|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 1772
13 Σεπτεμβρίου, 1995
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ,
Αιτήτριες,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 402/93)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Έννομο συμφέρον — Θέσεις πρώτου διορισμού προκηρυγμένες κατά ειδικότητες — Έλλειψη εννόμου συμφέροντος προσφυγής κατά διορισμού σε άλλη ειδικότητα από αυτές για τις οποίες ο αιτητής είχε υποβάλλει αίτηση.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Έννομο συμφέρον — Προσόντα — Όταν η κατοχή τους ή μη είναι το αντικείμενο της δίκης το έννομο συμφέρον διατηρείται.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως— Έλλειψη αιτιολογίας — Στρατός της Δημοκρατίας — Διορισμός αξιωματικών —Απόρριψη υποψηφιοτήτων με βάση την υγειονομική εξέταση — Περιστάσεις — Απόφαση αναιτιολόγητη — Οι διορισμοί άκυροι.
Οι αιτήτριες προσέβαλαν το διορισμό ως Ανθυπολοχαγών των ενδιαφερομένων μερών. Οι δικές τους υποψηφιότητες είχαν απορριφθεί λόγω ευρημάτων ως προς τος αίμα τους κατά τη σχετική εξέταση, απόρριψη την οποία οι αιτήτριες προσέβαλαν χωριστά στο αιτητικό της προσφυγής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Η πρώτη αιτήτρια που σύμφωνα με το δικηγόρο της κατέχει πτυχίο νομικής, υπέβαλε αίτηση για διορισμό στο Στρατολογικό και Δικαστικό Σώμα μόνο και κατά συνέπεια δεν θα μπορούσε να διοριστεί στο Οικονομικό Σώμα, όπου διορίστηκε το αντίστοιχο ενδιαφερόμενο μέρος. Σχετική με το θέμα είναι η απόφαση στην υπόθεση Χριστάχης Σεργίδης ν. Πανεπιστημίου Κύπρου.
2. Όταν η εκτίμηση της διοίκησης για κατοχή ή μη των προσόντων από τους αιτητές καθίσταται επίδικο θέμα, οι αιτητές δεν χάνουν το έννομο συμφέρον τους να επιδιώκουν την αναθεώρησή της.
Στη προκειμένη περίπτωση η νομιμότητα της απόφασης της υγειονομικής επιτροπής να κρίνει ακατάλληλες τις αιτήτριες, αποτελεί το επίκεντρο των ισχυρισμών των αιτητριών και οι αιτήτριες έχουν το απαιτούμενο έννομο συμφέρον να επιδιώξουν την αναθεώρησή της.
3. Οι αιτήτριες κρίθηκαν ως ακατάλληλες λόγω των παθήσεων που αναφέρονται στις επιστολές με τις οποίες τους κοινοποιήθηκε η απόρριψη των αιτήσεων τους. Όμως πουθενά δεν εκτίθεται το σκεπτικό της επίδικης απόφασης και ο συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο οι παθήσεις αυτές καθιστούν κάποιο υποψήφιο ακατάλληλο για διορισμό στο στράτευμα. Οι καθ' ων η αίτηση επιχείρησαν με το Παράρτημα 2 στη γραπτή τους αγόρευση, το οποίο φέρει ημερομηνία μεταγενέστερη του ουσιώδους χρόνου, να συμπληρώνουν εκ των υστέρων την αιτιολογία της επίδικης απόφασης.
Παρόμοιο με το υπό κρίση, θέμα, εξέτασε και ο Δικαστής Αρτεμίδης στην υπόθεση Χριστόδουλος Χαραλάμπους του Σάββα, ανήλικος διά των Σάββα Χριστοδούλου και Γιαννούλλας Χριστοδούλου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας.
Υιοθετείται η πιο πάνω προσέγγιση στην πιο πάνω απόφαση και κρίνεται πως και στην παρούσα υπόθεση η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί. Επιπρόσθετα, στην παρούσα υπόθεση δεν φαίνεται να έχει ληφθεί υπόψη ή να έχει γίνει αναφορά σε οποιαδήποτε πάγια διαταγή σχετική με το θέμα, οπότε η ανάγκη για αιτιολογία καθίσταται στην προκειμένη περίπτωση πιο επιτακτική.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Σεργίδης ν. Πανεπιστημίου Κύπρου κ.ά. (1993) 4 Α.Α.Δ. 2296,
Κυριάκου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 332,
Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1127,
Μιλτιάδους ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1075,
Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 2028.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, με την οποία διορίστηκαν τα ενδιαφερόμενα μέρη ως Αξιωματικοί στο στρατό της Δημοκρατίας με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού από 1.2.1993, αντί των αιτητριών.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τις Αιτήτριες.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Μούντης με Σ. Οικονομίδη, για τα Ενδιαφερόμενα μέρη 1, 3, 4, 5, 8 και 9.
Λ. Παπαφιλίππου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος 2.
Α. Γεωργιάδου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος 7.
Α. Ταλιαδώρος, για το Ενδιαφερόμενο μέρος 10.
Cur. adv. vult.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ. Οι αιτήτριες με την παρούσα προσφυγή ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
" 1. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση No 2 η οποία δημοσιεύτηκε στις 19.2.1993 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και με την οποία διόρισε τους 1. Θωμά Δημήτρη 2. Χρυσοστόμου Ελένη, 3. Χριστοφή Μελανή, 4. Χ"Νικόλα Παναγιώτα, 5. Σταύρου Λίνα, 6. Κωσταντινίδη Φώφη, 7. Ασπρόφτα Τάσο, 8. Ζησίμου Ευριδίκη, 9. Παπαδοπούλου Φυτούλα, 10. Μαυρομουστάκη Έλενα ως Αξιωματικούς στο Στρατό της Δημοκρατίας με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού από 1.2.1993 αντί και/ή στη θέση των αιτητριών είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
2. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η με διαφορετικές αιτιολογίες απόρριψη των αιτήσεων των αιτητριών για διορισμό στην πιο πάνω θέση λήφθηκε παράνομα και αντισυνταγματικά."
Με Γνωστοποίηση που δημοσιεύτηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας (αριθμός 2713 και ημερ. 5.6.92) προκηρύχθηκαν θέσεις μονίμων Αξιωματικών στο Στρατό της Δημοκρατίας στο βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Οι θέσεις ήταν αρχικά 9, μεταγενέστερα όμως αυξήθηκαν με απόφαση του Υπουργού Άμυνας σε 10, και προορίζοντο 2 για το Δικαστικό Σώμα, 5 για το Στρατολογικό Σώμα, 2 για το Οικονομικό Σώμα και 1 για το Σώμα Υλικού Πολέμου.
Στη Γνωστοποίηση καθορίζοντο τα απαιτούμενα τυπικά προσόντα για την κάθε κατηγορία θέσεων και εγίνετο διευκρίνιση ότι, όσοι από τους αιτητές θα πληρούσαν τα απαιτούμενα προσόντα, θα υποβάλλοντο σε υγειονομική και ψυχοτεχνική εξέταση και εφόσον εκρίνοντο κατάλληλοι για υπηρεσία στο Στρατό, θα εκαλούντο σε προφορική ή και γραπτή εξέταση. Σύμφωνα με την παράγραφο 6 της Γνωστοποίησης, λεπτομέρειες για τα σωματικά προσόντα και τις εξετάσεις-δοκιμασίες, περιέχοντο σε ειδικό πληροφοριακό σημείωμα που συνόδευε τα έντυπα των αιτήσεων.
Οι αιτήτριες και τα ενδιαφερόμενα μέρη υπέβαλαν σχετικές αιτήσεις με τα απαιτούμενα δικαιολογητικά. Τα δικαιολογητικά όλων όσων υπέβαλαν αίτηση ελέγχθηκαν από ειδική επιτροπή και τόσο οι αιτήτριες όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη πληρούσαν τα τυπικά προσόντα και θεωρήθηκαν ως υποψήφιοι για τις προκηρυχθείσες θέσεις.
Για την προβλεπόμενη υγειονομική εξέταση των κριθέντων ως υποψηφίων για τις προκηρυχθείσες θέσεις ορίστηκε από τον Υπουργό Άμυνας, σε συνεννόηση με τον Υπουργό Υγείας, η αναφερόμενη στον Κανονισμό 6(2)(στ) των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990, όπως τροποποιήθηκαν, υγειονομική επιτροπή.
Οι κριθέντες ως υποψήφιοι για τις προκηρυχθείσες θέσεις εξετάστηκαν από την υγειονομική επιτροπή η οποία έκρινε τις αιτήτριες ως ακατάλληλες για υπηρεσία στο Στρατό. Με επιστολές του ημερ. 8, 10 και 11.3.93, ο Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Άμυνας πληροφόρησε τις αιτήτριες ότι οι αιτήσεις τους δεν ήταν δυνατό να εξεταστούν περαιτέρω, γιατί είχαν απορριφθεί από την Επιτροπή Εξέτασης Σωματικής Ικανότητας, η μεν Κωνσταντινίδου Αικατερίνη λόγω "αναιμίας Hb:11.4", η Μιτσή Στέλλα λόγω "Στίγμα β Μεσογειακής Αναιμίας Hb:11.2" και η Τσούντα Γεωργία λόγω "ετερόζυγου αιμοσφαιρινοπάθειας Hb:10.7".
Ως εκ τούτου οι αιτήτριες αποκλείστηκαν από την περαιτέρω διαδικασία επιλογής. Τα ενδιαφερόμενα μέρη συνέχισαν τη διαδικασία επιλογής και ήταν τελικά οι υποψήφιοι που η τελική Επιτροπή αξιολόγησης και κατάταξης κατέταξε πρώτους στην κάθε κατηγορία θέσεων. Ο Υπουργός Άμυνας επέλεξε για διορισμό στις προκηρυχθείσες θέσεις τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Οι λόγοι ακυρότητας που προβλήθηκαν από το δικηγόρο των αιτητριών μπορεί να συνοψισθούν στους ακόλουθους:
1. Οι αιτήτριες παράνομα και αναιτιολόγητα αποκλείστηκαν από την παραπέρα διαδικασία εξέτασης των υποψηφιοτήτων τους. Το κριτήριο με βάση το οποίο αποκλείσθηκαν είναι εξωγενές εφόσον δεν καθορίζεται πουθενά στο σχετικό νόμο και κανονισμούς. Συνυφασμένος με το λόγο αυτό είναι και ο ισχυρισμός για έλλειψη αιτιολογίας και συγκεκριμένα πως το γεγονός της χαμηλής αιμοσφαιρίνης των αιτητριών δεν μπορεί να αποτελέσει, χωρίς οποιαδήποτε αιτιολογία, το αποφασιστικό κριτήριο για να κριθούν αυτές ακατάλληλες.
2. Οι αιτήτριες ήδη υπηρετούσαν ως εθελόντριες και η παρούσα κρίση τους ως ακατάλληλες έρχεται σε αντίθεση με προγενέστερη κρίση ότι είναι υγειονομικά κατάλληλες.
3. Άνιση μεταχείριση των αιτητριών και παράβαση κανόνων χρηστής διοίκησης εφόσον δεν εφαρμόστηκε ίσο μέτρο κρίσης μεταξύ αιτητριών και ενδιαφερομένων μερών.
4. Ο Υπουργός Άμυνας δεν είχε εξουσία από τον περί Στρατού της Δημοκρατίας Νόμο του 1990, όπως τροποποιήθηκε (Ν. 33/90), να αυξήσει τις θέσεις από 9 σε 10.
Προτού επιληφθώ της ουσίας της υπόθεσης, θα εξετάσω τις προδικαστικές ενστάσεις που προβλήθηκαν από τους δικηγόρους ορισμένων ενδιαφερομένων μερών.
Η πρώτη προδικαστική ένσταση προβλήθηκε από το δικηγόρο του ενδιαφερόμενου μέρους αρ. 2 Ελένης Χρυσοστόμου και συνίσταται στο ότι η αιτήτρια Κωνσταντινίδου δεν νομιμοποιείται να προσβάλει το διορισμό της Χρυσοστόμου, γιατί δεν υπέβαλε αίτηση για θέση στο Οικονομικό Σώμα, για το οποίο υπέβαλε αίτηση και στο οποίο διορίστηκε το εν λόγω ενδιαφερόμενο μέρος.
Η πιο πάνω προδικαστική ένσταση ευσταθεί. Η αιτήτρια Κωνσταντινίδου, που σύμφωνα με το δικηγόρο της κατέχει πτυχίο νομικής, υπέβαλε αίτηση για διορισμό στο Στρατολογικό και Δικαστικό Σώμα μόνο και κατά συνέπεια δεν θα μπορούσε να διοριστεί στο Οικονομικό Σώμα, όπου διορίστηκε το ενδιαφερόμενο μέρος Χρυσοστόμου. Σχετική με το θέμα είναι η απόφαση στην υπόθεση Χριστάκης Σεργίδης ν. Πανεπιστημίου Κύπρου (1993) 4 Α.Α.Δ. 2296. (Βλ. επίσης Κυριάκου Α. Κυριάκου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 332 και στις αποφάσεις επί του θέματος στις οποίες παραπέμπει).
Με την ευκαιρία αυτή θα εξετάσω και το έννομο συμφέρον όλων των αιτητριών σε σχέση με το διορισμό των ενδιαφερομένων μερών, εφόσον είναι θέμα που εξετάζεται αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο.
Η αιτήτρια Κωνσταντινίδου εκτός από το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους Χρυσοστόμου, δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει ούτε το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους Θωμά Δημήτρη, ο οποίος επίσης έχει διοριστεί στο Οικονομικό Σώμα. Επίσης δεν νομιμοποιείται να προσβάλει το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους Χριστοφή, η οποία διορίστηκε στο Σώμα Υλικού Πολέμου για το οποίο η αιτήτρια δεν υπέβαλε αίτηση. Με το ίδιο σκεπτικό οι αιτήτριες Μιτσή και Τσούντα, που σύμφωνα με το δικηγόρο τους έχουν πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων και έχουν υποβάλει αίτηση για διορισμό στο Οικονομικό Σώμα και Σώμα Υλικού Πολέμου, δεν έχουν έννομο συμφέρο να προσβάλουν το διορισμό των ενδιαφερομένων μερών Χ"Νικόλα και Σταύρου, οι οποίες διορίστηκαν στο Δικαστικό Σώμα, καθώς επίσης και των ενδιαφερομένων μερών Κωνσταντινίδη, Ασπρόφτα, Ζήσιμου, Παπαδόπουλου και Μαυρομουστάκη, που έχουν διοριστεί στο Στρατολογικό Σώμα.
Η δεύτερη προδικαστική ένσταση προβλήθηκε από τους δικηγόρους των ενδιαφερομένων μερών Χρυσοστόμου και Μαυρομουστάκη. Είναι η θέση τους πως οι αιτήτριες οι οποίες κρίθηκαν ακατάλληλες για υπηρεσία και κατά συνέπεια δεν πληρούσαν ένα από τα προσόντα για διορισμό, δεν έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν το διορισμό των ενδιαφερομένων μερών που κρίθηκαν προσοντούχα.
Η εισήγηση αυτή δεν με βρίσκει σύμφωνο. Όταν η εκτίμηση της διοίκησης για κατοχή ή μη των προσόντων από τους αιτητές καθίσταται επίδικο θέμα, οι αιτητές δεν χάνουν το έννομο συμφέρον τους να επιδιώξουν την αναθεώρησή της (βλ. σχετικά, Δαυίδ Γεωργίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1127 και Ηρακλή Μιλτιάδους ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1075).
Στην προκειμένη περίπτωση η νομιμότητα της απόφασης της υγειονομικής επιτροπής να κρίνει ακατάλληλες τις αιτήτριες, αποτελεί το επίκεντρο των ισχυρισμών των αιτητριών και οι αι-τήτριες έχουν το απαιτούμενο έννομο συμφέρον να επιδιώξουν την αναθεώρησή της. Οι υποθέσεις στις οποίες έχουν παραπέμψει οι δικηγόροι των ενδιαφερομένων μερών διαφοροποιούνται με βάση τα δικά τους περιστατικά. Κατά συνέπεια θα προχωρήσω να εξετάσω την ουσία της υπόθεσης.
Θα ασχοληθώ με το λόγο ακυρότητας που αφορά την αιτιολογία της επίδικης απόφασης, γιατί κατά την άποψή μου προδικάζει και το αποτέλεσμα της προσφυγής.
Η θέση του κ. Αγγελίδη είναι πως η αιτιολογία που δόθηκε είναι ανεπαρκής και πως η μικρή βαθμού αναιμία των αιτητριών δεν θεμελιώνει λόγο αποκλεισμού τους, από την παραπέρα διαδικασία εξέτασης της υποψηφιότητάς τους.
Για υποστήριξη της πιο πάνω θέσης του επεσύναψε επιστολή του Δρ. Μ. Αγκαστινιώτη, Υπεύθυνου Κέντρου Θαλασσαιμίας ημερ. 19.1.93 (Τεκμήριο Ψ στη γραπτή του αγόρευση), στην οποία αναφέρεται μεταξύ άλλων, πως ένας φορέας της β-Μεσογειακής Αναιμίας ή οποιοδήποτε άτομο που έχει εκ γενετής ένα επίπεδο αιμοσφαιρίνης χαμηλότερο του φυσιολογικού, προσαρμόζεται στο επίπεδο εκείνο και πως αυτό του επιτρέπει να έχει κανονική απόδοση, ακόμα και να αθλείται. Ο Δρ. Αγκαστινιώτης πρόσθεσε επίσης πως ένας στους επτά Κύπριους είναι φορέας της β-Μεσογειακής Αναιμίας και εξέφρασε την απορία κατά πόσο υπήρχε πρόθεση να μειωθεί το στράτευμα κατά το 1/7 για να εξαιρεθούν οι φορείς.
Ο κ. Αγγελίδης επικαλέστηκε το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής για να ισχυριστεί πως η απόφαση της υγειονομικής επιτροπής που δεν απαρτίζετο από κανένα ειδικό ιατρό στον τομέα της θαλασσαιμίας, ήταν αυθαίρετη και ότι λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα.
Έχοντας υπόψη όλα τα ενώπιόν μου στοιχεία, κρίνω πως ο ισχυρισμός για ανεπαρκή αιτιολογία είναι βάσιμος. Οι αιτήτριες κρίθηκαν ως ακατάλληλες λόγω των παθήσεων που αναφέρονται στις επιστολές με τις οποίες τους κοινοποιήθηκε η απόρριψη των αιτήσεων τους. Όμως πουθενά δεν εκτίθεται το σκεπτικό της επίδικης απόφασης και ο συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο οι παθήσεις αυτές καθιστούν κάποιο υποψήφιο ακατάλληλο για διορισμό στο στράτευμα. Οι καθ' ων η αίτηση επιχείρησαν με το Παράρτημα 2 στη γραπτή τους αγόρευση, το οποίο φέρει ημερομηνία μεταγενέστερη του ουσιώδους χρόνου, να συμπληρώσουν εκ των υστέρων την αιτιολογία της επίδικης απόφασης.
Παρόμοιο με το υπό κρίση θέμα, εξέτασε και ο Δικαστής Αρτεμίδης στην υπόθεση Χριστόδουλος Χαραλάμπους του Σάββα, ανήλικος διά των Σάββα Χριστοδούλου και Γιαννούλλας Χριστοδούλου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 2028. Στην εν λόγω υπόθεση ο αιτητής απορρίφθηκε για φοίτηση στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, γιατί η υγειονομική επιτροπή δεν τον έκρινε κατάλληλο για υπηρεσία στο Στρατό της Δημοκρατίας, αφού κατά την εξέταση του διαπιστώθηκε πως είχε ραιβό αγκώνα. Το Δικαστήριο είπε τα ακόλουθα:
"(β) Είναι βάσιμο όμως το παράπονο του αιτητή για ελλειπή αιτιολογία της επίδικης απόφασης. Στην έκθεση της η υγειονομική επιτροπή, στο σχετικό δελτίο που αφορά στον αιτητή, αναφέρει, κάτω από τις "παρατηρήσεις", "Ακατάλληλος λόγω ραιβού αγκώνος συνεπεία παλαιού κατάγματος εις κακήν θέσιν πορωθέντος".
Είναι φυσικό σε μια ιατρική γνωμάτευση, που απολήγει στην κρίση πως ένας υποψήφιος είναι ακατάλληλος για κάποια ιδιότητα, να διαπιστώνεται κάποιου είδους πάθηση. Η ιατρική όμως γνωμάτευση από μόνη της μπορεί να είναι ελλειπής ως προς το βασικό ζητούμενο, την καταλληλότητα δηλαδή του υποψηφίου για την ιδιότητα που διεκδικεί, αν δεν προστεθεί σ' αυτή και το στοιχείο που μόνο οι ειδήμονες μπορούν να δώσουν, αυτό δηλαδή που θα συνδέσει την πάθηση με την ακαταλληλότητα του υποψηφίου για την ιδιότητα που επιδιώκει. Είναι γι' αυτόν ακριβώς το λόγο που, πολύ ορθά κατά τη γνώμη μου, το Υπουργείο Άμυνας και το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς, έχουν εκδώσει μια πάγια διαταγή με κατευθυντήριες γραμμές αναφορικά με τις παθήσεις που καθιστούν κάποιο υποψήφιο σωματικά ανίκανο για τις στρατιωτικές σχολές.
...................................
Ειδικά λοιπόν για την περίπτωση του ραιβού αγκώνος, αναφέρονται τα εξής στην πάγια διαταγή:
παραγρ. 53: ..........
παραγρ. 678: .........
Επαναλαμβάνω πως, πολύ ορθά έχει εκδοθεί η πιο πάνω διαταγή, γιατί προέρχεται από το πιο αρμόδιο σώμα να γνωρίζει ποια είδη παθήσεων καθιστούν ένα άτομο σωματικά ανίκανο για στρατιωτική υπηρεσία. Είναι δε φανερό από το περιεχόμενό της πως η διαταγή έχει εκδοθεί σε συνεργασία των στρατιωτικών και ιατρικών υπηρεσιών.
Στο πόρισμα της υγειονομικής επιτροπής, που παραθέτω πιο πάνω, δεν αναφέρεται πως η πάθηση του αιτητή έχει τις συνέπειες που αναφέρονται στη διαταγή. Στο σχετικό δελτίο υπάρχει ιδιόγραφη σημείωση. Προφανώς κάποιου διοικητή μονάδας, στην οποία μνημονεύονται οι παράγραφοι 53 και 678 της πάγιας διαταγής, και πως μίλησε σχετικά για το ζήτημα με κάποιο διευθυντή. Η σημείωση όμως αυτή δεν έγινε από τα μέλη της υγειονομικής επιτροπής, μήτε και ενσωματώνεται στη γνωμάτευσή τους, αναφορικά με την κατάσταση υγείας του αιτητή. Ναι, η πάγια διαταγή δεν δεσμεύει κατά νόμο την υγειονομική επιτροπή, αλλά, για τους λόγους που αναφέρω πιο πάνω, πρέπει να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη στην αιτιολόγηση των πορισμάτων της.
Στην υπόθεσή μας η κρίση της υγειονομικής επιτροπής είναι ελλειπής και συμπαρασύρει την επίδικη απόφαση του Υπουργού, η οποία και ακυρώνεται."
(Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου)
Υιοθετώ την πιο πάνω προσέγγιση και κρίνω πως και στην παρούσα υπόθεση η επίδικη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί. Επιπρόσθετα, στην παρούσα υπόθεση δεν φαίνεται να έχει ληφθεί υπόψη ή να έχει γίνει αναφορά σε οποιαδήποτε πάγια διαταγή σχετική με το θέμα, οπότε η ανάγκη για αιτιολογία καθίσταται στην προκειμένη περίπτωση πιο επιτακτική.
Ενόψει της κατάληξης στην οποία έχω αχθεί, δεν θα ασχοληθώ με τους υπόλοιπους λόγους ακυρότητας που πρόβαλαν οι αιτήτριες.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.