Eπαμεινώνδα Σπύρος και Άλλοι ν. Pαδιοφωνικού Iδρύματος Kύπρου (1993) 4 ΑΑΔ 1987

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Λόγοι ακυρώσεως — Παράβαση τύπου — Μόνον οι ουσιώδεις παραβάσεις των διαδικαστικών κανόνων συνιστούν λόγο ακυρώσεως — Η σχετική κρίση ανήκει στο δικαστή — Κριτήριο μεταξύ άλλων, η επιρροή της παράλειψης του τύπου στο περιεχόμενο της σχετικής απόφασης — Δεν επέρχεται ακυρότητα, αν δεν επηρεάζονται στη συγκεκριμένη περίπτωση οι εγγυήσεις νομιμότητος ή όταν δεν υφίσταται βλάβη στα συμφέροντα του ο διοικούμενος — Επουσιωδής η παράβαση του τύπου (υπογραφές μελών συλλογικού οργάνου ) στην κριθείσα περίπτωση.

Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου — Υπάλληλοι — Διορισμοί/Προαγωγές — Προσωπικές συνεντεύξεις — Μη καταγραφή των αποτελεσμάτων τους, δεν επηρέασε αρνητικά τα συμφέροντα των υποψηφίων — Μη καταγραφή δεν επέφερε ακυρότητα, εξ αυτού του λόγου.

Διοικητικό Όργανο — Συλλογικά όργανα — Γενική αρχή περί της αναγκαιότητας διεξαγωγής της διαδικασίας από τα ίδια μέλη του οργάνου, από την αρχή έως το τέλος — Υποχρέωση επανάληψης της διαδικασίας, σε περίπτωση αλλοίωσης της σύνθεσης — Κριθείσα περίπτωση αποκλεισμού της κακής σύνθεσης.

Ο περί Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (Διορισμοί και Προαγωγές) Κανονισμοί του 1987 (Κ.Δ.Π. 317/87) — Καν. 4(1) — Το στοιχείο των συστάσεων του Προϊσταμένου δεν περιλαμβάνεται στα προνοούμενα κριτήρια επιλογής — Νομολογιακές αρχές περί συστάσεων του Προϊσταμένου στα πλαίσια της Δημόσιας Υπηρεσίας, δεν μπορούν να τύχουν αναλογικής εφαρμογής.

Σχέδια Υπηρεσίας — Ερμηνεία και εφαρμογή τους ανάγονται στη σφαίρα εξουσιών του αρμοδίου οργάνου — Πεδίο ενεργείας του ακυρωτικού δικαστηρίου.

Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου — Υπάλληλοι — Διορισμοί/Προαγωγές — Προσόντα — Ζήτημα πραγματικό η εκτίμησή τους που εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του αρμόδιου οργάνου — Πείρα ικανοποιητική, σε αντιδιαστολή προς μακρά και ευδόκιμη πείρα, στην κριθείσα περίπτωση.

Διορισμοί / Προαγωγές — Προσόντα — Προσόν της γνώσης της αγγλικής γλώσσας — Πορίσματα της Βασιλείου κ.ά. v. Α.ΤΗ.Κ. — Μη αναφορά του αρμοδίου οργάνου ειδικά στο προσόν της αγγλικής γλώσσας στην κριθείσα περίπτωση, αλλά συναγωγή του υπό τις περιστάσεις.

Διορισμοί / Προαγωγές — Θέσεις ψηλά στην υπαλληλική ιεραρχία — Διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου διευρυμένη.

Με τις προσφυγές, που συνεκδικάστηκαν λόγω συναφείας, οι αιτητές προσέβαλαν την προαγωγή τoυ ενδιαφερόμενου μέρους στη μόνιμη θέση (πρώτου διορισμού και προαγωγής) Πρώτου Λειτουργού Προγραμμάτων στο Τμήμα Προγραμμάτων Ραδιοφώνου.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:

1. Δε συνιστά λόγο ακύρωσης κάθε παράβαση των διαδικαστικών κανόνων, αλλά μόνο η παράλειψη των ενεργειών εκείνων που χαρακτηρίζονται σαν ουσιώδεις. Η κρίση για το χαρακτήρα του τύπου σαν ουσιώδους ανήκει στο δικαστή και σαν κριτήριο για το σχηματισμό τέτοιας κρίσης λαμβάνεται, μεταξύ άλλων, υπόψη η επιρροή που άσκησε η παράλειψη του τύπου στο περιεχόμενο της απόφασης.

Η αθέτηση τύπου δε συνεπάγεται ακυρότητα εάν από την εκτίμηση των ειδικών συνθηκών, προκύπτει ότι η αθέτηση αυτή δεν επηρέασε πράγματι τις εγγυήσεις υπέρ της νομιμότητας της πράξης ή όταν προκύπτει, ότι στη συγκεκριμμένη περίπτωση δεν επήλθε βλάβη στα συμφέροντα του διοικουμένου.

Στην υπό κρίση περίπτωση, η μη τήρηση του τύπου της παρ. (6) του Καν. 3 των Περί Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (Διορισμός και Προαγωγές) Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 317/87), αφορούσε κατ'αρχήν ενέργεια γνωμοδοτικού οργάνου που θεσπίστηκε προς το σκοπό παροχής απλής συμβουλής-γνώμης προς το Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο είναι βάσει του Νόμου το μόνο όργανο με την αποφασιστική αρμοδιότητα λήψης εκτελεστής απόφασης.

Περαιτέρω, από τη μη τήρηση του τύπου, καμιά προσβολή των συμφερόντων των αιτητών δεν επήλθε, εφόσον όλοι τους συστήθηκαν από την Επιτροπή σαν κατάλληλοι για τη θέση. Το περιεχόμενο της τελικής απόφασης αποφασίζοντος οργάνου ουδόλως επηρεάστηκε από τη μη τήρηση του τύπου.

2. Η μη καταγραφή των αποτελεσμάτων των συνεντεύξεων, δεν επηρέασε αρνητικά τα συμφέροντα των αιτητών, εφόσον αυτοί, όπως και όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι, κρίθηκαν κατάλληλοι για τη θέση και παραπέμφθηκαν στο Διοικητικό Συμβούλιο.

Ακόμη και αν η ενέργεια αυτή της Συμβουλευτικής Επιτροπής δεν τυγχάνει επιδοκιμασίας, εντούτοις δεν είναι ικανή να επιφέρει ακυρότητα της διαδικασίας, για το λόγο ότι οι αιτητές που συστήθηκαν δεν είχαν επηρεαστεί δυσμενώς.

3. Η γενική αρχή, όπως διατυπώθηκε από τη νομολογία, είναι ότι η διαδικασία συζήτησης και λήψης απόφασης για ορισμένο θέμα, πρέπει να διεξάγεται από την αρχή μέχρι το τέλος από τα ίδια μέλη του συλλογικού οργάνου, γιατί έτσι εξασφαλίζεται η γνώση και η στάθμιση όλων των στοιχείων που προκύπτουν από κάθε μέλος του συλλογικού οργάνου. Αν η διαδικασία παρατείνεται σε περισσότερες συνεδριάσεις, η σύνθεση θα πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτη σε όλες τις συνεδριάσεις. Αν κατά την τελευταία συνεδρίαση, στην οποία λαμβάνεται και η απόφαση, η σύνθεση του οργάνου αλλάζει έτσι ώστε να συμμετέχουν μέλη που δε μετείχαν μέχρι τότε, υπάρχει υποχρέωση για επανάληψη της διαδικασίας.

Στην υπό κρίση περίπτωση η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ρ.Ι.Κ. δεν αλλοιώθηκε με την προσθήκη, σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας μέχρι την τελική απόφαση, μέλους το οποίο δεν είχε παραστεί σε προηγούμενη συνεδρίαση. Το ένα μέλος απουσίαζε από τη συνεδρίαση κατά την οποία άρχισε η συζήτηση του θέματος και για το λόγο αυτό δεν έλαβε μέρος στη συνεδρίαση κατά την οποία λήφθηκε η επίδικη απόφαση. Εάν ελάμβανε μέρος στη συνεδρίαση αυτή θα έπρεπε να είχε ενημερωθεί για τα διαμοιφθέντα στην άλλη συνεδρία. Η απουσία του όμως, δεν κατέστησε κατά οποιοδήποτε τρόπο αντικανονική τη διαδικασία. Οι λόγοι αποχώρησης του άλλου μέρους επίσης επεξηγήθηκαν. Καμιά μαρτυρία που να τους αντικρούει δεν προσκομίστηκε. Το Διοικητικό Συμβούλιο κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, βρισκόταν σε νόμιμη απαρτία.

4. Τα κριτήρια τα οποία συνθέτουν την ουσιαστική καταλληλότητα των υποψηφίων για προαγωγή στο Ίδρυμα, προσδιορίζονται από τον Καν. 4(1) των περί Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (Διορισμοί και Προαγωγαί) Κανονισμών του 1987 (Κ.Δ.Π. 317/87), σύμφωνα με τον οποίο, "Η αξία, τα προσόντα και η αρχαιότης αποτελούν τα τρία κριτήρια επί τη βάσει των οποίων κρίνονται οι υποψήφιοι οι προερχόμενοι εκ του προσωπικού του Ιδρύματος". Το στοιχείο των συστάσεων του Προϊσταμένου δεν περιλαμβάνεται στα πιο πάνω κριτήρια επιλογής συνεπώς ο νομολογιακές αρχές που διέπουν τη σύσταση δημοσίων υπαλλήλων, όπου οι συστάσεις του Προϊστάμενου Τμήματος καθορίζονται από τον ίδιο Νόμο σαν κριτήριο επιλογής, δεν μπορούν να τύχουν αναλογικής εφαρμογής στην περίπτωση των προαγωγών στο 'Ιδρυμα. Συνεπώς, οι "συστάσεις" του Διευθυντή Προγραμμάτων του Ρ.Ι.Κ., καθώς και τα όσα περιλαμβάνονταν στην επιστολή του Τμηματάρχη Προγραμμάτων Ραδιοφώνου, δεν αποτελούσαν εδώ σύσταση με την ίδια έννοια του Άρθρου 35(4) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου το 1990 (Ν. 1/90) και καμιά υποχρέωση ειδικής αιτιολόγησης της παρέκκλισης από αυτές δε δημιουργήθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο.

5. Είναι βασική αρχή της νομολογίας, πως η ερμηνεία και η εφαρμογή των Σχεδίων Υπηρεσίας, ανάγονται στη σφαίρα εξουσιών του αρμοδίου οργάνου και το Δικαστήριο κατά την άσκηση της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας, δε δίδει σ'αυτά διαφορετική ερμηνεία από εκείνη του αρμοδίου οργάνου, εφόσον η ερμηνεία που δόθηκε ήταν εύλογη, έστω και αν το Δικαστήριο έχει διαφορετική γνώμη.

Είναι επίσης νομολογιακά καθιερωμένο, πως η εκτίμηση των προσόντων που απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, είναι ζήτημα πραγματικό, το οποίο εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του αρμοδίου οργάνου.

Το Διοικητικό Συμβούλιο για τους λόγους που ανάφερε, έκρινε πως το ενδιαφερόμενο μέρος διέθετε την απαιτούμενη ικανοποιητική πείρα στη Ραδιοφωνία. Το Σχέδιο Υπηρεσιας δεν προνοούσε για μακρά και ευδόκιμη πείρα, οπότε και τα κριτήρια ελέγχου της κρίσης του αρμοδίου οργάνου από το Δικαστήριο θα ήταν ανάλογα, αλλά για πείρα ικανοποιητική. Η δεκαπεντάμηνη πείρα στη Ραδιοφωνία που διέθετε το ενδιαφερόμενο μέρος, κρίθηκε σαν επαρκής από το Διοικητικό Συμβούλιο για τις ανάγκες της θέσης. Η ερμηνεία αυτή ήταν εύλογα επιτρεπτή και μέσα στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας του αρμοδίου οργάνου.

6. Είναι γεγονός πως το Διοικητικό Συμβούλιο δεν αναφέρθηκε ειδικά στο προσόν της πολύ καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας, ανάφερε όμως ότι συνεκτίμησε τα τρία καθιερωμένα κριτήρια, αξία, προσόντα και αρχαιότητα, σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης.

Το γεγονός ότι το Διοικητικό Συμβούλιο δεν αναφέρθηκε ειδικά στο επίδικο προσόν, δεν μπορεί υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα. Περαιτέρω, από το περιεχόμενο του φακέλου του ενδιαφερόμενου μέρους και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι προηγούμενες θέσεις που κατείχε απαιτούσαν καλή γνώση της Αγγλικής, σε συνδυασμό με τη μεταγενέστερη επιμόρφωση του και των απαιτήσεων της θέσης που κατείχε, κρίνεται ότι ο ισχυρισμός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατείχε το προσόν αυτό, δεν ευσταθεί.

Η σύγκριση της βαθμολογίας αιτητών και ενδιαφερόμενου μέρους δεν αποκαλύπτει ούτε από μόνη της, ούτε σε συνδυασμό με την αρχαιότητα, έκδηλη υπεροχή υπέρ των αιτητών. Όλοι οι υποψήφιοι κατείχαν τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντα. Η ομόφωνη προτίμηση του Διοικητικού Συμβουλίου υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους αιτιολογήθηκε δεόντως. Η θέση ήταν υψηλή στην υπαλληλική ιεραρχία κα σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως έχει επανειλημμένα νομολογηθεί, η διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου παρουσιάζεται διευρυμένη.

Από το σύνολο των στοιχείων, το Δικαστήριο κατέληξε ότι οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν έκδηλη υπεροχή και η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ήταν εύλογα επιτρεπτή, υπό τις περιστάσεις.

Oι προσφυγές απορρίφθηκαν χωρίς έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Bασιλείου κ.ά. v. Ε.Δ.Υ. (1992) 4 Α.Α.Δ. 651,

Δημοκρατία v. Στυλιανού κ.ά. (1990) 3 Α.Α.Δ. 2427,

Vivardi v. Vine Products Council (1969) 3 C.L.R. 486,

Mytides v. R. (1988) 3 C.L.R. 737,

Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 A.A.Δ. 1443,

Καραγιώργη κ.ά. v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1669,

Δημοκρατία v. Κουλία (1991) 3 Α.Α.Δ. 370,

Μαραθεύτου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 425,

Ξυστούρης κ.ά. v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 896,

Georghiades v. Republic (1966) 3 C.L.R. 827,

Stylianides and Others v. P.S.C. (1980) 3 C.L.R. 11,

Frangoullides and Others v. P.S.C. (1985) 3 C.L.R. 1680,

Papaleontiou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 211,

Republic v. Xinari (1985) 3 C.L.R. 1922,

Στυλιανού v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2025,

Παρούτη v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2057,

Χριστοφίδης κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2647,

Θεμιστοκλέους v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1991,

Αργυρίδης v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 380,

Petsas v. Republic, 3 R.S.C.C. 60,

Χ"Bασιλείου κ.ά. v. Α.ΤΗ.Κ. (1992) 4 Α.Α.Δ. 4136,

Georghiou v. Republic (1988) 3 C.L.R. 678,

Ζαβρού κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 A.A.Δ. 1836,

Προδρόμου κ.ά. v. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1990) 3 Α.Α.Δ. 4267.

Προσφυγές.

Προσφυγές εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία διορίσθηκε ή προάχθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στην μόνιμη θέση Πρώτου Λειτουργού Προγραμμάτων, Τμήμα Προγραμμάτων Ραδιοφώνου στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, από 16.1.92, αντί των αιτητών.

Λ. Παπαφιλίππου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 122/92.

Τ. Παπαδόπουλος, για την Αιτήτρια στην Υπόθεση Αρ. 284/92.

Α. Παπαχαραλάμπους, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 310/92.

Π. Πολυβίου, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

XPYΣOΣTOMHΣ, Δ.: Με τις προσφυγές αυτές που συνεκδικάστηκαν γιατί στρέφονται εναντίον της ίδιας διοικητικής πράξης και παρουσιάζουν κοινά σημεία γεγονότων και νόμου, οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:

"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη ή/και απόφαση των καθ' ων η Αίτηση, που κοινοποιήθηκε στους Αιτητές με Εγκύκλιο του Προσωπάρχη του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου, ημ. 20/1/92, με την οποία διόρισαν ή προήγαγαν τον Παύλο Παύλου στη μόνιμη θέση Πρώτου Λειτουργού Προγραμμάτων, Τμήμα Προγραμμάτων Ραδιοφώνου στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, από 16.1.92, αντί των Αιτητών, είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."

Με βάση την προκήρυξη μιας κενής θέσης Πρώτου Λειτουργού Προγραμμάτων Ραδιοφώνου, που ήταν θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής, υπέβαλαν αιτήσεις έντεκα υποψήφιοιυπάλληλοι του Ιδρύματος, ανάμεσα στους οποίους οι αιτητές και το ενδιαφερόμενο μέρος.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής άσκησε τις αρμοδιότητές της σε τρεις χωριστές συνεδριάσεις. Στη συνεδρία της με ημερ. 13.6.91, η Συμβουλευτική Επιτροπή εξέτασε τα προσόντα των υποψηφίων σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης. Κατά την εξέταση αυτή εγέρθηκε θέμα κατά πόσον το ενδιαφερόμενο μέρος ικανοποιούσε την απαίτηση του Σχεδίου Υπηρεσίας για "ικανοποιητική πείρα στη Ραδιοφωνία", αποφασίστηκε δε όπως το θέμα αυτό μαζί με άλλα εγερθέντα θέματα, διερευνηθούν περαιτέρω στα επόμενα στάδια της διαδικασίας.

Στη συνεδρίασή της με ημερ. 5.10.91 η Επιτροπή δέκτηκε τους υποψηφίους σε προσωπικές συνεντεύξεις και υπέβαλε σ' αυτούς ερωτήσεις, που αποσκοπούσαν στη διακρίβωση της ικανότητάς τους ν' αναλάβουν και να εκτελούν τα καθήκοντα της θέσης.

Στη συνεδρίασή της με ημερ. 25.11.91 η Συμβουλευτική Επιτροπή, αφού εξέτασε διεξοδικά τις εκθέσεις των οικείων Τμηματαρχών σχετικά με τα κατά καιρούς καθήκοντα και ευθύνες των υποψηφίων και έλαβε υπόψη τα όσα αναφέρθηκαν κατά τις συνεντεύξεις, έκρινε πως όλοι οι υποψήφιοι πληρούσαν τις προϋποθέσεις καταλληλότητας για τη θέση. Αναφορικά με το ενδιαφερόμενο μέρος Παύλο Παύλου, η Επιτροπή σημείωσε: "Ο υποψήφιος Παύλος Παύλου έχει μακρά πείρα στην παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων. Στο Ραδιόφωνο από ένα και πλέον έτος καταρτίζει, επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή "Πρωϊνό Δρομολόγιο".

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος επιλήφθηκε του θέματος πλήρωσης της θέσης Πρώτου Λειτουργού Προγραμμάτων Ραδιοφώνου στη συνεδρίαση του με ημερ. 15.1.92. Πριν την έναρξη της συνεδρίασης τα μέλη του Συμβουλίου Περιστιάνης και Ξενόπουλος αποχώρησαν.

Κατά τη συζήτηση του θέματος το Συμβούλιο είχε ενώπιον του σημείωμα του Διευθυντή Προγραμμάτων ημερ. 3.1.92, με τα επισυναφθέντα σ' αυτό έγγραφα.

Είχε επίσης ενώπιόν του τους Προσωπικούς Φακέλους και τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψηφίων που περιέχουν τη βαθμολογία και την αξιολόγηση της απόδοσης όλων των υποψηφίων για το σύνολο της υπηρεσίας τους στο Ίδρυμα.

Ο Διευθυντής Διοικήσεως και Οικονομικών ανέφερε ότι δυο μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής Επιλογής οι κ.κ. Ι. Καραολής και Στ. Παναγίδης δεν υπέγραψαν το πρακτικό της συνεδρίας της ημερ. 25.11.91, όχι γιατί διαφωνούν με το περιεχόμενο του, αλλά σ' ένδειξη διαμαρτυρίας γιατί καθυστερεί η διαδικασία πλήρωσης της θέσης Πρώτου Εμπορικού Λειτουργού.

Ο Διευθυντής Προγραμμάτων κατέθεσε, βάσει της απόφασης του Συμβουλίου αρ. 5 της προηγούμενης συνεδρίας του, ημερ. 8.1.92, γραπτή έκθεση-σύσταση ημερ. 15.1.92 για τον καταλληλότερο από τους υποψηφίους για προαγωγή στη θέση. Κατέθεσε επίσης έκθεση του Τμηματάρχη Προγραμμάτων Ραδιοφώνου ημερ. 14.1.92.

Το πρακτικό της συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου συνεχίζει ως εξής:

"Στο σημείο αυτό αποχώρησαν από τη συνεδρία ο Νομικός Σύμβουλος και οι κ.κ. Γ. Ποταμίτης, Χαρ. Παπαδόπουλος και Οδ. Αγγελίδης.

Το Συμβούλιο μελέτησε διεξοδικά όλα τα ενώπιον του έγγραφα και φακέλους σε σύγκριση με το περιεχόμενο του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης και υιοθέτησε την άποψη της Συμβουλευτικής Επιτροπής Επιλογής, ότι όλοι οι υποψήφιοι πληρούν τα απαιτούμενα προσόντα, όπως προβλέπονται από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης. Το Συμβούλιο μελέτησε επίσης διεξοδικά την έκθεση σύσταση του Διευθυντή Προγραμμάτων ημερ. 15.1.1992 και την έκθεση του Τμηματάρχη Προγραμμάτων Ραδιοφώνου ημερ. 15.1.1992 και διαπίστωσε ότι:

- Στο σημείωμά του ο Διευθυντής Προγραμμάτων συνάρτησε την εισήγησή του με οργανωτικά και άλλα θέματα διαφόρων υπηρεσιών που εκφεύγουν από την ουσία του θέματος.

- Η σύσταση του Διευθυντή Προγραμμάτων δεν περιορίζεται αυστηρά στις προϋποθέσεις και απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης.

- Στην έκθεσή του ημερ. 15.1.1992 ο Τμηματάρχης Προγραμμάτων Ραδιοφώνου παραθέτει στοιχεία για να αιτιολογήσει τη θέση του ότι κριτήριο επιλογής πρέπει να είναι η προέλευση του υπό προαγωγήν από το χώρο των Προγραμμάτων Ραδιοφώνου, ενώ τα κριτήρια επιλογής καθορίζονται από τους κανονισμούς και το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης.

- Ο Τμηματάρχης Προγραμμάτων Ραδιοφώνου θέτει ως προτεραιότητα την πεποίθηση των Λειτουργών Προγραμμάτων Ραδιοφώνου ότι η θέση πρέπει να ανήκει σε ένα από αυτούς αντί την καταλληλότητα για τη θέση.

- Ο Τμηματάρχης Προγραμμάτων Ραδιοφώνου αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στη συναισθηματική προσέγγιση του θέματος, παρά στην αντικειμενική κρίση.

- Η έκθεση του Τμηματάρχη Προγραμμάτων Ραδιοφώνου αναφέρεται σε πλείστα θέματα, όπως τις ανάγκες του Τρίτου Προγράμματος Ραδιοφώνου, οργανωτικά θέματα διαφόρων υπηρεσιών και άλλα, που δεν έχουν σχέση με την ουσία του υπό συζήτηση θέματος, όπως καθορίζεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης και τους κανονισμούς.

Το Συμβούλιο εξέφρασε επιφυλάξεις σχετικά με το περιεχομενο των εκθέσεων του Διευθυντή Προγραμμάτων και του Τμηματάρχη Προγραμμάτων ραδιοφώνου ημερ. 15.1.1992, γιατί αυτές δεν περιορίζονται σε σύσταση για τον καταλληλότερο από τους υποψηφίους με βάση τα στοιχεία που συνθέτουν την καταλληλότητα του κάθε υποψηφίου σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης.

Για τους πιο πάνω λόγους το Συμβούλιο αποφάσισε να αγνοήσει τις εκθέσεις του Διευθυντή Προγραμμάτων και του Τμηματάρχη Προγραμμάτων Ραδιοφώνου ημερ. 15.1.1992 και να προχωρήσει στην κρίση των υποψηφίων με βάση όλα τα άλλα ενώπιόν του στοιχεία.

Ακολούθως αξιολόγησε τον κάθε υποψήφιο χωριστά και σε σύγκριση με τον κάθε ένα από τους άλλους υποψηφίους.

Το Συμβούλιο συνεκτιμώντας όλα τα ενώπιον του στοιχεία αναφορικά με τους υποψηφίους σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης, έκρινε, με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας, και με γνώμονα την καταλληλότητα για τη θέση, ότι ο καταλληλότερος για προαγωγή είναι ο Παύλου Παύλος και ομόφωνα αποφάσισε την προαγωγή του στη θέση "Πρώτος Λειτουργός Προγραμμάτων Ραδιοφώνου" από τις 16.1.92.

Ειδικά και σε σχέση του Παύλου Παύλου με τους άλλους υποψηφίους το Συμβούλιο έκρινε ότι:

- Ο Παύλου Παύλος έχει διακριθεί για το πολυσχιδές ταλέντο του ως λειτουργός προγραμμάτων τόσο στην Τηλεόραση όσο και στο Ραδιόφωνο.

- Ως λειτουργός στα προγράμματα ραδιοφώνου κατά τους τελευταίους 15 μήνες συνέβαλε ουσιαστικά στην αναβάθμιση των προγραμμάτων της ευθύνης του και απέδειξε στην πράξη την αξία και ικανότητες του στη ραδιοφωνική δημιουργία.

- Στην αξία, όπως προκύπτει από τη βαθμολογία στις Εμπιστευτικές Εκθέσεις και τα σχόλια σ' αυτές, κατατάσσεται σε πολύ ψηλό επίπεδο.

- Διαθέτει την απαραίτητη για τη θέση διοικητική ικανότητα, την οποία απέδειξε σε πλείστες περιπτώσεις πολυπρόσωπων εξωτερικών μεταδόσεων, όπου είχε την ευθύνη της οργάνωσης, εποπτείας και ελέγχου της εργασίας μεγάλου αριθμού υπαλλήλων.

- Απέδειξε την ικανότητά του για σχεδιασμό, προγραμματισμό, παραγωγή και μετάδοση Ραδιοφωνικών Προγραμμάτων ως παραγωγός και παρουσιαστής της Ραδιοφωνικής Εκπομπής "Πρωϊνό Δρομολόγιο".

- Ως υπεύθυνος παραγωγός και παρουσιαστής της Ραδιοφωνικής εκπομπής "Πρωϊνό Δρομολόγιο", οργάνωνε μ' επιτυχία την εργασία του κλάδου επικαιρότητας και ασκούσε εποπτεία, έλεγχο και συντονισμό στην εργασία όλων των συντελεστών του προγράμματος."

Οι λόγοι ακύρωσης που προβλήθηκαν και που αφορούσαν τόσο θέματα διαδικαστικά όσο και θέματα ουσίας, μπορούν να συνοψισθούν ως εξής:

α) Οι εκθέσεις της Συμβουλευτικής Επιτροπής Επιλογής ημερ. 5.10.91 και 25.11.91 έπασχαν από ακυρότητα, γιατί δεν υπογράφηκαν από όλα τα μέλη της όπως προνοούσε η παράγραφος (6) του Καν. 3 της Κ.Δ.Π. 317/87.

β) Η απόδοση των υποψηφίων κατά τις συνεντεύξεις ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής δεν καταγράφτηκε.

γ) Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος δεν ήταν νόμιμα συγκροτημένο κατά την ημερομηνία λήψης της επίδικης απόφασης, για το λόγο ότι δυο μέλη του αποχώρησαν πριν από την έναρξη της συνεδρίασης.

δ) Το καθ' ου η αίτηση Συμβούλιο παραγνώρισε τη σύσταση του Διευθυντή υπέρ του αιτητή Σπύρου Επαμεινώνδα, χωρις να αιτιολογήσει ειδικά την παρέκκλιση του από αυτήν.

ε) Το ενδιαφερόμενο μέρος δεν ικανοποιούσε τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας, ειδικότερα όσον αφορά το προσόν της ικανοποιητικής πείρας στη Ραδιοφωνία και το προσόν της πολύ καλής γνώσης της αγγλικής.

στ) Οι αιτητές υπερτερούσαν καταφανώς του ενδιαφερόμενου μέρους, τόσο στα νόμιμα κριτήρια όσο και σε ουσιαστική καταλληλότητα για εκτέλεση καθηκόντων της θέσης.

ζ) Η επίδικη απόφαση λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα, ήταν αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και το νόμο και εστερείτο οποιασδήποτε αιτιολογίας.

Οι λόγοι για τους οποίους δυο μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής δεν υπέγραψαν το πρακτικό της συνεδρίας με ημερ. 25.11.91, επεξηγήθηκαν στο Διοικητικό Συμβούλιο από το Διευθυντή Διοικήσεως και Οικονομικών κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου ημερ. 15.1.92. Όπως αναφέρθηκε, αυτό δεν οφειλόταν σε διαφωνία τους με το περιεχόμενο της έκθεσης, αλλά σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καθυστέρηση της διαδικασίας πλήρωσης άλλης θέσης στο Ίδρυμα.

Όπως έχει επανειλημμένα νομολογηθεί, δε συνιστά λόγο ακύρωσης κάθε παράβαση των διαδικαστικών κανόνων, αλλά μόνο η παράλειψη των ενεργειών εκείνων που χαρακτηρίζονται σαν ουσιώδεις. Η κρίση για το χαρακτήρα του τύπου σαν ουσιώδους ανήκει στο δικαστή και σαν κριτήριο για το σχηματισμό τέτοιας κρίσης λαμβάνεται, μεταξύ άλλων, υπόψη η επιρροή που άσκησε η παράλειψη του τύπου στο περιεχόμενο της απόφασης (Βλ. Σπηλιωτόπουλος "Εγχειρίδιον Διοικητικού Δικαίου", 1978, σελ. 403 - 407).

Η αθέτηση τύπου δε συνεπάγεται ακυρότητα εάν από την εκτίμηση των ειδικών συνθηκών προκύπτει ότι η αθέτηση αυτή δεν επηρέασε πράγματι τις εγγυήσεις υπέρ της νομιμότητας της πράξης ή όταν προκύπτει ότι στη συγκεκριμμένη περίπτωση δεν επήλθε βλάβη στα συμφέροντα του διοικουμένου (Βλ. Στασινόπουλος, Δίκαιον Διοικητικών Πράξεων, 1951, 227-234, Βασιλείου κ.ά. v. Ε.Δ.Υ. (1992) 4 Α.Α.Δ. 651, Δημοκρατία v. Ανδρέας Στυλιανού κ.ά. (1990) 3 Α.Α.Δ. 2427).

Στην υπό κρίση περίπτωση η μη τήρηση του τύπου της παρ. (6) του Καν. 3 της Κ.Δ.Π. 317/87, αφορούσε κατ' αρχήν ενέργεια γνωμοδοτικού οργάνου που θεσπίστηκε προς το σκοπό παροχής απλής συμβουλής-γνώμης προς το Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο είναι βάσει του νόμου το μόνο όργανο με την αποφασιστική αρμοδιότητα λήψης εκτελεστής απόφασης. Περαιτέρω, από τη μη τήρηση του τύπου, καμιά προσβολή των συμφερόντων των αιτητών δεν επήλθε, εφόσον όλοι τους συστήθηκαν από την Επιτροπή σαν κατάλληλοι για τη θέση. Το περιεχόμενο της τελικής απόφασης του αποφασίζοντος οργάνου ουδόλως επηρεάστηκε από τη μη τήρηση του τύπου, συνεπώς, για όλους τους πιο πάνω λόγους, ο ισχυρισμός απορρίπτεται.

Όπως συνάγεται από τα πρακτικά των συνεδριάσεών της, η Συμβουλευτική Επιτροπή στην υπό κρίση περίπτωση περιορίστηκε κατά τη διεξαγωγή των συνεντεύξεων στην απλή διαπίστωση της κατοχής από τους υποψηφίους των απαιτούμενων από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντων και στη διακρίβωση της ικανότητάς τους να αναλάβουν και να εκτελούν τα καθήκοντα της θέσης. Η Επιτροπή δεν επεκτάθηκε στη διατύπωση οποιωνδήποτε αξιολογικών κρίσεων ή παρατηρήσεων, ούτε σε οποιαδήποτε συγκριτική έρευνα και ιεράρχιση των υποψηφίων ανάλογα με την καταλληλότητα ενός εκάστου για τη θέση. Η μη καταγραφή των αποτελεσμάτων των συνεντεύξεων δεν επηρέασε αρνητικά τα συμφέροντα των αιτητών, εφόσον αυτοί, όπως και όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι, κρίθηκαν κατάλληλοι για τη θέση και παραπέμφθηκαν στο Διοικητικό Συμβούλιο.

Η απάντηση στο γραπτό ερώτημα που έθεσαν οι δικηγόροι του αιτητή στην προσφυγή με αρ. 122/92, αναφορικά με τους λόγους αποχώρησης των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου Περιστιάνη και Ξενόπουλου πριν από την έναρξη της συνεδρίας του Διοικητικού Συμβουλίου ημερ. 15.1.92, κατά την οποία πληρώθηκε η επίδικη θέση, δόθηκε με επιστολή του δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση ημερ. 14.10.92 (Βλ. επισύναψη 2 στη γραπτή αγόρευση για τον αιτητή). Σύμφωνα με το περιεχόμενο της πιο πάνω επιστολής, το μέλος Περιστιάνης απεχώρησε γιατί δεν είχε λάβει μέρος στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου ημερ. 8.1.92, κατά την οποία είχε αρχίσει η συζήτηση του θέματος πλήρωσης της θέσης, το δε μέλος Ξενόπουλος απεχώρησε για να παραστεί σε συνεδρία του Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου. Όπως γίνεται φανερό από το πρακτικό της συνεδρίας του Διοικητικού Συμβουλίου με ημερ. 8.1.92, που κατατέθηκε στο Δικαστήριο κατά το στάδιο των διευκρινίσεων από το δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση (βλ. Τεκμήριο 4), το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου Περιστιάνης ήταν απών.

Η γενική αρχή, όπως διατυπώθηκε από τη νομολογία, είναι ότι η διαδικασία συζήτησης και λήψης απόφασης για ορισμένο θέμα πρέπει να διεξάγεται από την αρχή μέχρι το τέλος από τα ίδια μέλη του συλλογικού οργάνου, γιατί έτσι εξασφαλίζεται η γνώση και η στάθμιση όλων των στοιχείων που προκύπτουν από κάθε μέλος του συλλογικού οργάνου. Αν η διαδικασία παρατείνεται σε περισσότερες συνεδριάσεις, η σύνθεση θα πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτη σε όλες τις συνεδριάσεις. Αν κατά την τελευταία συνεδρίαση, στην οποία λαμβάνεται και η απόφαση, η σύνθεση του οργάνου αλλάζει έτσι ώστε να συμμετέχουν μέλη που δε μετείχαν μέχρι τότε, υπάρχει υποχρέωση για επανάλειψη της διαδικασίας. (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας του ΣτΕ 1929-1959, σελ. 112, Rolandos Vivardi v. The Vine Products Council (1969) 3 C.L.R. 486, 489-491, Georghios Mytides v. R. (1988) 3 C.L.R. 737, Ανδρέας Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 A.A.Δ. 1443, Καραγιώργη και Άλλος v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1669, Δημοκρατία v. Ελένης Κουλία (1991) 3 Α.Α.Δ. 370 και Μαρία Μαραθεύτου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 425.)

Στην πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση Σάββας Ξυστούρης και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 896, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα σχετικά με το ίδιο θέμα:

"Αναμφίβολα είναι αρχή του διοικητικού δικαίου ότι η διαδικασία ενώπιον ενός συλλογικού διοικητικού οργάνου πρέπει να γίνεται από την αρχή μέχρι το τέλος στην παρουσία των ιδίων μελών του εν λόγω οργάνου. Τούτο αποσκοπεί στη διασφάλιση της γνώσης από κάθε μέλος όλων των στοιχείων τα οποία έρχονται στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια της διαδικασίας λήψης απόφασης από το συλλογικό όργανο. Ταυτόχρονα όμως έχει νομολογιακά αποφασισθεί ότι σε ορισμένες περιπτώσεις είναι έγκυρη η απόφαση του συλλογικού οργάνου έστω και αν παρατηρήθηκαν κάποιες αλλαγές στη σύνθεση του, εάν κριθεί ότι όλα τα μέλη τα οποία λαμβάνουν την τελική απόφαση είναι πλήρως ενημερωμένα σχετικά με όλα τα στοιχεία της διαδικασίας που είναι αναγκαία για τη λήψη ορθής απόφασης."

Στην υπό κρίση περίπτωση η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ρ.Ι.Κ. δεν αλλοιώθηκε με την προσθήκη, σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας μέχρι την τελική απόφαση, μέλους το οποίο δεν είχε παραστεί σε προηγούμενη συνεδρίαση. Το μέλος Περιστιάνης απουσίαζε από τη συνεδρίαση της 8.1.92, κατά την οποία άρχισε η συζήτηση του θέματος και για το λόγο αυτό δεν έλαβε μέρος στη συνεδρίαση κατά την οποία λήφθηκε η επίδικη απόφαση. Εάν ελάμβανε μέρος στη συνεδρίαση αυτή θα έπρεπε να είχε ενημερωθεί για τα διαμοιφθέντα στις 8.1.92. Η απουσία του όμως δεν κατέστησε κατά οποιοδήποτε τρόπο αντικανονική τη διαδικασία. Οι λόγοι αποχώρησης του μέλους Ξενόπουλου επίσης επεξηγήθηκαν. Καμιά μαρτυρία που να τους αντικρούει δεν προσκομίστηκε. Το Διοικητικό Συμβούλιο κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης βρισκόταν σε νόμιμη απαρτία. Συνεπώς και ο λόγος αυτός ακύρωσης αποτυγχάνει και απορρίπτεται.

Τα κριτήρια τα οποία συνθέτουν την ουσιαστική καταλληλότητα των υποψηφίων για προαγωγή στο Ίδρυμα, προσδιορίζονται από τον Καν. 4(1) των περί Ραδιοφωνικου Ιδρύματος Κύπρου (Διορισμοί και Προαγωγαί) Κανονισμών του 1987, Κ.Δ.Π. 317/87, σύμφωνα με τον οποίο, "Η αξία, τα προσόντα και η αρχαιότης αποτελούν τα τρία κριτήρια επί τη βάσει των οποίων κρίνονται οι υποψήφιοι οι προερχόμενοι εκ του προσωπικού του Ιδρύματος". Το στοιχείο των συστάσεων του Προϊσταμένου δεν περιλαμβάνεται στα πιο πάνω κριτήρια επιλογής, συνεπώς οι νομολογιακές αρχές που διέπουν τη σύσταση δημοσίων υπαλλήλων, όπου οι συστάσεις του Προϊστάμενου Τμήματος καθορίζονται από τον ίδιο το νόμο σαν κριτήριο επιλογής, δεν μπορούν να τύχουν αναλογικής εφαρμογής στην περίπτωση των προαγωγών στο Ίδρυμα. Συνεπώς, οι "συστάσεις" του Διευθυντή Προγραμμάτων του Ρ.Ι.Κ. ημερ. 15.1.92, καθώς και τα όσα περιλαμβάνονταν στην επιστολή του Τμηματάρχη Προγραμμάτων Ραδιοφώνου ημερ. 14.1.92, δεν αποτελούσαν σύσταση με την ίδια έννοια του αρ. 35(4) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90) και καμιά υποχρέωση ειδικής αιτιολόγησης της παρέκκλισης από αυτές δε δημιουργήθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο.

Ο λόγος αυτός αποτυγχάνει και απορρίπτεται.

Δεδομένου ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν ήταν κάτοχος πανεπιστημιακού τίτλου ή διπλώματος σε ενδεδειγμένο κλάδο, το οποίο βάσει του Σχεδίου Υπηρεσίας αποτελούσε απαραίτητο προσόν για διορισμό στη θέση, εφαρμογή είχε η εναλλακτική πρόνοια της Σημείωσης του Σχεδίου Υπηρεσίας, η οποία απαιτούσε, "Υψηλό επίπεδο μορφώσεως όχι κατώτερο εκείνου αποφοίτου Σχολής Μέσης Παιδείας με ικανοποιητική πείρα στη Ραδιοφωνία και την απαραίτητη για τη θέση διοικητική ικανότητα".

Οι δικηγόροι των αιτητών ασχολήθηκαν εκτεταμένα με το ζήτημα της κατοχής από το ενδιαφερόμενο μέρος του απαιτούμενου προσόντος της ικανοποιητικής πείρας στη Ραδιοφωνία και υπέβαλαν πως η δεκαπεντάμηνη πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους ως παραγωγού και παρουσιαστή του προγράμματος "Πρωϊνό Δρομολόγιο" δεν μπορούσε να αποτελέσει ικανοποιητική πείρα σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης.

Το ζήτημα της κατοχής του προσόντος αυτού από το ενδιαφερόμενο μέρος απασχόλησε τόσο τη Συμβουλευτική Επιτροπή όσο και το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος. Επιλέγοντας το ενδιαφερόμενο μέρος σαν τον καταλληλότερο για διορισμό στη θέση, το Διοικητικό Συμβούλιο παρέθεσε στο σχετικό πρακτικό της συνεδρίασης του ημερ. 15.1.92, τους λόγους για τους οποίους έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ικανοποιούσε το προσόν αυτό. Οι λόγοι αυτοί παρατέθηκαν σε προηγούμενο στάδιο της απόφασης.

Είναι βασική αρχή της νομολογίας πως η ερμηνεία και η εφαρμογή των Σχεδίων Υπηρεσίας ανάγονται στη σφαίρα εξουσιών του αρμοδίου οργάνου και το Δικαστήριο κατά την άσκηση της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας δε δίδει σ' αυτά διαφορετική ερμηνεία από εκείνη του αρμοδίου οργάνου, εφόσον η ερμηνεία που δόθηκε ήταν εύλογη, έστω και αν το Δικαστήριο έχει διαφορετική γνώμη. (Βλ., μεταξύ άλλων, Georghiades v. Republic (1966) 3 C.L.R. 827, Stylianides and Others v. P.S.C. (1980) 3 C.L.R. 11, Frangoullides and Others v. P.S.C. (1985) 3 C.L.R. 1680, 1684-1685, Papaleontiou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 211, 213, Republic v. Xinari (1985) 3 C.L.R. 1922, 1927-1928 και Ανδρέας Στυλιανού v. Ε.Δ.Υ. (1989) 3 Α.Α.Δ. 2025, Ελένη Παρούτη v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2057, Πλαστήρας Χριστοφίδης κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 2647, Ανδριανή Μ. Θεμιστοκλέους v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1991 και Ρένος Αργυρίδης v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 380.)

Είναι επίσης νομολογιακά καθιερωμένο πως η εκτίμηση των προσόντων που απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας είναι ζήτημα πραγματικό το οποίο εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του αρμοδίου οργάνου (Βλ. Petsas v. R., 3 R.S.C.C. 60, Frangoullides and Others v. P.S.C. (ανωτέρω)).

Το Διοικητικό Συμβούλιο για τους λόγους που ανάφερε, έκρινε πως το ενδιαφερόμενο μέρος διέθετε την απαιτούμενη ικανοποιητική πείρα στη Ραδιοφωνία. Το Σχέδιο Υπηρεσίας δεν προνοούσε για μακρά και ευδόκιμη πείρα, οπότε και τα κριτήρια ελέγχου της κρίσης του αρμοδίου οργάνου από το Δικαστήριο θα ήταν ανάλογα, αλλά για πείρα ικανοποιητική. Η δεκαπεντάμηνη πείρα στη Ραδιοφωνία που διέθετε το ενδιαφερόμενο μέρος, κρίθηκε σαν επαρκής από το Διοικητικό Συμβούλιο για τις ανάγκες της θέσης. Η ερμηνεία αυτή ήταν εύλογα επιτρεπτή και μέσα στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας του αρμοδίου οργάνου.

Είναι γεγονός πως το Διοικητικό Συμβούλιο δεν αναφέρθηκε ειδικά στο προσόν της πολύ καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας, ανάφερε όμως ότι συνεκτίμησε τα τρία καθιερωμένα κριτήρια, αξία, προσόντα και αρχαιότητα, σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης. Από τον προσωπικό φάκελο του ενδιαφερόμενου μέρους, που βρισκόταν ενώπιον του Διοικητικού Συμβουλίου κατά την εξέταση του θέματος, προκύπτει ότι το ενδιαφερόμενο μέρος παρακολούθησε, κατόπιν υποτροφίας, μαθήματα σκηνοθεσίαςπαραγωγής στο BBC Αγγλίας (Βλ. Ερυθρό 46 στο φάκελο), διάρκειας τριών μηνών και έτυχε σχετικού πιστοποιητικού παρακολούθησης (βλ. Ερυθρό 52), καθώς επίσης και πιστοποιητικού παρακολούθησης εκπαιδευτικού προγράμματος "International Professional Program Participants" του CNN, διαρκείας 10 εβδομάδων, που έγινε στην Ατλάντα Αμερικής (Ερυθρό 221θ), για το οποίο το ενδιαφερόμενο μέρος υπέβαλε σχετική έκθεση αναφορικά με τα σεμινάρια που είχε παρακολουθήσει (Ερυθρό 221α-η). Στον προσωπικό του φάκελο υπήρχε επίσης πιστοποιητικό παρακολούθησης εντατικών μαθημάτων Αγγλικής, επιπέδου G.C.E., διάρκειας δυο εβδομάδων από το Americanos College.

Στην πρόσφατη απόφαση Χαράλαμπος Χ''Βασιλείου κ.ά. v. Α.ΤΗ.Κ. (1992) 4 Α.Α.Δ. 136, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα σχετικά με το θέμα της εξέτασης από το αρμόδιο όργανο της γνώσης μιας ξένης γλώσσας:

"Στην υπόθεση Σώζος Χαραλαμπίδης v. Κυπριακής Δημοκρατίας (ανωτέρω), η έλλειψη ειδικής αναφοράς στο προσόν της γνώσης μιας των επικρατέστερων ευρωπαϊκών γλωσσών, οδήγησε στην ακύρωση της προαγωγής μερικών από τα ενδιαφερόμενα μέρη αφού συνδυάστηκε με την ανυπαρξία οποιωνδήποτε στοιχείων στους φακέλλους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι αποκάλυπταν την απαιτούμενη γνώση. Στην ίδια υπόθεση, επικυρώθηκε η προαγωγή άλλων ενδιαφερομένων μερών ακριβώς επειδή, παρά την έλλειψη αναφοράς στο ειδικό προσόν που απαιτείτο, οι φάκελλοι αποκάλυπταν ότι εκείνα τα ενδιαφερόμενα μέρη το κατείχαν. Στις υποθέσεις Ανδρέας Σωφρονίου v. Δήμος Έγκωμης (1991) 4 Α.Α.Δ. 759, Θάλεια Γαλανού και Άλλος v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 572 και Μιχαηλίνα Κεφάλα v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 282, θεωρήθηκε ότι η κρίση πως οι προαχθέντες είχαν τα απαιτούμενα προσόντα της θέσης, υποδήλωνε και εξέταση του ειδικού προσόντος της γνώσης της ξένης γλώσσας. Ο ισχυρισμός για παράλειψη εξέτασης και διεξαγωγής έρευνας είτε από το Συμβούλιο Προσωπικού είτε από το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής του κατά πόσον τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν τα απαιτούμενα προσόντα και ειδικά εκείνο της άριστης γνώσης της αγγλικής γλώσσας, δεν έχει τεκμηριωθεί."

To γεγονός ότι το Διοικητικό Συμβούλιο δεν αναφέρθηκε ειδικά στο επίδικο προσόν, δεν μπορεί υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα. Περαιτέρω, από το περιεχόμενο του φακέλου του ενδιαφερόμενου μέρους και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι προηγούμενες θέσεις που κατείχε απαιτούσαν καλή γνώση της Αγγλικής, σε συνδυασμό με τη μεταγενέστερη επιμόρφωση του και των απαιτήσεων της θέσης που κατείχε, κρίνω ότι ο ισχυρισμός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατείχε το προσόν αυτό, δεν ευσταθεί.

Η σύγκριση της βαθμολογίας αιτητών και ενδιαφερόμενου μέρους δεν αποκαλύπτει ούτε από μόνη της ούτε σε συνδυασμό με την αρχαιότητα, έκδηλη υπεροχή υπέρ των αιτητών. Όλοι οι υποψήφιοι κατείχαν τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντα. Η ομόφωνη προτίμηση του Διοικητικού Συμβουλίου υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους αιτιολογήθηκε δεόντως. Η θέση ήταν υψηλή στην υπαλληλική ιεραρχία και σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως έχει επανειλημμένα νομολογηθεί, η διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου παρουσιάζεται διευρυμένη (βλ. Ανδρέας Γεωργίου και Άλλοι v. Ε.Δ.Υ. (1988) 3 Α.Α.Δ. 678, Νίκος Ζαβρός κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1836 και Ανδρέας Προδρόμου κ.ά. v. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1990) 3 Α.Α.Δ. 4267).

Από το σύνολο των στοιχείων, έχω καταλήξει ότι οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν έκδηλη υπεροχή και η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ήταν εύλογα επιτρεπτή υπό τις περιστάσεις.

Οι προσφυγές απορρίπτονται και η επίδικη απόφαση επικυρώνεται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.

Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία