|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 950
30 Απριλίου, 1993
[ΚΩΝΣTΑΝTΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΔΗΜΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 45/92)
Τελωνειακοί Δασμοί και Φόροι Καταναλώσεως — Εισαγωγή αδασμολόγητου αυτοκινήτου από Κύπριους επαναπατρισθέντες — Ο περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμος του 1991 (Ν. 12/91) — Άρθρο 11(4)(γ) — Απαραίτητη Προϋπόθεση η δεκάχρονη μόνιμη και συνεχής εγκατάσταση στο εξωτερικό — Διακοπή της παραμονής στο εξωτερικό 18 ημέρες πριν τη συμπλήρωση της δεκάχρονης παραμονής — Εφόσον τίθεται από το Νόμο ζήτημα προσδιορισμού παρόδου ορισμένης χρονικής περιόδου, δεν υπάρχει πεδίο άσκησης διακριτικής ευχέρειας από το Διοικητικό Οργανο — Εύλογη η απόφαση απόρριψης της αίτησης.
Διοικητική πράξη — Πληροφοριακή — Ο περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμος του 1991 (Ν. 12/91) — Άρθρο 11(4)(γ) — Εισαγωγή αδασμολόγητου αυτοκινήτου από Κύπριους επαναπατρισθέντες — Απόφαση απόρριψης της αίτησης είναι πληροφοριακού χαρακτήρα, εφόσον δεν είχε γίνει εισαγωγή αυτοκινήτου — Απαιτείται πραγματοποιηθείσα εισαγωγή αυτοκινήτου και όχι πρόθεση για μελλοντική εισαγωγή — Η απόφαση του Διευθυντή να απορρίψει την αίτηση, δεν αλλάζει τον πληροφοριακό χαρακτήρα της πράξης.
Ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση των καθ'ων η αίτηση με την οποία απέρριψαν αίτημά του για εισαγωγή οχήματος ως Κύπριος επαναπατρισθείς, για το λόγο ότι η παραμονή του στο εξωτερικό διακόπηκε 18 ημέρες πριν τη συμπλήρωση της απαιτούμενης από το Νόμο δεκάχρονης μόνιμης και συνεχούς εγκατάστασης στο εξωτερικό.
Από μέρους των καθ' ων η αίτηση προβλήθηκε προδικαστική ένσταση ότι η επίδικη απόφαση δεν ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά πληροφοριακού χαρακτήρα, ενόψει της υποβολής της αίτησης χωρίς την προηγούμενη εισαγωγή οχήματος στην Κύπρο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Η περίπτωση του αιτητή ήταν ακραία, αλλά όπως παρατηρήθηκε από το Δικαστή Αρτεμίδη στην υπόθεση Αλέκος Χρυσοστόμου και Άλλος v. Δημοκρατίας, όταν τίθεται ζήτημα προσδιορισμού της παρόδου ορισμένης χρονικής περιόδου δεν υπάρχει πεδίο άσκησης διακριτικής ευχέρειας από το διοικητικό όργανο. Είναι ορθή η άποψη του Εφόρου, πως στα πλαίσια των αρχών που διέπουν το θέμα, όπως προκύπτουν από την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην υπόθεση Νικόλας Μαλακουνίδης v. Κυπριακής Δημοκρατίας, ήταν εύλογα επιτρεπτό να θεωρηθεί ότι η εγκατάσταση του αιτητή στο εξωτερικό διακόπηκε με την αποδοχή του διορισμού του και την ανάληψη των καθηκόντων του στην Κύπρο και πως από τη στιγμή εκείνη είχε πια επαναπατριστεί.
2. Η επιστολή του Εφόρου ήταν μόνο πληροφοριακή και δεν ενσωμάτωνε εκτελεστή διοικητική πράξη. Αυτό γιατί ο αιτητής ουδέποτε εισήγαγε αυτοκίνητο στην Κύπρο. Σύμφωνα με τη νομολογία, μπορεί να τίθεται ζήτημα εκτελεστής διοικητικής απόφασης σε τέτοιες περιπτώσεις, μόνο όταν η αίτηση για δασμολογική απαλλαγή υποβάλλεται μετά την εισαγωγή στην Κύπρο του αυτοκινήτου. Όσα προηγούνται αποτελούν απλή έκφραση γνώμης και επομένως πληροφοριακή ή συμβουλευτική ενέργεια μη αναθεωρήσιμη.
