνω θέση και επληροφορήθη από την Γραμματεία της Επιτροπής ότι αντ' αυτού προήχθησαν τα δυο ενδιαφερόμενα μέρη".
Σύμφωνα με το άρθρο 35(2) και (4) του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου, 1969 (10/69), όπως έχει τροποποιηθεί από το άρθρο 7 του Νόμου 65/87:
"(2) Προαγωγή γίνεται ύστερα από γραπτή προσφορά, με συστημένη επιστολή, από την Επιτροπή στον εκπαιδευτικό λειτουργό που θα προαχθεί και γραπτή αποδοχή της προσφοράς από αυτόν. Η προσφορά καθορίζει, μεταξύ άλλων, την ημερομηνία προαγωγής, το μισθό και την ημερομηνία τυχόν προσαύξησης.
(3)..........
(4) Οι προαγωγές δημοσιεύονται στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας."
Στην Πιπερίδη (πιο πάνω) κρίθηκε ότι η δημοσίευση της προαγωγής, δυνάμει του πιο πάνω άρθρου 35(4), στην Επίσημη Εφημερίδα, δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο της απόφασης για προαγωγή (Βλ. και Ζαχαριάδης ν. Δημοκρατίας (1984) 3 Α.Α.Δ. 1193, 1222 και Δημοκρατία ν. Παπαευριπίδη (1993) 3 Α.Α.Δ. 129).
Στην ίδια υπόθεση αναφέρεται ότι το άρθρο 146.3 του Συντάγματος "προϋποθέτει ύπαρξη απόφασης τελειωμένης αφού μόνο σε τέτοια περίπτωση είναι νοητό να ασκήσει το Ανώτατο Δικαστήριο την αναθεωρητική του δικαιοδοσία". Θα εξετάσω, λοιπόν, κατά πόσο την 3.9.92, ημερομηνία καταχώρησης της προσφυγής, υπήρχε "απόφαση τελειωμένη" ή, με άλλα λόγια "προαγωγή τελειωμένη".
Στην Geodelekian v. Republic (1970) 3 Α.Α.Δ. 64 (απόφαση της Ολομέλειας) κρίθηκε ότι οι προαγωγές "δεν έγιναν" με το νόημα ότι δεν είχαν ακόμη τελειοποιηθεί ή συμπληρωθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 44(5) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου 1967 (Ν. 33/67). Τονίζεται ότι το λεκτικό του άρθρου 44(5) είναι ταυτόσημο με εκείνο του πιο πάνω άρθρου 35(2) του Νόμου 10/69. Στην Παπαευριπίδου (πιο πάνω) κρίθηκε ότι η υπαλληλική σχέση πληρούται με την αποδοχή της προσφοράς διορισμού από τον αιτητή. Η υπόθεση εκείνη αφορούσε την ερμηνεία του άρθρου 29(1) του Νόμου 10/69 το λεκτικό του οποίου είναι πανομοιότυπο με εκείνο του πιο πάνω άρθρου 35(4). Για την κατάληξή του αυτή το Ανώτατο Δικαστήριο είχε αντλήσει καθοδήγηση, ανάμεσα σ' άλλα, από το σύγγραμμα του Κυριακόπουλου, "Διοικητικόν Ελληνικόν Δίκαιον", 4η έκδοση, Τόμος Γ, σελ. 180-181. Τα σχετικά αποσπάσματα έχουν ως ακολούθως:
"Επί τω τέλει, όπως καταστή γνωστή εις τον ενδιαφερόμενον η βούλησις του κράτους και πληρωθή ο έτερος όρος της δημοσίας υπαλληλικής σχέσεως, ήτοι η αποδοχή του διορισμού παρά του προς ον ούτος απευθύνεται, δέον, μετά την δημοσίευ-σιν, να επακολουθήση η κοινοποίησις του διορισμού (άρθρο 30 1 ΚΔΔΥ).
................
................
Διά της κοινοποιήσεως του διορισμού γνωστοποιείται εις τον ενδιαφερόμενον η βούλησις του κράτους και ούτω πληρούται ο πρώτος όρος της δημοσίας υπαλληλικής σχέσεως. Ο δεύτερος όρος, ήτοι η αποδοχή του διορισμού παρά του προς ον εγένετο η κοινοποίησις τούτου, πληρούται διά της συναινέσεως του διοριζομένου, ήτις δέον να εκδηλωθή εντός τακτής προθεσμίας.
................
................
Εφ' όσον, κατά τα προειρημένα, η δημόσια υπαλληλική σχέσις τελειούται διά της αποδοχής του διορισμού, συμφώνως προς τα περί συμβατικής θεωρίας διδασκόμενα, προ της αποδοχής, η εν τω γίγνεσθαι τελούσα δημοσία υπαλληλική σχέσις είναι δυνατόν να ματαιωθεί μονομερώς παρά της δημοσίας διοικήσεως δι' ανακλήσεως του διορισμού. Η τοιαύτη ανάκλησις ουδέποτε δύναται να θεωρηθή ως προσβάλλουσα κεκτημένα δικαιώματα, εφ' όσον η υπαλληλική σύμβασις δεν κατηρτίσθη εισέτι. Μόνον διά της αποδοχής του διορισμού τελειούται η υπαλληλική σχέσις, διό και δεν δύναται πλέον ν' ανακληθή ούτος".
Επίσης στον Κυριακόπουλο "Διοικητικόν Ελληνικόν Δίκαιον", 4η έκδοση, Τόμος Β, στις σελ. 369-397, αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Η βεβαία διατύπωσις της βουλήσεως του διοικητικού οργάνου εν τη διοικητική πράξει διά της συντάξεως και υπογραφής ταύτης, δηλοί ότι η πράξις εξεδόθη. Αλλ' η έκδοσις μόνη δεν συνεπιφέρει τα εξ αυτής αναμενόμενα έννομα αποτελέσματα. Η διοικητική πράξις, ως δήλωσις βουλήσεως, διά ν' αποκτήση νομικήν ενέργειαν, δέον να παύση αποτελούσα internum και εξωτερικευθή, ήτοι να περιέλθη εις το πρόσωπον, εις ο αφορά. Επομένως, η διοικητική πράξις δέον ν' ανακοινούται εις τον ενδιαφερόμενον. Κατά τίνα τύπον δέον να γίνη η ανακοίνωσις αύτη, εξαρτάται εξ αυτής της φύσεως της πράξεως, εφ' όσον εν τη συγκεκριμένη περιπτώσει ο νόμος δεν ορίζη ιδιαίτερον τύπον."
Στην παρούσα υπόθεση η προσφορά της προαγωγής είχε λάβει χώραν πριν την καταχώρηση της προσφυγής. Το ενδιαφερόμενο μέρος Σκοτεινός αποδέχθηκε την προσφορά την 5.9.92 δηλαδή δύο μέρες μετά την καταχωρήση της προσφυγής. Ακολουθεί πως σε σχέση με το ενδιαφερόμενο μέρος Σκοτεινό κατά την ημερομηνία καταχώρησης της προσφυγής - 3.9.92 - δεν υφίστατο προαγωγή τελειωμένη με το νόημα ότι δεν είχε τελειοποιηθεί ή συμπληρωθεί όπως προβλέπεται από το πιο πάνω άρθρο 35(4) του Ν. 10/69. Κατά συνέπεια δεν υφίστατο απόφαση τελειωμένη η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο αναθεώρησης (Βλ. Πιπερίδης (πιο πάνω)).
Επομένως η προσφυγή στο βαθμό που στρέφεται εναντίον της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους Σκοτεινού κρίνεται απαράδεκτη και απορρίπτεται.
Στην περίπτωση του ενδιαφερόμενου μέρους Φάνη η αποδοχή της προσφοράς έλαβε χώραν με επιστολή ημερ. 3.9.92 η οποία λήφθηκε από την Επιτροπή την 4.9.92. Θα εξεταστεί κατά πόσο το ενδιαφερόμενο μέρος Φάνης είχε αποδεχθεί την προσφορά πριν την ημερομηνία καταχώρησης της προσφυγής - 3.9.92. Θεωρώ ότι το θέμα τούτο πρέπει να προσεγγισθεί σύμφωνα με τις αρχές του Δικαίου των Συμβάσεων (βλ. και Κυριακόπουλος, πιο πάνω, σελ. 181). Σύμφωνα με το άρθρο 4(2) (α) του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149, η κοινοποίηση της αποδοχής "συντελείται έναντι του προτείναντος, άμα ως αύτη τεθή εις την οδόν της διαβιβάσεως προς τούτον, ώστε αύτη να εκφύγει της εξουσίας του αποδεχόμενου".
Στην παρούσα υπόθεση δε γνωρίζουμε πότε το ενδιαφερόμενο μέρος είχε θέσει "εις την οδόν της διαβιβάσεως" την αποδοχή του. Επομένως δεν είναι καθόλου βέβαιο κατά πόσο την 3.9.92 - ημερομηνία καταχώρησης της προσφυγής - υφίστατο προαγωγή τελειωμένη με το νόημα του πιο πάνω άρθρου 35(4), η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο προσφυγής για αναθεώρηση.
Η κατάληξη αυτή σφραγίζει και τη μοίρα της προσφυγής κατά της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους Φάνη η οποία, ωσαύτως, κρίνεται απαράδεκτη και απορρίπτεται.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Αναφορικά με τα έξοδα ο αιτητής να πληρώσει τα έξοδα της Επιτροπής και των ενδιαφερομένων μερών τα οποία έχουν δημιουργηθεί μετά την πιο πάνω δήλωση του συνηγόρου του - ημερ. 19.10.94 - σχετικώς με την διευκρίνιση του νομικού θέματος που σχετίζετο με την προδικαστική ένσταση.
Διαταγή ως ανωτέρω.