|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 2490
14 Νοεμβρίου, 1995
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 29 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 93/95)
Διοικητικό Δίκαιο — Διοικητική πράξη — Βεβαιωτική σε αντιδιαστολή προς εκτελεστή πράξη — Νομολογία και θεωρία — Η κριθείσα περίπτωση βεβαιωτικής πράξης παρά το γεγονός της λεκτικής αναφοράς της διοίκησης σε "επανεξέταση".
Ο αιτητής προσέβαλε την απόρριψη, για δεύτερη φορά, του αιτήματός του για αλλαγή της ημερομηνίας γεννήσεως του στα ληξιαρχικά βιβλία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η νομική θέση πάνω στο θέμα είναι ότι οι βεβαιωτικές πράξεις δεν είναι εκτελεστές διοικητικές πράξεις και βεβαιωτικές είναι οι πράξεις εκείνες με τις οποίες η διοίκηση βεβαιώνει ή επαναλαμβάνει το περιεχόμενο μιας άλλης προγενέστερης εκτελεστής πράξης, δηλώνοντας έτσι τη εμμονή της σε αυτή. Αν όμως, η νέα πράξη εκδόθηκε μετά από νέα έρευνα της υπόθεσης, τότε είναι εκτελεστή. Νέα έρευνα της υπόθεσης υπάρχει όταν λαμβάνονται υπόψη νέα ουσιώδη στοιχεία, νομικά ή πραγματικά.
Οι κρίσιμες ένορκες δηλώσεις εν προκειμένω βρίσκονταν στα χέρια του Επάρχου πριν τη λήψη της πρώτης απόφασης γιατί θα ήταν παράλογο να γίνει αποδεκτό ότι τις είχε τότε στη διάθεσή του ο αιτητής και δεν τις υπέβαλε στον Έπαρχο προς υποστήριξη του αιτήματός του υποβάλλοντας τις μόνο μετά την αρχική απόρριψη της αίτησής του. Ως εκ τούτου το περιεχόμενο της επιστολής ημερ. 17.1.95, στην οποία ο Έπαρχος αναφέρει ότι μετά την αρχική της απόρριψη "επανεξέτασε" την αίτηση, δεν αποτελεί αντικειμενικό στοιχείο που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπήρξε πράγματι επανεξέταση με τη νομική της έννοια.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Salamis Holdings Ltd v. Municipality of Famagusta (1974) 3 C.L.R. 344,
Lordos Apartotels Ltd v. Republic (1974) 3 C.L.R. 471,
Limassol Chemical Products Co. Ltd v. Republic (1978) 3 C.L.R. 52,
Kyprianides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 611,
Florides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1097,
Spyrou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 354,
Papadopoulos v. Republic (1986)3 C.L.R. 1073.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση να απορρίψει αίτημα του αιτητή για αλλαγή της ημερομηνίας γεννήσεως του από 26.9.1936 σε 30.11.1938 στα Ληξιαρχικά βιβλία.
Γ. Θαλασσινός, για τον Αιτητή.
Μ. Μαλαχτού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Car. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, που υπηρετεί στην Αστυνομική Δύναμη Κύπρου, με την προσφυγή του ζητά την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του Επάρχου Λευκωσίας ν' απόρριψη το αίτημα του αιτητή για αλλαγή της ημερομηνίας γεννήσεως του από 26.9.36 σε 30.11.1938 στα Ληξιαρχικά βιβλία τα οποία τηρούνται από τον ίδιο και που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή του Επάρχου Λευκωσίας ημ. 1.12.94, είναι άκυρη και εστερημένη οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος."
Οι νομικοί λόγοι πάνω στους οποίους στηρίζεται η προσφυγή, είναι οι ακόλουθοι:
"1. Η επίδικη πράξη και/ή απόφαση του Επάρχου Λευκωσίας δεν είναι δεόντως ητιολογημένη κατά παράβαση του άρθρου 29 του Συντάγματος της Κυπρ. Δημοκρατίας.
2. Η επίδικη πράξη και/ή απόφαση είναι αντίθετη με την νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου η οποία για αλλαγή της ημερομηνίας γεννήσεως οποιουδήποτε πολίτη της Κυπρ. Δημοκρατίας δεν απαιτεί "σίγουρο συμπέρασμα" ως προς την ορθήν ημερομηνία γεννήσεως αλλά "θετικήν μαρτυρίαν" (positive evidence) ως προς αυτήν. Στην προκειμένη περίπτωση ο Έπαρχος Λευκωσίας ενεργών με πλάνην περί τα πράγματα και/ή τα νομικά σημεία και/ή την νομολογία απεφάνθη ότι η προσαχθείσα από τον αιτητή μαρτυρία δεν οδηγούσε σε σίγουρα συμπεράσματα για την ορθή ημερομηνία γέννησης του αιτητή ενώ θα 'πρεπε να αποφασίση αν αυτή ήτο θετική μαρτυρία ή όχι."
Η θέση των καθ' ων η αίτηση είναι ότι η απόφαση είναι και νομικά ορθή και δεόντως αιτιολογημένη. Επιπρόσθετα όμως, υποβάλλεται προδικαστική ένσταση βασισμένη στο επιχείρημα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση που περιέχεται στην επιστολή 1.12.94 αποτελεί βεβαιωτική πράξη της αρχικής απόφασης ημερ. 4.8.93 και ως εκ τούτου μη επιδεχόμενη προσβολής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Παραθέτω πιο κάτω το περιεχόμενο της επιστολής 1.12.94, που είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής:
"Αναφέρομαι στη συνάντηση μας στο Γραφείο μου της 21.11.94 και σας πληροφορώ μετά λύπης μου ότι η αίτηση σας για αλλαγή της ημερομηνίας γεννήσεως σας απορρίφθηκε και πάλιν.
2. Σημειώνω ότι από τα στοιχεία που μου έχετε προσκομίσει έως τώρα δεν είναι δυνατό να εξαχθεί το σίγουρο συμπέρασμα ότι η ορθή ημερομηνία γέννησης σας είναι η 30.11.1938 και όχι η 26.9.1936 που φαίνεται στα επίσημα πιστοποιητικά γεννήσεως σας."
Ο αιτητής, με αναφορά σε μεταγενέστερη επιστολή του Επάρχου ημερ. 17.1.95, υποστηρίζει ότι η απόφαση της 1.12.94 δεν ήταν βεβαιωτική, αλλά νέα απόφαση που λήφθηκε μετά από επανεξέταση νέων στοιχείων. Το σχετικό απόσπασμα της επιστολής 17.1.95, στο οποίο βασίζεται, είναι το πιο κάτω:
"β) Μετά την απόρριψη και κατόπιν επιμονής σας αρχίσαμε να επανεξετάζουμε την αίτηση σας με βάση μαρτυρίες προσώπων που μας υποδείξατε και που σας γνώριζαν προσωπικά."
Οι μαρτυρίες εισηγείται, που αναφέρονται στο απόσπασμα αυτό, είναι οι ένορκες δηλώσεις, που επισυνάπτονται στην ένσταση, προσώπων πέραν του ιδίου του αιτητή και των γονέων του. Είναι ο ισχυρισμός της άλλης πλευράς ότι οι ένορκες αυτές δηλώσεις υπήρχαν ενώπιόν του Επάρχου πριν την έκδοση της απόφασης της 4.8.93, έστω και αν προσκομίστηκαν μετά τις αρχικές ενόρκους δηλώσεις του αιτητή και των γονέων του. Ως εκ τούτου ισχυρίζεται ότι κανένα νέο στοιχείο δεν είχε προσκομισθεί για να υπάρξει επανεξέταση του θέματος. Η δε αναφορά στο απόσπασμα της επιστολής 17.1.95 σε "μαρτυρίες προσώπων που μας υποδείξατε και που σας γνώριζαν προσωπικά", είναι σε αυτές τις προϋπάρχουσες ένορκες δηλώσεις.
Η νομική θέση πάνω στο θέμα είναι ότι οι βεβαιωτικές πράξεις δεν είναι εκτελεστές διοικητικές πράξεις και βεβαιωτικές είναι οι πράξεις εκείνες με τις οποίες η διοίκηση βεβαιώνει ή επαναλαμβάνει το περιεχόμενο μιας άλλης προγενέστερης εκτελεστής πράξης, δηλώνοντας έτσι τη εμμονή της σε αυτή. Αν όμως, η νέα πράξη εκδόθηκε μετά από νέα έρευνα της υπόθεσης, τότε είναι εκτελεστή. Νέα έρευνα της υπόθεσης υπάρχει όταν λαμβάνονται υπόψη νέα ουσιώδη στοιχεία, νομικά ή πραγματικά.
(Δέστε Salamis Holdings Ltd. v. The Municipality of Famagusta (1974) 3 C.L.R. 344, Lordos Apartotels Ltd. v. Republic (1974) 3 C.L.R. 471, Limassol Chemical Products Co. Ltd v. Republic (1978) 3 C.L.R. 52, Kyprianides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 611 at p.p. 619-620, Florides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1097 at pp. 1103-1104, Spyrou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 354 at p. 359, Papadopoulos v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1073 at p. 1084.)
Στο σύγγραμμα του Στασινόπουλου "Δίκαιο των Διοικητικών Διαφορών", 4η Έκδοση, στη σελ. 176, αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Πότε υπάρχει νέα έρευνα, είναι ζήτημα πραγματικόν. Θεωρείται όμως γενικώς νέα έρευνα ή λήψις υπ' όψιν νέων ουσιωδών νομικών ή πραγματικών στοιχείων, κρίνεται δε αυστηρώς το χρησιμοποιηθέν νέον υλικόν, διότι δεν πρέπει ο απωλέσας την προθεσμίαν διά την προσβολήν μιας εκτελεστής πράξεως, να δύναται να καταστρατηγή την προθεσμίαν ταύτην διά της δημιουργίας νέας πράξεως, η οποία εξεδόθη κατ' επίφασιν μεν κατόπιν νέας ερεύνης, κατ' ουσίαν όμως επι τη βάσει των αυτών στοιχείων
.......................
Νέα έρευνα υπάρχει ιδίως εάν, προ της εκδόσεως της νεωτέρας πράξεως, λαμβάνη χώραν εξέτασις στοιχείων κρίσεως νεωστί προκυπτόντων ή προϋπαρχόντων μεν αλλά τέως αγνώστων, άτι-να νυν λαμβάνονται προσθέτως διά πρώτην φοράν υπ' όψιν."
Επίσης ο Τσάτσος στο σύγγραμμα "Αίτησις Ακυρώσεως", Έκδοση 1971, στις σελ. 136-137, λέγει τα πιο κάτω:
"Η εν τη πράξει βεβαίωσις, ότι εγένετο νεά έρευνα δεν αρκεί. Η τοιαύτη κρίσις της διοικήσεως δεν δεσμεύει το Συμβούλιον της Επικρατείας, το οποίον είναι μόνον αρμόδιον ν' αποφασίση κατά πόσον η αίτησις ακυρώσεως είναι τύποις παραδεκτή. Το Συμβούλιον της Επικρατείας δηλαδή οφείλει να εξετάση κατά πόσον διεξήχθη νέα έρευνα της υποθέσεως, δικαιολογούσα τον χαρακτηρισμόν της μετά ταύτην εκδοθείσης πράξεως, ως πράξεως νέας και ως εκ τούτου εκτελεστής, περί την ταυτότητα του περιεχομένου της προς την επιβεβαιουμένην πράξιν."
Έτσι, είναι ουσιώδες στην περίπτωση αυτή να αποφασισθεί κατά πόσο οι ένορκες δηλώσεις, πλην εκείνες του αιτητή και των γονέων του, υπήρχαν ενώπιόν του Επάρχου πριν την 4.8.93 ή του εδόθησαν μετά. Οι τέσσερις αυτές ένορκες δηλώσεις φέρουν ημερομηνίες 15.6.93, 24.5.93 και 26.5.93, δηλαδή είναι όλες προγενέστερες της 4.8.93. Λαμβάνοντας τούτο υπόψη καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι ένορκες αυτές δηλώσεις βρίσκονταν στα χέρια του Επάρχου πριν τη λήψη της απόφασης ημερ. 4.8.93: γιατί θα ήταν παράλογο να δεχθώ ότι τις είχε τότε στη διάθεση του ο αιτητής και δεν τις υπέβαλε στον Έπαρχο προς υποστήριξη του αιτήματος του υποβάλλοντας τις μόνο μετά την αρχική απόρριψη της αίτησης του. Ως εκ τούτου το περιεχόμενο της επιστολής ημερ. 17.1.95, στην οποία ο Έπαρχος αναφέρει ότι μετά την αρχική της απόρριψη "επανεξέτασε" την αίτηση, δεν αποτελεί αντικειμενικό στοιχείο που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπήρξε πράγματι επανεξέταση με τη νομική της έννοια.
Κάτω από το φως των πιο πάνω βρίσκω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 1.12.94 αποτελεί βεβαιωτική πράξη της εκτελεστής απόφασης ημερ. 4.8.93. Ως εκ τούτου η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς διάταγμα για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.