ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
ODYSSEAS GEORGHIOU ν. REPUBLIC (PUBLIC SERVICE COMMISSION) (1976) 3 CLR 74
Δημοκρατία ν. Aργυρούλλας Bασιλείου (1990) 3 ΑΑΔ 226
Ζήνωνος ν. Δημοκρατίας (1992) 4 ΑΑΔ 4776
Γενικός Eισαγγελέας της Δημοκρατίας, Iωάννης A. Διαουρής και Άλλοι ν. (Αρ. 1) (1993) 4 ΑΑΔ 64
Πολυκάρπου Nίκη και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (Eπιτροπή Δημόσιας Yπηρεσίας) (1993) 4 ΑΑΔ 72
Mαραθεύτη Mαρία ν. Δημοκρατίας (Eπιτροπή Δημόσιας Yπηρεσίας) (1993) 4 ΑΑΔ 531
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Σακκά Αιμιλία και Άλλες ν. Δημοκρατίας (1994) 4 ΑΑΔ 2064
Θεοφάνους ν. Δημοκρατίας (1997) 4 ΑΑΔ 430
Zαννούπας Δημήτριος και Άλλος ν. Δημοκρατίας (Eπιτροπή Δημόσιας Yπηρεσίας) (1993) 4 ΑΑΔ 2509
Κυπριανού Κώστας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1994) 4 ΑΑΔ 1699
(1993) 4 ΑΑΔ 987
30 Απριλίου, 1993
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΘΩΜΑΣ ΑΒΡΑΑΜΙΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
KYΠPIAKHΣ ΔHMOKPATIAΣ
MEΣΩ EΠITPOΠHΣ ΔHMOΣIAΣ YΠHPEΣIAΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 980/91)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Προσβολή με το ίδιο δικόγραφο πέραν της μίας διοικητικής πράξης — Παραδεκτή η προσφυγή εφόσον οι πράξεις είναι συναφείς — Έννοια της συνάφειας — Σε αντίθετη περίπτωση η προσφυγή είναι παραδεκτή μόνο για την προτασσόμενη στο δικογράφο διοικητή πράξη.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Στις πιο πρόσφατες Εμπιστευτικές Εκθέσεις μπορεί να δοθεί αυξημένη βαρύτητα.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Σύσταση Προϊσταμένου — Ουσιώδες στοιχείο εκτίμησης της αξίας των υποψηφίων — Αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο κρίσης της αξίας τους.
Με την προσφυγή του ο αιτητής προσέβαλε τις προαγωγές των ενδιαφερομένων μερών, που είχαν όμως αποφασιστεί σε τρεις διαφορετικές διαδικασίες. Το βασικότερο από τα επιχειρήματα του ήταν η έκδηλη υπεροχή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Δεν είναι παραδεκτή προσβολή με την ίδια προσφυγή περισσότερων της μίας εκτελεστών διοικητικών πράξεων, που δεν είναι συναφείς. Πράξεις ή αποφάσεις θεωρούνται συναφείς αν η μία πράξη αποτελεί προϋπόθεση της άλλης ή αφορούν τον ίδιο αιτητή, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις Νόμου, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν στην ίδια διοικητική διαδικασία από το ίδιο όργανο. Από τα γεγονότα είναι φανερό ότι με το δικόγραφο προσβάλλονται 3 διοικητικές πράξεις και συγκεκριμένα (α) η πράξη προαγωγής των Κέντα, Μαραθεύτη και Πατσιά, (β) η πράξη προαγωγής των Γεωργιάδη, Ευσταθίου, Θεόφιλου, Λύτρα και Τσερκέζου και (γ) η πράξη προαγωγής των Κατσουρομάλλη, Σμυρνιού και Τουλούπη.
Οι πιο πάνω πράξεις/αποφάσεις, δεν είναι συναφείς γιατί αφορούν μεν τον ίδιο αιτητή, στηρίζονται στην ίδια νομοθετική διάταξη και εκδόθηκαν από το ίδιο όργανο, αλλά δεν έχoυν ληφθεί κατά την ίδια διοικητική διαδικασία, ούτε έχουν ταυτόσημη αιτιολογία.
Έτσι η προσφυγή είναι παραδεκτή και ισχυρή μόνο για την προτασσόμενη στο δικόγραφο προσβαλλόμενη πράξη. Αναφορικά με το μέρος της που προσβάλλει άλλες πράξεις, που δεν είναι συναφείς με την πρώτη η προσφυγή είναι απαράδεκτη και εκπίπτει.
2. Από τη σύγκριση του αιτητή με τα 3 ενδιαφερόμενα μέρη προκύπτουν τα ακόλουθα. Αναφορικά με τα προσόντα και οι 4 υποψήφιοι είναι περίπου ίσιοι και πληρούν τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας. Όσον αφορά την αξία, από το σύνολο των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων προκύπτει ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερτερούν ελαφρώς του αιτητή. Οι πιο πρόσφατες Υπηρεσιακές Εκθέσεις (1990), στις οποίες σύμφωνα με τη νομολογία μπορεί να δοθεί αυξημένη βαρύτητα έχουν ως εξής:
Κέντας Ανδρέας 6 εξαιρετικά 2 πολύ ικανοποιητικά
Μαραθεύτης Πέτρος 4 " 4 " "
Πατσιάς Δημήτρης 4 " 4 " "
Αβρααμίδης Θωμας 0 " 8 " "
Στο κριτήριο αρχαιότητα, ο αιτητής υπερέχει ελαφρώς των ενδιαφερομένων μερών, αλλά η υπεροχή στην αρχαιότητα κλίνει την πλάστιγγα υπέρ του αιτητή, μόνο όταν τα υπόλοιπα κριτήρια, αξία και προσόντα, είναι ίσα. Στην παρούσα υπόθεση, τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερτερούν σε αξία και είχαν και τη σύσταση του Γενικού Λογιστή. Η σύσταση του Διευθυντή αποτελεί ουσιώδες στοιχείο εκτίμησης της αξίας των υποψηφίων και ξεχωριστό στοιχείο κρίσης της αξίας τους.
Η προσβαλλόμενη απόφαση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και περαιτέρω η αιτιολογία συμπληρώνεται από τα στοιχεία των φακέλων. Επίσης κρίνεται ότι ο ισχυρισμός ότι δεν έγινε δέουσα έρευνα, είναι αβάσιμος. Ενόψει των πιο πάνω το Δικαστήριο καταλήγει περαιτέρω στο συμπέρασμα, ότι κάτω από τις περιστάσεις, η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή και ο αιτητής δεν έχει αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι των ενδιαφερομενων μερών.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ζήνωνος v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4776,
Διαούρης και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 64,
Πολυκάρπου v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 72,
Georghiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74,
Δημοκρατία v. Βασιλείου (1990) 3 Α.Α.Δ. 226,
Μαραθεύτη v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 531.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία προάχθηκαν στη θέση Λογιστικού Λειτουργού 1ης Τάξης τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί του αιτητή.
Παπαχαραλάμπους & Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Α. Παπασάββας, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
APTEMHΣ, Δ.: Ο Αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.), με την οποία προήχθηκαν στη θέση Λογιστικού Λειτουργού 1ης Τάξης τα ενδιαφερόμενα μέρη Πέτρος Μαραθεύτης, Ανδρέας Κέντας, Δημήτρης Πατσιάς, Γεώργιος θεοφίλου, Χριστίνα Λύτρα, Θεόδωρος Ευσταθίου, Σταύρος Τσερκέζος, Χαράλαμπος Γεωργιάδης, Νίκος Σμυρνιός, Ρένα Κατσουρομάλλη και Μαρία Τουλούπη, που δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερ. 20 Σεπτεμβρίου, 1991, αρ. Γνωστοποίησης 3123. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποσύρθηκε η προσφυγή εναντίον του ενδιαφερομένου μέρους Χαράλαμπου Γεωργιάδη.
Ως λόγοι για την ακύρωση της απόφασης προβάλλονται η υπεροχή σε αξία και αρχαιότητα του Αιτητή, η λανθασμένη εκτίμηση των βαθμολογιών της αρχαιότητας και των εμπιστευτικών εκθέσεων του Αιτητή, η έλλειψη αιτιολογίας και δέουσας έρευνας, η λανθασμένη ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας και η χωρίς λόγο παραγνώριση του Αιτητή.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι τα εξής.
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών με επιστολή του ημερ. 25.6.90 ζήτησε την πλήρωση 3 κενών μονίμων (Τακτικός Προϋπολογισμός) θέσεων Λογιστικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Γενικό Λογιστήριο.
Επειδή, σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας, η θέση Λογιστικού Λειτουργού 1ης Τάξης, είναι θέση Προαγωγής, η Ε.Δ.Υ., στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 12.7.90, αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσής της σε ημερομηνία που θα οριζόταν αργότερα και στη συνεδρίαση να παραστεί και ο Γενικός Λογιστής.
Στη συνεδρίαση της Ε.Δ.Υ. ημερομηνίας 5.7.91 (θέμα 1 των πρακτικών), ο Γενικός Λογιστής σύστησε τους υποψήφιους Πέτρο Μαραθεύτη, Ανδρέα Κέντα και Δημήτρη Πατσιά για προαγωγή και στη συνέχεια, αφού αυτός αποχώρησε, η Επιτροπή ανέβαλε την εξέταση του θέματος γιατί έκρινε ότι έχρηζε περαιτέρω υπηρεσιακής μελέτης.
Στη συνεδρίαση της Ε.Δ.Υ. ημερομηνίας 11.7.91 η Επιτροπή, αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Ανδρέας Κέντας, Πέτρος Μαραθεύτης και Δημήτρης Πατσιάς υπερείχαν των άλλων υποψήφιων και αποφάσισε να τους προσφέρει προαγωγή σαν τους πιό κατάλληλους.
Η Ε.Δ.Υ., στη συνεδρίασή της με ημερομηνία 26.7.91 (θέμα 4 των πρακτικών), καθόρισε την 15.8.91 ως ημερομηνία ισχύος της προαγωγής τους στην εν λόγω θέση και η πιό πάνω προαγωγή δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 20.9.91 και αρ. γνωστοποίησης 3123.
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών, με επιστολή του ημερ. 6.12.90, ζήτησε την πλήρωση 5 κενών μόνιμων (Τακτ. Προϋπ.) θέσεων Λογιστικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Γενικό Λογιστήριο.
Η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρίασή της με ημερ. 13.12.90 (θέμα 4 των πρακτικών), αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσής της σε ημερομηνία που θα οριζόταν αργότερα και στη συνεδρίαση να παραστεί και ο Γενικός Λογιστής.
Στη συνεδρίαση της Ε.Δ.Υ. ημερ. 5.7.91 (θέμα 2 των πρακτικών), ο Γενικός Λογιστής σύστησε τους Θωμά Αβρααμίδη, Γεώργιο Θεοφίλου, Χριστίνα Λύτρα, Θεόδωρο Ευσταθίου και Σταύρο Τσερκέζο για προαγωγή και στη συνέχεια, αφού αυτός αποχώρησε, η Επιτροπή ανέβαλε την εξέταση του θέματος γιατί έκρινε ότι έχρηζε περαιτέρω υπηρεσιακής μελέτης.
Στη συνεδρίαση της Ε.Δ.Υ. ημερ. 11.7.91 προσήλθε και ο Γενικός Λογιστής, ο οποίος κλήθηκε να προβεί σε ορισμένες διευκρινίσεις σχετικά με τις συστάσεις που έκαμε στη συνεδρίαση με ημερ. 5.7.91. Στη συνέχεια, αφού ο Γενικός Λογιστής αποχώρησε, η Επιτροπή προχώρησε στη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψήφιων. Η Ε.Δ.Υ., αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία που είχε ενώπιόν της κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Χαράλαμπος Γεωργιάδης, Θεόδωρος Ευσταθίου, Γεώργιος Θεοφίλου, Χριστίνα Λύτρα και Σταύρος Τσερκέζος υπερείχαν των άλλων υποψήφιων και αποφάσισε να τους προσφέρει προαγωγή σαν τους πιό κατάλληλους.
Η Ε.Δ.Υ., στη συνεδρίασή της με ημερ. 26.7.91 (θέμα 5 των πρακτικών), καθόρισε την 15.8.91 ως ημερομηνία ισχύος της προαγωγής τους στην εν λόγω θέση και η πιο πάνω προαγωγή δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερ. 20.9.91 και αρ. γνωστοποίησης 3123. Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών, με επιστολή του ημερ. 1.7.91 ζήτησε την πλήρωση 3 κενών μόνιμων (Τακτ. Προϋπ.) θέσεων Λογιστικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Γενικό Λογιστήριο.
Η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρίασή της με ημερ. 4.7.91 (θέμα 13 των πρακτικών), αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσής τους σε ημερομηνία που θα οριζόταν αργότερα και στη συνεδρίαση να παραστεί και ο Γενικός Λογιστής.
Στη συνεδρίαση της Ε.Δ.Υ. ημερ. 5.7.91 (θέμα 3 των πρακτικών), ο Γενικός Λογιστής σύστησε τους Νίκο Σμυρνιό, Ρένα Κατσουρομάλλη και Μαρία Τουλούπη για προαγωγή και στη συνέχεια, αφού αυτός αποχώρησε, η Ε.Δ.Υ. ανέβαλε την εξέταση του θέματος γιατί έκρινε ότι έχρηζε περαιτέρω υπηρεσιακής μελέτης.
Στη συνεδρίασή της με ημερ. 11.7.91, η Ε.Δ.Υ., αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Ρένα Κατσουρομάλλη, Νίκος Σμυρνιός και Μαρία Τουλούπη υπερείχαν των άλλων υποψήφιων και αποφάσισε να τους προσφέρει προαγωγή σαν τους πιό κατάλληλους.
Η Ε.Δ.Υ., στη συνεδρίασή της με ημερ. 26.7.91 (θέμα 6 των πρακτικών), καθόρισε την 15.8.91 ως ημερομηνία ισχύος της προαγωγής τους στην εν λόγω θέση και η πιο πάνω προαγωγή δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με ημερομηνία 20.9.91 και αρ. γνωστοποίησης 3123.
Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω το πρώτο θέμα που πρέπει να εξετασθεί είναι κατά πόσο με την αίτησή του ο Αιτητής προσβάλλει περισσότερες της μίας διοικητικές πράξεις. Στο θέμα αυτό δεν επιχειρηματόλογησαν οι συνήγοροι των διαδίκων και γι'αυτό το Δικαστήριο επανάνοιξε την προσφυγή και άκουσε τις επιπρόσθετες αγορεύσεις τους. Ο ευπαίδευτος συνήγορος των Καθ' ων η αίτηση υπέβαλε στο Δικαστήριο ότι τούτο θα έπρεπε να επιληφθεί μόνο της πρώτης διοικητικής πράξης, γιατί δεν υπήρχε συνάφεια μεταξύ της και των άλλων δύο διοικητικών πράξεων, ενώ ο συνήγορος των Αιτητών άφησε ουσιαστικά το θέμα στο Δικαστήριο.
Σύμφωνα με τις σχετικές αρχές του δικονομικού δικαίου δεν είναι παραδεκτή προσβολή με την ίδια προσφυγή περισσότερων της μίας εκτελεστών διοικητικών πράξεων που δεν είναι συναφείς. Πράξεις ή αποφάσεις θεωρούνται συναφείς αν η μία πράξη αποτελεί προϋπόθεση της άλλης ή αφορούν τον ίδιο αιτητή, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις νόμου, έχουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν στην ίδια διοικητική διαδικασία από το ίδιο όργανο. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας 1929-1959, σελ.274:
"Συνάφεια.
Συγχωρείται η διά του αυτού δικογράφου προσβολή επί ακυρώσει πλειόνων της μιας πράξεως, οσάκις άπασαι αι προσβαλλόμεναι πράξεις είναι συναφείς διότι λ.χ. η μία πράξις αποτελεί προϋπόθεσιν της άλλης: 1821 (53), ή οσάκις διά του αυτού δικογράφου προσβάλλονται πλείονες πράξεις αίτινες αφορώσιν άπασαι τον αιτούντα, ερείδονται εις τας αυτάς διατάξεις του νόμου, φέρουσι ταυτόσημον αιτιολογίαν και εξεδόθησαν παρά του αυτού οργάνου και κατά την ιδίαν διοικητική διαδικασίαν: 1419 (53) (βλ. έλλειψιν συναφείας εν 1817 (56), 497, 2097 (56).
Οσάκις δε συντρέχουσιν αι προϋποθέσεις της συναφείας η αίτησις ακυρώσεως θεωρείται ως παραδεκτώς ασκουμένη μόνον ως προς την πρώτην των προσβαλλομένων πράξεων: 1654 (56), 858(54), χωρεί όμως πάντοτε χωρισμός δικογράφου, οπότε το εμπρόθεσμον των υστέρον κατατεθεισών αιτήσεων κρίνεται εκ της αρχικής: 1629 (53)."
Η αρχή, όπως διατυπώνεται πιο πάνω, υιοθετήθηκε και εφαρμόζεται από το Ανώτατο Δικαστήριο (βλ. Κυριάκος Ζήνωνος v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4776, Ιωάννης Διαούρης και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 64 και Νίκη Πολυκάρπου v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 72. Από τα γεγονότα όπως εκτέθηκαν πιο πάνω είναι φανερόν ότι με το δικόγραφο προσβάλλονται 3 διοικητικές πράξεις και συγκεκριμένα (α) η πράξη προαγωγής των Κέντα, Μαραθεύτη και Πατσιά, (β) η πράξη προαγωγής των Γεωργιάδη, Ευσταθίου, Θεοφίλου, Λύτρα και Τσερκέζου και (γ) η πράξη προαγωγής των Κατσουρομάλλη, Σμυρνιού και Τουλούπη.
Οι πιο πάνω πράξεις/αποφάσεις, δεν είναι συναφείς γιατί αφορούν μεν τον ίδιο Αιτητή, στηρίζονται στην ίδια νομοθετική διάταξη και εκδόθηκαν από το ίδιο όργανο, αλλά δεν έχουν ληφθεί κατά την ίδια διοικητική διαδικασία και ούτε έχουν ταυτόσημη αιτιολογία.
Όπως προκύπτει από τα γεγονότα, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών, ως η αρμόδια αρχή, ζήτησε σε 3 ξεχωριστές ημερομηνίες την πλήρωση των θέσεων (25.6.90, 6.12.90 και 1.7.91). Στις 11 Ιουλίου, 1991 σε ξεχωριστές διαδικασίες, η Ε.Δ.Υ. εξέτασε ξεχωριστά την πλήρωση των θέσεων. Ο Γενικός Λογιστής έκαμε ξεχωριστές συστάσεις και λήφθηκαν ξεχωριστές αποφάσεις, με ξεχωριστή αιτιολογία. Οι προαγωγές δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας σε ξεχωριστές δημοσιεύσεις για κάθε μια.
Έτσι, η προσφυγή είναι παραδεκτή και ισχυρή μόνο για την προτασσόμενη στο δικόγραφο προσβαλλόμενη πράξη. Αναφορικά με το μέρος της που προσβάλλει άλλες πράξεις, που δεν είναι συναφείς με την πρώτη, η προσφυγή είναι απαράδεκτη και εκπίπτει.
Εν όψει των πιο πάνω θα επιληφθώ μόνο του μέρους εκείνου της προσφυγής που αφορά την προαγωγή των Ανδρέα Κέντα, Πέτρου Μαραθεύτη και Δημήτρη Πατσιά.
Η Ε.Δ.Υ. πήρε την απόφαση να προάξει τα πιο πάνω ενδιαφερόμενα μέρη κατά τη συνεδρία της ημερ. 11 Ιουλίου, 1991, και το σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά αναφέρει:
"H Eπιτροπή εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο Πλήρωσης της θέσης καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τους Φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων και έλαβε επίσης υπόψη τις κρίσεις και συστάσεις του Γενικού Λογιστή.
H Επιτροπή έλαβε υπόψη τις Εμπιστευτικές Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψηφίων στο σύνολό τους.
Η Επιτροπή λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ενώπιόν της ουσιώδη στοιχεία, έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους - αξία, προσόντα, αρχαιότητα - ότι οι παρακάτω οι οποίοι έχουν συστηθεί από το Γενικό Λογιστή, υπερέχουν των άλλων υποψήφιων, τους επέλεξε σαν τους πιό κατάλληλους και αποφάσισε να προσφέρει σ' αυτούς προαγωγή στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Λογιστικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, Γενικό Λογιστήριο:
1. Κέντας Ανδρέας
2. Μαραθεύτης Πέτρος
3. Πατσιάς Δημήτρης."
Από τη σύγκριση του Αιτητή με τα 3 ενδιαφερόμενα μέρη προκύπτουν τα ακόλουθα. Αναφορικά με τα προσόντα και οι 4 υποψήφιοι είναι περίπου ίσοι και πληρούν τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας. Όσον αφορά την αξία, από το σύνολο των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων προκύπτει ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερτερούν ελαφρώς του Αιτητή. Οι πιο πρόσφατες Υπηρεσιακές Εκθέσεις (1990), στις οποίες σύμφωνα με τη νομολογία μπορεί να δοθεί αυξημένη βαρύτητα Odysseas Georghiou v. The Republic (1976) 3 C.L.R. 74, στη σελ.82) έχουν ως εξής:
Κέντας Ανδρέας 6 εξαιρετικά 2 πολύ ικανοποιητικά
Μαραθεύτης Πέτρος 4 " 4 " "
Πατσιάς Δημήτρης 4 " 4 " "
Αβρααμίδης Θωμας 0 " 8 " "
Στο κριτήριο αρχαιότητα ο Αιτητής υπερέχει ελαφρώς των ενδιαφερομένων μερών αλλά η υπεροχή στην αρχαιότητα κλίνει την πλάστιγγα υπέρ του Αιτητή μόνο όταν τα υπόλοιπα κριτήρια, αξία και προσόντα, είναι ίσα. Στην παρούσα υπόθεση, τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερτερούν σε αξία και είχαν και τη σύσταση του Γενικού Λογιστή. Σύμφωνα με τη νομολογία η σύσταση του Διευθυντή αποτελεί ουσιώδες στοιχείο εκτίμησης της αξίας των υποψηφίων και ξεχωριστό στοιχείο κρίσης της αξίας τους. (Kυπριακή Δημοκρατία v. Αργυρούλας Βασιλείου (1990) 3 Α.Α.Δ. 226, Μαρία Μαραθεύτη v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 531.
Είναι γεγονός ότι ο Αιτητής είχε τη σύσταση του Γενικού Λογιστή αλλά κατά τη διαδικασία πλήρωσης των 5 κενών θέσεων Λογιστικού Λειτουργού 1ης Τάξης και έτσι η σύσταση αυτή δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, εφόσο σύμφωνα με τα όσα αναλύονται πιό πάνω η διαδικασία εκείνη ήταν ξεχωριστή από τη διαδικασία πλήρωσης των 3 κενών θέσεων που εξετάζουμε.
Η προσβαλλόμενη απόφαση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν μου, ευρίσκω ότι είναι επαρκώς αιτιολογημένη και περαιτέρω η αιτιολογία συμπληρώνεται από τα στοιχεία των φακέλων. Επίσης κρίνω ότι ο ισχυρισμός ότι δεν έγινε δέουσα έρευνα, είναι αβάσιμος. Εν όψει των πιο πάνω καταλήγω περαιτέρω στο συμπέρασμα ότι κάτω από τις περιστάσεις η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή και ο Αιτητής δεν έχει αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι των ενδιαφερομένων μερών.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του Αιτητή.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.