|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 2343
29 Νοεμβρίου, 1994
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΑΡΙΛΑΟΣ Γ. Χ"ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ THΣ KYΠPOY, MEΣΩ
TOY ΔIOIKHTH THΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 185/93)
Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου ― Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Αποκατάσταση υπαλλήλου σε ανώτερη θέση μετά από προαγωγή του στα πλαίσια επανεξέτασης στην κατώτερη θέση η οποία είχε ακυρωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο ― Η αποκατάσταση στην ανώτερη θέση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη ― Εφόσον οι καθ' ων η αίτηση αποφάσισαν την επαναπροαγωγή της υπαλλήλου στην κατώτερη θέση που είχε ακυρωθεί ήταν υποχρεωμένοι να αποκαταστήσουν την υπάλληλο στην ανώτερη θέση που κατείχε όταν λήφθηκε η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία ακυρωνόταν η προαγωγή στην κατώτερη θέση.
Ο αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του την απόφαση των καθ'ων η αίτηση με την οποία αποκατέστησαν την ενδιαφερόμενη στη θέση βοηθού διευθυντή μετά από προαγωγή της στα πλαίσια επανεξέτασης στη θέση ανώτερου λειτουργού η οποία είχε ακυρωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίστηκαν πως η απόφαση αποκατάστασης στη θέση του βοηθού διευθυντή δεν ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη καθ' ότι η αρχική προαγωγή της ενδιαφερόμενης στη θέση αυτή δεν είχε προσβληθεί με προσφυγή από τον αιτητή και επειδή οι καθ'ων ήταν υποχρεωμένοι να προβούν στην αποκατάστασή της εφόσον αποφάσισαν την προαγωγή της στη κατώτερη θέση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Με την απόφαση του επαναδιορισμού της ενδιαφερομένης στη θέση ανώτερου λειτουργού, η αποκατάστασή της στην ανώτερη, βοηθού διευθυντή, ήταν αυτόματη. Και τούτο γιατί ήταν κεκτημένο δικαίωμα που απέκτησε η ενδιαφερόμενη με την απόφαση επιλογής της γι' αυτή τη θέση στις 17.7.92. Δεν υπήρχε οποιοδήποτε περιθώριο εκδήλωσης άλλης βούλησης από το διοικητικό όργανο. Οι καθ'ων ήσαν υποχρεωμένοι να την αποκαταστήσουν στη θέση βοηθού διευθυντή. Συνεπώς, η αποκατάστασή της δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη.
Είναι όμως ορθή και η εισήγηση της δικηγόρου της Δημοκρατίας που λέει πως, μολονότι στην αίτηση ακυρώσεως προσβάλλεται η απόφαση της 7.12.92, της αποκατάστασης δηλαδή της ενδιαφερόμενης στη θέση βοηθού διευθυντή, στην πράξη, και όπως καταδείχνεται στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή, τα επιχειρήματά του στρέφονται εναντίον της απόφασης της 17.7.92, της διαδικασίας δηλαδή στην οποία έγινε η προαγωγή της ενδιαφερόμενης στη θέση βοηθού διευθυντή, στην οποία ο αιτητής ήταν υποψήφιος και δεν πρόσβαλε την απόφαση, μέσα στο χρονικό διάστημα των 75 ημερών.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία η ενδιαφερόμενη προάχθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση βοηθού διευθυντή.
Ι. Ιωαννίδης για Γ. Αγαπίου, για τον Aιτητή.
Λ. Κουρσουμπά, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMIΔHΣ, Δ.: Σε αυτή την προσφυγή θα απαντηθεί το εξής ερώτημα, που εγείρεται, νομίζω, για πρώτη φορά. Είναι εκτελεστή διοικητική απόφαση, και προσβλητή με αίτηση ακυρώσεως, η αποκατάσταση προσώπου στη θέση που προάχθηκε από το διορίζον όργανο μετά από διαδικασία επιλογής, και που συμπαρασύρθηκε, η προαγωγή του αυτή μετά από ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου, που ασκήθηκε εναντίον του διορισμού του στην κατώτερη θέση που κατείχε;
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ:
Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση, που περιήλθε στη γνώση του στις 7.12.92, με την οποία η ενδιαφερόμενη προάχθηκε στη θέση βοηθού διευθυντή.
Στις 14.12.89 η ενδιαφερόμενη προάχθηκε, από 1.1.90, στη θέση ανώτερου λειτουργού.
Στις 17.7.92 προάχθηκε στη θέση βοηθού διευθυντή από 1.8.92. Ο αιτητής, που ήταν υποψήφιος γι' αυτή τη θέση δε πρόσβαλε την απόφαση.
Στις 27.10.92 εκδόθηκε η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην Παπαδάτου ν. Κεντρικής Τράπεζας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4029, με την οποία ακυρώθηκε η προαγωγή της ενδιαφερόμενης στη θέση ανώτερου λειτουργού, που, όπως αναφέρω πιο πάνω, έγινε στις 14.12.89. Σαν συνέπεια της απόφασης, και σύμφωνα με γνωστή αρχή του διοικητικού δικαίου, συμπαρασύρθηκε και η προαγωγή της στην ανώτερη θέση, αυτή δηλαδή του βοηθού διευθυντή.
Στις 16.11.92 οι καθ' ων η αίτηση επανεξέτασαν, μετά την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το ζήτημα της πλήρωσης της θέσης ανώτερου λειτουργού και προήξαν ξανά σ' αυτή την ενδιαφερόμενη, από 1.1.90. Ταυτόχρονα την αποκατέστησαν στη θέση βοηθού διευθυντή από 1.8.92. Στις 18.2.93 καταχωρίστηκε η υπό συζήτηση προσφυγή.
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο δικηγόρος του αιτητή εισηγείται πως, η αποκατάσταση της ενδιαφερόμενης στη θέση βοηθού διευθυντή είναι απόφαση εκτελεστή και προσβάλλεται με αίτηση ακυρώσεως, γιατί συνιστά επανεξέταση του ζητήματος της πλήρωσης της θέσης βοηθού διευθυντή, εφόσον ο διορισμός της σ' αυτή συμπαρασύρθηκε σε ακυρότητα μαζί με την προαγωγή της στην κατώτερη θέση, ανώτερου λειτουργού, μετά την απόφαση του Δικαστηρίου στην Παπαδάτου.
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας προτείνει εντελώς το αντίθετο. Συμφωνώ και υιοθετώ την επιχειρηματολογία της. Έτσι, τούτα που λέγω πιο κάτω είναι οι δικές της εισηγήσεις, με τις οποίες και ταυτίζομαι.
Η διαδικασία επιλογής της ενδιαφερόμενης, ως της καταλληλότερης υποψήφιας για τη θέση βοηθού διευθυντή, οδήγησε στην απόφαση της 17.7.92. Ο αιτητής δεν πρόσβαλε την απόφαση αυτή. Το Ανώτατο Δικαστήριο στην Παπαδάτου, εξέτασε και ήλεγξε τη νομιμότητα της απόφασης που αφορούσε μόνο στην προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση ανώτερου λειτουργού. Η επανεξέταση του θέματος από το διορίζον όργανο έγινε γι' αυτή τη θέση. Δεν μπορούσε να αφορά τη θέση βοηθού διευθυντή. Επειδή όμως ο διορισμός της ενδιαφερόμενης στην κατώτερη θέση ακυρώθηκε, σαν φυσική συνέπεια εφαρμογής της γνωστής αρχής του διοικητικού δικαίου, συμπαρασύρθηκε και η προαγωγή της στην ανώτερη θέση, βοηθού
διευθυντή. Και αυτό γιατί προαγωγή σημαίνει κατάληψη ανώτερης θέσης από κατώτερη.
Με την απόφαση του επαναδιορισμού της ενδιαφερομένης στη θέση ανώτερου λειτουργού, η αποκατάστασή της στην ανώτερη, βοηθού διευθυντή, ήταν αυτόματη. Και τούτο γιατί ήταν κεκτημένο δικαίωμα που απέκτησε η ενδιαφερόμενη με την απόφαση επιλογής της γι' αυτή τη θέση στις 17.7.92. Δεν υπήρχε οποιοδήποτε περιθώριο εκδήλωσης άλλης βούλησης από το διοικητικό όργανο. Οι καθ' ων ήσαν υποχρεωμένοι να την αποκαταστήσουν στη θέση βοηθού διευθυντή. Συνεπώς, η αποκατάστασή της δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Πολύ ορθά στο σχετικό πρακτικό των καθ' ων διαβάζουμε τα ακόλουθα:
"κατά συνέπεια η κα. Φράνκ διορίσθηκε στη θέση ανώτερου λειτουργού από 1.1.90 και αποκαταστάθηκε και ο διορισμός της στη θέση βοηθού διευθυντή από 1.8.92."
Είναι όμως ορθή και η εισήγηση της δικηγόρου της Δημοκρατίας που λέει πως, μολονότι στην αίτηση ακυρώσεως προσβάλλεται η απόφαση της 7.12.92, της αποκατάστασης δηλαδή της ενδιαφερόμενης στη θέση βοηθού διευθυντή, στην πράξη, και όπως καταδείχνεται στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή, τα επιχειρήματα του στρέφονται εναντίον της απόφασης της 17.7.92, της διαδικασίας δηλαδή στην οποία έγινε η προαγωγή της ενδιαφερόμενης στη θέση βοηθού διευθυντή, στην οποία ο αιτητής ήταν υποψήφιος και δεν πρόσβαλε την απόφαση, μέσα στο χρονικό διάστημα των 75 ημερών.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Επειδή όμως το ζήτημα ηγέρθη για πρώτη φορά, δεν γίνεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.