Μακρίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 ΑΑΔ 1098

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Προθεσμία — Παράγραφος 3 του Αρθρου 146 — Ανατρεπτική προθεσμία — Δημοσίευση — Κοινοποίηση — Γνώση — Η δημοσιευτέα πράξη προαγωγής με βάση το Άρθρο 37(5) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 1/90) — Αδιάφορος ο χρόνος γνώσης του αιτητή — Η προσφυγή ήταν εκπρόθεσμη κατά δύο μέρες και απορρίφθηκε.

Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Αξιολόγηση κατά τις συνεντεύξεις — Αιτιολογία — Απαιτήσεις της νομοθεσίας — Όπως ερμηνεύθηκαν από την πρόσφατη νομολογία.

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη αιτιολογίας — Δημόσιοι υπάλληλοι — Προαγωγές — Συνεντεύξεις — Αξιολόγηση — Οι πρόσφατες αποφάσεις της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως προς την αιτιολογία της αξιολόγησης κατά τις συνεντεύξεις—Άκυρη η επίδικη απόφαση με υιοθέτηση της νομολογίας αυτής.

Με τις προσφυγές προσεβλήθη η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού. Για μία από τις προσφυγές ετέθη θέμα εκπροθέσμου της ενώ κρίσιμο απέβη τελικώς το ζήτημα της αιτιολογίας της επίδικης απόφασης.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση αλλ' απορρίπτοντας την Προσφυγή αρ. 228/93, αποφάσισε ότι:

1. Η προθεσμία των 75 ημερών του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος είναι ανατρεπτική για τον αιτητή. Ως προς το χρόνο έναρξης της προθεσμίας στην παρούσα περίπτωση, η πιο πάνω πρόνοια του Συντάγματος είναι καθαρή και δεν επιδέχεται διαφορετικής ερμηνείας. Η δημοσίευση της προαγωγής επιβάλλετο, στην παρούσα περίπτωση, από το Άρθρο 37(5) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου, Ν. 1/90 (ο Νόμος). Οι προαγωγές δημοσιεύθηκαν στις 11/12/92. Η ανατρεπτική προθεσμία για τον αιτητή άρχισε να τρέχει από την ημερομηνία αυτή, άσχετα από το πότε έλαβε προσωπική γνώση (Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας και Άλλων). Η προσφυγή του αιτητή, η οποία καταχωρήθηκε μετά την πάροδο των 75 ημερών από τη δημοσίευση των προαγωγών είναι ως εκ τούτου εκπρόθεσμη και απορρίπτεται.

2. Το Ανώτατο Δικαστήριο με αποφάσεις του κήρυξε άκυρες αποφάσεις της ΕΔΥ για το λόγο ότι η αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση είτε ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής είτε της ίδιας της ΕΔΥ ήταν αναιτιολόγητη. Αναφορά μπορεί να γίνει σε δύο αποφάσεις της Ολομέλειας. Η πρώτη είναι η υπόθεση Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου. Στην περίπτωση αυτή η Συμβουλευτική Επιτροπή δεν είχε παραθέσει καμιά αιτιολογία για την αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων εκτός των κριτηρίων που λήφθηκαν υπόψη.

Η δεύτερη απόφαση της Ολομέλειας είναι στην υπόθεση Δημοκρατία και Άλλον ν. Ιωάννας Αναστασιάδου -Vantieghem και Άλλου. Στην περίπτωση αυτή η Συμβουλευτική Επιτροπή είχε καταγράψει την εντύπωση της για την απόδοση των υποψηφίων χωρίζοντάς τους κατά ομάδες.

Επίσης στην πιο πρόσφατη υπόθεση Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας.

Το Δικαστήριο ακύρωσε την προσβαλλόμενη απόφαση επικαλούμενο την υπόθεση Δημοκρατίας και Άλλου ν. Ιωάννας Αναστασιάδου Vantieghem και Άλλου (πιο πάνω), κρίνοντας ότι η εντύπωση της Συμβουλευτικής Επιτροπής αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση των υποψηφίων δεν ήταν επαρκώς αιτιολογημένη.

3. Και στην παρούσα περίπτωση, η Συμβουλευτική Επιτροπή κατέταξε τους υποψηφίους σε ομάδες, όπως στις πιο πάνω υποθέσεις,η δε φερόμενη ως αιτιολογία της αξιολόγησης της απόδοσης των υποψηφίων παρατίθεται και πάλιν γενικώς καθ' ομάδα με ουσιαστικά το ίδιο λεκτικό όπως στις πιο πάνω υποθέσεις. Κρίνεται ότι και στην περίπτωση αυτή η αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη. Το σφάλμα αυτό της αιτιολογίας πλήττει κατ' επέκταση και την εν γένει αιτιολογία της έκθεσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής αφού, όπως φαίνεται, η απόδοση των υποψηφίων διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο για τη σύσταση ή μη σύστασή τους, όπως επίσης και την τελική απόφαση της ΕΔΥ.

Επί πλέον ούτε και η ΕΔΥ αιτιολόγησε την εντύπωση που αποκόμισε από την προφορική εξέταση των υποψηφίων.

Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.

Διαταγή ως ανωτέρω.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Μιλτιάδους κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318,

Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574,

Δημοκρατίας κ.ά., ν. Αναστασιάδου-Vantieghem κ.ά. (1995) 3 Α.Α.Δ. 119,

Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1027,

Sekkides v. Republic (1988) 3 C.L.R. 2136.

Προσφυγές.

Προσφυγές εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, με την οποία προάχθηκαν στη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού, τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί των αιτητών.

Γ. Παπαθωμά για Κ. Λοΐζου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 171/93.

Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 176/93.

Α. Χριστοδούλου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 191/93.

Μ. Σπανού-Αναστασίου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 192/93.

Σπ. Ευαγγέλου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 228/93.

Λ. Κουρσουμπά, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Α. Ξενοφώντος, για το Ενδιαφερόμενο μέρος Ξενοφών Λαζάρου.

Α. Κωνσταντίνου, για τα Ενδιαφερόμενα μέρη Μ. Στασόπουλο, Α. Πατέρα και Κ. Τριανταφυλλίδη.

Cur. adv. vult.

ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Με τις προσφυγές αυτές προσβάλλεται η απόφαση των καθ' ων η αίτηση, η οποία δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 11/12/92, με την οποία προήχθηκαν στη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού, από 1/12/92, τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί των αιτητών.

Οι προσφυγές συνεκδικάστηκαν γιατί στρέφονται κατά της ίδιας διοικητικής πράξης και παρουσιάζουν κοινά στοιχεία. Τα ενδιαφερόμενα μέρη είναι συνολικά 6.

Με την υπόθεση 171/93 προσβάλλεται η προαγωγή των 1) Ανδρέα Πατέρα, 2) Μιχαήλ Στασόπουλου, 3) Κυριάκου Στρατή και 4) Κυριάκου Τριανταφυλλίδη.

Με την υπόθεση 176/93 προσβάλλεται η προαγωγή των 1) Ανδρέα Πατέρα, 2) Κυριάκου Στρατή και 3) Παναγιώτη Γιάλλουρου.

Με την υπόθεση 191/93 προσβάλλεται η προαγωγή των 1) Ανδρέα Πατέρα, 2) Μιχαήλ Στασόπουλου, 3) Κυριάκου Στρατή, 4) Ξενοφώντα Λαζάρου και 5) Κυριάκου Τριανταφυλλίδη.

Με την υπόθεση 192/93 προσβάλλεται η προαγωγή των 1) Ανδρέα Πατέρα, 2) Κυριάκου Στρατή, 3) Μιχαήλ Στασόπουλου, 4) Ξενοφώντα Λαζάρου και 5) Κυριάκου Τριανταφυλλίδη.

Τέλος, με την υπόθεση 228/93 προσβάλλεται η προαγωγή των 1) Μιχαήλ Στασόπουλου και 2) Κυριάκου Τριανταφυλλίδη.

Τα γεγονότα που αφορούν τις υποθέσεις αυτές είναι τα ακόλουθα:

Με επιστολές του ημερομηνίας 22/4/91 και 25/4/91, ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Οικονομικών, ζήτησε την πλήρωση 5 κενών θέσεων Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό (η θέση). Με νεότερη επιστολή του ημερομηνίας 30/5/91, ο Γενικός Διευθυντής ζήτησε την πλήρωση μιας ακόμα θέσης Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού. Η θέση είναι Πρώτου Διορισμού και προαγωγής και οι 6 κενές θέσεις δημοσιεύτηκαν στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 13/9/91, με κοινή δημοσίευση.

Σ' ανταπόκριση υποβλήθηκαν 57 αιτήσεις, οι οποίες παραπέμφθηκαν στην αρμόδια Συμβουλευτική Επιτροπή. Σύμφωνα με την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής η οποία υποβλήθηκε στις 10/3/92, ανάμεσα στους συστηθέντες για επιλογή από την ΕΔΥ ήταν όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και οι αιτητές, πλην του αιτητή στην υπόθεση 176/93, Βραχίμη Χ"Χάννα.

Η ΕΔΥ κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 20/4/92, αφού εξέτασε την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, να καλέσει σε προφορική εξέταση, στην παρουσία του Διευθυντή της Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού (ο Διευθυντής) τους υποψηφίους που συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή.

Με επιστολή του ημερομηνίας 12/11/92 ο Πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής πληροφόρησε την ΕΔΥ ότι παρόλο που η Συμβουλευτική Επιτροπή έκρινε ότι ο αιτητής Χ"Χάννας κατείχε το πλεονέκτημα του σχεδίου υπηρεσίας, από αβλεψία δεν περιέλαβε το όνομά του στο σχετικό κατάλογο, πρόσθεσε δε ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή αν και έλαβε υπόψη εξ' αρχής την κατοχή από τον κ. Χ"Χάννα του πιο πάνω πλεονεκτήματος, έκρινε ότι αυτός δεν μπορούσε να συστηθεί. Η Συμβουλευτική Επιτροπή απέστειλε μαζί νέο συμπληρωμένο κατάλογο των υποψηφίων που κατείχαν το πλεονέκτημα του σχεδίου υπηρεσίας.

Κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 12/11/92, η ΕΔΥ ασχολήθηκε ανάμεσα σ' άλλα, με αίτημα του αιτητή Χ"Χάννα να κληθεί σε προφορική εξέταση ενώπιόν της. Η ΕΔΥ, αφού εξέτασε το αίτημά του υπό το φως και της πιο πάνω επιστολής του Προέδρου της Συμβουλευτικής Επιτροπής, αποφάσισε να δεχθεί, με επιφύλαξη και μόνο για σκοπούς της υπό εξέταση διαδικασίας, την εισήγηση της Συμβουλευτικής Επιτροπής ότι ο αιτητής κατέχει το πλεονέκτημα. Εν τούτοις, η ΕΔΥ έκρινε ότι με βάση τα στοιχεία ενώπιόν της δεν δικαιολογείτο η ικανοποίηση του αιτήματος του αιτητή.

Κατά την ίδια συνεδρία της η ΕΔΥ εξέτασε επίσης αίτημα του αιτητή Οικονομίδη να τύχει της προτίμησης του άρθρου 44 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου, ως ανάπηρος (βαρύκοος). Η ΕΔΥ αφού εξέτασε τα ενώπιόν της στοιχεία έκρινε ότι και αν ακόμα ο αιτητής θεωρείτο ανάπηρος, αυτός δεν θα μπορούσε να τύχει της προτίμησης του Νόμου γιατί, σύμφωνα με το πιο πάνω άρθρο η προτίμηση δίνεται μόνο σε αναπήρους που είναι υποψήφιοι για διορισμό, ενώ ο κ. Οικονομίδης, ο οποίος κατείχε θέση Ανώτερου Διοικητικού Λειτουργού, διεκδικούσε τη θέση με προαγωγή. Αποφάσισε όμως να καταβάλει, κατά την προφορική εξέταση του υποψηφίου αυτού, κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε αυτός να δυνηθεί να αποδείξει την πραγματική του αξία.

Η προφορική εξέταση των υποψηφίων έγινε κατά τις συνεδρίες της ΕΔΥ ημερομηνίας 16/11/92 και 17/11/92 στην παρουσία του Διευθυντή.

Η αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση και η περαιτέρω εξέταση του θέματος έγιναν κατά τη συνεδρία της ΕΔΥ ημερομηνίας 19/11/92. Κατά τη συνεδρία αυτή ο Διευθυντής αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση και αφού σύστησε για προαγωγή τα ενδιαφερόμενα μέρη αποχώρησε από τη συνεδρία. Η ΕΔΥ τότε προέβηκε στη δική της αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση και αφού σύγκρινε τους υποψηφίους με βάση όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, επέλεξε για προαγωγή τα ενδιαφερόμενα μέρη.

Κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 25/11/92, η ΕΔΥ όρισε ως ημερομηνία ισχύος της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών την 1/12/92.

Οι προαγωγές, δημοσιεύθηκαν στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 11/12/92.

Προτού εξετάσω τους λόγους ακυρότητας που εγείρονται με τις αγορεύσεις των δικηγόρων, θα εξετάσω το θέμα του εμπροθέσμου της προσφυγής 228/93. Το θέμα ηγέρθη με την ένσταση του δικηγόρου των ενδιαφερομένων μερών στην προσφυγή αυτή και υποστηρίχτηκε τόσο από τον ίδιο όσο και τη δικηγόρο για τους καθ' ων η αίτηση.

Όπως λέχθηκε πιο πάνω, η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών δημοσιεύθηκε στις 11/12/92. Η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 26/2/93, δηλαδή 77 μέρες μετά τη δημοσίευση. Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι η προθεσμία έπρεπε να αρχίσει να μετρά από τις 14/12/92, ημερομηνία της επιστολής της ΕΔΥ προς αυτόν, με την οποία πληροφορήθηκε ότι δεν επιλέγηκε για διορισμό. Είναι η θέση του ότι η προθεσμία πρέπει να αρχίσει να τρέχει από την ημερομηνία κατά την οποία ο αιτητής έλαβε προσωπική γνώση.

Το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος προνοεί ότι:

"Η προσφυγή ασκείται εντός εβδομήκοντα πέντε ημερών από της ημέρας της δημοσιεύσεως της αποφάσεως ή της πράξεως ή, εν περιπτώσει μη δημοσιεύσεως ή εν περιπτώσει παραλείψεως, από της ημέρας καθ' ην η πράξις ή παράλειψις περιήλθεν εις γνώσιν του προσφεύγοντος.".

Η προθεσμία των 75 ημερών είναι ανατρεπτική για τον αιτητή. Ως προς το χρόνο έναρξης της προθεσμίας στην παρούσα περίπτωση, η πιο πάνω πρόνοια του Συντάγματος είναι καθαρή και δεν επιδέχεται διαφορετικής ερμηνείας. Η δημοσίευση της προαγωγής επιβάλλετο, στην παρούσα περίπτωση, από το άρθρο 37(5) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 1/90) (ο Νόμος). Οι προαγωγές δημοσιεύθηκαν στις 11/12/92. Η ανατρεπτική προθεσμία για τον αιτητή άρχισε να τρέχει από την ημερομηνία αυτή, άσχετα από το πότε έλαβε προσωπική γνώση (Μιλτιάδους και Άλλων ν. Δημοκρατίας και Αλλων (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318). Η προσφυγή του αιτητή, η οποία καταχωρήθηκε μετά την πάροδο των 75 ημερών από τη δημοσίευση των προαγωγών είναι ως εκ τούτου εκπρόθεσμη και απορρίπτεται.

Ο δικηγόρος του αιτητή στην υπόθεση 176/93, ισχυρίστηκε, ανάμεσα σ' άλλα, ότι η έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής είναι αναιτιολόγητη και συγκεκριμένα ότι δεν αιτιολογείται επαρκώς η αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων κατά τις προφορικές συνεντεύξεις, ούτε και δίνεται επαρκής αιτιολογία για τον αποκλεισμό του αιτητή από τον κατάλογο των συστηθέντων και τη συμπερίληψη στον κατάλογο αυτό ορισμένων από τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί του αιτητή.

Το Ανώτατο Δικαστήριο με αποφάσεις του κήρυξε άκυρες αποφάσεις της ΕΔΥ για το λόγο ότι η αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση είτε ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής είτε της ίδιας της ΕΔΥ ήταν αναιτιολόγητη. Αναφορά μπορεί να γίνει σε δύο αποφάσεις της Ολομέλειας. Η πρώτη είναι η υπόθεση Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574. Στην περίπτωση αυτή η Συμβουλευτική Επιτροπή δεν είχε παραθέσει καμιά αιτιολογία για την αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων εκτός των κριτηρίων που λήφθηκαν υπόψη. Το Ανώτατο Δικαστήριο είπε σχετικά τα ακόλουθα:

"Απλή αναφορά που καταλήγει σε κοινοτυπία δεν αποτελεί αιτιολογία ενώ η απλή απαρίθμηση των κριτηρίων που λήφθηκαν υπ' όψιν δεν παρέχει καμιά πληροφορία για τα δεδομένα που οδήγησαν στη διαμόρφωση της απόφασης και δεν επιτρέπει τον δικαστικό έλεγχο.".

Η δεύτερη απόφαση της Ολομέλειας είναι στην υπόθεση Δημοκρατία και Άλλος ν. Ιωάννας Αναστασιάδου-Vantieghem και Άλλου (1995) 3 Α.Α.Δ, 119. Στην περίπτωση αυτή η Συμβουλευτική Επιτροπή είχε καταγράψει την εντύπωσή της για την απόδοση των υποψηφίων χωρίζοντας τους κατά ομάδες. Στην απόφαση του Δικαστηρίου αναφέρονται τα ακόλουθα:

"Η Συμβουλευτική Επιτροπή στο σχετικό πρακτικό, που τιτλοφορείται "Γενική Εντύπωση της Συμβουλευτικής Επιτροπής αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση με αλφαβητική σειρά των ομάδων," χωρίζει τους υποψήφιους σε 4 ομάδες. Η κάθε ομάδα φέρει την επικεφαλίδα "εξαιρετική εντύπωση", "πάρα πολύ καλή εντύπωση", "πολύ καλή εντύπωση" και "καλή εντύπωση". Απέναντι από την κάθε ομάδα υπάρχει μια σημείωση, που κατά την εισήγηση της δικηγόρου της Δημοκρατίας, είναι η αιτιολογία αυτής της γενικής εντύπωσης. Είναι όμως η γνώμη μας πως αυτή η ούτω καλούμενη αιτιολογία δεν προσθέτει τίποτε στην περιγραφή της γενικής εντύπωσης που διαβαθμίζεται ως "εξαιρετική", "πάρα πολύ καλή", "πολύ καλή" και "καλή". Στην κάθε ομάδα με φραστικό απλώς πλεονασμό, ανάλογα με την περίπτωση, προστίθεται πως οι υποψήφιοι απάντησαν κατά τρόπο εξαιρετικό, πάρα πολύ καλό κ.λπ., στις ερωτήσεις γνώσεων και κρίσεως. Το "εξαιρετικά" γίνεται "πάρα πολύ καλά", "πολύ καλά" και "καλά", ανάλογα με την ομάδα στην οποία κατατάσσονται οι υποψηφίοι, όπως αναφέρουμε παραπάνω.".

Επίσης, στην πιο πρόσφατη υπόθεση Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1027, ο αδελφός Δικαστής Κωνσταντινίδης είπε τα ακόλουθα:

"Ό,τι παρουσιάζεται ως αιτιολογία των εντυπώσεων της Συμβουλευτικής Επιτροπής, περικλείεται στις ακόλουθες φράσεις:

"Απέδωσαν κατά τρόπο εξαιρετικό (ή πάρα πολύ καλά" κ.ο.κ. ανάλογα με την περίπτωση) στη συζήτηση των θεμάτων που τους δόθηκαν. Απέδειξαν ότι διαθέτουν σε εξαιρετικό βαθμό (ή σε πολύ ψηλό βαθμό κ.ο.κ. ανάλογα με την περίπτωση) τις ιδιότητες που αναφέρονται στην παράγραφο 3(2) των απαιτουμένων προσόντων του σχεδίου υπηρεσίας".

Το Δικαστήριο ακύρωσε την προσβαλλόμενη απόφαση επικαλούμενο την υπόθεση Δημοκρατίας και Άλλος ν. Ιωάννας Αναστασιάδου-Vantieghem και Άλλον (πιο πάνω), κρίνοντας ότι η εντύπωση της Συμβουλευτικής Επιτροπής αναφορικά με την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση των υποψηφίων δεν ήταν επαρκώς αιτιολογημένη.

Και στην παρούσα περίπτωση, η Συμβουλευτική Επιτροπή κατέταξε τους υποψηφίους σε ομάδες, όπως στις πιο πάνω υποθέσεις, η δε φερόμενη ως αιτιολογία της αξιολόγησης της απόδοσης των υποψηφίων παρατίθεται και πάλιν γενικώς καθ' ομάδα με ουσιαστικά το ίδιο λεκτικό όπως στις πιο πάνω υποθέσεις. Κρίνω ότι και στην περίπτωση αυτή η αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη. Το σφάλμα αυτό της αιτιολογίας πλήττει κατ' επέκταση και την εν γένει αιτιολογία της έκθεσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής αφού, όπως φαίνεται, η απόδοση των υποψηφίων διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο για τη σύσταση ή μη σύστασή τους, όπως επίσης και την τελική απόφαση της ΕΔΥ.

Επί πλέον βρίσκω ότι ούτε και η ΕΔΥ αιτιολόγησε την εντύπωση που αποκόμισε από την προφορική εξέταση των υποψηφίων. Σχετικός ισχυρισμός προβλήθηκε από τους δικηγόρους ορισμένων από τους αιτητές. Στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δημοκρατίας και Άλλος ν. Ιωάννας Αναστασιάδου Vantieghem (πιο πάνω) λέχθηκαν τα ακόλουθα:

"Αναιτιολόγητη είναι επίσης και η κρίση της Επιτροπής σε ό,τι αφορά την προφορική εξέταση. Στο πρακτικό αναγράφεται μόνο η γενική της εντύπωση για τον κάθε υποψήφιο με τις καθιερωμένες φράσεις, που παραθέτουμε αμέσως πιο πάνω. Το γεγονός πως καθορίστηκαν γενικά κριτήρια, για την αξιολόγηση των υποψηφίων στη συνέντευξη, δεν σημαίνει πως αυτά αποτελούν την αιτιολογία για την απόδοση του καθενός στη συνέντευξη.".

Η προσπάθεια του δικηγόρου των ενδιαφερομένων μερών Στασόπουλου, Πατέρα και Τριανταφυλλίδη να περισώσει το κύρος της επίδικης απόφασης, υποστηρίζοντας, με αναφορά στην υπόθεση Sekkides v. Republic (1988) 3 C.L.R. 2136, ότι πρόκειται περί μη ουσιώδους παρατυπίας, είναι ανεπιτυχής. Η αιτιολογία στην περίπτωση αυτή είναι απαίτηση του Νόμου και καθίσταται συστατικό στοιχείο και ουσιώδης τύπος της πράξης (Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (πιο πάνω)).

Με βάση τα πιο πάνω κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι παρούσες προσφυγές πρέπει να επιτύχουν, πλην της προσφυγής 228/93, η οποία έχει ήδη απορριφθεί.

Λόγω της καταλήξεώς μου αυτής, δεν προτίθεμαι ν' ασχοληθώ με τα υπόλοιπα θέματα που εγείρονται.

Ως αποτέλεσμα η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.

Δεν γίνεται διαταγή για έξοδα.

Διαταγή ως ανωτέρω.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία