|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 4 ΑΑΔ 727
11 Απριλίου, 1995
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ,
Καθ'ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 195/94)
Διοικητικό Δίκαιο — Διοικητική πράξη — Πράξη που υπόκειται σε έγκριση — Η εγκρινόμενη πράξη ενσωματώνεται στην εγκρίνουσα Θεωρία και νομολογία — Η περίπτωση του Καν. 24(6) των Κανονισμών Προκήρυξης και Διεξαγωγής Διαγωνισμών του Συνδέσμου Πολιτικών Μηχανικών και Αρχιτεκτόνων Κύπρου σε συνδυασμό με το Άρθρο 45(3) του περί Δήμων Νόμου — Η έγκριση του Δήμου μόνη εκτελεστή πράξη.
Διοικητικό Δίκαιο — Δημόσιοι διαγωνισμοί — Ουσιώδεις όροι — Ανωνυμία των διαγωνιζομένων — Παραβιάστηκε στην κριθείσα περίπτωση — Περιστάσεις.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Έλλειψη αιτιολογίας και πλάνη περί τα πράγματα — Δεν στοιχειοθετήθηκαν στην κριθείσα υπόθεση επιλογής και βράβευσης σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό.
Οι αιτητές προσέβαλαν την απόρριψη της μελέτης τους σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που οφειλόταν στην κρίση ότι η μελέτη είχε διακριτικά στοιχεία που έπλητταν το αδιάβλητο του διαγωνισμού.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Είναι ορθό ότι ο Καν. 24(6) παρέχει εξουσία στην Κριτική Επιτροπή (Κ.Ε.) να αποφασίσει τελεσίδικα για τη βράβευση των μελετών. Ωστόσο το Άρθρο 45(3) του περί Δήμων Νόμου προβλέπει ρητά ότι "αι πράξεις και εργασίαι οιασδήποτε τοιαύτης επιτροπής υποβάλλονται εις το Συμβούλιον δι' έγκρισιν". είναι γενική αρχή του διοικητικού δικαίου, η οποία καθιερώθηκε και από τη νομολογία του Ανωτάτου δικαστηρίου, ότι "η εγκρινόμενη πράξις ενσωματούται εις την εγκρίνουσαν" (βλέπε σχετικά "Πορίσματα Νομολογίας του Σ.τ.Ε." 1929-1959 σελ. 166).
Έπεται ότι η έγκριση της απόφασης της Κ.Ε. από το Δήμο είναι η μόνη εκτελεστή πράξη και ορθά η προσφυγή ασκήθηκε εναντίον του Δήμου Στροβόλου.
2. Είναι προφανής ο σκοπός των διοργανωτών του διαγωνισμού εν προκειμένω να διασφαλίσουν, μέχρι την ολοκλήρωση των διαδικασιών, την ανωνυμία των διαγωνιζομένων χάρη του αδιαβλήτου του διαγωνισμού και της εξυπηρέτησης του κοινωνικού συμφέροντος με την ανάδειξη και επιβράβευση των καλύτερων εργασιών. Είναι αξιοπαρατήρητο ότι οι όροι Ι.04,Ι.05 και Ι.07 βρίσκονται στο κεφάλαιο που έχει επικεφαλίδα "Πότε μία μελέτη θεωρείται άκυρη".
Είναι επομένως, ουσιώδεις όροι των οποίων η παράβαση οδηγεί οπωσδήποτε σε ακυρότητα.
Υπήρχε σοβαρή και επαρκής υποδομή που καθιστά το εύρημα της Κ.Ε., ότι το περιτύλιγμα της μελέτης των αιτητών τη ξεχώριζε από τις άλλες συμμετοχές, λογικά εφικτό. Οι διατάξεις των παραγράφων Ζ.02 και Ζ.04 παραβιάστηκαν με την έννοια ότι ανατράπηκε η προϋπόθεση που θέτουν για λευκό περιτύλιγμα. Έτσι μπορούσε η μελέτη να κριθεί άκυρη βάσει των παραγράφων Ι.04 και Ι.07.
Ακόμη η ταινία που χρησιμοποιήθηκε μπορούσε να θεωρηθεί "διακριτικό στοιχείο" μέσα στην έννοια του Καν. 26 το οποίο διαφοροποιούσε την εμφάνιση της μελέτης των αιτητών σε σημείο που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξακρίβωση της ταυτότητας του διαγωνιζομένου. Δεν είναι άσχετη προς αυτή την κατεύθυνση η εκδήλωση αντίδρασης των αιτητών προτού καλά καλά ξεκαθαριστεί το ζήτημα. Δεν μπορώ να αποκλείσω ότι οι αιτητές δεν είχαν πρόθεση να αποκαλύψουν τη συμμετοχή τους. Το κριτήριο όμως είναι αντικειμενικό. Και υπό τέτοιο πρίσμα σωστά αποκλείστηκαν οι αιτητές.
3. Οι αιτητές περαιτέρω ισχυρίζονται ότι η απαρίθμηση των διατάξεων του διαγωνισμού δεν συνιστά νόμιμη αιτιολογία της απόφασης. Παρατηρείται ότι η αιτιολογία προκύπτει από το φάκελο και τα παραρτήματα στην ένσταση που διαφωτίζουν όλα τα στοιχεία που οδήγησαν στην απόφαση. Έτσι ικανοποιείται η υποχρέωση αιτιολόγησης (βλ. Α. Πέτσας & Υιοί Λτδ ν. Δημοκρατίας).
4. Η προβολή πλάνης περί τα πράγματα ως λόγου ακύρωσης δεν αποδείχθηκε. Η κρίση της διοίκησης στηρίζεται στα στοιχεία του φακέλου και βασικά σε γεγονότα που ορθά διαπιστώθηκαν και που αφορούσαν το χρώμα και μέγεθος ως και τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε η ταινία που επέλεξαν.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
P.A.G. Architects-Engineers ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3167,
Κολακίδης και Συνέταιροι και Άλλοι ν. Δήμου Αγίου Αθανασίου (1994) 4 Α.Α.Δ. 1030,
Κλεάνθους ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3077,
Χ"Βασιλείου v. K.O.A κ.ά. (1993) 4 Α.Α.Δ. 981,
Α. Πέτσας και Υιοί Λτδ ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 3069.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Καθ' ου η αίτηση με την οποία αποκλείστηκε η μελέτη που υποβλήθηκε από τους Αιτητές σε δημόσιο διαγωνισμό για τη διαμόρφωση του πάρκου Ακρόπολης.
Αλ. Κουμουνδούρος, για τους Αιτητές.
Π. Λυσάνδρου, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Οι αιτητές, που είναι αρχιτέκτονες, πήραν μέρος σε δημόσιο διαγωνισμό, που προκήρυξε ο Δήμος Στροβόλου, για τη διαμόρφωση του πάρκου Ακρόπολης. Η σχετική απόφαση για διενέργεια του διαγωνισμού λήφθηκε στις 22/6/93. Ακολούθησε στις 27/6/93 η διακήρυξη, που δημοσιεύθηκε στον εγχώριο τύπο. Τα αποτελέσματα δημοσιοποιήθηκαν με τον ίδιο τρόπο στις 30/12/93. Τρία είναι τα αιτήματα της προσφυγής. Επιζητείται ακύρωση (1) των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού (2) της απόφασης για επιλογή και βράβευση των ενδιαφερομένων και (3) της απόφασης της Κριτικής Επιτροπής, την οποία επικύρωσε και ανακοίνωσε στους αιτητές ο Δήμος, να αποκλείσει τη μελέτη που υπέβαλαν.
Οι όροι του διαγωνισμού διατυπώθηκαν σε 16 κεφάλαια/παραγράφους. Πλην άλλων ρυθμίζουν τις υποχρεώσεις των διαγωνιζομένων ως και θέματα που άπτονται της εγκυρότητας των μελετών. Είναι σαφές από το κεφάλαιο Α ότι ενσωματώθηκαν στους όρους, σαν αναπόσπαστο μέρος της διακήρυξης, οι Κανονισμοί Προκήρυξης και Διεξαγωγής Διαγωνισμών του Συνδέσμου Πολιτικών Μηχανικών και Αρχιτεκτόνων Κύπρου (στα επόμενα οι Κανονισμοί). Συστάθηκε, σύμφωνα με το άρθρ. 12 των Κανονισμών, Κριτική Επιτροπή (εφεξής Επιτροπή ή Κ.Ε.) από εννέα μέλη προεδρευόμενη από το Δήμαρχο Στροβόλου. Η Επιτροπή καθόρισε, σε μία από τις συνεδριάσεις της, και τα κριτήρια αξιολόγησης των μελετών.
Έδειξαν ενδιαφέρον 51 αρχιτέκτονες που παρέλαβαν τα έγγραφα του διαγωνισμού. Η πραγματική συμμετοχή τελικά περιορίστηκε σε 16 μελέτες. Προηγουμένως ορισμένοι αρχιτέκτονες υπέβαλαν εγγράφως προς την Επιτροπή, όπως είχαν δικαίωμα σύμφωνα με τους όρους του διαγωνισμού, διευκρινιστικές ερωτήσεις. Οι απαντήσεις της Επιτροπής εκτίθενται στο παράρτημα Η της ένστασης. Επισημαίνεται η διευκρίνιση σχετικά με την παράδοση των φακέλων. Κατέστη σαφές ότι "ο ξεχωριστός φάκελος μαζί με τα σχέδια και το πρόπλασμα περικλείονται σε λευκό, αδιαφανές περίβλημα που παραδίδεται" (βλέπε σελ. 15 του παραρτήματος Η).
Μετά την παραλαβή τους οι μελέτες αριθμήθηκαν από 1 μέχρι 16. Η μελέτη των αιτητών πήρε τον αριθμό 16. Ήταν τυλιγμένη με λευκό περίβλημα, αλλά στερεώθηκε σταυρωτά με καφέ συγκολλητική ταινία. Φαίνεται πως ακριβώς ήταν στη φωτογραφία παράρτημα ΙΑ, που δείχνει και το είδος και χρώμα της ταινίας που χρησιμοποιήθηκε. Η όλη εμφάνιση της μελέτης δημιούργησε ερωτήματα στα μέλη της Επιτροπής αν, δηλαδή, τηρούσε τους σχετικούς όρους της προκήρυξης, που αφορούσαν στην παρουσίαση των μελετών. Ένα όμως μέλος της Επιτροπής είχε την άποψη ότι η μελέτη ήταν έγκυρη γιατί η καφέ ταινία αποτελεί ασφαλή μέθοδο περιτύλιξης. Γι αυτό η Επιτροπή κατέφυγε στο νομικό σύμβουλο του Δήμου. Η γνωμάτευση του τελευταίου ημερ. 22/11/93 ήταν ότι σημειώθηκαν παραβιάσεις συγκεκριμένων όρων της προκήρυξης με αποτέλεσμα η μελέτη να είναι άκυρη και να μην μπορεί να εξεταστεί.
Στις 23/11/93 η Κ.Ε., αφού συζήτησε το θέμα που ανέκυψε υπό το πρίσμα της γνωμάτευσης που έλαβε, αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, να αποκλείσει τη μελέτη των αιτητών. Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω αυτούσια την αιτιολογία:
"Η Επιτροπή ύστερα από εκτενή συζήτηση και αφού έλαβε υπόψη την επί του θέματος γνωμάτευση του Νομικού Συμβούλου του Δήμου καθώς επίσης ότι η υπό αναφορά Μελέτη (με αρ. 16) η οποία υποβλήθηκε με λευκό περίβλημα στερεωμένο σταυροειδώς με ταινία χρώματος καφέ η οποία είναι επικολλημένη επί του λευκού περιβλήματος δεν πληροί και παραβιάζει ουσιώδεις κανόνες του διαγωνισμού ήτοι:
(α)τις παραγράφους Ζ.02, Ζ.04,Ι.04 και Ι.07 της προκήρυξης.
(β) Το άρθρο 26 των Κανονισμών Προκήρυξης και Διεξαγωγής Διαγωνισμών Ειδικότητας Αρχιτέκτονα και/ή Πολιτικού Μηχανικού, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μελέτη αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης και αποφάσισε κατά πλειοψηφία να την κηρύξει άκυρη."
Προτού συμπληρωθούν οι διαδικασίες και ανακοινωθεί η απόφαση επίσημα στους αιτητές το περιεχόμενό της, άγνωστο πως, διέρρευσε. Οι αιτητές πληροφορήθηκαν για την απόφαση που τους αφορούσε. Ουσιαστικά αμέσως μετά τη λήψη της. Ο δικηγόρος τους με επιστολή του ημερ. 29/11/93, χωρίς να κατονομάσει τους αιτητές, διαμαρτυρήθηκε προς την Επιτροπή για λογαριασμό τους, επιχειρηματολογώντας κατά της νομιμότητας της απόφασης και επιφυλάσσοντας τα δικαιώματα των αιτητών. Την επομένη άλλος δικηγόρος, χωρίς πάλιν να αναφέρει ονομαστικά τους αιτητές αλλά ενεργώντας όπως έγινε δεκτό για λογαριασμό τους, ζήτησε να ληφθούν μέτρα για άρση "της αδικίας", απειλώντας συγχρόνως δικαστικά μέτρα για ακύρωση του διαγωνισμού, για λήψη απαγορευτικού διατάγματος και άλλες συνέπειες.
Κλήθηκε ο νομικός σύμβουλος του Δήμου που βεβαίωσε την Επιτροπή για το αναπόφευκτο και την ορθότητα της απόφασής της. Στις διάφορες συνεδριάσεις που ακολούθησαν η Κ.Ε. αξιολόγησε τις υπόλοιπες 15 μελέτες. Στις 16/12/93, και αφού ολοκληρώθηκε η εξέτασή τους στα πλαίσια των κριτηρίων αξιολόγησης που έθεσε, απένειμε τα καθορισμένα βραβεία και επαίνους στα ενδιαφερόμενα μέρη, που καταγράφονται στα πρακτικά της Επιτροπής.
Στις 28/12/93 ετοιμάστηκε ολοκληρωμένη έκθεση της Επιτροπής, η οποία τέθηκε υπόψη του Δημοτικού Συμβουλίου αυθημερόν. Το Συμβούλιο "αφού μελέτησε διεξοδικά την πιο πάνω έκθεση και τα πρακτικά των συνεδριών της Κ.Ε. αποφάσισε κατά πλειοψηφία να εγκρίνει σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρ. 45(3) του περί Δήμων Νόμου αρ. 111/85, όπως έχει τροποποιηθεί, όλες τις εργασίες και πράξεις της Κ.Ε.". Στις 29/12/93 ο Δήμος ανακοίνωσε από τον ημερήσιο τύπο το αποτέλεσμα του διαγωνισμού. Περαιτέρω στάλη-κε επιστολή στο δικηγόρο των αιτητών που τον πληροφορούσε ότι η μελέτη των πελατών του θεωρήθηκε άκυρη για τους λόγους που αποφάσισε η Κριτική Επιτροπή και τους οποίους ήδη παρέθεσα.
Ο κ. Π. Ξενοφώντος είναι προϊστάμενος των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου και υπήρξε μέλος της Κ.Ε. Σε ένορκη δήλωση του αναφέρει - χωρίς να έχει αμφισβητηθεί σοβαρά - πως κανένας διαγωνιζόμενος δεν παρουσίασε τη μελέτη του όπως οι αιτητές, οι οποίοι χρησιμοποίησαν ταινία χρώματος καφέ που επικόλλησαν σταυρωτά στο λευκό περιτύλιγμα του κιβωτίου, όπως δείχνει η φωτογραφία παράρτημα ΙΑ. Περαιτέρω αναφέρει ότι η εργασία των αιτητών διέφερε σε εμφάνιση από όλες τις υπόλοιπες. Και υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να φανερωθεί ποίος εκπόνησε τη μελέτη. Αντεξεταζόμενος ο μάρτυς είπε ότι το χρώμα και το πάχος της ταινίας διέκριναν την εργασία των αιτητών από τις άλλες μελέτες στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν ταινίες λευκού χρώματος ή λευκής απόχρωσης.
Υπάρχει και η ένορκη βεβαίωση του αιτητή 1, που επίσης αντεξετάστηκε. Λέγει βασικά ότι η ταινία δεν ήταν ακριβώς χρώματος καφέ αλλά μπέζ όπως το δείγμα αρ. 6 του τεκ. 1 της δήλωσής του. Το τεκμήριο αυτό περιέχει 6 δείγματα των συγκολλητικών ταινιών που κυκλοφορούν στην αγορά. Ας σημειωθεί ότι πλην ενός (αρ. 3) τα υπόλοιπα 4 είναι λευκά ή λευκής χροιάς. Συνεχίζοντας ο μάρτυς είπε ότι δεν ήταν ποτέ πρόθεση των αιτητών να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους. Απλώς η κορδέλλα που επέλεξαν καθιστούσε τη μεταφορά του κιβωτίου με το πρόπλασμα, από τη Λεμεσό στη Λευκωσία, ασφαλέστερη.
Της εξέτασης των ισχυρισμών των αιτητών προηγείται η εξέταση ένστασης του καθού η αίτηση ότι η προσφυγή έπρεπε να είχε στραφεί κατά της Κ.Ε. και όχι εναντίον του Δήμου. Ο συλλογισμός πίσω από την πρόταση είναι ότι κατά τον Καν. 24(6) την αποφασιστική αρμοδιότητα για επιλογή των μελετών έχει μόνον η Κ.Ε. Ο ρόλος του Δήμου περιορίζεται σε τυπική έγκριση της απόφασης των άλλων οργάνων. Ο δικηγόρος του Δήμου παρέπεμψε στην απόφαση P.A.G. Architects - Engineers ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3167 και στο εξής απόσπασμα από την Κολακίδης & Συνεταίροι και Άλλοι ν. Δήμου Αγίου Αθανασίου (1994) 4 Α.Α.Δ. 1030:
" .... η έγκριση από σώμα άλλο από εκείνο προς το οποίο παρέχεται αποφασιστική αρμοδιότητα προς έκδοση μίας διοικητικής πράξης δε μεταβάλλει την προέλευση της πράξης αλλάπροσδίδει σ' αυτήν αναδρομικό εκτελεστό χαρακτήρα "
Είναι ορθό ότι ο Καν. 24(6) παρέχει εξουσία στην Κ.Ε. να αποφασίσει τελεσίδικα για τη βράβευση των μελετών. Ωστόσο το άρθρ.45(3) του περί Δήμων Νόμου προβλέπει ρητά ότι "αι πράξεις και εργασίαι οιασδήποτε τοιαύτης επιτροπής υποβάλλονται εις το Συμβούλιον δι' έγκρισιν". Είναι γενική αρχή του διοικητικού δικαίου, η οποία καθιερώθηκε και από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ότι "η εγκρινόμενη πράξις ενσωματούται εις την εγκρίνουσαν" (βλέπε σχετικά "Πορίσματα Νομολογίας του Σ.τ.Ε." 1929-1959 σελ.166). Σχετικά με τη φύση της έγκρισης στην απόφαση Ανδρέας Κλεάνθους ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3077, λέχθηκε ότι "στις περιπτώσεις που μια πράξη χρήζει έγκρισης από άλλο ....όργανο η εγκριτική πράξη δεν αποτελεί διακοσμητικό συμπλήρωμα". Και στην Ανδρέας Χ"Βασιλείου ν. Κ.Ο.Α. και Άλλων (1993) 4 Α.Α.Δ. 981, "η έγκριση συνιστά συμπληρωματικό στοιχείο το οποίο τελειώνει την πράξη και την καθιστά εκτελεστή".
Έπεται ότι η έγκριση της απόφασης της Κ.Ε. από το Δήμο είναι η μόνη εκτελεστή πράξη και ορθά η προσφυγή ασκήθηκε εναντίον του Δήμου Στροβόλου. Απόλυτα σχετική είναι η απόφαση του Σ.τ.Ε. αρ. 118/87 που έκρινε ότι:
"η σύνθετος διοικητική ενέργεια διαγωνισμού δημοσίου έργου τελειούται διά της αποφάσεως του Νομάρχου, διά της οποίας εγκρίνεται το αποτέλεσμα του διαγωνισμού".
Στην υπόθεση P.A.G. Architects-Engineers, ανωτέρω, η προσφυγή στρεφόταν και κατά του Υπουργικού Συμβουλίου. Αναφορικά με την άλλη υπόθεση που παρέθεσε ο καθού δε φαίνεται να υποστηρίζει την ένστασή του, η οποία και απορρίπτεται.
Επιζητείται ακύρωση της επίδικης απόφασης για τρεις λόγους ότι αυτή (1) παραβιάζει τους όρους και κανονισμούς του διαγωνισμού οι οποίοι στην περίπτωση των αιτητών δεν εφαρμόστηκαν σωστά με αποτέλεσμα να αποκλεισθούν· (2) πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας και (3) λήφθηκε κάτω από συνθήκες πλάνης περί τα πράγματα.
Οι αιτητές επέμειναν πως η μελέτη τους δεν υποβλήθηκε κατά παράβαση των παραγράφων Ζ.02 και Ζ.04 της προκήρυξης, όπως διατείνεται ο καθού, με αποτέλεσμα να κρίνεται αυτή άκυρη σύμφωνα με την παράγραφο Ι.04. Το θέμα επικεντρώθηκε κυρίως στο χρώμα της κορδέλλας και των επιπτώσεων στο χρωματισμό του πακέτου. Ισχυρίζονται πως δεν επήλθε αλλοίωση του λευκού χρώματος του περιτυλίγματος έτσι ώστε να τίθεται θέμα παραβίασης των όρων Ι.04 ή του Καν. 26. Η χρήση της συγκεκριμένης ταινίας, υποστηρίζουν, έγινε αποκλειστικά για σκοπούς ασφαλισμένης μεταφοράς του πακέτου χωρίς οποιοδήποτε άλλο ελατήριο.
Αντιπαρατέθηκε πως η ταινία ήταν διαφορετική από τις άλλες σε σημείο που μετέβαλλε τη λευκή όψη του περιτυλίγματος και μπορούσε έτσι η εμφάνιση της μελέτης να προσδιορίσει και αποκαλύψει το διαγωνιζόμενο σε αντίθεση με τους όρους που δεν επιτρέπουν την παρουσία ή χρήση διακριτικών στοιχείων. Για ισχυροποίηση της άποψής του ο δικηγόρος του Δήμου αναφέρθηκε στο γεγονός ότι οι αιτητές έμαθαν για τον αποκλεισμό της μελέτης τους.
Στο σημείο αυτό επιβάλλεται να αναφερθούμε στους όρους του διαγωνισμού που αποτέλεσαν τη βάση και το πλαίσιο της επιχειρηματολογίας των δύο πλευρών. Η παράγραφος Ζ.02 προβλέπει ότι η μελέτη τοποθετείται σε αδιαφανή φάκελο, άσπρου χρώματος στον οποίο αναγράφεται μόνο ο αριθμός του συμμετέχοντος. Η παράγραφος Ζ.04 απαιτεί την τακτοποίηση του προπλάσματος και των σχεδίων σε πακέτο καλυμμένο εξωτερικά με άσπρο χαρτί. Ο Καν. 26 των Κανονισμών επίσης απαιτεί να τυλίγονται "με άσπρο αδιαφανές χαρτί, χωρίς οποιαδήποτε διακριτικά στοιχεία". Μία μελέτη θεωρείται άκυρη εκτός άλλων και στην περίπτωση κατά την οποία δεν παρουσιάστηκε με τον καθορισμένο από τους όρους και κανονισμούς τρόπο (Ι.04). Η κύρωση είναι η ίδια και στην περίπτωση που ο συμμετέχων προσπάθησε να κάμει γνωστή την ταυτότητά του στην Επιτροπή (Ι.05) ή αν μία μελέτη "παραδόθηκε με τρόπο αντίθετο από εκείνο που προβλέπεται από τους Κανονισμούς Διεξαγωγής Διαγωνισμού (Ι.07).
Είναι προφανής ο σκοπός των διοργανωτών του διαγωνισμού να διασφαλίσουν, μέχρι την ολοκλήρωση των διαδικασιών, την ανωνυμία των διαγωνιζομένων χάρη του αδιαβλήτου του διαγωνισμού και της εξυπηρέτησης του κοινωνικού συμφέροντος με την ανάδειξη και επιβράβευση των καλύτερων εργασιών. Είναι αξιοπαρατήρητο ότι οι όροι Ι.04,Ι.05 και Ι.07 βρίσκονται στο κεφάλαιο που έχει επικεφαλίδα "Πότε μία μελέτη θεωρείται άκυρη". Είναι επομένως, ουσιώδεις όροι των οποίων η παράβαση οδηγεί οπωσδήποτε σε ακυρότητα.
Έχοντας υπόψη τη μαρτυρία του κ. Ξενοφώντος, την οποία αποδέχομαι, όπως και το υλικό του φακέλου περιλαμβανομένου του τεκ. 1 στην ένορκη δήλωση του αιτητή 1, άγομαι στο συμπέρασμα πως υπήρχε σοβαρή και επαρκής υποδομή που καθιστά το εύρημα της Κ.Ε., ότι το περιτύλιγμα της μελέτης του αιτητή τη ξεχώριζε από τις άλλες συμμετοχές, λογικά εφικτό. Οι διατάξεις των παραγράφων Z.02 και Ζ.04 παραβιάστηκαν με την έννοια ότι ανατράπηκε η προϋπόθεση που θέτουν για λευκό περιτύλιγμα. Έτσι μπορούσε η μελέτη να κριθεί άκυρη βάσει των παραγράφων Ι.04 και Ι.07.
Ακόμη η ταινία που χρησιμοποιήθηκε μπορούσε να θεωρηθεί "διακριτικό στοιχείο" μέσα στην έννοια του Καν. 26 το οποίο διαφοροποιούσε την εμφάνιση της μελέτης των αιτητών σε σημείο που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξακρίβωση της ταυτότητας του διαγωνιζομένου. Δεν είναι άσχετη προς αυτή την κατεύθυνση η εκδήλωση αντίδρασης των αιτητών - στην οποία αναφέρθηκα - προτού καλά καλά ξεκαθαριστεί το ζήτημα. Δεν μπορώ να αποκλείσω ότι οι αιτητές δεν είχαν πρόθεση να αποκαλύψουν τη συμμετοχή τους. Το κριτήριο όμως είναι αντικειμενικό. Και υπό τέτοιο πρίσμα σωστά αποκλείστηκαν οι αιτητές.
Οι αιτητές περαιτέρω ισχυρίζονται ότι η απαρίθμηση των διατάξεων του διαγωνισμού δε συνιστά νόμιμη αιτιολογία της απόφασης. Παρατηρώ ότι η αιτιολογία προκύπτει από το φάκελο και τα παραρτήματα στην ένσταση που διαφωτίζουν όλα τα στοιχεία που οδήγησαν στην απόφαση. Έτσι ικανοποιείται η υποχρέωση αιτιολόγησης (βλέπε Α. Πέτσας & Υιοί Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 3069.)
Τέλος η προβολή πλάνης περί τα πράγματα ως λόγου ακύρωσης δεν αποδείχθηκε. Η κρίση της διοίκησης στηρίζεται στα στοιχεία του φακέλου και βασικά σε γεγονότα που ορθά διαπιστώθηκαν και που αφορούσαν το χρώμα και μέγεθος ως και τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε η ταινία που επέλεξαν.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Η επίδικη πράξη επικυρώνεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.