Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας (1995) 4 ΑΑΔ 2473

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Έννομο συμφέρον — Στρατός της Δημοκρατίας — Αξιωματικοί — Ανυπαρξία εννόμου συμφέροντος των κατ' αρχαιότητα κριθέντων ως προακτέων αξιωματικών να προσβάλλουν προαγωγή κατ' εκλογήν κριθέντων ως προακτέων συναδέλφων τους — Δεσμευτική νομολογία.

Στρατός της Δημοκρατίας — Αξιωματικοί — Κρίσεις — Ο παράγων της βαθμολογίας αξιολόγησης — Πορίσματα στη Ζαβρός κ.ά. ν. Δημοκρατίας — Εφαρμογή τους στην κριθείσα περίπτωση.

Στρατός της Δημοκρατίας — Αξιωματικοί — Κρίσεις — Πειθαρχικές ποινές — Η πειθαρχική ποινή εκτελεστή διοικητική πράξη — Συνέπειες της πειθαρχικής ποινής — Κανονιστικό πλαίσιο — Καμία παράβασή του στην κριθείσα περίπτωση.

Στρατός της Δημοκρατίας — Αξιωματικοί — Κρίσεις — Ανεξάρτητη και αυτοτελής η εκάστοτε κρίση από οποιανδήποτε προηγούμενη.

Ο αιτητής προσέβαλε την κατ' αρχαιότητα κρίση του ως προακτέου σε Ταξίαρχο αλλά και την προαγωγή στο βαθμό αυτό συναδέλφων του κατ' εκλογήν κριθέντων ως προακτέων.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

1. Η Ολομέλεια, της οποίας οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές, αποφάνθηκε ότι αξιωματικοί που κρίθηκαν προακτέοι κατ' αρχαιότητα δεν μπορούν να προσβάλουν την προαγωγή συναδέλφων τους που κρίθηκαν προακτέοι κατ' εκλογήν. Ως εκ τούτου το αιτητικό 2 της προσφυγής, με το οποίο προσβάλλεται η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών, απορρίπτεται.

Ως αποτέλεσμα της κατάληξης αυτής, περιττεύει η εξέταση της πρώτης προδικαστικής ένστασης αναφορικά με τη συνάφεια των δύο συμπροσβαλλόμενων πράξεων, εφόσον στο δικόγραφο εναπομένει μόνο η πρώτη προσβαλλόμενη πράξη.

2. Τα θέματα που εγείρει ο αιτητής γύρω από τη βαθμολογία του εγέρθηκαν και εξετάστηκαν από την Ολομέλεια στην υπόθεση Ζαβρός και Άλλοι ν. Δημοκρατίας.

Με βάση τα όσα σχετικά λέχθηκαν στην πιο πάνω απόφαση της Ολομέλειας, απορρίπτοναι οι σχετικοί ισχυρισμοί του αιτητή ως αβάσιμοι. Όσον αφορά τη βαθμολογία του για το 1991, αυτή ήταν κάτω του πολύ καλός εφόσον ήταν κάτω του 9 και ορθά θεωρήθηκε έτσι.

3. Όσο για την πειθαρχική ποινή που λήφθηκε υπόψη ως δυσμενές στοιχείο κρίσης, αυτή αφορά τον προηγούμενο του κατεχόμενου από τον αιτητή βαθμό. Η νομιμότητα της επιβολής της ποινής δεν μπορεί να κριθεί στην παρούσα διαδικασία. Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Ζαβρός ν. Δημοκρατίας η επιβολή πειθαρχικής ποινής αποτελεί αυτοτελή εκτελεστή πράξη και ως τέτοια θα έπρεπε να είχε προσβληθεί εντός 75 ημερών από την επιβολή της.

4. Ακόμα, το κατά πόσο ορθά ή όχι λήφθηκε υπόψη η συγκεκριμένη πειθαρχική ποινή είναι άνευ σημασίας εφ' όσον ενόψει των Κανονισμών 30(5) και 41(2) των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990-1992 και της βαθμολογίας του, ο αιτητής δεν μπορούσε εν πάση περιπτώσει να κριθεί ως προακτέος κατ' εκλογήν, έστω και χωρίς την ύπαρξη ή λήψη υπόψη της εν λόγω πειθαρχικής ποινής.

Εν πάση περιπτώσει όμως, θεωρείται ότι η λήψη υπόψη της πειθαρχικής ποινής δεν αντίκειται στους Κανονισμούς. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 29(1), το ΑΣΚΑ κρίνει τους αξιωματικούς με βάση τα στοιχεία των ατομικών τους φακέλων στα οποία περιλαμβάνονται και οι πειθαρχικές ποινές (Κανονισμός 29(2)(θ)). Ο ίδιος Κανονισμός προνοεί ότι οι πειθαρχικές ποινές διαγράφονται μετά την πάροδο 10 χρόνων από την επιβολή τους. Επίσης, ο Κανονισμός 41(6), προνοεί ότι το ΑΣΚΑ κατά τη διενέργεια κρίσεων λαμβάνει υπόψη του και εκτιμά όλα τα κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του κρινόμενου στοιχεία, με ιδιαίτερη όμως σημασία στα στοιχεία του κατεχόμενου βαθμού. Με βάση τις πιο πάνω διατάξεις, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι εφόσον η πειθαρχική ποινή υπήρχε στο φάκελο του αιτητή και αφού δεν παρήλθε δεκαετία από την επιβολή της, μπορούσε νόμιμα να ληφθεί υπόψη, άσχετα από το βαθμό που κατείχε ο αιτητής κατά το χρόνο της επιβολής της

5. Το γεγονός ότι ο αιτητής προάχθηκε στο παρελθόν σε Συνταγματάρχη, καθ' όν χρόνο υπήρχε στο φάκελό του η ίδια πειθαρχική ποινή, δεν επηρεάζει τη νομιμότητα της επίδικης απόφασης. Στοιχείο κρίσεως δεν αποτελεί μόνο η ύπαρξη ή μη πειθαρχικών ποινών αλλά λαμβάνονται υπόψη όλα τα στοιχεία του φακέλου του κρινόμενου, συμπεριλαμβανομένης της βαθμολογίας του στα ουσιαστικά προσόντα που αναφέρονται στον Κανονισμό 33, και το Δικαστήριο δεν γνωρίζει ποια ακριβώς ήταν τα στοιχεία αυτά με βάση τα οποία ο αιτητής προάχθηκε σε Συνταγματάρχη το 1987, ούτε πώς αξιολογήθηκαν.

6. Ο δικηγόρος του αιτητή στην απαντητική του αγόρευση πρόβαλε και άλλους ισχυρισμούς, για πρώτη φορά, σχετικά με την παραβίαση αριθμού Κανονισμών. Οι ισχυρισμοί αυτοί όμως δεν υποστηρίζονται από τους λόγους ακυρώσεως στους οποίους στηρίζεται η προσφυγή και γι' αυτό απορρίπτονται. Εν πάση περιπτώσει, οι ίδιοι ισχυρισμοί προβλήθηκαν και στην υπόθεση Όξυνος ν. Δημοκρατίας, στην οποία η απόφαση εκδόθηκε επίσης σήμερα, και αφού εξετάστηκαν απορρίφθηκαν. Ό,τι λέχθηκε εκεί ισχύει
και εδώ.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Ζαβρός κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1994) 3 Α.Α.Δ. 349,

Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 1959,

Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 2523,

Κτώρας ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1388,

Σαβουλλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 ΑΛΑ. 2268.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση 1 με την οποία κατά τις κρίσεις του 1992, ο αιτητής κρίθηκε ως προ-ακτέος κατ' αρχαιότητα αντί κατ' εκλογήν.

Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.

Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του καθ' ου η αίτηση με αρ. 1, με την οποία κρίθηκε, κατά τις κρίσεις του 1992, ως προακτέος κατ' αρχαιότητα αντί κατ' εκλογήν. Προσβάλλει επίσης, με το αιτητικό 2, την επακολουθήσασα προαγωγή των Γεωργίου Μαυρουδή, Πέτρου Χ'Άντωνίου και Νικολάου Βαρναβίδη, στο βαθμό του Ταξίαρχου.

Ο αιτητής κατέχει το βαθμό του Συνταγματάρχη από την 1/6/1987.

Κατά τις κρίσεις του 1992, ο αιτητής κρίθηκε από το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων Αξιωματικών (ΑΣΚΑ), ως προακτέος κατ' αρχαιότητα, παμψηφεί.

Στο φύλλο κρίσεως του αιτητή, το οποίο φέρει ημερομηνία 14/9/1992, αναφέρονται τα ακόλουθα:

"1. Το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων Αξιωματικών, κατά τις τακτικές ετήσιες κρίσεις των Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας έτους 1992, σας έκρινε

ως προακτέο κατ' αρχαιότητα παμψηφεί.

2. Και τα 4 μέλη του Συμβουλίου έκριναν ότι, εφόσον έχετε σε ουσιαστικά προσόντα Εκθέσεων Ικανότητας του κατεχόμενου βαθμού βαθμολογία κάτω από το πολύ καλώς, δεν μπορείτε να κριθείτε ως προακτέος κατ' εκλογήν. Έκριναν επίσης ότι η βαθμολογία καλώς και άνω που έχετε σε όλα τα ουσιαστικά προσόντα των Εκθέσεων Ικανότητας του κατεχόμενου βαθμού, σε συνδυασμό με την μη ύπαρξη σε βάρος σας σοβαρών πειθαρχικών ποινών ή άλλων δυσμενών στοιχείων και η εν γένει απόδοση σας στις Στρατιωτικές Σχολές που φοιτήσατε και στις θέσεις που υπηρετήσατε, δικαιολογούν ως τη μόνη αρμόζουσα για την περίπτωσή σας κρίση, την κρίση σας ως προακτέος κατ' αρχαιότητα.

3. Οι Εκθέσεις Ικανότητας στις οποίες έχετε βαθμολογία σε ουσιαστικά προσόντα κάτω από το πολύ καλώς, είναι οι Εκθέσεις Ικανότητας των ετών 1987, 1988 και 1991. Συγκεκριμένα:

α. Στις Εκθέσεις Ικανότητας από 20.8.1987 μέχρι 31.12.1987 και από 1.1.1988 μέχρι 31.12.1988, έχετε βαθμολογία στο καθοριστικό για την αξία του Αξιωματικού προσόν ικανότητα για περαιτέρω εξέλιξη, 8.

β. Στην Έκθεση Ικανότητας από 1.1.1991 μέχρι 31.12.1991, έχετε βαθμολογία στη Νοημοσύνη και Ευφυία 8,67, στα Διοικητικά Προσόντα 8,83 και στα Επαγγελματικά Προσόντα 8,75.

4. Από τα μέλη του Συμβουλίου θεωρήθηκε ως δυσμενές στοιχείο σε βάρος σας και η πειθαρχική ποινή της 4ήμερης κράτησης που σας επιβλήθηκε στις 22.3.1985, γιατί στρατιώτης της Μονάδας σας που ήταν απεσπασμένος σε άλλη Μονάδα απουσίαζε για ένα και πλέον μήνα μετά τη λήξη της απόσπασής του, χωρίς να ενδιαφερθείτε για την τύχη του.".

Μετά την κρίση του από το ΑΣΚΑ, ο αιτητής ενεγράφη στον Πίνακα των κριθέντων, κατά τις τακτικές ετήσιες κρίσεις του έτους 1992, ως προακτέων κατ' αρχαιότητα Συνταγματαρχών Όπλων του Στρατού Ξηράς. Ο Πίνακας αυτός υποβλήθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο σύμφωνα με τον Κανονισμό 42(1) των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990-1992 (οι Κανονισμοί). Το Υπουργικό Συμβούλιο κύρωσε τον Πίνακα με απόφασή του ημερομηνίας 21/8/1992.

Με τον ίδιο τρόπο τα ενδιαφερόμενα μέρη, κριθέντες ως προακτέοι κατ' εκλογήν, περιλήφθηκαν στον αντίστοιχο Πίνακα Συνταγματαρχών Όπλων του Στρατού Ξηράς, ο οποίος επίσης κυρώθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο. Ο Πίνακας αυτός περιείχε μόνο 4 ονόματα.

Οι Πίνακες μετά την κύρωση τους κατέστησαν οριστικοί. Μετά την οριστικοποίηση των Πινάκων, προάχθηκαν από τον καθ' ου η αίτηση 2, στο βαθμό του Ταξίαρχου, οι 4 αξιωματικοί των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονταν στον Πίνακα των προακτέων κατ' εκλογήν Συνταγματαρχών. Ανάμεσα στους προαχθέντες ήταν και τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η απόφαση για την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών λήφθηκε στις 30/9/1992. Ως αποτέλεσμα καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.

Ο δικηγόρος για τους καθ' ων η αίτηση ήγειρε 2 προδικαστικές ενστάσεις. Η πρώτη αφορά τη συνάφεια των 2 προσβαλλόμενων πράξεων και η δεύτερη το έννομο συμφέρον του αιτητή να προσβάλει την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών.

Αναφορικά με το έννομο συμφέρον, ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση υποστήριξε ότι υπό το καθεστώς των Κανονισμών, με τους οποίους δημιουργούνται διαβαθμίσεις κρίσεως, οι τυχόντες χαμηλότερης διαβάθμισης (όπως ο αιτητής), δεν έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την προαγωγή συναδέλφων τους που έτυχαν ψηλότερης διαβάθμισης.

Αποδέχομαι την προδικαστική ένσταση των καθ' ων η αίτηση. Το θέμα εξετάστηκε και αποφασίστηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις Αλέξανδρος Ζαβρός και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 349 και Τάσος Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 366. Η Ολομέλεια του Δικαστηρίου, αποφάνθηκε ότι αξιωματικοί που κρίθηκαν προακτέοι κατ' αρχαιότητα, δεν μπορούν να προσβάλουν την προαγωγή συναδέλφων τους που κρίθηκαν προακτέοι κατ' εκλογήν. Ως εκ τούτου το αιτητικό 2 της προσφυγής, με το οποίο προσβάλλεται η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών, απορρίπτεται.

Ο δικηγόρος του αιτητή υποστήριξε ότι εφόσον ο αιτητής είχε αξιολογηθεί ως Λίαν Καλός, με βάση τις βαθμολογίες που συγκέντρωσε κατά τα χρόνια 1987 και 1988, όταν ίσχυαν οι παλιοί Κανονισμοί (Κ.Δ.Π. 118/81) δεν μπορούσε να θεωρηθεί, κατά την παρούσα κρίση ότι η αξιολόγηση του για τα πιο πάνω χρόνια ισοδυναμούσε με "καλώς". Κι αυτό γιατί ο περί Στρατού της Δημοκρατίας Νόμος (αρ. 33/90), δεν παρέχει τέτοια εξουσία. Είναι η θέση του ότι το ΑΣΚΑ ενήργησε κάτω από νομική πλάνη, και ότι ο άπαξ χαρακτηρισθείς ως λίαν καλός δεν μπορεί με εκ των υστέρων Κανονισμό, χωρίς να προβλέπεται τούτο από το Νόμο, να χαρακτηρισθεί, αναφορικά με την ίδια περίοδο, ως καλός. Είπε επίσης ότι, εφόσον η Κ.Δ.Π. 90/90 δεν έχει αναδρομική ισχύ, δεν μπορούσαν οι πρόνοιες του νέου Καν. 30(5) να επηρεάσουν τις προηγούμενες αξιολογήσεις του. Επομένως, είναι η θέση του, ο Κανονισμός 41(2) δεν εφαρμόστηκε ορθά.

Ισχυρίστηκε επίσης ότι, όσον αφορά την αξιολόγηση του 1991 η βαθμολογία του στα στοιχεία που αναφέρονται ήταν άνω του 8 (8.67, 8.83 και 8.75) και επομένως έπρεπε να θεωρηθεί ως λίαν καλός, εφόσον το καλός αντιστοιχεί με το 7 και το 8.

Τέλος, υποστήριξε ότι κακώς λήφθηκε υπόψη η πειθαρχική ποινή που του επιβλήθηκε το 1985, στον προηγούμενο του κατεχόμενου βαθμό, η οποία δεν εμπόδισε την προαγωγή του σε Συνταγματάρχη και η οποία εν πάση περιπτώσει επιβλήθηκε παράνομα.

Ο Κανονισμός 30(5) της Κ.Δ.Π. 90/90, προνοεί ότι:

"(5) Η κλίμακα βαθμολογίας των ουσιαστικών προσόντων είναι:

(α) Εξαίρετος ...............	.... 10
(β) Πολύ καλός.............	..... 9
(γ) Καλός .....................	. .7 έως 8
(δ) Μέτριος....................	. .4 έως 6
(ε) Απαράδεκτος...........	1 έως 3".

Και ο Κανονισμός 41(2):

"(2) Για να κριθεί Αξιωματικός ως προακτέος κατ' εκλογήν πρέπει στις εκθέσεις ικανότητας που έχει στον κατεχόμενο βαθμό η βαθμολογία του στα ουσιαστικά προσόντα που αναφέρονται στον Κανονισμό 33 να είναι τουλάχιστο πολύ καλός.".

Τα θέματα που εγείρει ο αιτητής εγέρθηκαν και εξετάστηκαν από την Ολομέλεια στην υπόθεση Ζαβρός και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω).

Το Δικαστήριο, υιοθετώντας επί τούτου απόσπασμα από την πρωτόδικη απόφαση στην υπόθεση Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 1959, είπε τα ακόλουθα:

"Μελετήσαμε με προσοχή τις πιο πάνω θέσεις των δικηγόρων των αιτητών, ενόψει μάλιστα και του γεγονότος πως υπάρχουν διιστάμενες πάνω στο ζήτημα πρωτόδικες αποφάσεις συναδέλφων μας. Η δική μας γνώμη είναι αντίθετη με τις εισηγήσεις που προώθησαν οι δικηγόροι των αιτητών, και τις οποίες συνοψίζουμε πιο πάνω. Έχουμε την άποψη πως το υπόβαθρο της εισήγησης, η υπόθεση δηλαδή πως οι αιτητές είχαν οποιοδήποτε κεκτημένο δικαίωμα από την αξιολόγηση τους, κτίζεται σε νομική παρεξήγηση. Η άποψη μας είναι πως δεν τίθεται ζήτημα αναδρομικής εφαρμογής των κανονισμών, ή οποιασδήποτε αλλοίωσης κεκτημένων δικαιωμάτων. Ο σκοπός του νομοθέτη με την θέσπιση της Κ.Δ.Π. 90/90 ήταν η ανύψωση του επιπέδου κρίσης των αξιωματικών, δικαίωμα που είχε, και μάλιστα επιθυμητό, να ασκήσει. Οι αιτητές δεν είχαν αποκτήσει οποιοδήποτε δικαίωμα από την προηγούμενη βαθμολογία τους, σαν διαβαθμισμένη κρίση, που να μην μπορεί να μεταβληθεί δυνάμει μελλοντικών κανονισμών, ώστε να ανυψωθεί το επίπεδο αξίας των αξιωματικών.".

Με βάση τα πιο πάνω και τα άλλα όσα σχετικά λέχθηκαν στην πιο πάνω απόφαση της Ολομέλειας, απορρίπτω τους πιο πάνω σχετικούς ισχυρισμούς του αιτητή ως αβάσιμους. Όσον αφορά τη βαθμολογία του για το 1991, αυτή ήταν κάτω του πολύ καλός εφόσον ήταν κάτω του 9 και ορθά θεωρήθηκε έτσι.

Όσο για την πειθαρχική ποινή που λήφθηκε υπόψη ως δυσμενές στοιχείο κρίσης, αυτή αφορά τον προηγούμενο του κατεχόμενου από τον αιτητή βαθμό. Η νομιμότητα της επιβολής της ποινής δεν μπορεί να κριθεί στην παρούσα διαδικασία. Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Ζαβρός ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω), η επιβολή πειθαρχικής ποινής αποτελεί αυτοτελή εκτελεστή πράξη και ως τέτοια θα έπρεπε να είχε προσβληθεί εντός 75 ημερών από την επιβολή της.

Ακόμα, το κατά πόσο ορθά ή όχι λήφθηκε υπόψη η συγκεκριμένη πειθαρχική ποινή είναι άνευ σημασίας εφ' όσον ενόψει των Κανονισμών 30(5) και 41(2) και της βαθμολογίας του, ο αιτητής δεν μπορούσε εν πάση περιπτώσει να κριθεί ως προακτέος κατ' εκλογήν, έστω και χωρίς την ύπαρξη ή λήψη υπόψη της εν λόγω πειθαρχικής ποινής.

Εν πάση περιπτώσει όμως, θεωρώ ότι η λήψη υπόψη της πειθαρχικής ποινής δεν αντίκειται στους Κανονισμούς. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 29(1), το ΑΣΚΑ κρίνει τους αξιωματικούς με βάση τα στοιχεία των ατομικών τους φακέλων στα οποία περιλαμβάνονται και οι πειθαρχικές ποινές (Κανονισμός 29(2)(θ)). Ο ίδιος Κανονισμός προνοεί ότι οι πειθαρχικές ποινές διαγράφονται μετά την πάροδο 10 χρόνων από την επιβολή τους. Επίσης, ο Κανονισμός 41(6), προνοεί ότι το ΑΣΚΑ κατά τη διενέργεια κρίσεων λαμβάνει υπόψη του και εκτιμά όλα τα κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του κρινόμενου στοιχεία, με ιδιαίτερη όμως σημασία στα στοιχεία του κατεχόμενου βαθμού. Με βάση τις πιο πάνω διατάξεις, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι εφόσον η πειθαρχική ποινή υπήρχε στο φάκελο του αιτητή και αφού δεν παρήλθε δεκαετία από την επιβολή της, μπορούσε νόμιμα να ληφθεί υπόψη, άσχετα από το βαθμό που κατείχε ο αιτητής κατά το χρόνο της επιβολής της. Σχετικές είναι και οι υποθέσεις Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 2523, Χαράλαμπος Κτώρας ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1388 και Κώστας Σαβουλλίδης και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2268.

Το γεγονός ότι ο αιτητής προάχθηκε στο παρελθόν σε Συνταγματάρχη, καθ' ον χρόνο υπήρχε στο φάκελο του η ίδια πειθαρχική ποινή, δεν επηρεάζει τη νομιμότητα της επίδικης απόφασης. Στοιχείο κρίσεως δεν αποτελεί μόνο η ύπαρξη ή μη πειθαρχικών ποινών αλλά λαμβάνονται υπόψη όλα τα στοιχεία του φακέλου του κρινόμενου, συμπεριλαμβανομένης της βαθμολογίας του στα ουσιαστικά προσόντα που αναφέρονται στον Κανονισμό 33, και δεν γνωρίζουμε ποια ακριβώς ήταν τα στοιχεία αυτά με βάση τα οποία ο αιτητής προάχθηκε σε Συνταγματάρχη το 1987, ούτε πως αξιολογήθηκαν.

Εξάλλου η κάθε κρίση είναι ανεξάρτητη και αυτοτελής πράξη. Η εκτίμηση των στοιχείων του φακέλου του κρινόμενου και η πρόσδοση βαρύτητας σε οποιοδήποτε από αυτά εναπόκειται στην κρίση του κρίνοντος οργάνου, χωρίς δέσμευση από προηγούμενες κρίσεις (Βλέπε σχετικά Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω), Χαράλαμπος Κτώρας ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω) και Κώστας Σαβουλλίδης και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω)).

Ο δικηγόρος του αιτητή στην απαντητική του αγόρευση πρόβαλε και άλλους ισχυρισμούς, για πρώτη φορά, σχετικά με την παραβίαση αριθμού Κανονισμών. Οι ισχυρισμοί αυτοί όμως δεν υποστηρίζονται από τους λόγους ακυρώσεως στους οποίους στηρίζεται η προσφυγή και γι' αυτό απορρίπτονται. Εν πάση περιπτώσει, οι ίδιοι ισχυρισμοί προβλήθηκαν και στην υπόθεση Όξυνος ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2464, και αφού εξετάστηκαν απορρίφθηκαν. Ό,τι λέχθηκε εκεί ισχύει και εδώ.

Με βάση τα πιο πάνω απορρίπτω όλους τους ισχυρισμούς του αιτητή.

Ως αποτέλεσμα, η παρούσα προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, η δε επίδικη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα εναντίον του αιτητή. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία