|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
REPUBLIC ν. ROUSSOS (1987) 3 CLR 1217
ΡΙΚ ν. Καραγιώργη & άλλων (1991) 3 ΑΑΔ 159
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1995) 4 ΑΑΔ 2171
16 Οκτωβρίου, 1995
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΕΣΠΩ ΣΥΜΕΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 894/94)
Οργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού — Προαγωγές — Καν. 15(3) των περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Διάρθρωσις και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμοί (Κ.Δ.Π. 829/70) — Υπαγωγή της κενής θέσης στο κατάλληλο Τμήμα — Προηγείται της απόφασης περί προαγωγής — Εσφαλμένη αντιστροφή στην κριθείσα περίπτωση — Συνέπεια και η ακυρότητα των συστάσεων του Προϊσταμένου.
Οργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού — Προαγωγές — Συστάσεις του Προϊσταμένου — Ελαττωματικές στην κριθείσα περίπτωση — Περιστάσεις.
Διοικητικό Δίκαιο — Διορισμοί και προαγωγές — Υποχρέωση της Διοίκησης να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο — Διάφορο το κριτήριο της έκδηλης υπεροχής που εφαρμόζεται κατά τον ακυρωτικό έλεγχο και μόνον — Λάθος κριτήριο εφαρμόστηκε στην κριθείσα προαγωγή στον Κ.Ο.Τ.
Η αιτήτρια για τέταρτη φορά προσέβαλε την προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους σε Ανώτερο Τουριστικό Λειτουργό αφού όλες οι προηγούμενες προαγωγές του αυτού προσώπου στην επίδικη θέση είχαν ακυρωθεί για διάφορους εκάστοτε λόγους με αντίστοιχες προσφυγές, και επακολουθούσε επανεξέταση κάθε φορά, της αιτήτριας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Σύμφωνα με τον Καν. 15(3) των περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Διάρθρωσις και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 829/70) "κατά την προαγωγήν λαμβάνονται δεόντως υπ' όψιν αι περί των υποψηφίων συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος εν τω οποίω η κενή θέσις".
Η απόφαση ως προς το ποιο Τμήμα υπάγεται η κενή θέση, προηγείται της ίδιας της απόφασης προαγωγής, εφόσον η παροχή συστάσεων από το συγκεκριμένο Προϊστάμενο είναι προϋπόθεση της λήψης της τελικής απόφασης προαγωγής. Δεν μπορεί να αποφασιστεί ποιος από τους Προϊσταμένους Τμήματος θα κληθεί να δώσει συστάσεις αν δεν αποφασιστεί πρώτα σε ποιο Τμήμα υπάγεται η κενή θέση.
Στην προκειμένη περίπτωση εκείνο που έπραξαν οι καθ' ων η αίτηση ήταν πρώτα να προαγάγουν το ενδιαφερόμενο μέρος, και μετά να αποφασίσουν το Τμήμα το οποίο υπαγόταν η κενή θέση.
Με βάση τα πιο πάνω οι συστάσεις του Προϊσταμένου είναι άκυρες εφόσον σε τελική ανάλυση αυτές μπορεί να είχαν δοθεί από αναρμόδιο άτομο.
2. Η σύσταση του Προϊσταμνεου ακόμα κι αν είχε δοθεί από τον αρμόδιο Προϊστάμενο πάλι κατά την άποψη του Δικαστηρίου επιδέχεται ακύρωσης για τους εξής λόγους:
Έχοντας υπόψη το περιεχόμενο των φακέλων, παρατηρείται πως στον παράγοντα της αξίας εκείνο που προκύπτει από τις ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις είναι υπεροχή της αιτήτριας.
Στην προκειμένη περίπτωση και έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, ο Προϊστάμενος δεν έχει δώσει οποιαδήποτε εξήγηση για την παραγνώριση των καλύτερων εμπιστευτικών εκθέσεων της αιτήτριας.
Στην υπό κρίση υπόθεση και με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της, θεωρείται πως τόσο ο Προϊστάμενος όσο και το Διοικητικό Συμβούλιο στη συνέχεια, είχαν υποχρέωση να εξηγήσουν γιατί δεν δόθηκε η δέουσα βαρύτητα στις καλύτερες εκθέσεις της αιτήτριας.
3. Επιπρόσθετα οι καθ' ων η αίτηση οδηγήθηκαν στην επίδικη απόφαση επειδή έκριναν από τη συνεκτίμηση όλων των σχετικών στοιχείων ότι "οποιοσδήποτε άλλος υποψήφιος δεν υπερέχει έκδηλα, αντικειμενικά, αναντίλεκτα και αυταπόδεικτα". Το κριτήριο αυτό δεν προσφέρεται για εφαρμογή από τη διοίκηση, αλλά μόνο από το ακυρωτικό δικαστήριο κατά την άσκηση αναθεωρητικού ελέγχου. Στο σημείο αυτό έχει τη θέση του το σχετικό απόσπασμα από την Κώστας Λ. Iωάννoυ ν. Αρχής Ηλεκτρισμού.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ρ.Ι.Κ. ν. Καραγιώργη κ.ά. (1991) 3 Α.Α.Δ. 159,
Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217,
Ιωάννου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (1995) 4 Α.Α.Δ. 377.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία επαναπροήχθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού, αντί της αιτήτριας.
Γ. Κολοκασίδης, για την Αιτήτρια.
Α. Δικηγορόπουλος, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή προσβάλλει την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου των καθ' ων η αίτηση με την οποία επαναπροήγαγαν το ενδιαφερόμενο μέρος Κρίνο Χ"Γεωργίου στη θέση Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού, που είναι θέση προαγωγής.
Η προσφυγή αυτή είναι η τέταρτη κατά σειρά που καταχωρεί η αιτήτρια εναντίον της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους. Το ενδιαφερόμενο μέρος και ακόμα ένας υποψήφιος, ο Στέλιος Πιτσιλλίδης, είχαν αρχικά προαχθεί στην επίδικη θέση από 1.1.90, με απόφαση της Επιτροπής Προσωπικού ημερ. 5.12.89.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση γιατί λήφθηκε από όργανο μη νόμιμα συγκροτημένο, με βάση την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση ΡΙΚ ν. Καραγιώργη κ.ά. (1991) 3 Α.Α.Δ. 159. Ακολούθησε επανεξέταση και αναδρομική προαγωγή από 1.1.90 του ενδιαφερόμενου μέρους και του Πιτσιλλίδη.
Η αιτήτρια μαζί με άλλους υπαλλήλους του ΚΟΤ καταχώρησαν τις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις αρ. 512/91, 553/91 και 821/91 (Μαρκίδου ν. ΚΟΤ (1992) 4 Α.Α.Δ. 4472). Με απόφαση του Δικαστηρίου τούτου ημερ. 30.11.92 ακυρώθηκε η αναδρομική προαγωγή για:
α) παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας αναφορικά με το παράπονο για μεροληψία ενός από τους αιτητές,
β) παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας αναφορικά με τις γνώσεις της Αγγλικής γλώσσας από το ενδιαφερόμενο μέρος Κρίνο Χ"Γεωργίου, και
γ) πλάνη αναφορικά με την αρχαιότητα του Χ"Γεωργίου έναντι της αιτήτριας Συμεού που είναι η αιτήτρια και στην παρούσα προσφυγή.
Το θέμα επανεξετάστηκε και επαναπροάχθηκαν και πάλι το ενδιαφερόμενο μέρος και ο Στέλιος Πιτσιλλίδης. Η αιτήτρια προώθησε τελικά την προσφυγή αρ. 682/93 εναντίον της επαναπροαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους μόνο. Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 10.6.94 ακύρωσε την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους λόγω παράβασης νόμου και παράβασης ουσιώδους τύπου της διαδικασίας. Το Δικαστήριο βρήκε πως δεν υπήρξε συμμόρφωση με τις πρόνοιες του Κ. 15(3) των περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Διάρθρωσις και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1970 (Κ.Δ.Π. 829/70) που προνοεί ότι κατά την προαγωγή λαμβάνονται υπόψη οι συστάσεις του Προϊσταμένου "του Τμήματος εν τω οποίω η κενή θέση", επειδή το Διοικητικό Συμβούλιο ζήτησε τις απόψεις Προϊσταμένων άλλων από εκείνων που καθόρισε ο πιο πάνω Κανονισμός και ακύρωσε την απόφαση.
Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης που λήφθηκε μετά από την επανεξέταση του θέματος που ακολούθησε την ακυρωτική απόφαση στην προσφ. αρ. 682/93.
Το Διοικητικό Συμβούλιο επανεξέτασε το θέμα πλήρωσης της θέσης Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού κατά τη συνεδρία του ημερ. 27.7.94. Πριν τη λήψη της επίδικης απόφασης το Συμβούλιο μελέτησε σχετικό Σημείωμα της Γενικής Διευθύντριας ημερ. 26.7.94. Σ' αυτό αναφέροντο μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:
"11. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση επανεξέτασης της υπό αναφορά θέσης ο Νομικός Σύμβουλος ανάφερε τα ακόλουθα:
(1) Όπως έχει νομολογηθεί με Αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε περίπτωση πλήρωσης κενής θέσης προς συμμόρφωση με ακυρωτική Απόφαση του Δικαστηρίου, η νέα πράξη που εκδίδεται ανάγεται στον χρόνο έκδοσης της παλαιάς και δημιουργεί στη διοίκηση την υποχρέωση να επανεξετάσει το ζήτημα με αναφορά στα στοιχεία εκείνα που αποτέλεσαν μέρος του πραγματικού και νομικού καθεστώτος της πράξης που ακυρώθηκε.
Έχει νομολογιακά αποφασιστεί ότι οι κενές θέσεις ανήκουν υποχρεωτικά σε κάποιο από τα τρία Τμήματα του Οργανισμού της Κεντρικής Υπηρεσίας ή σε Γραφείο του Οργανισμού στο εξωτερικό και όχι στον Οργανισμό γενικά.
(2) Κατ' ακολουθία το Διοικητικό Συμβούλιο θα πρέπει πρώτα να αποφασίσει με βάση τα δεδομένα που ίσχυαν κατά τον ουσιώδη χρόνο που λήφθηκε η απόφαση που ακυρώθηκε, το Τμήμα του Οργανισμού στο οποίο θα υπαχθεί η κενή θέση.
(3) Πριν το Συμβούλιο του Οργανισμού προχωρήσει στην πλήρωση της κενής θέσης, θα πρέπει να υπαγάγει την κενή θέση σε Τμήμα πριν ακουσθούν οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος κατ' εφαρμογή του Κανονισμού 15(3) των περί ΚΟΤ (Διάρθρωσις και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1970.
(4)Το Διοικητικό Συμβούλιο, θα πρέπει να λάβει υπόψη:
..................................
(5).......................................................................................................................
12.Σημειώνονται εν προκειμένω τα ακόλουθα αναφορικά με τα δεδομένα που ανάγονται στο χρόνο της ακυρωθείσας απόφασης:
(α) Η Επιτροπή Επιλογής (η Επιτροπή Προσωπικού ονομαζόταν τότε Επιτροπή Επιλογής) στη συνεδρία της ημερ. 5.12.1989 αποφάσισε όπως οι κ.κ. Πιτσιλλίδης και Χ"Γεωργίου προαχθούν στη μόνιμη θέση Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού από 1.1.1990 και όπως η τοποθέτηση τους κατά Τμήμα αποφασιστεί σε μελλοντική συνεδρία της Επιτροπής.
(β) Στη συνεδρία της Επιτροπής Επιλογής ημερ. 20.12.1989 ο Πρόεδρος ανάφερε στην Επιτροπή ότι στη διάρκεια σύσκεψης με το Γενικό Διευθυντή και τους Πρώτους Τουριστικούς Λειτουργούς του Οργανισμού μελετήθηκε το θέμα των τοποθετήσεων/μεταθέσεων του προσωπικού του Οργανισμού, λαμβανομένων υπόψη των εν προκειμένω αναγκών της Υπηρεσίας και κατέληξαν μεταξύ άλλων στην ακόλουθη εισήγηση:
"Ο κ. Κρίνος Χ"Γεωργίου, ο οποίος προάγεται από την 1.1.1990 στη μόνιμη θέση Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού, να μετατεθεί από την 1.4.1990 από το Τμήμα Προβολής στο Τμήμα Τουριστικής Οργάνωσης και Προγραμματισμού: για τον καθορισμό της εν λόγω ημερομηνίας μεταθέσεως του κ. Χ"Γεωργίου λήφθηκε υπόψη το γεγονός ότι ο κ. Χ"Γεωργίου είναι βεβαρημένος με μεγάλο όγκο εργασίας και γι' αυτό θα πρέπει να δοθεί ο κατάλληλος χρόνος για τη διεκπεραίωση της εργασίας του, ούτως ώστε να μην επηρεασθεί δυσμενώς η λειτουργία του Τμήματος του λόγω της αποχώρησής του."
Στα Πρακτικά της εν λόγω συνεδρίας της Επιτροπής δεν υπάρχει σχετική με το θέμα απόφαση της Επιτροπής, αλλά από το γεγονός ότι τρεις μήνες μετά την ημερομηνία διορισμού, η απόφαση για μετάθεση από το Πρώτο στο Δεύτερο Τμήμα, δεν εκτελέστηκε, δικαιολογεί το συμπέρασμα ότι οι ανάγκες του Τμήματος Τουριστικής Οργάνωσης δεν ήταν τέτοιες που να απαιτούν την εκτέλεση της περί μεταθέσεως απόφασης, και/ή ότι οι ανάγκες του Τμήματος Προβολής ήταν μεγαλύτερες.
.................................."
Μετά τη μελέτη του Σημειώματος της Γενικής Διευθύντριας και αφού αποφάσισε την υπαγωγή της κενής θέσης στο Τμήμα Προβολής, το Διοικητικό Συμβούλιο κάλεσε ενώπιον του τον εν υπηρεσία Προϊστάμενο του Τμήματος Προβολής για να δώσει τις συστάσεις του με βάση τις πρόνοιες του Καν. 15(3) της Κ.Δ.Π. 829/70.
Ο Προϊστάμενος ανάφερε στο Συμβούλιο τα ακόλουθα:
"Γνωρίζω και τους 6 υποψηφίους για προαγωγή στην εν λόγω θέση, λόγω είτε άμεσης είτε έμμεσης συνεργασίας μαζί τους. Έχοντας υπόψη τις ευθύνες και τις απαιτήσεις της θέσης Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού για το Τμήμα Προβολής στην Κεντρική Υπηρεσία κατά ή περί τις 5.12.1989, όπως προκύπτουν από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης και από ό,τι γνωρίζω προσωπικά και με βάση τις προσωπικές μου γνώσεις και τις γνώμες που έχω διαμορφώσει για τους εν λόγω υποψηφίους και από πληροφορίες που έχω αντλήσει από τους τότε άμεσα Προϊστάμενους τους και από σχετικά έγγραφα και φακέλους του Οργανισμού, με βάση τα δεδομένα που ίσχυαν κατά την 5.12.1989 και λαμβανομένων υπόψη της τότε αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας των υποψηφίων, θεωρώ ως τον καταλληλότερο για πραγωγή στη θέση Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού στο Τμήμα Προβολής τον κ. Κρ. Χατζηγεωργίου, τον οποίο και συστήνω ανεπιφύλακτα".
Μετά την αποχώρηση του Προϊσταμένου ακολούθησε αξιολόγηση των υποψηφίων για προαγωγή στην επίδικη θέση. Το Συμβούλιο αφού έλαβε υπόψη τα ουσιώδη στοιχεία ενός εκάστου των υποψηφίων όπως αυτά περιέχονται στους προσωπικούς και εμπιστευτικούς τους φακέλους, τα καθήκοντα και ευθύνες της επίδικης θέσης, καθώς και τα απαιτούμενα γι' αυτήν προσόντα και τις ανάγκες του Τμήματος Προβολής και αφού εξέτασε τις συστάσεις του Προϊσταμένου του πιο πάνω Τμήματος, "ενέκρινε ομόφωνα ότι ο υποψήφιος κ. Κρίνος Χατζηγεωργίου είναι ο καταλληλότερος για προαγωγή στη θέση Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού γιατί, συνεκτιμώντας όλα τα σχετικά στοιχεία έκρινε ότι οποιοσδήποτε άλλος υποψήφιος δεν υπερέχει έκδηλα, αντικειμενικά, αναντίλεκτα και αυταπόδεικτα".
Στο ενδιαφερόμενο μέρος προσφέρθηκε προαγωγή στην επίδικη θέση αναδρομικά από 1.1.90 και ως αποτέλεσμα καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Οι λόγοι ακυρότητας που προβλήθηκαν από το δικηγόρο της αιτήτριας είναι οι ακόλουθοι:
1. Ισχυριζόμενη υπεροχή της αιτήτριας έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους με βάση τις αξιολογήσεις των υπηρεσιακών εκθέσεων και λανθασμένη χρησιμοποίηση από τη διοίκηση του κριτηρίου της μη έκδηλης υπεροχής για προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους. Αναφέρθηκε σχετικά πως ενώ το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν δεν υπάρχει έκδηλη υπεροχή, η ίδια η διοίκηση δεν μπορεί να επιλέξει κάποιον με το αιτιολογητικό ότι δεν μπορεί να προσβληθεί εύκολα η προαγωγή του.
2. Υπεροχή της αιτήτριας στα προσόντα.
3. Η επίκληση της 18μηνης αρχαιότητας του ενδιαφερόμενου μέρους από τους καθ' ων η αίτηση αντιβαίνει τη νομολογιακή αρχή με βάση την οποία η αρχαιότητα δεν αντισταθμίζει την αξία και επικρατεί μόνο αν στα άλλα κριτήρια οι υποψήφιοι είναι ίσοι.
4. Οι καθ' ων η αίτηση αγνόησαν αρνητικά σχόλια που περιέχονται στο φάκελο του ενδιαφερόμενου μέρους.
4. Η σύσταση του Προϊσταμένου πάσχει γιατί δεν συνάδει με τα στοιχεία των φακέλων. Επίσης λήφθηκαν υπόψη στοιχεία μεταγενέστερα του ουσιώδους χρόνου για να καθοριστεί ποιος από τους Προϊσταμένους θα έπρεπε να κληθεί να δώσει συστάσεις.
Προέχει κατά την άποψη μου, εξέταση του τελευταίου λόγου ακυρότητας και ειδικότερα το θέμα του ως προς το ποιος από τους Προϊσταμένους θα έπρεπε να κληθεί να δώσει συστάσεις. Κατά την επανεξέταση, μετά την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου στην προσφυγή αρ. 682/93, το πρώτο θέμα που εξετάστηκε ήταν σε ποιο Τμήμα θα έπρεπε να υπαχθεί η κενή θέση ώστε να αποφασιστεί ποιος από τους Προϊσταμένους θα έπρεπε να κληθεί να δώσει τις συστάσεις που αναφέρονται στον Καν. 15(3). Στο Σημείωμα της Γενικής Διευθύντριας (βλ. παράγραφο 11(3)), επισημαίνεται, ορθά κατά την γνώμη μου, ότι πριν το Συμβούλιο προχωρήσει στην πλήρωση της κενής θέσης θα πρέπει να την υπαγάγει σε Τμήμα προτού ακουστούν οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος κατ' εφαρμογή του Καν. 15(3).
Στη συνέχεια όμως και όπως προκύπτει από την παρ. 12 του Σημειώματος της Γενικής Διευθύντριας (το οποίο μελετήθηκε από το Συμβούλιο και λήφθηκε υπόψη), ένας από τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση να υπαχθεί η κενή θέση στο Τμήμα Προβολής, ήταν και το γεγονός ότι τρεις μήνες μετά τη λήψη της απόφασης προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους, δηλαδή περί το τέλος Μαρτίου 1990, το ενδιαφερόμενο μέρος δεν είχε μετατεθεί από το Τμήμα Προβολής στο Τμήμα Τουριστικής Οργάνωσης και Προγραμματισμού, όπως είχε αποφασιστεί στη συνεδρία της Επιτροπής Επιλογής ημερ. 20.12.89. Αυτό δικαιολογούσε το συμπέρασμα ότι οι ανάγκες του Τμήματος Προβολής ήταν μεγαλύτερες από τις ανάγκες του Τμήματος Τουριστικής Οργάνωσης και κλήθηκε να δώσει συστάσεις ο Προϊστάμενος του Τμήματος Προβολής.
Το πιο πάνω σκεπτικό είναι κατά την άποψη μου λανθασμένο και βρίσκω βάσιμο τον ισχυρισμό του δικηγόρου της αιτήτριας ότι οι καθ' ων η αίτηση έλαβαν υπόψη μεταγενέστερα του ουσιώδους χρόνου γεγονότα για να καταλήξουν στην απόφαση ότι η κενή θέση θα έπρεπε να υπαχθεί στο Τμήμα Προβολής. Πέραν του ότι λήφθηκε υπόψη η κατάσταση που επικρατούσε περί το τέλος Μαρτίου 1990 για να αποφασιστεί σε ποιο Τμήμα θα υπαγόταν η κενή θέση, το Δικαστήριο κρίνει ότι ούτε η 20.12.89, ημερομηνία κατά την οποία αρχικά η Επιτροπή Προσωπικού αποφάσισε να τοποθετηθεί το ενδιαφερόμενο μέρος στο Τμήμα Τουριστικής Οργάνωσης, αποτελεί μέρος του ουσιώδους χρόνου. Ουσιώδης χρόνος για σκοπούς της παρούσας προσφυγής είναι η 5.12.89, ημερομηνία κατά την οποία η Επιτροπή Προσωπικού αποφάσισε την από 1.1.90 προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους και του Στέλιου Πιτσιλλίδη.
Σύμφωνα με τον Καν. 15(3) "κατά την προαγωγήν λαμβάνονται δεόντως υπ' όψιν αι περί των υποψηφίων συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος εν τω οποίω η κενή θέσις".
Από τα πιο πάνω είναι κατά την άποψη μου καθαρό πως η απόφαση ως προς το σε ποιο Τμήμα υπάγεται η κενή θέση, προηγείται της ίδιας της απόφασης προαγωγής, εφόσον η παροχή συστάσεων από το συγκεκριμένο Προϊστάμενο είναι προϋπόθεση της λήψης της τελικής απόφασης προαγωγής. Δεν βλέπω πώς μπορεί να αποφασιστεί ποιος από τους Προϊσταμένους Τμήματος θα κληθεί να δώσει συστάσεις αν δεν αποφασιστεί πρώτα σε ποιο Τμήμα υπάγεται η κενή θέση.
Στην προκειμένη περίπτωση εκείνο που έπραξαν οι καθ' ων η αίτηση ήταν πρώτα να προαγάγουν το ενδιαφερόμενο μέρος, και μετά να αποφασίσουν το Τμήμα στο οποίο υπαγόταν η κενή θέση.
Με βάση τα πιο πάνω θεωρώ πως οι συστάσεις του Προϊσταμένου είναι άκυρες εφόσον σε τελική ανάλυση αυτές μπορεί να είχαν δοθεί από αναρμόδιο άτομο. Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω και παρόλον που η επίδικη απόφαση αναπόφευκτα οδηγείται σε ακύρωση λόγω ελαττωματικής προπαρασκευαστικής πράξης, θα αναφερθώ και σ' άλλους λόγους ακυρότητας που κατά την άποψη μου δικαιολογούν την ακύρωση της.
Η σύσταση του Προϊσταμένου ακόμα κι αν είχε δοθεί από τον αρμόδιο Προϊστάμενο πάλι κατά την άποψη μου επιδέχεται ακύρωση για τους εξής λόγους:
Έχοντας υπόψη το περιεχόμενο των φακέλων, παρατηρώ πως στον παράγοντα της αξίας εκείνο που προκύπτει από τις ετήσιες εμπιστευτικές εκθέσεις είναι υπεροχή της αιτήτριας. Συγκεκριμένα η αιτήτρια κατά τα τρία τελευταία χρόνια που προηγούνταν του ουσιώδους χρόνου (1986-1988) και στα οποία δόθηκε μεγαλύτερη βαρύτητα, έχει γενική βαθμολογία 3 Εξ. έναντι 3 ΛΚ του ενδιαφερομένου μέρους. Η υπεροχή της αιτήτριας επεκτείνεται και σε προηγούμενα χρόνια.
Αναφορικά με τα προσόντα και οι δύο πληρούν τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας στα οποία δεν περιλαμβάνονται οποιαδήποτε ακαδημαϊκά προσόντα. Η αιτήτρια κατέχει πτυχίο Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το ενδιαφερόμενο μέρος έχει Δίπλωμα Ανωτέρας Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Ρόδου. Έχει επίσης Διπλώματα 2 Ξενοδοχειακών Σχολών του εξωτερικού, στις οποίες η φοίτηση ήταν περίπου 6-8 μήνες στην κάθε μια.
Στην αρχαιότητα η αιτήτρια και το ενδιαφερόμενο μέρος διορίστηκαν στην προηγούμενη θέση του Τουριστικού Λειτουργού την ίδια ημερομηνία (1.9.85). Το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει στην αρχαιότητα κατά 18 περίπου μήνες με βάση προγενέστερο διορισμό.
Στην προκειμένη περίπτωση και έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, ο Προϊστάμενος δεν έχει δώσει οποιαδήποτε εξήγηση για την παραγνώριση των καλύτερων εμπιστευτικών εκθέσεων της αιτήτριας. Όπως λέχθηκε από την Ολομέλεια στην υπόθεση Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217, ".... cogent reasons should be given in order to justify why merit has not been treated in a particular case, in view of the existence of special circumstances, as carrying the most weight".
Στην υπό κρίση υπόθεση και με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της, θεωρώ πως τόσο ο Προϊστάμενος όσο και το Διοικητικό Συμβούλιο στη συνέχεια, είχαν υποχρέωση να εξηγήσουν γιατί δεν δόθηκε η δέουσα βαρύτητα στις καλύτερες εκθέσεις της αιτήτριας.
Επιπρόσθετα οι καθ' ων η αίτηση οδηγήθηκαν στην επίδικη απόφαση επειδή έκριναν από τη συνεκτίμηση όλων των σχετικών στοιχείων ότι "οποιοσδήποτε άλλος υποψήφιος δεν υπερέχει έκδηλα, αντικειμενικά, αναντίλεκτα και αυταπόδεικτα. Το κριτήριο αυτό δεν προσφέρεται για εφαρμογή από τη διοίκηση, αλλά μόνο από το ακυρωτικό δικαστήριο κατά την άσκηση αναθεωρητικού ελέγχου. Στο σημείο αυτό έχει τη θέση του το ακόλουθο απόσπασμα από την Κώστας Α. Ιωάννου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού (1995) 4 Α.Α.Δ. 377. Το Δικαστήριο σχολιάζοντας παρόμοια αιτιολογία με την πιο πάνω, είπε τα ακόλουθα:
" Υποχρέωση του διορίζοντος οργάνου είναι η επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου. Διαφορετικά, μπορεί να επικρατήσει υποψήφιος που μολονότι κρίνεται ασθενέστερος, επιλέγεται, με την αιτιολογία πως ο καλύτερος δεν υπερτερεί έκδηλα έναντι του επιλεγέντος. Προφανώς το Συμβούλιο έχει συγχύσει τα κριτήρια, βάσει των οποίων και λειτουργεί, με το κριτήριο που θέτει η νομολογία, και εφαρμόζουν τα διοικητικά Δικαστήρια. Το ακυρωτικό Δικαστήριο, για να ανατρέψει απόφαση διοικητικού οργάνου για διορισμό ή προαγωγή, πρέπει να ικανοποιηθεί πως ο αιτητής απέδειξε έκδηλη υπεροχή έναντι αυτού που διορίστηκε ή προάχθηκε. Η νομολογιακή αυτή αρχή διασφαλίζει ταυτόχρονα την εξουσία και αρμοδιότητα του οργάνου πάνω στο θέμα, και την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας κατά τη λήψη της σχετικής απόφασης. Το διοικητικό όμως όργανο έχει καθήκο να επιλέξει τον καταλληλότερο από τους υποψήφιους που κρίνει ότι υπερέχει, έστω και ελαφρά, των υπολοίπων."
Ενόψει των πιο πάνω δεν κρίνω σκόπιμο να εξετάσω τους άλλους λόγους ακυρότητας. Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα εις βάρος των καθ' ων η αίτηση, προς όφελος της αιτήτριας. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.