Iωάννου Γεωργία ν. Pαδιοφωνικού Iδρύματος Kύπρου (1993) 4 ΑΑΔ 1583

Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Προσβολή με το ίδιο δικόγραφο δύο αυτοτελών διοικητικών πράξεων — Συγχωρείται μόνον εφόσον είναι συναφείς — Συνάφεια, χαρακτηριστικά — Όπου δεν είναι συναφείς, η προσφυγή είναι παραδεκτή μόνο για την προτασσόμενη στο δικόγραφο απόφαση.

Ακυρωτική Απόφαση — Επανεξέταση — Επανεξέταση μετά από ακύρωση της αρχικής απόφασης προαγωγής — Ακύρωση της τελικής απόφασης συμπαρασύρει σε ακυρότητα όλες τις προπαρασκευαστικές — Η θέση πρέπει να επαναπροκηρυχθεί, αλλά επειδή η επανεξέταση ανάγεται στον ουσιώδη χρόνο, υποψηφιότητα μπορούν να υποβάλουν μόνο οι υπάλληλοι που ήταν υποψήφιοι στον χρόνο εκείνο.

Με την προσφυγή αυτή, προσβλήθηκε η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Υπεύθυνου Συντάξεως στο Τμήμα Ειδήσεων και Επικαίρων του Ρ.Ι.Κ., αναδρομικά από 1/10/89 που αποφασίστηκε μετά από επανεξέταση της υπόθεσης, ενόψει της ακύρωσης των αρχικών αποφάσεων από το Ανώτατο Δικαστήριο, σαν συνέπεια της απόφασης της Ολομελειας στην υπόθεση Ρ.Ι.Κ v. Καραγιώργη κ.ά..

Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή αναφορικά με την προαγωγή του Ιωάννη Καρεκλά και ακυρώνοντας την απόφαση προαγωγής των άλλων δύο ενδιαφερομένων μερών, αποφάσισε ότι:

1. Σύμφωνα με τη δικονομία δεν είναι επιτρεπτή η προσβολή με το ίδιο δικόγραφο δύο ή περισσοτέρων διοικητικών πράξεων, οι οποίες δεν είναι μεταξύ τους συναφείς. Πράξεις ή αποφάσεις θεωρούνται συναφείς, εάν η μία αποτελεί προϋπόθεση της άλλης, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις Νόμου, ή όταν το αποτέλεσμα της εκδίκασης της μιας θα έχει επίδραση στη νομιμότητα της άλλης ή όταν η μία αποτελεί τροποποίηση ή συμπλήρωση της πρώτης ή ανάκλησή της ή αφορούν στον ίδιο αιτητή, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν στην ίδια διοικητική διαδικασία από το ίδιο όργανο.

Σε περιπτώσεις όπου δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις της συνάφειας, η προσφυγή θεωρείται παραδεχτή μόνο ως προς την πρώτη από τις προσβαλλόμενες πράξεις. Ως προς τη δεύτερη, η προσφυγή θεωρείται απαράδεκτη και απορρίπτεται.

Οι δύο υπό κρίση προσφυγές δεν ικανοποιούσαν, τις προϋποθέσεις της συνάφειας. Στην προκειμένη περίπτωση τα κοινά χαρακτηριστικά των δύο αποφάσεων δεν παρουσίαζαν οποιοδήποτε οργανικό δεσμό μεταξύ τους, εφόσον προέκυψαν από σύγκριση διαφορετικών αιτήσεων, διαφορετικών υποψηφιοτήτων και με διαφορετική αιτιολογία η κάθε μιά. Με την πρώτη απόφαση η σύγκριση των υποψηφίων απέδειξε καταλληλότερους τους Θεμιστοκλέους και Πετρίδη. Στη δεύτερη περίπτωση η σύγκριση των υποψηφίων απέδειξε καταλληλότερο τον Καρεκλά.

Με βάση τα πιο πάνω η προδικαστική ένσταση γίνεται αποδεχτή και η προσφυγή εναντίον της δεύτερης απόφασης προαγωγής του Ιωάννη Καρεκλά, απορρίπτεται.

2. Ο λόγος ακυρότητας στον οποίο στηρίχτηκε η απόφαση Ρ.Ι.Κ. v. Καραγιώργη κ.ά., δεν περιοριζόταν μόνο στην υπόσταση των εκτελεστών πράξεων των αντισυνταγματικά συγκροτημένων οργάνων, αλλά και κάθε προπαρασκευαστικής πράξης, που σχετιζόταν με την ακυρωθείσα απόφαση.