Ακόμα και όταν υπάρχει συγκεκριμένο αυτοκίνητο, που όπως και να έχουν τα πράγματα δεν είναι η περίπτωση εδώ, εξακολουθεί να υπάρχει πρόθεση για μελλοντική εισαγωγή και όχι πραγματοποιηθείσα εισαγωγή. Ο χειρισμός του θέματος από το Διευθυντή και ειδικά η αναφορά του σε αίτημα που δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό δεν αλλάζει τα πράγματα. Όπως παρατηρήθηκε στην υπόθεση Αίγλη Ελευθερίου-Κάγκα v. Κυπριακής Δημοκρατίας "η γένεση εκτελεστής διοικητικής πράξης κρίνεται αντικειμενικά με βάση τις εξουσίες της διοίκησης να καθορίσει τα δικαιώματα ή τις υποχρεώσεις του διοικουμένου. Η απόφαση πρέπει αφ' εαυτής να έχει άμεσες νομικές επιπτώσεις."
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χρυσοστόμου και Άλλος v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 2479,
Νικολαΐδης v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 206,
Μαλακουνίδης v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3623,
Yiangou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 27,
Anastasis v. Minister of Finanace (1987) 3 C.L.R. 200,
Symeou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 332,
Κάγκα v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 262,
Ανδριανού v. Υπουργού Οικονομικών (1989) 3 Α.Α.Δ. 1801,
Παπανικολάου v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3973,
Ευσταθίου v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3580,
Παπαγεωργίου v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3471,
Δημοκρατία v. Χατζηπαντελή (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 961,
Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4284.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του αιτητή για εισαγωγή αδασμολογήτου αυτοκινήτου ως Κύπριος που επαναπατρίστηκε μετά από μετανάστευση στο εξωτερικό.
Π. Μιχαήλ για Α. Παπαχαραλάμπους, για τον Αιτητή.
Μ. Ραφτόπουλος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KΩNΣTANTINIΔHΣ, Δ.: Στις 10 Οκτωβρίου 1991 ο αιτητής υπέβαλε προς το Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων ειδικό έντυπο με το οποίο, όπως προκύπτει από το περιεχόμενό του, ζητούσε πληροφορίες σχετικά με την απαλλαγή δασμών για την εισαγωγή αυτοκινήτου με βάση το άρθρο 11(4)(γ) του περι Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1991 (Ν. 12/91), ως Kύπριος που επαναπατρίστηκε μετά από μετανάστευση στο εξωτερικό.
Με την επιστολή του 7 Νοεμβρίου 1991, ο Διευθυντής τον πληροφόρησε πως το αίτημά του δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό επειδή δεν απέδειξε ότι συμπλήρωσε δέκα χρόνια μόνιμης και συνεχούς εγκατάστασης στο εξωτερικό όπως προνοεί η σχετική νομοθεσία. Ο αιτητής επιδιώκει την ακύρωση της απάντησης που δόθηκε ως εκτελεστής διοικητικής πράξης.
Ο αιτητής διορίστηκε από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής Σχολείων Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης και ανέλαβε καθήκοντα στο Διανέλλειο Γυμνάσιο Λάρνακας τις 5 Σεπτεμβρίου 1991, δηλαδή μόνο 18 μέρες πριν από τη συμπλήρωση της απαιτούμενης δεκάχρονης μόνιμης και συνεχούς εγκατάστασης στο εξωτερικό. Ο Έφορος δε δέκτηκε την άποψη του αιτητή πως, παρά τα πιο πάνω, θα έπρεπε να θεωρηθεί ότι η εγκατάστασή του στο εξωτερικό παρατάθηκε μέχρι την 23 Σεπτεμβερίου 1991 επειδή τότε ήταν που παραιτήθηκε από το Κολλέγιο Αθηνών στο οποίο υπηρετούσε μέχρι τότε.
Η περίπτωση ήταν ακραία αλλά όπως παρατηρήθηκε από το Δικαστή Αρτεμίδη στην υπόθεση Αλέκος Χρυσοστόμου και Άλλος v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 2479, όταν τίθεται ζήτημα προσδιορισμού της παρόδου ορισμένης χρονικής περιόδου δεν υπάρχει πεδίο άσκησης διακριτικής ευχέρειας από το διοικητικό όργανο. (Βλέπε επίσης Λουκάς Νικολαΐδης v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 206.)
Θα έλεγα ότι είναι ορθή η άποψη του Εφόρου πως στα πλαίσια των αρχών που διέπουν το θέμα όπως προκύπτουν από την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Νικόλας Μαλακουνίδης v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3623, ήταν εύλογα επιτρεπτό να θεωρηθεί ότι η εγκατάσταση του αιτητή στο εξωτερικό διακόπηκε με την αποδοχή του διορισμού του και την ανάληψη των καθηκόντων του στην Κύπρο και πως από τη στιγμή εκείνη είχε πια επαναπατριστεί.
Όμως, η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί γιατί η επιστολή του Εφόρου ήταν μόνο πληροφοριακή και δεν ενσωμάτωνε εκτελεστή διοικητική πράξη. Αυτό γιατί ο αιτητής ουδέποτε εισήγαγε αυτοκίνητο στην Κύπρο. Σύμφωνα με τη νομολογία μας, μπορεί να τίθεται ζήτημα εκτελεστής διοικητικής απόφασης σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο όταν η αίτηση για δασμολογική απαλλαγή υποβάλλεται μετά την εισαγωγή στην Κύπρο του αυτοκινήτου. Όσα προηγούνται αποτελούν απλή έκφραση γνώμης και επομένως πληροφοριακή ή συμβουλευτική ενέργεια μή αναθεωρήσιμη. (Βλ. την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Yiangou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 27, και τις υποθέσεις Αnastasis v. Minister of Finance (1987) 3 C.L.R. 200, Symeou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 332, Αίγλη Ελευθερίου-Κάγκα v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 262, Ευδόκιμος Ανδριανού v. Υπουργού Οικονομικών (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1801, Χρυσή Παπανικολάου v. Κυπριακή Δημοκρατία (1990) 3 Α.Α.Δ. 3973, Κυριάκος Ευσταθίου v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3580 και Αδάμος Παπαγεωργίου v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3471.)
Ο δικηγόρος του αιτητή, όταν στο στάδιο των διευκρινίσεων ζήτησα τις απόψεις του ενόψει της πιο πάνω νομολογίας, εισηγήθηκε πως η παρούσα υπόθεση διακρίνεται επειδή, σύμφωνα με ένορκη δήλωση που καταχωρίστηκε στη συνέχεια, ο αιτητής "δεν υπέβαλε την αίτηση για να πληροφορηθεί απλώς και μόνο αν δικαιούται αδασμολόγητο αυτοκίνητο αλλά ότι είχε συγκεκριμένο αντικείμενο η αίτηση δηλαδή απέβλεπε στην αγορά αφορολόγητου αυτοκινήτου από εταιρεία στην Κύπρο".
Δε δικαιολογείται η διαφοροποίηση που εισηγείται ο αιτητής. Ακόμα και όταν υπάρχει συγκεκριμένο αυτοκίνητο, που όπως και να έχουν τα πράγματα δεν είναι η περίπτωση εδώ, εξακολουθούμε να έχουμε πρόθεση για μελλοντική εισαγωγή και όχι πραγματοποιηθείσα εισαγωγή· οπότε το θέμα καλύπτεται, και πάλιν δεσμευτικά, από την υπόθεση Γιάγκου. Το κατά πόσον είχε προσδιοριστεί ή όχι συγκεκριμένο αυτοκίνητο θεωρήθηκε σχετικό στην περίπτωση αίτησης για εισαγωγή αφορολόγητου αυτοκινήτου από ανάπηρο ενόψει των ιδιαίτερων προνοιών που ρυθμίζουν εκείνο το θέμα. (Βλ. Δημοκρατία v. ΧατζηΠαντελή (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 961). Προσθέτω τελικά πως ο χειρισμός του θέματος από το Διευθυντή και ειδικά η αναφορά του σε αίτημα που δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό δεν αλλάζει τα πράγματα. Όπως παρατηρήθηκε στην υπόθεση Αίγλη Ελευθερίου-Κάγκα v. Κυπριακής Δημοκρατίας (ανωτέρω) "η γένεση εκτελεστής διοικητικής πράξης κρίνεται αντικειμενικά με βάση τις εξουσίες της διοίκησης να καθορίσει τα δικαιώματα ή τις υποχρεώσεις του διοικουμένου.
Η απόφαση πρέπει αφ' εαυτής να έχει άμεσες νομικές επιπτώσεις."
Η προσφυγή απορρίπτεται γιατί δεν έχει ως αντικείμενο εκτελεστή διοικητική πράξη. Το αποτέλεσμα αυτό, θα μπορούσε να προβλεφθεί με βεβαιότητα ενόψει της νομολογίας και, όπως και στην παρόμοια περίπτωση της υπόθεσης Χαράλαμπος Ν. Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4284, δεν μπορεί παρά να επιδικαστούν τα έξοδα σε βάρος του αιτητή. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή προκειμένου να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
H προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή.