|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 163
25 Ιανουαρίου, 1993
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΓΕΩΡΓIOΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΜΕΣΩ YΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 294/92)
Οι περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμοί (Κ.Δ.Π. 66/84) —-Κανονισμός 4(2)(δ)(ι) — Εισαγωγή μεταχειρισμένου οχήματος άνω των δύο ετών από Κύπριο επαναπατρισθέντα — Ιδιοκτησία του οχήματος δεν αποδεικνύεται απαραίτητα από τον τίτλο ιδιοκτησίας.
Διοικητική Πράξη — Αιτιολογία — Απλή αναφορά στις νομοθετικές πρόνοιες στις οποίες βασίστηκε το αρμόδιο όργανο δεν αποτελεί αιτιολογία — Λόγοι λήψης της απόφασης από το δικηγόρο της διοίκησης κατά τη διαδικασία ενώπιον του δικαστηρίου δεν αποτελούν αιτιολογία.
Ο αιτητής που είχε υποβάλει αίτηση για εισαγωγή μηχανοκίνητου οχήματος ηλικίας άνω των δύο ετών ως Κύπριος επαναπατρισθείς, προσέβαλε με την προσφυγή του την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να απορρίψουν την αίτησή του για το λόγο ότι κατά την κρίση τους το όχημα δε θα χρησιμοποιείτο από τον ίδιο τον αιτητή και επειδή περαιτέρω αυτό αγοράστηκε στην Κύπρο και όχι στο εξωτερικό.
Οι καθ' ων η αίτηση πρόβαλαν προδικαστική ένσταση στην προσφυγή ότι ο αιτητής στερείτο εννόμου συμφέροντος προσβολής της επίδικης απόφασης, επειδή κατά την ημερομηνία εισαγωγής του οχήματος δεν ήταν ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
(1) Το ότι ο τίτλος που παρουσιάστηκε κατά την εισαγωγή του οχήματος δε φέρει το όνομα του αιτητή αλλά της προκατόχου του δεν εξυπακούει ότι ο αιτητής δεν ήτο ο ιδιοκτήτης κατά τον ουσιώδη χρόνο. Το Δικαστήριο καταλήγει ότι ο αιτητής έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την επίδικη απόφαση.
(2) Η επίδικη απόφαση στερείται αιτιολογίας. Η απορριπτική επιστολή που στάληκε στον αιτητή ημερ. 10.1.92 αναφέρει απλά τις νομοθετικές πρόνοιες πάνω στις οποίες βασίστηκε το αρμόδιο όργανο χωρίς επεξηγήσεις. Επιπρόσθετα, το συμπέρασμα ότι δεν πείστηκαν ότι το όχημα θα είναι για δική του χρήση είναι αυθαίρετο και αναιτιολόγητο εφόσον δεν καταγράφονται οι λόγοι οι οποίοι οδήγησαν τη διοίκηση στο συμπέρασμα αυτό. Οι λόγοι οι οποίοι δόθηκαν μεταγενέστερα κατά τη διαδικασία ενώπιον του δικαστηρίου από τον δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση δεν αποτελούν αιτιολογία.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χ''Στυλλής v. Δημοκρατίας κ.ά. (1993) 4 Α.Α.Δ. 96,
Droussiotis v. Republic (1967) 3 C.L.R. 15.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του αιτητή για μόνιμη εγγραφή μεταχειρισμένου οχήματος.
Μ. Σταματάρης, για τον Αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
XATZHTΣAΓΓAPHΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων, Τμήματος Οδικών Μεταφορών η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 10.1.92 και με την οποία απορρίφθηκε αίτημά του για μόνιμη εγγραφή μεταχειρισμένου οχήματος.
Ο αιτητής ήτο κάτοικος εξωτερικού από το 1974 και ήλθε στην Κύπρο για μόνιμη εγκατάσταση στις 8.5.91. Στις 24.10.91 υπέβαλε αίτηση στον Αν. Έφορο Μηχανοκινήτων οχημάτων με την οποία ζητούσε να του επιτραπεί να εγγράψει το μεταχειρισμένο όχημα MERCEDES BENZ 200 Αρ. Εγγραφής ΝΑΒ771Υ που ήτο ηλικίας μεγαλύτερης των δύο χρόνων.
Αυτούσιο το κείμενο της απορριπτικής επιστολής είναι το ακόλουθο:
"Αναφέρομαι στην αίτησή σας ημερομηνίας 24.10.91 με την οποία ζητάτε να σας χορηγηθεί άδεια για τη μόνιμη εγγραφή στην Κύπρο του μεταχειρισμένου οχήματός σας με αριθμό εγγραφής ΝΑΒ771Υ που είναι ηλικίας μεγαλύτερης των δύο χρόνων και σας πληροφορώ πως η αίτησή σας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή γιατί προσκρούει στις πρόνοιες του Κανονισμού 4(2)(δ)(ι) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών 66/84."
Υπάρχει αντίθεση ως προς τα γεγονότα όπως παρουσιάστηκαν από τις εκατέρωθεν θέσεις. Ο μεν δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ισχυρίζεται ότι το όχημα δεν το εισήξε στην Κύπρο ο αιτητής αλλά το αγόρασε στην Κύπρο από την κα. Σταυρούλλα Χ''Προδρόμου και κατέβαλε το συμφωνηθέν αντίτιμο σε κυπριακό νόμισμα. Έρεισμα στις δηλώσεις του δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση βρίσκεται στο ειδικό έντυπο που συμπληρώθηκε από τον Επιθεωρητή του Τμήματος ημερ. 24.10.91 (Φάκελος της διοίκησης που κατατέθηκε στο δικαστήριο) ότι το όχημα αγοράστηκε στην Κύπρο από την Σταυρούλλα Χ''Προδρόμου και πληρώθηκε σε κυπριακό νόμισμα. Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίζεται ότι η αγορά του οχήματος έγινε στο εξωτερικό, η πληρωμή δε διενεργήθηκε μετά από μετατροπή μεγάλων ποσών ξένου συναλλάγματος σε κυπριακό νόμισμα.
Οι αρμόδιοι λειτουργοί του Τμήματος Οδικών Μεταφορών συνεδρίασαν στις 17.12.91 και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα στοιχεία ενώπιόν τους δε δικαιολογούσαν ότι το όχημα θα ήτο για δική του αιτητή χρήση και επίσης ότι αυτό αγοράστηκε στην Κύπρο από την Σταυρούλλα Χ''Προδρόμου.
Εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση εγείρεται προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει την επίδικη απόφαση εφόσον κατά την ημερομηνία εισαγωγής του οχήματος, δεν ήτο ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης αυτού.
Το όχημα, όπως φαίνεται από το αγοραπωλητήριο έγγραφο που κατατέθηκε στο Δικαστήριο, αγοράστηκε από τον αιτητή στις 29.9.91 και στη συνέχεια το όχημα έφθασε στην Κύπρο στις 8.10.91. Το ότι ο τίτλος που παρουσιάστηκε κατά την εισαγωγή του οχήματος δε φέρει το όνομα του αιτητή αλλά της προκατόχου του δεν εξυπακούει ότι ο αιτητής δεν ήτο ο ιδιοκτήτης κατά τον ουσιώδη χρόνο. Καταλήγω ότι ο αιτητής έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την επίδικη απόφαση. Υιοθετώ επί του προκειμένου την απόφαση του Δικαστή Δημητριάδη στην Χ''Στυλλής ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1993) 4 Α.Α.Δ. 96, όπου ηγέρθηκαν παρόμοιοι ισχυρισμοί:
"Το γεγονός δε ότι στα έγγραφα του τίτλου ιδιοκτησίας φαίνεται ως ιδιοκτήτης αλλοδαπός σε σχέση με χρονική περίοδο προγενέστερη της ημερομηνίας αγοράς του από τον αιτητή δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο αιτητής δεν ήταν ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου κατά του ουσιώδη χρόνο, και ότι ως εκ τούτου στερείται εννόμου συμφέροντος."
Η επίδικη απόφαση προσβάλλεται για πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο και για έλλειψη αιτιολογίας.
Μελέτη της όλης υπόθεσης ενώπιον του Δικαστηρίου με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η επίδικη απόφαση στερείται αιτιολογίας. Η απορριπτική επιστολή που στάληκε στον αιτητή ημερ. 10.1.92 αναφέρει απλά τις νομοθετικές πρόνοιες πάνω στις οποίες βασίστηκε το αρμόδιο όργανο χωρίς επεξηγήσεις. Επιπρόσθετα, το συμπέρασμα ότι δεν επείστηκαν ότι το όχημα θα είναι για δική του χρήση (πρακτικά ημερ. 17.12.91), είναι αυθαίρετο και αναιτιολόγητο εφόσον δεν καταγράφονται οι λόγοι οι οποίοι οδήγησαν τη διοίκηση στο συμπέρασμα αυτό. Οι λόγοι οι οποίοι δόθηκαν μεταγενέστερα κατά τη διαδικασία ενώπιον του δικαστηρίου από τον δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση δεν αποτελούν αιτιολογία (Βλ. Droussiotis v. Republic (1967) 3 C.L.R. 15).
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
H προσφυγή επιτυγχάνει χωρίς διαταγή για έξοδα.