Η απόφαση για ενεργοποίηση της διαδικασίας πλήρωσης της θέσης προερχόταν από αντισυνταγματικά συγκροτημένο όργανο. Αυτό επέφερε την ακυρότητα όλων των άλλων μερικοτέρων πράξεων που την επακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένων και των εκθέσεων της Συμβουλευτικής Επιτροπής, ημερομηνίας 1/6/1989 και 13/6/1989.

Η συμπερίληψη στα στοιχεία κρίσεως της προκήρυξης δύο κενών θέσεων ημερομηνίας 23/12/1988, η οποία έγινε με την πρωτοβουλία του αντισυνταγματικά συγκροτημένου Διοικητικού Συμβουλίου του Ρ.Ι.Κ., καθώς επίσης και των εκθέσεων-πρακτικών της Συμβουλευτικής Επιτροπής, ημερομηνίας 1/6/1989 και 13/6/1989 που την επακολούθησαν, κατέστησαν για δεύτερη φορά άκυρη τη διαδικασία προαγωγής του Θέμη Θεμιστοκλέους και Πέτρου Πετρίδη.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ρ.Ι.Κ. θα πρέπει να επανεξετάσει το θέμα πλήρωσης των θέσεων, χωρίς να λάβει υπόψη την προκήρυξη της 23/12/1989.

Η προκήρυξη κενών θέσεων προβλέπεται από τον Κανονισμό 13 των περί Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (Διορισμοί και Προαγωγαί) Κανονισμών του 1987, Κ.Δ.Π. 317/87. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ρ.Ι.Κ., συμμορφούμενο προς τους Κανονισμούς, θα πρέπει να προβεί σε νέα προκήρυξη δύο κενών θέσεων Υπεύθυνου Σύνταξης.

Σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου και της νομολογίας, η επανεξέταση ακυρωθείσας πράξης διενεργείται με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς, που ίσχυε κατά το χρόνο λήψης της πρώτης απόφασης που ακυρώθηκε, εν προκειμένω της απόφασης ημερομηνίας 28/9/1989.

Ως εκ τούτου, στην προκήρυξη του Διοικητικού Συμβουλίου, θα πρέπει να αναφέρεται, πως το θέμα πλήρωσης των κενωθεισών θέσεων περιορίζεται στις αιτήσεις που είχαν υποβάλει πέντε υποψήφιοι κατά το χρόνο λήψης της ακυρωθείσας απόφασης.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή θα πρέπει επίσης να ξανασυσταθεί προς υποβολή νέας έκθεσης στο Διοικητικό Συμβούλιο, με βάση και πάλιν τις αιτήσεις πέντε υποψηφίων που είχαν αρχικά υποβάλει αίτηση. Η επίδικη απόφαση προαγωγής των Θεμιστοκλέους και Πετρίδη ακυρώνεται χωρίς έξοδα.

Η προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς χωρίς έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Ρ.Ι.Κ. v. Καραγιώργης κ.ά. (1991) 3 Α.Α.Δ. 159,

Ιωάννου v. Α.Η.Κ. (1991) 4 Α.Α.Δ. 1342,

Σκαρπάρης v. Ε.Δ.Υ. (1993) 4 Α.Α.Δ. 476,

Θεοφάνους v. Συμβουλίου Προσφορών κ.ά. (1990) 3 Α.Α.Δ. 1033,

Μαρκουλλίδου v. Επάρχου Λεμεσού (1992) 4 Α.Α.Δ. 3377,

Διακόπουλος κ.ά v. Ρ.Ι.Κ. (1990) 3 Α.Α.Δ. 1366,

Georghiou v. Council of Ministers (1987) 3 C.L.R. 400,

Παυλίδης v. Ρ.Ι.Κ. (1991) 4 Α.Α.Δ. 1201,

Μεταξά κ.ά. v. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου (1992) 4 Α.Α.Δ. 2608,

Ορθοδόξου κ.ά. v. Α.ΤΗ.Κ. (1992) 4 Α.Α.Δ. 2374.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της προαγωγής και/ή διορισμού των ενδιαφερομένων μερών στη θέση του Υπεύθυνου Συντάξεως στο Τμήμα Ειδήσεων και Επικαίρων του Ρ.Ι.Κ. αναδρομικά από 1.10.89 αντί της αιτήτριας.

Α. Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.

Π. Πολυβίου, για τον Καθ' ου η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:

"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση με την οποίαν προήγαγε και/ή διόρισε εκ νέου μετά από προηγηθείσα ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου τους 1. Θέμη Θεμιστοκλέους, 2. Ιωάννη Καρεκλά και 3. Πέτρο Πετρίδη, στη θέση του Υπεύθυνου Συντάξεως στο Τμήμα Ειδήσεων και Επικαίρων του Ρ.Ι.Κ. αναδρομικά και από 1.10.89, αντί και/ή στη θέση της αιτήτριας, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος".

Οι αποφάσεις ημερομηνίας 27/12/1991 (Τεκμήρια Α και Β στην ένσταση) με τις οποίες προάχθηκαν τα ενδιαφερόμενα μέρη, ήταν το αποτέλεσμα επανεξέτασης της πλήρωσης τριών θέσεων Υπεύθυνου Σύνταξης στο Τμήμα Ειδήσεων και Επικαίρων του Ρ.Ι.Κ., οι οποίες είχαν ακυρωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο σαν συνέπεια της απόφασης της Ολομέλειας στην υπόθεση Ρ.Ι.Κ. v. Καραγιώργη κ.ά. (1991) 3 Α.Α.Δ. 159, η οποία κήρυξε αντισυνταγματική τη σύνθεση των Διοικητικών Συμβουλίων των Ημικρατικών Οργανισμών που στηρίχθηκε στο Νόμο 149/88.

Με βάση την προκήρυξη δύο κενών θέσεων Υπεύθυνου Σύνταξης ημερομηνίας 23/12/1988 (Τεκμήριο Γ στη γραπτή αγόρευση για την αιτήτρια), υπέβαλαν αιτήσεις πέντε υποψήφιοι, υπάλληλοι του Ιδρύματος, μεταξύ των οποίων η αιτήτρια και τα τρία ενδιαφερόμενα μέρη. Οι θέσεις ήταν θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής σε δύο συνεδριάσεις της, ημερομηνίας 1/6/1989 και 13/6/1989 (Τεκμήριο Δ), αφού εξέτασε τις αιτήσεις δέχτηκε τους υποψήφιους σε προσωπική συνέντευξη και κατέληξε ομόφωνα ότι όλοι πληρούσαν τα κριτήρια καταλληλότητας για τη θέση.

Ακολούθως το Διοικητικό Συμβούλιο του Ρ.Ι.Κ., στις 23/8/1989 (Τεκμήριο Ε), προχώρησε στην προκήρυξη άλλης μίας θέσης Υπεύθυνου Σύνταξης για την οποία υπέβαλαν αίτηση οχτώ υπάλληλοι του Ιδρύματος, μεταξύ των οποίων η αιτήτρια και τα τρία ενδιαφερόμενα μέρη.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής σε δύο συνεδριάσεις της ημερομηνίας 31/8/1989 και 12/9/1989 (Τεκμήριο Στ), αποφάσισε πως όλοι οι υποψήφιοι κατείχαν εκ πρώτης όψεως τα απαιτούμενα προσόντα και τους κάλεσε σε προσωπική συνέντευξη.

Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφασή του ημερομηνίας 6/12/1991 στην προσφυγή της αιτήτριας υπ' αριθμό 918/89, ακύρωσε την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ρ.Ι.Κ. Αρ. 265, ημερομηνίας 28/9/1989, με την οποία οι Θέμης Θεμιστοκλέους και Πέτρος Πετρίδης προάχθηκαν στη θέση Υπεύθυνου Σύνταξης από 1/10/1989, καθώς και την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ρ.Ι.Κ. Αρ. 265 ημερομηνίας 28/9/1989, με την οποία ο Ιωάννης Καρεκλάς προάχθηκε στην ίδια θέση, επίσης από 1/10/1989.

Μετά την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο Διευθυντής Διοίκησης και Οικονομικών Υπηρεσιών με δύο Σημειώματά του ημερομηνίας 11/12/1991 (Τεκμήρια Ζ και Η), ενημέρωσε το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος για την πιο πάνω ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και συνέστησε την επανεξέταση του θέματος πλήρωσης των θέσεων με βάση το πραγματικό και νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο της απόφασης που ακυρώθηκε, δηλαδή της 28/9/1989.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος επιλήφθηκε του θέματος της επανεξέτασης της πλήρωσης των ακυρωθεισών θέσεων σε δύο ξεχωριστές συνεδριάσεις του, ημερομηνίας 27/12/1991 (Τεκμήρια Α και Β στην ένσταση). Κατά τις συνεδριάσεις αυτές το Συμβούλιο είχε ενώπιόν του, μεταξύ άλλων εγγράφων, Σημειώματα του Γενικού Διευθυντή του Ιδρύματος, Εγκύκλιο - Προκήρυξη των θέσεων ημερομηνίας 23/12/1988 και 23/8/1989, Έκθεση και Πρακτικά της Συμβουλευτικής Επιτροπής Επιλογής ημερομηνίας 1/6/1989 και 13/6/1989, Έκθεση και Πρακτικά της Συμβουλευτικής Επιτροπής Επιλογής ημερομηνίας 31/8/1989 και 12/9/1989, Πίνακα με τις βαθμολογίες των υποψηφίων, Κατάλογο των υποψηφίων κατ' αρχαιότητα, Βιογραφικά σημειώματα και Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης και τους προσωπικούς φακέλους και εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων.

Το Συμβούλιο αφού εξέτασε διεξοδικά όλα τα έγγραφα και τους φακέλους που είχε ενώπιόν του και συνεκτίμησε όλα τα ενώπιόν του στοιχεία που ανάγονταν στον ουσιώδη χρόνο, ομόφωνα κατέληξε στις δύο επίδικες αποφάσεις για την προαγωγή των Θέμη Θεμιστοκλέους και Πέτρου Πετρίδη και την προαγωγή του Ιωάννη Καρεκλά, αναδρομικά από 1/10/1989.

Οι δικηγόροι του καθ' ου η αίτηση ήγειραν προδικαστική ένσταση, ισχυριζόμενοι πως η προσφυγή δεν μπορούσε να συνεχιστεί εναντίον της δεύτερης προσβαλλόμενης απόφασης, βάσει της αρχής ότι δεν είναι επιτρεπτή η προσβολή με τον ίδιο δικόγραφο περισσοτέρων της μίας αυτοτελών διοικητικών πράξεων οι οποίες δεν είναι συναφείς. Υποστηρίχτηκε πως οι επίδικες αποφάσεις προαγωγής δεν ήταν συναφείς γιατί βασίζονταν σε δύο ξεχωριστές προκηρύξεις θέσεων, ημερομηνίας 23/12/1988 και 28/8/1989, για τις οποίες υποβλήθηκαν αιτήσεις από διαφορετικούς αιτητές, η Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής επιλήφθηκε των αιτήσεων σε ξεχωριστές συνεδριάσεις της κρίνοντας την κάθε μία από τις δύο περιπτώσεις ξεχωριστά και το Διοικητικό Συμβούλιο στις 28/9/1989 έλαβε δύο ξεχωριστές αποφάσεις σε δύο ξεχωριστές συνεδριάσεις του με διαφορετικό αποτέλεσμα και αιτιολογία.

Ο δικηγόρος της αιτήτριας αντέταξε το επιχείρημα πως οι επίδικες αποφάσεις ήταν το αποτέλεσμα επανεξέτασης της ακυρωτικής απόφασης στην προσφυγή της αιτήτριας με αριθμό 918/89, για την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε μια απόφαση για την ακύρωση και των τριών προαγωγών, πως το Σχέδιο Υπηρεσίας των θέσεων ήταν κοινό, η γνωστοποίηση για επανεξέταση του θέματος αφορούσε και τις τρεις θέσεις και πως η διοίκηση, εφόσον στην πρώτη προσφυγή της αιτήτριας δεν ήγειρε θέμα συνάφειας, εμποδίζετο από την αρχή του estoppel να εγείρει τέτοιο θέμα εκ των υστέρων. Περαιτέρω εισηγήθηκε πως στο διοικητικό δίκαιο οι "τύποι" δε θα πρέπει να παρεμποδίζουν την ομαλή πρόοδο μιας υπόθεσης στο Δικαστήριο και πως οι δύο εκθέσεις που είχε ετοιμάσει η Συμβουλευτική Επιτροπή ήταν συμβουλευτικού περιεχομένου και δε δέσμευαν καθ' οιονδήποτε τρόπο το Διοικητικό Συμβούλιο.

Σύμφωνα με τη δικονομία δεν είναι επιτρεπτή η προσβολή με το ίδιο δικόγραφο δύο ή περισσοτέρων διοικητικών πράξεων, οι οποίες δεν είναι μεταξύ τους συναφείς. Πράξεις ή αποφάσεις θεωρούνται συναφείς εάν η μία αποτελεί προϋπόθεση της άλλης, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις νόμου, ή όταν το αποτέλεσμα της εκδίκασης της μιας θα έχει επίδραση στη νομιμότητα της άλλης ή όταν η μία αποτελεί τροποποίηση ή συμπλήρωση της πρώτης ή ανάκλησή της ή αφορούν στον ίδιο αιτητή, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν στην ίδια διοικητική διαδικασία από το ίδιο όργανο. (Βλέπε Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1929-1959), σελ. 273, 274, "Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας" (1971), σελ. 357, παράγραφος 175, Ντίνος Ιωάννου v. Α.Η.Κ. (1991) 4 Α.Α.Δ. 1342, Ανδρέας Σκαρπάρης v. Ε.Δ.Υ. (1993) 4 Α.Α.Δ. 476, Χριστόδουλος Θεοφάνους v. Συμβουλίου Προσφορών κ.ά. (1990) 3 Α.Α.Δ. 1033, Νίνα Μαρκουλλίδου v. Επάρχου Λεμεσού (1992) 4 Α.Α.Δ. 3377.)

Σε περιπτώσεις όπου δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις της συνάφειας, η προσφυγή θεωρείται παραδεχτή μόνο ως προς την πρώτη από τις προσβαλλόμενες πράξεις ως προς τη δεύτερη, η προσφυγή θεωρείται απαράδεχτη και απορρίπτεται. (Βλέπε Ανδρέας Διακόπουλλος κ.ά. v. Ρ.Ι.Κ. (1990) 3 Α.Α.Δ. 1366, Georghios Georghiou v. The Council of Ministers (1987) 3 C.L.R. 400 405, Άντρος Παυλίδης v. Ρ.Ι.Κ. (1991) 4 Α.Α.Δ. 1201.)

Οι δύο υπό κρίση προσφυγές δεν ικανοποιούσαν, κατά την άποψή μου, τις προϋποθέσεις της συνάφειας. Η αρχική διαδικασία πλήρωσης των θέσεων είχε ξεκινήσει με την προκήρυξη της 23/12/1988 για την πλήρωση των δύο θέσεων Υπεύθυνου Σύνταξης. Είχαν υποβληθεί τότε πέντε αιτήσεις από μέρους διαφόρων υποψηφίων, τις οποίες επιλήφθηκε η Συμβουλευτική Επιτροπή στις συνεδριάσεις της ημερομηνίας 1/6/1989 και 13/6/1989. Η απόφαση λήφθηκε στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου ημερομηνίας 28/9/1989 και με αυτήν προάχθηκαν οι Θεμιστοκλέους και Πετρίδης.

Ακολούθησε δεύτερη προκήρυξη άλλης μίας κενής θέσης Υπεύθυνου Σύνταξης με ημερομηνία 23/8/1989, για την οποία είχαν υποβληθεί νέες αιτήσεις εκ μέρους οχτώ υποψηφίων. Η Συμβουλευτική Επιτροπή επιλήφθηκε των αιτήσεων αυτών στις συνεδριάσεις της ημερομηνίας 31/8/1989 και 12/9/1989. Η απόφαση λήφθηκε στη συνεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου ημερομηνίας 28/9/1989 και με αυτή προάχθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος Καρεκλάς. Η επανεξέταση του θέματος κινήθηκε με δύο ξεχωριστά Σημειώματα του Διευθυντή Διοίκησης και Οικονομικών που αφορούσαν τις δύο διαφορετικές διαδικασίες και το Διοικητικό Συμβούλιο, λαμβάνοντας και πάλιν υπόψη ξεχωριστά τα δεδομένα των δύο προκηρύξεων, κατέληξε σε δύο διαφορετικές αποφάσεις με διαφορετική αιτιολογία σε δυο ξεχωριστές συνεδριάσεις του.

Στην προκειμένη περίπτωση τα κοινά χαρακτηριστικά των δύο αποφάσεων δεν παρουσίαζαν οποιοδήποτε οργανικό δεσμό μεταξύ τους, εφόσον προέκυψαν από σύγκριση διαφορετικών αιτήσεων, διαφορετικών υποψηφιοτήτων και με διαφορετική αιτιολογία η κάθε μια. Με την πρώτη απόφαση η σύγκριση των υποψηφίων απέδειξε καταλληλότερους τους Θεμιστοκλέους και Πετρίδη. Στη δεύτερη περίπτωση η σύγκριση των υποψηφίων απέδειξε καταλληλότερο τον Καρεκλά.

Με βάση τα πιο πάνω η προδικαστική ένσταση γίνεται αποδεχτή και η προσφυγή εναντίον της δεύτερης απόφασης προαγωγής του Ιωάννη Καρεκλά, απορρίπτεται. Σαν αποτέλεσμα, τα επίδικα θέματα που θα εξεταστούν περιορίζονται σε ό,τι αναφέρθηκε σχετικά με την πρώτη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου που αφορούσε τις προαγωγές των ενδιαφερομένων μερών Θεμιστοκλέους και Πετρίδη.

Ο δικηγόρος της αιτήτριας πρόβαλε σειρά νομικών λόγων για την ακύρωση της απόφασης. Καίριο σημείο της νομικής του επιχειρηματολογίας ήταν το ατελέσφορο της διαδικασίας που ακολουθήθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο κατά την επανεξέταση. Η απόφαση για την προκήρυξη των θέσεων λήφθηκε από Συμβούλιο το οποίο εστερείτο δικαϊκής υπόστασης και οι εκθέσεις της Συμβουλευτικής Επιτροπής ημερομηνίας 1/6/1989 και 13/6/1989, που συνήλθε για εξέταση των υποψηφιοτήτων που υποβλήθηκαν σαν συνέπεια της πιο πάνω προκήρυξης, δεν έπρεπε να ληφθούν υπόψη κατά την επανεξέταση.

Ο λόγος ακυρότητας στον οποίο στηρίχτηκε η απόφαση Ρ.Ι.Κ. v. Καραγιώργη κ.ά. (ανωτέρω), δεν περιοριζόταν μόνο στην υπόσταση των εκτελεστών πράξεων των αντισυνταγματικά συγκροτημένων οργάνων, αλλά και κάθε προπαρασκευαστικής πράξης δε σχετιζόταν με την ακυρωθείσα απόφαση.

Η συμπερίληψη στα στοιχεία κρίσεως της προκήρυξης δύο κενών θέσεων ημερομηνίας 23/12/1988, η οποία έγινε με την πρωτοβουλία του αντισυνταγματικά συγκροτημένου Διοικητικού Συμβουλίου του Ρ.Ι.Κ., καθώς επίσης και των εκθέσεων πρακτικών της Συμβουλευτικής Επιτροπής ημερομηνίας 1/6/1989 και 13/6/1989 που την επακολούθησαν, κατέστησαν για δεύτερη φορά άκυρη τη διαδικασία προαγωγής του Θέμη Θεμιστοκλέους και Πέτρου Πετρίδη. (Βλέπε σχετικά Άρτα Μεταξά κ.ά. v. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου (1992) 4 Α.Α.Δ. 2608 και Αντώνης Ορθοδόξου κ.ά. v. Α.Τ.Η.Κ. (1992) 4 Α.Α.Δ. 2374.)

Σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου και της νομολογίας, η επανεξέταση ακυρωθείσας πράξης διενεργείται με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο λήψης της πρώτης απόφασης που ακυρώθηκε, εν προκειμένω της απόφασης ημερομηνίας 28/9/1989.

Ως εκ τούτου, στην προκήρυξη του Διοικητικού Συμβουλίου θα πρέπει να αναφέρεται πως το θέμα πλήρωσης των κενωθεισών θέσεων περιορίζεται στις αιτήσεις που είχαν υποβάλει πέντε υποψήφιοι κατά το χρόνο λήψης της ακυρωθείσας απόφασης.

Η προσφυγή εναντίον της προαγωγής των Θεμιστοκλέους και Πετρίδης επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.

Δεν εκδίδεται διάταγμα ως προς τα έξοδα.

Η προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς χωρίς έξοδα.

H προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς χωρίς έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία