|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 4 ΑΑΔ 943
9 Απριλίου, 1996 [ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
αναφορικα με το αρθρο 146 του συνταγματοσ χαραλαμπος Κολοκοτρώνης,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 304/94)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος—Λόγοι ακυρώσεως —Έλλειψη αιτιολογίας —Δημόσιοι υπάλληλοι —Διορισμοί και προαγωγές — Προφορικές εξετάσεις — Η απαίτηση του Άρθρου 34(10) του Ν, 1/90 για αιτιολόγηση της γενικής εντύπωσης από αυτές— Ερμηνεία από τη νομολογία — Η αιτιολόγηση συστατικός τύπος — Δεν απαιτείται ειδικό έννομο συμφέρον προβολής της έλλειψης της.
Ο αιτητής προσέβαλε την επιλογή του ενδιαφερομένου μέρους για τη θέση Διευθυντή του Τμήματος Εργασίας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Το Άρθρο 34(10) του Νόμου προνοεί ότι η γενική εντύπωση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της Ε.Δ.Υ, όσον αφορά την απόδοση των υποψηφίων σε προφορική εξέταση, καταγράφεται πάντοτε στα πρακτικά της καθεμιάς Επιτροπής και αιτιολογείται.
Στην προκειμένη περίπτωση έχοντας υπόψη τη διατύπωση του σχετικού πρακτικού της Ε.Δ.Υ., η εντύπωση της Ε.Δ.Υ, αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων στην ενώπιόν της προφορική εξέταση το δικαστήριο κρίνει ότι δεν είναι αιτιολογημένη.
Οι δικηγόροι των καθ' ων η αίτηση και του ενδιαφερόμενου μέρους κατά το στάδιο των διευκρινίσεων δεν αντέκρουσαν τον ισχυρισμό για έλλειψη αιτιολογίας της εντύπωσης που απεκόμισε η Ε.Δ.Υ, από τις προφορικές εξετάσεις, αλλά ισχυρίστηκαν ότι από τη στιγμή που ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος αξιολογήθηκαν το ίδιο, δεν έχει πληγεί οποιοδήποτε συμφέρον του αιτητή. Μόνο αν ο αιτητής, είπαν, αξιολογείτο με χαμηλότερη διαβάθμιση από το ενδιαφερόμενο μέρος θα καθίστατο η έλλειψη αιτιολογίας ουσιαστική παράβαση.
Ο πιο πάνω ισχυρισμός, δεν ευσταθεί.
Βλέπε την υπόθεση Νίκος Αργύρη ν. Δημοκρατίας και την υπόθεση Γεώργιος Μικελλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας
Σχετική είναι επίσης η απόφαση του Κούρρη, Δ., στην υπόθεση Κώστας Χ. Μακρίδηςκ.ά. ν. Δημοκρατίας.
Με βάση τα πιο πάνω, η επίδικη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί για έλλειψη αιτιολογίας της εντύπωσης της Ε.Δ.Υ, αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ 574,
Δημοκρατία και Άλλος ν. Αναστασιάδου-Vantieghem (1995) 3 Α.Α.Δ. 119,
Αργύρη ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 845,
Μικελλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 436.
Μακρίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1098.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της ΕΔΥ με την οποία διόρισε και/ή προήγαγε το ενδιαφερόμενο μέρος στη μόνιμη θέση του Διευθυντή, Τμήμα Εργασίας από την 1 Φεβρουαρίου 1994 αντί του Αιτητή.
Ε. Ευσταθίου, για τον Αιτητή.
Γ. Στυλιανίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.), με την οποία διόρισε και/ή προήγαγε το ενδιαφερόμενο μέρος στη μόνιμη θέση του Διευθυντή, Τμήμα Εργασίας, από 1.2.1994, αντί του αιτητή.
Επειδή η θέση του Διευθυντή Τμήματος Εργασίας είναι θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής, η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε τη δημοσίευση της πιο πάνω κενής θέσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Σ' ανταπόκριση της δημοσίευσης, υποβλήθηκαν αιτήσεις από 8 ενδιαφερόμενους, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος.
Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 32(1) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990-1991 (ο Νόμος) οι θέσεις Προϊσταμένων Τμημάτων εξαιρούνται από τη διαδικασία των Συμβουλευτικών Επιτροπών, η Ε.Δ.Υ, εξέτασε τις αιτήσεις και έκρινε ότι 6 από τους υποψήφιους κατείχαν τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντα.
Η Ε.Δ.Υ. δέχθηκε τους 6 υποψηφίους σε ατομική προφορική εξέταση στις 10.1.94. Στη συνεδρίαση ήταν παρών και ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο οποίος αφού αξιολόγησε την απόδοση του αιτητή στην προφορική εξέταση ως "πολύ καλή" και του ενδιαφερόμενου μέρους ως "πάρα πολύ καλή", σύστησε το ενδιαφερόμενο μέρος για προαγωγή στην επίδικη θέση.
Μετά την αποχώρηση του Διευθυντή από τη συνεδρίαση και υπό το φως των σχετικών κρίσεων του Διευθυντή, η Ε.Δ.Υ, αξιολόγησε και η ίδια την απόδοση των υποψηφίων στην προφορική εξέταση.
Ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος αξιολογήθηκαν το ίδιο, δηλαδή "πολύ καλοί". Στη συνέχεια η Ε.Δ.Υ. ασχολήθηκε με τη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων και αφού συνεκτίμησε την απόδοση των υποψηφίων μαζί με την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα και αφού έλαβε υπόψη τα ακαδημαϊκά προσόντα και την πείρα των υποψηφίων, έκρινε ότι οι υποψήφιοι είναι περίπου ίσοι και συνεπώς η σύσταση του Γενικού Διευθυντή έκλινε την πλάστιγγα υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους. Κατά συνέπεια, η Ε.Δ.Υ. επέλεξε το ενδιαφερόμενο μέρος ως τον πιο κατάλληλο και πρόσφερε σ' αυτόν προαγωγή στην επίδικη θέση. Σαν αποτέλεσμα καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Είναι μια από τις εισηγήσεις του δικηγόρου του αιτητή ότι η επίδικη απόφαση είναι άκυρη, καθότι τόσον η Ε.Δ.Υ όσον και ο Γενικός Διευθυντής, δεν αιτιολόγησαν τις εντυπώσεις τους από τις προσωπικές συνεντεύξεις κατά παράβαση του Νόμου. Ο πιο πάνω λόγος ακυρώσεως προστέθηκε στην Αίτηση μετά από αίτηση τροποποίησής της από το δικηγόρο του αιτητή και την εκ συμφώνου έκδοση σχετικού Διατάγματος τροποποίησης της Αίτησης ημερ. 9.11.95.
Το άρθρο 34(10) του Νόμου προνοεί ότι η γενική εντύπωση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και της Ε.Δ.Υ. όσον αφορά την απόδοση των υποψηφίων σε προφορική εξέταση, καταγράφεται πάντοτε στα πρακτικά της καθεμιάς Επιτροπής και αιτιολογείται.
Στην προκειμένη περίπτωση έχοντας υπόψη τη διατύπωση του σχετικού πρακτικού της Ε.Δ.Υ;, έχω την άποψη πώς η εντύπωση της Ε.Δ.Υ. αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων στην ενώπιόν της προφορική εξέταση δεν είναι αιτιολογημένη. Δεν τίθεται όμως θέμα αιτιολόγησης της εντύπωσης που απεκόμισε ο Γενικός Διευθυντής από τη συνέντευξη, εφόσον κάτι τέτοιο δεν απαιτείται από το Νόμο. Στην προκειμένη περίπτωση η Ε.Δ.Υ. προτού καταλήξει στην αξιολόγηση των υποψηφίων, αναφέρθηκε στα κριτήρια που λήφθηκαν υπόψη για την αξιολόγηση, όπως για παράδειγμα το επίπεδο ορθότητας και επάρκειας των απαντήσεων, την επιχειρηματολογία και αιτιολόγηση των θέσεων των υποψηφίων κ.λ.π..
Στην απόφαση της Ολομέλειας Δημοκρατία ν. Γεώργιου Χατζηγεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574 το Δικαστήριο είπε στη σελ. 581 της απόφασης:
"... Απλή αναφορά που καταλήγει σε κοινοτυπία δεν αποτελεί αιτιολογία ενώ η απλή απαρίθμηση των κριτηρίων που λήφθηκαν υπ' όψιν δεν παρέχει καμιά πληροφορία για τα δεδομένα που οδήγησαν στη διαμόρφωση της απόφασης και δεν επιτρέπει τον δικαστικό έλεγχο. Για να είναι νοητός ο έλεγχος θα πρέπει η πραγματική βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η απόφαση να είναι γνωστή. Η ανυπαρξία οποιωνδήποτε στοιχείων μέσα στο έγγραφο της απόφασης της αρμόδιας αρχής την καθιστά αναιτιολόγητη και κατά συνέπεια την απόφαση ακυρώσιμη."
Επίσης στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δημοκρατία και Άλλος ν. Ιωάννας Αναστασιάδου-VANTIEGHEM(1995) 3 Α.Α.Δ. 119, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"Αναιτιολόγητη είναι επίσης και η κρίση της Επιτροπής σε ό,τι αφορά την προφορική εξέταση. Στο πρακτικό αναγράφεται μόνο η γενική της εντύπωση για τον κάθε υποψήφιο με τις καθιερωμένες φράσεις, που παραθέτουμε αμέσως πιο πάνω. Το γεγονός πως καθορίστηκαν γενικά κριτήρια, για την αξιολόγηση των υποψηφίων στη συνέντευξη, δεν σημαίνει πως αυτά αποτελούν την αιτιολογία για την απόδοση του καθενός στη συνέντευξη."
Οι δικηγόροι των καθ' ων η αίτηση και του ενδιαφερόμενου μέρους κατά το στάδιο των διευκρινίσεων δεν αντέκρουσαν τον ισχυρισμό για έλλειψη αιτιολογίας της εντύπωσης που απεκόμισε η Ε.Δ.Υ. από τις προφορικές εξετάσεις, αλλά ισχυρίστηκαν ότι από τη στιγμή που ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος αξιολογήθηκαν το ίδιο, δεν έχει πληγεί οποιοδήποτε συμφέρον του αιτητή. Μόνο αν ο αιτητής, είπαν, αξιολογείτο με χαμηλότερη διαβάθμιση από το ενδιαφερόμενο μέρος θα καθίστατο η έλλειψη αιτιολογίας ουσιαστική παράβαση.
Ο πιο πάνω ισχυρισμός, κατά την άποψή μου, δεν ευσταθεί.
Στην υπόθεση Νίκος Αργύρη ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 845, ο Πικής Π. με αναφορά στο αντίστοιχο άρθρο του Νόμου που διέπει την πλήρωση θέσεων πρώτου διορισμού, είπε τα ακόλουθα στις σελ. 849 και 850 της απόφασης:
"Η αιτιολογία και στις δύο περιπτώσεις [άρθρο 33(6) και (14)], αποτελεί συστατικό στοιχείο αυτής τούτης της πράξης, απαραίτητο για την τελείωσή της. Στην απουσία της η πράξη είναι ατελής, γεγονός που την αποστερεί νομικού κύρους. Η νομολογία αναγνωρίζει ότι οι πρόνοιες του Άρθρου 33 του Ν. 1/90 για την αιτιολόγηση αποφάσεων είτε από τη Συμβουλευτική Επιτροπή είτε από την ΕΔΥ, συνιστούν ουσιώδη νομοθετικό τύπο για την κατάρτιση της πράξης, παρέκλιση από τον οποίο καθιστά την πράξη άκυρη [βλ. Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574. Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας ν. Αναστασιάδου (1995) 3 Α.Α.Δ. 119. Θεοκλήτου ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2531. Πετρίδης ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1444. Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 67 και Πηλαβά ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 785].
Στην υπόθεση Γεώργιος Μικελλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 436, το ενδιαφερόμενο μέρος ισχυρίστηκε ότι οι αιτητές δεν μπορούσαν να επιδιώξουν ακύρωση της έκθεσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής εφόσον δεν περιείχε τίποτε το δυσμενές για τους αιτητές, μια και είχαν όπως και το ενδιαφερόμενο μέρος την ίδια βαθμολογία "εξαίρετος". Ο Νικήτας Δ. στις σελ. 439-440 της απόφασης είπε τα ακόλουθα:
"... Αναφορικά με το δεύτερο σημείο, παρατηρώ ότι προβλήθηκε σε άλλες περιπτώσεις αλλά δεν υπερίσχυσε. Ο λόγος γι' αυτό είναι ότι η αιτιολογία αποτελεί συστατικό στοιχείο της πράξης χωρίς το οποίο είναι άκυρη. Το ερώτημα απάντησε απευθείας η απόφαση Κίκης Ονούφριου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2857, που βασίστηκε σε προηγούμενη νομολογία. Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου, που εξεδίκασε την υπόθεση, είπε τα εξής:-
'Το γεγονός ότι οι τρεις υποψήφιοι έτυχαν της ίδιας υψηλής αξιολόγησης και από τα δύο σώματα, δε μεταβάλλει τη σημασία αυτού του παράγοντα. Όπως προκύπτει από το κείμενο του Άρθρου 34(10) του Ν. 1/90, και όπως βεβαιώνει η νομολογία, η ανάγκη για αιτιολόγηση συνιστά ουσιώδες στοιχείο (ουσιώδη τύπο) για την εγκυρότητα της κρίσης του εξετάζοντος σώματος."
Σχετική είναι επίσης η απόφαση του Κούρρη, Δ., στην υπόθεση Κώστας Χ. Μακρίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας(1995) 4 Α.Α.Δ. 1098.
Με βάση τα πιο πάνω, καταλήγω στο συμπέρασμα πως η επίδικη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί για έλλειψη αιτιολογίας της εντύπωσης της Ε.Δ.Υ, αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση.
Ενόψει της κατάληξης αυτής, δεν κρίνω σκόπιμο να ασχοληθώ με τους άλλους λόγους ακυρότητας που πρόβαλε ο αιτητής.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.