|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(1995) 4 ΑΑΔ 2738
15 Δεκεμβρίου, 1995
[ΠΙΚΗΣ, Πρόεδρος]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 446 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΡΙΣΕΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 128/95)
Διοικητικό Δίκαιο — Αρχές — Αρχή της καλής πίστης — Όρια — Περιστάσεις μη παράβασης της αρχής στην κριθείσα περίπτωση.
Στρατός της Δημοκρατίας — Αξιωματικοί — Κρίσεις — Μεταβολή της κρίσης αξιωματικού επί το δυσμενέστερον από το ένα έτος στο άλλο χωρίς μεταβολή των δεδομένων — Εφόσον η δυσμενής κρίση αιτιολογείται δεν απαιτείται δικαιολόγηση της μεταβολής.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της κρίσης του ως παραμένοντος στον ίδιο βαθμό για μόνο το λόγο ότι στη κρίση δεν έγινε αναφορά, και αιτιολογία, του γεγονότος ότι κατά την προηγούμενη κρίση ο αιτητής είχε κριθεί ευμενέστερα, επί τη βάσει των αυτών στοιχείων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή αποφάσισε ότι:
Όπως εξηγείται στην απόφαση που εκδόθηκε νωρίτερα σήμερα, στην Παμπόρης ν. Δημοκρατίας, δεν υπάρχει καθήκον ειδικής αιτιολόγησης για τη διάφορη εκτίμηση των στοιχείων του αιτητή σε σύγκριση με εκείνη προηγούμενου έτους. Ό,τι επιβάλλεται είναι η παροχή των λόγων για τους οποίους το Συμβούλιο κατέληξε στη δυσμενέστερη κρίση η οποία προσβάλλεται. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως και στην περίπτωση του αιτητή στην Παμπόρης ν. Δημοκρατίας,, παρέχονται οι λόγοι αυτοί.
Για τους λόγους που επεξηγούνται στην απόφαση του Δικαστηρίου στην Παμπόρης, δικαιολογείται η απόρριψη και αυτής της προσφυγής. Το σκεπτικό της απόφασης στην Παμπόρης υιοθετείται ως αναπόσπαστο μέρος της απόφασης και σ' αυτή την προσφυγή.
Το γεγονός ότι η απόφαση θα ήταν πειστικότερη και πλέον άρτια αιτιολογημένη, εάν παρέχονταν επεξηγήσεις για τη διαφοροποίηση της κρίσης του Συμβουλίου για το 1994 από εκείνη τ ου 1993, δεν καθιστά την αιτιολογία ελλειπή.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία ο αιτητής που είναι Συνταγματάρχης του Κυπριακού Στρατού προσβάλλει την αξιολόγηση του για το έτος 1994.
Σ. Οικονομίδης, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Το αντικείμενο της προσφυγής, όπως και στην Παμπόρης ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2732, είναι η εγκυρότητα της αξιολόγησης του αιτητή, Συνταγματάρχη του Κυπριακού Στρατού, από το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων Αξιωματικών για το έτος 1994. Προσβάλλεται η απόφαση ως αντινομική προς την αρχή της καλής πίσης, η οποία πρέπει να διέπει τις σχέσεις της Διοίκησης με τον πολίτη.
Το Συμβούλιο αξιολόγησε τον αιτητή ως παραμένοντα στον ίδιο βαθμό, δηλαδή τον κατέταξε στη χαμηλότερη από τις τέσσερις βαθμίδες κρίσεως Ανωτάτων Αξιωματικών του Στρατού, αφού έλαβε "σοβαρά υπόψη τη φύση και τη σοβαρότητα των τεσσάρων πειθαρχικών παραπτωμάτων" με τα οποία βαρύνεται και για τα οποία του επιβλήθηκαν πειθαρχικές ποινές, καθώς και τα σχόλια που περιέχονται στις Εκθέσεις Ικανότητάς του για τα έτη 1986, 1987 και 1992. Το Συμβούλιο προέβη στην αξιολόγηση η οποία προσβάλλεται, παρά τη διαπίστωση ότι οι Εκθέσεις Ικανότητάς του κατά το 1994 δικαιολογούσαν ανώτερη διαβάθμιση.
Όπως και στην περίπτωση του αιτητή στην Παμπόρη ν. Δημοκρατίας, η αξιολόγηση του αιτητή για το 1993 ήταν καλύτερη. Για το έτος εκείνο κρίθηκε ως "προακτέος κατ' αρχαιότητα".
Ενόψει της απουσίας οποιασδήποτε μεταβολής στα στοιχεία κρίσεως του αιτητή μεταξύ του 1993 και του 1994, η αξιολόγηση του αιτητή προσβάλλεται ως τρωτή, λόγω της απουσίας αιτιολογίας η οποία να διαφοροποιεί την κρίση του Συμβουλίου το 1994 από εκείνη του 1993, κατά την οποία κρίθηκε ως "προακτέος κατ' αρχαιότητα".
Στην απουσία επεξηγήσεων για τη διαφοροποίηση, διασαλεύεται, όπως έγινε ισχυρισμός, η αρχή της καλής πίστης, η οποία πρέπει να διαπνέει τις Αρχές σ' όλες τις λειτουργίες τους. Δεν αμφισβητείται το ελεύθερο της κρίσης του Συμβουλίου και η απουσία οποιασδήποτε δέσμευσης από την κρίση του 1993. Η πράξη αμφισβητείται μόνο για το λόγο ότι δεν αιτιολογείται ειδικά η διαφοροποίηση της κρίσης του Συμβουλίου το 1994 από εκείνη του 1993, παρά την απουσία οποιασδήποτε μεταβολής στα ουσιαστικά στοιχεία του αιτητή.
Όπως εξηγείται στην απόφαση που εκδόθηκε νωρίτερα σήμερα, στην Παμπόρης ν. Δημοκρατίας, δεν υπάρχει καθήκον ειδικής αιτιολόγησης για τη διάφορη εκτίμηση των στοιχείων του αιτητή σε σύγκριση με εκείνη προηγούμενου έτους. Ό,τι επιβάλλεται είναι η παροχή των λόγων για τους οποίους το Συμβούλιο κατέληξε στη δυσμενέστερη κρίση η οποία προσβάλλεται. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως και στην περίπτωση του αιτητή στην Παμπόρης ν. Δημοκρατίας, παρέχονται οι λόγοι αυτοί.
Για τους λόγους που επεξηγούνται στην απόφαση του Δικαστηρίου στην Παμπόρης, δικαιολογείται η απόρριψη και αυτής της προσφυγής. Το σκεπτικό της απόφασης στην Παμπόρης υιοθετείται ως αναπόσπαστο μέρος της απόφασης και σ' αυτή την προσφυγή.
Το γεγονός ότι η απόφαση θα ήταν περιστικότερη και πλέον άρτια αιτιολογημένη, εάν παρέχονταν επεξηγήσεις για τη διαφοροποίηση της κρίσης του Συμβουλίου για το 1994 από εκείνη του 1993, δεν καθιστά την αιτιολογία ελλειπή.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Η επίδικη διοικητική απόφαση επικυρώνεται στην ολότητά της, βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.