|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1993) 4 ΑΑΔ 159
25 Ιανουαρίου, 1993
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 943/91)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Επίδομα συντήρησης εξωτερικού — Εγκύκλιος Αρ. 869 ημερ. 12/9/88 Υπουργείου Οικονομικών — Παραχώρηση ποσοστού 20% του επιδόματος για τους υπαλλήλους στους οποίους παραχωρείται δωρεάν διαμονή και διατροφή από τη χώρα φιλοξενίας — Δεν αντιβαίνει στην αρχή της ισότητας.
Ο αιτητής προσέβαλε με την προσφυγή του την απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία του παραχωρήθηκε ως επίδομα συντήρησης εξωτερικού ποσό ίσο προς 20% του εγκεκριμμένου επιδόματος συντήρησης για διαμονή του στο εξωτερικό για υπηρεσιακούς λόγους. Επικαλούμενος τις πρόνοιες της παραγράφου 3 της Εγκυκλίου Αρ. 869 ημερομηνίας 12/9/1988 του Υπουργείου Οικονομικών ισχυρίστηκε πως έπρεπε να του είχε καταβληθεί επιπλέον ποσό ίσο προς 20% του επιδόματος συντήρησης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Οι πρόνοιες τις παραγράφου 3 είναι σαφείς ότι το προβλεπόμενο επίδομα καταβάλλεται μόνο στις περιπτώσεις που η φιλοξενία είναι πλήρης και καλύπτει όλα τα έξοδα διαμονής και διατροφής και δεν καταβάλλεται στο φιλοξενούμενο κρατικό λειτουργό κανένα επιπρόσθετο χρηματικό ποσό.
Συνεπώς, η περίπτωση του αιτητή δεν εμπίπτει στις περιπτώσεις που καλύπτει η παράγραφο 3 πιο πάνω.
(2) Όσον αφορά τον ισχυρισμό του αιτητή περί άνισης μεταχείρισης και αυτός πρέπει να απορριφθεί γιατί εκτός του ότι προβλήθηκε γενικά και αόριστα, η διαφορετική μεταχείριση των κρατικών λειτουργών των οποίων η φιλοξενία είναι πλήρης, από αυτούς των οποίων η φιλοξενία είναι μερική και καταβάλλονται σ' αυτούς ως εκ τούτου επιδόματα για να καλυφθεί η διαμονή και διατροφή τους που δεν καλύπτεται από τη φιλοξενία, δεν είναι αυθαίρετη ούτε αποτελεί άνιση μεταχείριση, είναι δε εκ των πραγμάτων δικαιολογημένη, ούτε δε παραβιάζει οποιαδήποτε συνταγματική αρχή.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Republic v. Arakian & Others (1972) 3 C.L.R. 294,
Republic v. Christoudia a.o. (1988) 3 C.L.R. 2622.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να παραχωρήσουν σ' αυτόν χαμηλότερο επίδομα συντηρήσεως εξωτερικού απ' ότι εδικαιούτο σε σχέση με διαμονή του στο εξωτερικό μεταξύ 10/4/1992 - 30/4/1992, για υπηρεσιακούς λόγους.
Μ. Ιακώβου και Δ.Κούτρας, για τον Αιτητή.
Γ. Στυλιανίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΔHMHTPIAΔHΣ, Δ.: Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών να παραχωρήσει σ' αυτόν χαμηλότερο επίδομα συντηρήσεως εξωτερικού απ' ότι εδικαιούτο σε σχέση με διαμονή του στο εξωτερικό μεταξύ 10/4/1992 και 30/4/1992 για υπηρεσιακούς λόγους.
Ο αιτητής μεταξύ των πιο πάνω ημερομηνιών μετέβηκε στην Ολλανδία για υπηρεσιακούς λόγους και του παραχωρήθηκε μερική φιλοξενία, δηλαδή δωρεάν διαμονή και ένα γεύμα την ημέρα.
Η καθ' ης η αίτηση ενέκρινε επιπλέον την καταβολή σ' αυτόν ενός γεύματος την ημέρα.
Είναι ο ισχυρισμός του αιτητή ότι οι καθ' ων η αίτηση ερμήνευσαν και εφάρμοσαν εσφαλμένα την Εγκύκλιο Αρ. 869 ημερομηνίας 12/9/1988 του Υπουργείου Οικονομικών η οποία περιέχει διατάξεις που διέπουν την καταβολή επιδόματος συντηρήσεως εξωτερικού και ότι δικαιούται πέραν του ποσού του γεύματος που του καταβλήθηκε και ποσό ίσο προς 20% του εγκεκριμένου επιδόματος συντήρησης δυνάμει των παραγράφων 2 και 3 της Εγκυκλίου.
Είναι επίσης η εισήγησή του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αντίκειται προς τις πρόνοιες του άρθρου 28 του Συντάγματος.
Οι παράγραφοι 2 και 3 της πιο πάνω Εγκυκλίου, στις οποίες βασίζει το αίτημα του ο αιτητής έχουν ως ακολούθως:-
"2. Σε Κρατικό λειτουργό που εδρεύει στην Κύπρο καταβάλλεται το από καιρό σε καιρό καθοριζόμενο από το υπουργείο Οικονομικών για κάθε χώρα ή πόλη επίδομα συντηρήσεως, με την προϋπόθεση ότι η παραμονή του εκτός έδρας καλύπτει διανυκτέρευση, γεύμα και δείπνο. Διαφορετικά, καταβάλλεται, ανάλογα με την περίπτωση:-
(α) επίδομα διανυκτερεύσεως ίσο με ποσοστό 60% του επιδόματος συντηρήσεως,
(β) επίδομα γεύματος ίσο με ποσοστό 20% του επιδόματος συντηρήσεως.
3. (1) Σε φιλοξενούμενο Κρατικό λειτουργό καταβάλλεται επίδομα ίσο με ποσοστό 20% του επιδόματος συντηρήσεως που ισχύει για τη χώρα ή πόλη με την προϋπόθεση ότι η φιλοξενία καλύπτει όλα τα έξοδα διαμονής και διατροφής του και δεν καταβάλλεται σ' αυτόν επιπρόσθετα οποιοδήποτε χρηματικό ποσό:
Νοείται ότι σε περίπτωση που η φιλοξενία δεν καλύπτει όλα τα έξοδα διαμονής και διατροφής του Κρατικού αυτού λειτουργού, αλλά μερικά από αυτά, καταβάλλονται σ' αυτόν τα επιδόματα που προβλέπονται από τους κανονισμούς αυτούς για τα έξοδα που δεν καλύπτει η φιλοξενία, αφού αφαιρεθεί όμως από αυτά οποιοδήποτε χρηματικό ποσό παραχωρείται σ'αυτόν από την Αρχή που παρέχει τη φιλοξενία.
(2) Σε φιλοξενούμενο Κρατικό λειτουργό στον οποίο παραχωρείται από την Αρχή που παρέχει τη φιλοξενία χρηματικό ποσό αντί δωρεάν διαμονή και διατροφή δεν καταβάλλεται επίδομα συντηρήσεως εφόσο το ποσό που παραχωρείται είναι ίσο ή μεγαλύτερο από το επίδομα συντηρήσεως που ισχύει για τη χώρα ή πόλη:
Νοείται ότι σε περίπτωση που το χρηματικό ποσό που παραχωρείται είναι μικρότερο από το επίδομα που ισχύει για τη χώρα ή πόλη δυνατό να καταβάλλεται στον Κρατικό αυτό λειτουργό, με έγκριση του Υπουργείου Οικονομικών, η διαφορά μεταξύ των δύο ποσών."
Κατά τη γνώμη μου, οι πρόνοιες της παραγράφου 3 πιο πάνω είναι σαφείς ότι το προβλεπόμενο επίδομα καταβάλλεται μόνο στις περιπτώσεις που η φιλοξενία είναι πλήρης και καλύπτει όλα τα έξοδα διαμονής και διατροφής και δεν καταβάλλεται στο φιλοξενούμενο κρατικό λειτουργό κανένα επιπρόσθετο χρηματικό ποσό.
Η περίπτωση του αιτητή αφορά μερική φιλοξενία που δεν καλύπτει όλα τα έξοδα διαμονής και διατροφής, καταβλήθηκε δε σ'
αυτόν και από τη Δημοκρατία επίδομα για το ένα γεύμα την ημέρα που δεν καλύπτετο από τη μερική φιλοξενία.
Συνεπώς, δε χωρεί καμιά αμφιβολία ότι η περίπτωση του δεν εμπίπτει στις περιπτώσεις που καλύπτει η παράγραφος 3 πιο πάνω.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό του περί άνισης μεταχείρισης και αυτός πρέπει να απορριφθεί γιατί εκτός του ότι προβλήθηκε γενικά και αόριστα, η διαφορετική μεταχείριση των κρατικών λειτουργών των οποίων η φιλοξενία είναι πλήρης, από αυτούς των οποίων η φιλοξενία είναι μερική και καταβάλλονται σ' αυτούς ως εκ τούτου επιδόματα για να καλυφθεί η διαμονή και διατροφή τους που δεν καλύπτεται από τη φιλοξενία, δεν είναι αυθαίρετη ούτε αποτελεί άνιση μεταχείριση, είναι δε εκ των πραγμάτων δικαιολογημένη, ούτε δε παραβιάζει οποιαδήποτε συνταγματική αρχή. (Βλέπε R. v. Arakian & Others (1972) 3 C.L.R. 294, R. v. Christoudia (1988) 3 C.L.R. 2622.)
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται η δε επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.