|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 3943
22 Οκτωβρίου, 1992
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΕΡΙΤΙΑΝ ΧΟΤΕΛΣ ΛΤΔ.
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΟΜΟΡΡΥΘΜΩΝ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΡΡΥΘΜΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΙΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 371/89).
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία Ανώτατου Δικαστηρίου — Δικαστικός Έλεγχος — Επέμβαση Δικαστηρίου — Σε καμμιά περίπτωση δεν υφίσταται εξουσία του Δικαστηρίου να υποκαταστήσει το έργο της Διοίκησης — Πεδίο επεμβάσεως του Δικαστηρίου με βάση τη νομολογία.
Εταιρείες — Εμπορική Επωνυμία — Κατά τη διεξαγωγή της σχετικής έρευνάς του για το προτεινόμενο όνομα εταιρείας ο Εφορος Εταιρειών δεν περιορίζεται μόνο σε κυπριακές εταιρείες — Δυνατότητα άρνησης εγκρίσεως επωνυμίας για σκοπούς διεθνούς φήμης οργανισμού, μη εγγεγραμμένου —Το πόρισμα της Sheraton Corporation of America v. Sheraton Hotels Ltd — Η παροχή τέτοιας προστασίας από τον Έφορο Εταιρειών δεν αποτελεί δυσμενή διάκριση σε βάρος των Κυπρίων πολιτών — Η επενέργεια στην ερμηνεία του Κεφ. 116 της Διεθνούς Σύμβασης των Παρισίων για την προστασία της Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας κυρωτικός Νόμος 66/83) ενόψει του Άρθρου 8 αυτής.
Η αιτήτρια εταιρεία ζήτησε με την προσφυγή την ακύρωση της εγγραφής της επωνυμίας LE MERIDIEN LIMASSOL υπέρ του ενδιαφερομένου μέρους, ενώ υπήρχε εγγεγραμμένη ήδη η επωνυμία MERIDIAN BEACH HOTEL υπέρ αυτής, και επιπλέον διάταγμα του Δικαστηρίου περί διαγραφής από το Μητρώο Εμπορικών Επωνυμιών της ανωτέρω επωνυμίας. Η μακρά αλληλουχία που οδήγησε στη διαμόρφωση των πραγματικών δεδομένων της διαφοράς περιελήφθη σε συστηματική περιγραφή στο κείμενο της αποφάσεως. Παρά την επισήμανση του μετεώρου του παραδεκτού της προσφυγής και από τους καθ' ων η αίτηση, στα πλαίσια της διαδικασίας, εξετάστηκε και η βασιμότητά της.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Δεν υπήρξε ισχυρισμός ότι οι αιτητές ουδέποτε διεξήγαγαν εργασίες με την επίδικη επωνυμία, το οποίο γεγονός σαφώς προκύπτει από τα γεγονότα, εφόσον όλες οι εργασίες διεξήγοντο κάτω από την επωνυμία "SUNWING".
Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι το όνομα "MERIDIAN BEACH HOTEL" θα χρησιμοποιηθεί μετά τη λήξη της συμφωνίας με την εταιρεία του εξωτερικού, οι όροι τυχόν ιδιωτικής συμφωνίας υπαρχούσης μεταξύ των αιτητών και τρίτων περί επαναφοράς της αρχικής ονομασίας "MERIDIAN BEACH HOTEL" κατά τη λήξη της συμφωνίας αυτής δεν είναι δεσμευτικοί για τον Έφορο ή οποιοδήποτε δημόσιο τμήμα.
Ενόψει της κατάληξης της υποθέσεως πάνω στην ουσία δεν κρίνω σκόπιμο, μια και δεν καλύφθηκε πλήρως η όλη πραγματική και νομική του πλευρά, να αποφασίσω το όλο αυτό θέμα και έτσι θα προχωρήσω εκλαμβάνοντας ότι η αιτήτρια εταιρεία είχε έννομο συμφέρον.
(2) Είναι απόλυτα ορθή η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι η αιτούμενη θεραπεία (2), δηλαδή διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσεται η διαγραφή της επωνυμίας του ενδιαφερόμενου μέρους δεν προβλέπεται από την παράγραφο 4 του Άρθρου 146 του Συντάγματος βάσει της οποίας το Δικαστήριο δύναται να ελέγξει τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης και να επικυρώσει ή να ακυρώσει απόφαση, πράξη ή παράλειψη, εν ουδεμία όμως περιπτώσει δεν έχει την εξουσία να υποκαταστήσει το έργο της Διοίκησης και συνεπώς εφόσον το Διοικητικό Δικαστήριο δεν μπορεί να διατάξει θεραπεία που δεν προβλέπεται από το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος, η θεραπεία 2, που αιτείται από τους αιτητές, απορρίπτεται ως αβάσιμη.
(3) Από πουθενά δεν προκύπτει ότι κατά τη διεξαγωγή της έρευνας για το προτεινόμενο όνομα μιας εταιρείας ο Έφορος περιορίζεται μόνο σε Κυπριακές εταιρείες. Αντίθετα ο Έφορος, κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας που του παρέχει ο Νόμος, δυνατόν να αρνηθεί την έγκριση προτεινόμενου ονόματος για σκοπούς προστασίας διεθνούς φήμης οργανισμού, εάν η χρήση τέτοιου ονόματος πιθανόν να δημιουργούσε σύγχυση στο κοινό. Σχετική αναφορά μπορεί να γίνει στην υπόθεση, Sheraton Corporation of America v. Sheraton Hotels Ltd [1964] R.P.C. 202), όπου θεωρήθηκε ότι η διαφήμιση με την επωνυμία "Sheraton" θα εξαπατούσε το κοινό υπονοώντας σχέση με την διεθνούς γνωστή αλυσίδα ξενοδοχείων "Sheraton", παρόλο που αυτή δεν ήταν εγγεγραμμένη.
Η παροχή προστασίας από τον Έφορο, όπως πιο πάνω, δεν αποτελεί δυσμενή διάκριση εναντίον κυπρίων πολιτών, γιατί πρόκειται περί καθαρά ανομοιογενών καταστάσεων. Οι σχετικοί ισχυρισμοί που προβλήθηκαν από τους αιτητές είναι γενικοί και αόριστοι και σαν τέτοιοι δεν αρκούν να αποδείξουν την ύπαρξη ανισότητας ή δυσμενούς διάκρισης.
(4) Εφόσον η Κύπρος είναι μέλος της Διεθνούς Σύμβασης των Παρισίων για την Προστασία της Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (Βλέπε Κυρωτικό Νόμο Αρ. 66 του 1983), σύμφωνα με το άρθρο 8 του οποίου "Η εμπορική επωνυμία θα προστατεύεται σε όλες τις χώρες της Ένωσης χωρίς την υποχρέωση κατάθεσης ή καταχώρησής της είτε αυτή αποτελεί είτε όχι μέρος εμπορικού σήματος", και δεδομένου ότι σύμφωνα με το Άρθρο 169.3 του Συντάγματος οι νόμοι του κράτους πρέπει να ερμηνεύονται με βάση τις συμβάσεις που έχουν επικυρωθεί και που έχουν αυξημένη ισχύ έναντι των ημεδαπών νόμων, ο Έφορος αποκλείεται από του να ερμηνεύσει τις πρόνοιες του Νόμου, Κεφ. 116, με τρόπο που να αντιβαίνει στις πρόνοιες που περιέχονται στην πιο πάνω Σύμβαση.
Εν πάση περιπτώσει η επωνυμία του ενδιαφερομένου μέρους "LE MERIDIEN LIMASSOL", δεν μπορεί να εκληφθεί ως παρόμοια με την επωνυμία των αιτητών "MERIDIAN BEACH HOTEL".
Η εισήγηση των αιτητών, ότι υπάρχει πιθανότητα σύγχυσης των ξενοδοχείων μεταξύ των, δεν ευσταθεί.
(5) Η επίδικη απόφαση ήταν ορθή και νόμιμη μέσα στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας του Εφόρου που του παρέχεται από το Νόμο. Είναι νομολογημένο ότι το Διοικητικό Δικαστήριο, κατά την εξέταση της νομιμότητα μίας διοικητικής πράξης, δεν επεμβαίνει στην απόφαση του εκδίδοντος οργάνου, ούτε υποκαθιστά με τη δική του κρίση αυτή του οργάνου, αλλά περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας της επίδικης απόφασης, επεμβαίνει δε μόνο αν αποδειχτεί ότι η επίδικη απόφαση δεν ήταν εύλογα εφικτή, λήφθηκε κάτω από πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο ή αποτελεί υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας. Βλέπε Beecham Group Ltd. v. The Republic. Στην παρούσα περίπτωση τίποτε από τα πιο πάνω δεν έχει αποδειχτεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Poiret v. Jules Poiret Ltd & Nash [1920] 37 R.P.C. 177·
Sheraton Corporation of America v. Sheraton Hotels Ltd. [1964] R.P.C. 202·
Mikrommatis v. Republic, 2 R.S.C.C. 125·
Arakian and Others v. Republic (1972) 3 C.L.R. 287·
JMC Polytrade v. Δημοκρατίας (1989) 3(B) Α.Α.Δ. 92·
Entechno Developments Ltd. v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2613·
Beecham Group Ltd. v. Republic (1982) 3 C.L.R. 622.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία οι αιτητές προσβάλλουν την απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία αποδέχθησαν την εγγραφή της επωνυμίας LE MERIDIEN LIMASSOL, ενώ υπήρχε ήδη εγγεγραμμένη η εταιρεία MERIDIAN HOTELS LTD.
Τ. Χριστοδουλίδης, Γ. Αμπίζας και Α. Χριστοδουλίδου (Δ/νις), για τους αιτητές.
Στ. Ιωαννίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α' για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η αιτήτρια Εταιρεία με την προσφυγή της ζητά τα πιο κάτω:
"1. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση και/ή η πράξη του καθ' ου η αίτηση να επιτρέψει και/ή εγκρίνει και/ή αποδεχθεί προς εγγραφή την επωνυμία LE MERI-DIEN LIMASSOL (αρ. 9064α) ενώ υπήρχε ήδη εγγεγραμμένη στο Μητρώο Εταιρειών από το έτος 1979 η εταιρεία MERIDIAN HOTELS LTD. (αρ. 13397) και εγγεγραμμένη επωνυμία στο Μητρώο Εμπορικών Επωνυμιών από το 1982 η επωνυμία MERIDIAN BEACH HOTEL (αρ. 4798α), αμφότερες επ' ονόματι των αιτητών, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
2. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται η διαγραφή της επωνυμίας LE MERIDIEN LIMASSOL (αρ. 9064α) από το Μητρώο Εμπορικών Επωνυμιών του Εφόρου Εταιρειών, επειδή η εν λόγω εγγραφή είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος."
Την 1 Οκτωβρίου 1971 ενεγράφη το εμπορικό σήμα αρ. Β 13754 "Μ MERIDIEN" στην Κλάση 16 σε σχέση με χάρτη και είδη από χάρτη, χαρτόνιο, και είδη από χαρτόνιο, έντυπα, εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία επ' ονόματι της εταιρείας "COMPAGNIE NATIONALE AIR FRANCE", η οποία στις 27 Μαρτίου 1986 ενεγράφη στην Κύπρο σαν αλλοδαπή εταιρεία με αρ. Ε 461 (Τεκμήριο 1).
Στις 12 Ιουλίου 1979 ο κ. Σταύρος Γεωργίου από τη Λευκωσία απηύθυνε επιστολή στο Γενικό Διευθυντή του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού με την οποία τον παρακαλούσε όπως, ενόψει ανέγερσης ξενοδοχείου στην Αγία Νάπα, τον πληροφορήσει κατά πόσο μπορούσε να εγκριθεί ως πρώτη επιλογή η ονομασία "MERIDIAN BEACH HOTEL". Ο Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού, με επιστολή του ημερομηνίας 17 Ιουλίου 1979, τον πληροφόρησε ότι σε σχέση με το θέμα της ονομασίας προτεινόμενου απ' αυτόν ξενοδοχείου, η προτεινόμενη ονομασία "MERIDIAN BEACH HOTEL" εγκρίνεται από τον Οργανισμό. (Τεκμήριο 3). Την δε 1 Νοεμβρίου 1979 υποβλήθηκε στον τότε Έφορο αίτηση για την εγγραφή του ονόματος "MERIDIAN HOTELS MANAGEMENT LTD" (Τεκμήριο 4). Στις 8 Νοεμβρίου 1979 έγινε έρευνα στο Ευρετήριο Κυπριακών Εταιρειών ακόμη και στο Ευρετήριο Ξένων Εταιρειών καθώς επίσης και στο Ευρετήριο Εμπορικών Σημάτων. Αντίγραφο της εσωτερικής Έκθεσης Έρευνας του Εφόρου παρουσιάστηκε ως Τεκμήριο 5.
Ο τότε Έφορος Εταιρειών ενέκρινε την πιο πάνω αίτηση και στις 12 Νοεμβρίου 1979 απέστειλε επιστολή με την οποία πληροφορούσε το γεγονός της αποδοχής της σύστασης εταιρείας με το πιο πάνω όνομα. Στις 19 Δεκεμβρίου 1979, όμως και προτού ακόμη εγγραφεί ως εταιρεία η "MERIDIAN HOTELS MANAGEMENT LTD", ζητήθηκε τροποποίηση του ονόματος της σε "MERIDIAN HOTELS LTD". Στις 27 Δεκεμβρίου 1979 έγινε έρευνα κατά πόσο μπορούσε να εγκριθεί η πιο πάνω τροποποίηση, και την ίδια ημέρα εγκρίθηκε η πιο πάνω τροποποίηση. (Τεκμήριο 8.)
Στις 31 Δεκεμβρίου 1979 η αιτήτρια ενεγράφη ως εταιρεία με ελλειπή, όπως ισχυρίζεται ο Έφορος, στοιχεία και εξεδόθη το σχετικό Πιστοποιητικό Συστάσεως Εταιρείας, (Τεκμήριο 9), το οποίο στάληκε στην αιτήτρια εταιρεία στις 21 Ιανουαρίου 1980.
Τόσον ο τότε Έφορος όσον και η αιτήτρια, ίσως εκ λάθους, όπως γίνεται ο ισχυρισμός από τον Έφορο, δεν πρόσεξαν ότι ενώ η εταιρεία, λόγω υποβολής στον καθ' ου η αίτηση καταστατικού δημόσιας εταιρείας, εφαίνετο σαν δημόσια, δεν είχε εκδόσει ούτε "Πρόσκληση προς το κοινό για αγορά μετοχών" (Prospectus), ούτε "Δήλωση αντί Πρόσκλησης" (Statement in lieu of a prospectus) και έτσι δεν είχε εξασφαλίσει Πιστοποιητικό Ενάρξεως Εργασιών με βάση το άρθρο 104 του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113, όπως έχει τροποποιηθεί.
Η αιτήτρια εταιρεία κατέθεσε τα απαραίτητα έγγραφα και επήρε Πιστοποιητικό Ενάρξεως Εργασιών στις 25 Φεβρουαρίου 1989, δηλαδή σχεδόν δέκα χρόνια μετά την εγγραφή της η οποία είχε πραγματοποιηθεί στις 31 Δεκεμβρίου 1979 (Τεκμήριο 11).
Στις 9 Ιουλίου 1982, η αιτήτρια εταιρεία υπέβαλε αίτηση στον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού για αλλαγή του ονόματος "MERIDIAN BEACH HOTEL" σε "Sunwing Cyprus" ή "Sunwing Cyprus Hotel" ή "Sunwing". Στην επιστολή της ανέφερε ότι το όνομα τούτο θα εχρησιμοποιείτο καθόλη τη διάρκεια της ισχύος συμφωνίας η οποία συνήφθη μεταξύ της αιτήτριας και ομώνυμης εταιρείας του εξωτερικού. (Τεκμήριο 12).
Παρά το γεγονός ότι η αιτήτρια, σύμφωνα με την πιο πάνω αίτησή της για αλλαγή του ονόματος προς τον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού, δεν θα λειτουργούσε το ξενοδοχείο της στο άμεσο μέλλον με το όνομα "MERIDIAN BEACH HOTEL", εν τούτοις, μόλις έξι μέρες μετά την πιο πάνω αίτησή της και πιο συγκεκριμένα στις 15 Ιουνίου 1982, απέστειλε στον Έφορο επιστολή με την οποία τον πληροφορούσε ότι είναι ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου "MERIDIAN BEACH HOTEL" στην Αγία Νάπα, και ότι το όνομα εγκρίθηκε από τον ΚΟΤ, και αιτείτο την εγγραφή της επωνυμίας "MERIDIAN BEACH HOTEL".
Στις 24 Ιουλίου 1982, δεκαπέντε μόνο μέρες μετά την αίτηση στον ΚΟΤ για αλλαγή του ονόματος, η αιτήτρια υπέβαλε στον Έφορο επί του σχετικού εντύπου Ε.Ε.1, αίτηση για την εγγραφή της επωνυμίας "MERIDIAN BEACH HOTEL" για ξενοδοχείο στην Αγία Νάπα και στην αίτησή του δήλωσε ότι διεξάγει εργασίες και υπό την επωνυμία "SUNWING". Στις 27 Ιουλίου 1982 ενεγράφη η πιο πάνω εμπορική επωνυμία και εκδόθηκε το σχετικό Πιστοποιητικό Εγγραφής (Τεκμήριο 15).
Στις 3 Νοεμβρίου 1988 κατατέθηκε στο γραφείο του Εφόρου εκ μέρους της "L' UNION NATIONALE (TOURISM AND SEA RESORTS) LTD, ενδιαφερόμενου μέρους στην παρούσα προσφυγή, μέσω του δικηγορικού γραφείου Χρ. Δημητριάδη & Σία αίτηση για έγκριση της εμπορικής επωνυμίας "LE MERIDIEN CHYPRE". (Τεκμήριο 16). Την επόμενη στις 4 Νοεμβρίου 1988 και ενώ ακόμη διεξάγετο από την καθ' ης η αίτηση έρευνα, (Τεκμήριο 17), η αιτήτρια απέστειλε στον Έφορο επιστολή με την οποία την πληροφορούσε ότι περιήλθε σε γνώση της ότι ο Έφορος είχε ήδη εγκρίνει το όνομα "MERIDIEN CHYPRE" και ζητούσε όπως ο Έφορος αποσύρει αμέσως το όνομα που είχε ήδη εγκρίνει.
Στις 29 Νοεμβρίου 1988, το δικηγορικό γραφείο Χρ. Δημητριάδη & Σία απέστειλε προς τον Έφορο νέα επεξηγηματική επιστολή από μέρους του ενδιαφερόμενου μέρους. Στην επιστολή αυτή αναφέρετο μεταξύ άλλων ότι δεν λειτουργεί στην Κύπρο ξενοδοχείο με το όνομα "MERIDIEN" και ότι παρόλο που το όνομα "LE MERIDIEN CHYPRE" διακρίνεται του ονόματος της αιτήτριας, εν τούτοις, για να διευκολυνθεί η καθ' ης η αίτηση σε σχέση με το όλο θέμα, υποβάλλετο αίτηση με την οποία περιορίζετο η αιτούμενη εμπορική επωνυμία σε "LE MERIDIEN LIMASSOL" ως επίσης και η γενική φύση της εργασίας της εμπορικής επωνυμίας και ο τόπος λειτουργίας του ξενοδοχείου αποκλειστικά στον παλαιό δρόμο Λεμεσού-Λευκωσίας, Πύργος Λεμεσού. Στην επιστολή αυτή επισυνάφθηκε το σχετικό έντυπο (Τεκμήριο 19). Η επιστολή αυτή αναφέρετο επίσης και σε δύο Αγγλικές αποφάσεις, Poiret v, Jules Poiret Ltd & Nash [1920] 37 R.P.C. 177 και Sheraton Corporation of America v. Sheraton Hotels Ltd [1964] R.P.C. 202, σύμφωνα με τις οποίες αναγνωρίζονται τα δικαιώματα μιας μη εγγεγραμμένης αλλά παγκοσμίου φήμης εταιρείας, για χρήση του ονόματός της. Εν τούτοις στην εν λόγω επιστολή δεν αναφέρθηκε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είχε την άδεια και έγκριση για να εγγράψει την πιο πάνω εμπορική επωνυμία "LE MERIDIEN LIMASSOL" από την εταιρεία "COMPAGNIE NATIONALE AIR FRANCE" στην οποία ανήκε διεθνώς το εμπορικό σήμα "Μ MERIDIEN". (Τεκμήριο 22).
Στις 13 Δεκεμβρίου 1988, ο υπεύθυνος εξεταστής του Εφόρου απέρριψε την εγγραφή της εμπορικής επωνυμίας "LE MERIDIEN LIMASSOL", λόγω του ότι υπάρχει εγγεγραμμένη εταιρεία περιωρισμένης ευθύνης με το ίδιο όνομα, "MERIDIAN HOTELS LTD", (και εμπορικό σήμα "Μ MERIDIEN" αρ. Β 13754, εγγεγραμμένο στο όνομα της "COMPAGNIE NATIONALE AIR FRANCE"), (Τεκμήριο 23).
Στις 19 Ιανουαρίου 1989 το δικηγορικό γραφείο Στ. Αμπίζας & Σία απέστειλε προς τον Έφορο, εκ μέρους της αιτήτριας, επιστολή σχετικά με την πιο πάνω αίτηση για εγγραφή της εμπορικής επωνυμίας "LE MERIDIEN LI-MASSOL". Στην επιστολή δε αυτή το εν λόγω γραφείο επεσύναψε σχετικές επιστολές που απέστειλε επίσης προς τον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού, τους δικηγόρους, της εταιρείας "L' UNION NATIONALE (TOURISM AND SEA RESORTS) LTD, ενδιαφερομένου μέρους, και προς το Le Meridien Limassol. (Τεκμήρια 24,25 26 και 27).
Στις 15 Μαρτίου 1989 επισκέφθηκαν τον Έφορο οι δικηγόροι του ενδιαφερόμενου μέρους κ.κ. Χρ. Δημητριάδης & Σία, όπως και οι δικηγόροι των εταιρειών "COMPAGNIE NATIONALE AIR FRANCE" και "MERIDIEN GESTION S.A." κ.κ. Χρυσοστομίδης & Σία, οι οποίες είναι ιδιοκτήτριες του ονόματος "MERIDIEN" διεθνώς, τους οποίους συνόδευαν οι Γάλλοι νομικοί σύμβουλοι της εταιρείας "MERIDIEN GESTION S.A.". Τόσο οι Κύπριοι δικηγόροι, όσον και οι Γάλλοι νομικοί σύμβουλοι, των εταιρειών "COMPAGNIE NATIONALE AIR FRANCE" και "MERIDIEN GESTION S.A." εξέφρασαν το ενδιαφέρον των Γαλλικών εταιρειών τις οποίες αντιπροσώπευαν για να εγγραφεί το εμπορικό τους όνομα και στην Κύπρο επ' ονόματι του ενδιαφερόμενου μέρους και πληροφόρησαν τον Έφορο ότι οι εταιρείες αυτές, σαν δικαιούχοι του ονόματος "MERIDIEN" διεθνώς, θα έδιδαν προς τούτο τη συγκατάθεσή τους αμέσως.
Την ίδια μέρα, δηλαδή 15 Μαρτίου 1989, η Έφορος με επιστολή προς το Γενικό Διευθυντή του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού ζήτησε όπως την πληροφορήσει κατά πόσο έχει δοθεί άδεια λειτουργίας του ξενοδοχείου "MERIDIAN BEACH HOTEL" και κατά πόσο έχει λειτουργήσει, και εξακολουθεί να λειτουργεί, ξενοδοχείο με την πιο πάνω εμπορική επωνυμία. (Τεκμήριο 28).
Ο Γενικός Διευθυντής του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού, με επιστολή ημερομηνίας 16 Μαρτίου 1989, πληροφόρησε τον Έφορο ότι το ξενοδοχείο δεν λειτουργεί με την εμπορική επωνυμία "MERIDIAN BEACH HOTEL", αλλά με την ονομασία "SUNWING" από το 1983. (Τεκμήριο 29).
Στις 15 Μαρτίου 1989 οι εταιρείες "COMPAGNIE ΝΑ-TIONALE AIR FRANCE" και "MERIDIEN GESTION S.A." μέσω των δικηγόρων τους κ.κ. Κ. Χρυσοστομίδη & Σία, απέστειλαν προς την Έφορο επιστολή με την οποία συγκατατίθεντο και γραπτώς στην εγγραφή της εμπορικής επωνυμίας "LE MERIDIEN LIMASSOL" επ' ονόματι του ενδιαφερόμενου μέρους. (Τεκμήριο 30).
Στις 16 Μαρτίου 1989, το δικηγορικό γραφείο Κ. Χρυσοστομίδη & Σία, ενεργώντας εκ μέρους των εταιρειών "COMPAGNIE NATIONALE AIR FRANCE" και "MERIDIEN GESTION S.A.", απέστειλε επιστολή προς τον Έφορο με την οποία ζητούσε όπως η εμπορική επωνυμία "MERIDIAN BEACH HOTEL" με αρ. 4798 διαγραφεί από το Μητρώο, διότι δεν λειτουργεί σύμφωνα με το άρθρο 57(3) του περί Ομορρύθμων και Ετερορρύθμων Εταιρειών και Εμπορικών Επωνυμιών Νόμου Κεφ. 116. (Τεκμήριο 31).
Ο Έφορος επανεξέτασε το όλο θέμα σύμφωνα με τις ισχύουσες νομικές αρχές και αφού έλαβε υπόψη μεταξύ άλλων και το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτριες εταιρείες, "COMPAGNIE NATIONALE AIR FRANCE" και "MERIDIEN GESTION S.A." οι οποίες είναι ιδιοκτήτριες εταιρείες της επωνυμίας και του εμπορικού σήματος "MERIDIEN" διεθνώς, συγκατατίθεντο στην εγγραφή της εμπορικής επωνυμίας "LE MERIDIEN LIMASSOL" επ' ονόματι της "L' UNION NATIONALE (TOURISM AND SEA RESORTS) LTD", ενδιαφερόμενου μέρους, και, αφού ακολούθησε την ίδια τακτική που ακολούθησε σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, αποφάσισε ότι η εμπορική επωνυμία "LE MERIDIEN LIMASSOL" μπορεί να εγγραφεί επ' ονόματι της εταιρείας "L' UNION NATIONALE (TOURISM AND SEA RESORTS) LTD", ενδιαφερόμενου μέρους.
Στις 17 Μαρτίου 1989 ο Έφορος ενέγραψε την εμπορική επωνυμία επ' ονόματι του ενδιαφερόμενου μέρους (Τεκμήριο 34).
Ως αποτέλεσμα οι αιτητές καταχώρησαν την παρούσα προσφυγή.
Οι καθ' ων η αίτηση στη γραπτή τους αγόρευση πρόβαλαν τις ακόλουθες προδικαστικές ενστάσεις:
"1. Η υπ' αριθμό 1 αιτούμενη θεραπεία είναι νόμω αβάσιμη και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο της διαδικασίας του Άρθρου 146 του Συντάγματος λόγω ελλείψεως ενεστώτος εννόμου συμφέροντος.
2. Η υπ' αριθμό 2 αιτούμενη θεραπεία είναι νόμω αβάσιμη και δεν μπορεί να παρασχεθεί γιατί εκφεύγει των ορίων της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του ακυρωτικού ελέγχου αυτού."
Η πρώτη προδικαστική ένσταση βασίζεται στο ότι η αιτήτρια εταιρεία ουδέποτε είχε λειτουργήσει ξενοδοχείο με την επωνυμία "MERIDIAN BEACH HOTEL", ούτε και φαίνεται ότι επρόκειτο στο άμεσο μέλλον να λειτουργήσει ξενοδοχείο με την εμπορική επωνυμία "MERIDIAN BEACH HOTEL", δεδομένου ότι είχε ζητήσει από τον ΚΟΤ άδεια για αλλαγή του ονόματος σε "SUNWING" με επιστολή τους ημερομηνίας 9 Ιουλίου 1982. Επίσης σύμφωνα με τον περί Ομορρύθμων Εταιρειών και Εμπορικών Επωνυμιών Νόμο, Κεφ. 116, ο αιτών την εγγραφή εμπορικής επωνυμίας θα πρέπει να διεξάγει εργασία και δεν έχει το δικαίωμα να εγγράφει εμπορική επωνυμία για μελλοντικούς σκοπούς και επομένως το έννομο συμφέρον της αιτήτριας δεν είναι ούτε ενεστώς ούτε έννομο.
Είναι επίσης η εισήγηση των καθ' ων η αίτηση, όπως ήδη αναφέρθηκε πιο πάνω, δεδομένου ότι η αιτήτρια ουδέποτε λειτούργησε οποιοδήποτε ξενοδοχείο με το όνομα "MERIDIAN BEACH HOTEL", αλλά πάντοτε διεξήγαγε τις εργασίες της με το όνομα "SUNWING", και εφόσον σύμφωνα με το άρθρο 9(2) του περί Ξενοδοχείων και Τουριστικών Καταλυμάτων Νόμου του 1969, (Νόμος αρ. 40 του 1969), η κυριότητα του ονόματος ενός ξενοδοχείου διατηρείται για μια διετία από την ημερομηνία διακοπής της λειτουργίας του ξενοδοχείου και σύμφωνα με το νόμο η αιτήτρια έχει συνεπώς απολέσει το δικαίωμά της σε σχέση με την επωνυμία "MERIDIAN BEACH HOTEL".
Είναι η θέση των αιτητών, σχετικά με τις πιο πάνω προδικαστικές ενστάσεις ότι η φράση "έναρξη εργασιών" που απαντάται στα άρθρα 50 και 51 του Νόμου, δεν εννοεί την έναρξη των εργασιών ενός ξενοδοχείου ως ξενοδοχείου, όπως στην προκειμένη περίπτωση, αλλά συμπεριλαμβάνει και όλα τα προκαταρκτικά και απαραίτητα αναγκαία για να λειτουργήσει ως ξενοδοχείο, όπως δηλαδή την ίδρυση της εταιρείας, τις μελέτες των εμπειρογνωμόνων, την ανέγερση του ξενοδοχείου, εξοπλισμό και επάνδρωση του κλπ.
Οι ισχυρισμοί αυτοί των αιτητών όπως παρατίθενται στην απάντησή τους δεν συνάγονται ούτε προκύπτουν από την αγόρευση των καθ' ων η αίτηση, γιατί στην προδικαστική αυτή ένστασή τους οι καθ' ων η αίτηση δεν ισχυρίζονται ότι οι αιτητές ουδέποτε διεξήγαγαν εργασίες ως ξενοδόχοι αλλά ότι ουδέποτε διεξήγαγαν εργασίες με την επίδικη επωνυμία, το οποίο γεγονός σαφώς προκύπτει από τα γεγονότα, εφόσον όλες οι εργασίες διεξήγοντο κάτω από την επωνυμία "SUNWING".
Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι το όνομα "MERIDIAN BEACH HOTEL", θα χρησιμοποιηθεί μετά τη λήξη της συμφωνίας με την εταιρεία του εξωτερικού, οι όροι τυχόν ιδιωτικής συμφωνίας, υπαρχούσης μεταξύ των αιτητών και τρίτων περί επαναφοράς της αρχικής ονομασίας "MERIDIAN BEACH HOTEL", κατά τη λήξη της συμφωνίας αυτής δεν είναι δεσμευτικοί για τον Έφορο ή οποιοδήποτε δημόσιο τμήμα.
Ενόψει της κατάληξης της υποθέσεως πάνω στην ουσία, όπως θα εκτεθεί στη συνέχεια, δεν κρίνω σκόπιμο, μια και δεν καλύφθηκε πλήρως η όλη πραγματική και νομική του πλευρά, να αποφασίσω το όλο αυτό θέμα και έτσι θα προχωρήσω εκλαμβάνοντας ότι η αιτήτρια εταιρεία είχε έννομο συμφέρον.
Όσον αφορά το δεύτερο προδικαστικό σημείο είναι απόλυτα ορθή η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι η αιτούμενη θεραπεία (2), δηλαδή διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσεται η διαγραφή της επωνυμίας του ενδιαφερόμενου μέρους, δεν προβλέπεται από την παράγραφο 4 του Άρθρου 146 του Συντάγματος, βάσει της οποίας το Δικαστήριο δύναται να ελέγξει τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης και να επικυρώσει ή να ακυρώσει απόφαση, πράξη ή παράλειψη, εν ουδεμία όμως περιπτώσει δεν έχει την εξουσία να υποκαταστήσει το έργο της Διοίκησης και συνεπώς εφόσον το Διοικητικό Δικαστήριο δεν μπορεί να διατάξει θεραπεία που δεν προβλέπεται από το Άρθρο 146.4 του Συντάγματος, η θεραπεία 2, που αιτείται από τους αιτητές, απορρίπτεται ως αβάσιμη.
Ανεξάρτητα με τα πιο πάνω, εξετάζοντας την υπόθεση επί της ουσίας, είναι η θέση των αιτητών ότι, σύμφωνα με το νόμο, οι καθ' ων η αίτηση πρέπει να συγκρίνουν ένα προτεινόμενο όνομα εταιρείας μόνο με τα ονόματα των ήδη εγγεγραμμένων Κυπριακών εταιρειών, και όχι με ονόματα εταιρειών εγγεγραμμένων σε άλλες χώρες του εξωτερικού, όταν εξετάζουν την έγκριση ή ομοιότητα ενός ονόματος εταιρείας. Αναφορά προς τούτο έγινε στο Palmer's Company Law Vol. I (έκδοση 22) σελ. 68.
Ούτε όπως ισχυρίζονται θα ευσταθούσε το επιχείρημα ότι τα μεγάλα ονόματα εταιρειών και ξενοδοχείων θα πρέπει να προστατεύονται στην Κύπρο και ιδιαίτερα με βάση τον κατάλογο "Hotels and Restaurants International", της "International Hotel Association", στον οποίο αναφέρονται οι μεγαλύτερες ξενοδοχειακές αλυσίδες στον κόσμο.
Είναι δε η εισήγησή τους ότι το γεγονός ότι έγινε αποδεκτή η εγγραφή από αλλοδαπή εταιρεία αποτελεί δυσμενή διάκριση σε βάρος πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας δεδομένου ότι το ίδιο αίτημα δεν θα εγίνετο αποδεκτό από Κύπριο πολίτη, και δεδομένου ότι η συμφωνία μεταξύ των αιτητών για τη μετατροπή του ονόματος του ξενοδοχείου τους σε "SUNWING" ήταν προσωρινή, τίθεται το ερώτημα σχετικά με τί όνομα θα χρησιμοποιείτο από τους αιτητές μετά τον τερματισμό της σχετικής συμφωνίας, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι καθ' ων η αίτηση παράλειψαν να διεξάγουν τη δέουσα έρευνα και ενήργησαν κάτω από πλάνη περί τα πράγματα.
Είναι η θέση των αιτητών ότι η έγκριση από τον Έφορο του ονόματος "LE MERIDIEN LIMASSOL" δημιουργεί σύγχυση και παραπλάνηση στο κοινό και καταστρατηγεί τα συμφέροντα των αιτητών αντίθετα προς τις ρητές πρόνοιες του Νόμου, αποτελεί δε δυσμενή διάκριση σε βάρος των αιτητών και υπέρ μιας ξένης επιχείρησης.
Οι πιο πάνω ισχυρισμοί των αιτητών δεν υποστηρίζονται ούτε από το Νόμο ούτε από τη νομολογία. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι κατά τη διεξαγωγή της έρευνας για το προτεινόμενο όνομα μιας εταιρείας ο Έφορος περιορίζεται μόνο σε Κυπριακές εταιρείες. Αντίθετα ο Έφορος, κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας που του παρέχει ο Νόμος, δυνατόν να αρνηθεί την έγκριση προτεινόμενου ονόματος για σκοπούς προστασίας διεθνούς φήμης οργανισμού, εάν η χρήση τέτοιου ονόματος πιθανόν να δημιουργούσε σύγχυση στο κοινό. Σχετική αναφορά μπορεί να γίνει στην υπόθεση, Sheraton Corporation of America v. Sheraton Hotels Ltd (1964) R.P.C. 202), όπου θεωρήθηκε ότι η διαφήμιση με την επωνυμία "Sheraton" θα εξαπατούσε το κοινό υπονοώντας σχέση με την διεθνούς γνωστή αλυσίδα ξενοδοχείων "Sheraton", παρόλο που αυτή δεν ήταν εγγεγραμμένη.
Η παροχή προστασίας από τον Έφορο, όπως πιο πάνω, δεν αποτελεί δυσμενή διάκριση εναντίον κυπρίων πολιτών, όπως είναι η εισήγηση των αιτητών, γιατί πρόκειται περί καθαρά ανομοιογενών καταστάσεων. (Βλέπε Mikrommatis v. The Republic,2 R.S.C.C. 125, Arakian and Others v. The Republic (1972) 3 C.L.R. 287.) Δεύτερο, οι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν από τους αιτητές είναι γενικοί και αόριστοι και σαν τέτοιοι δεν αρκούν να αποδείξουν την ύπαρξη ανισότητας ή δυσμενούς διάκρισης.
Επίσης, όπως ορθά είναι η θέση των καθ' ων η αίτηση, εφόσον η Κύπρος είναι μέλος της Διεθνούς Σύμβασης των Παρισίων για την Προστασία της Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (Βλέπε Κυρωτικό Νόμο αρ. 66 του 1983), σύμφωνα με το άρθρο 8 του οποίου "Η εμπορική επωνυμία θα προστατεύεται σε όλες τις χώρες της Ένωσης χωρίς την υποχρέωση κατάθεσης ή καταχώρησής της είτε αυτή αποτελεί, είτε όχι, μέρος εμπορικού σήματος", και δεδομένου ότι σύμφωνα με το Άρθρο 169.3 του Συντάγματος οι νόμοι του κράτους πρέπει να ερμηνεύονται με βάση τις συμβάσεις που έχουν επικυρωθεί και που έχουν αυξημένη ισχύ έναντι των ημεδαπών νόμων, ο Έφορος αποκλείεται από του να ερμηνεύσει τις πρόνοιες του Νόμου, Κεφ. 116 με τρόπο που να αντιβαίνει τις πρόνοιες που περιέχονται στην πιο πάνω Σύμβαση.
Τέλος, ανεξάρτητα με τα πιο πάνω, εν πάση περιπτώσει η επωνυμία του ενδιαφερομένου μέρους "LE MERIDIEN LIMASSOL", δεν μπορεί να εκληφθεί ως παρόμοια με την επωνυμία των αιτητών "MERIDIAN BEACH HOTEL". (Βλέπε JMC Polytrade v. Δημοκρατία Υπ. Αρ. 407/85, απόφαση ημερομηνίας 25 Ιανουαρίου 1989, Entechno Developments Ltd. v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 2613.)
Η εισήγηση των αιτητών ότι υπάρχει πιθανότητα σύγχυσης των ξενοδοχείων μεταξύ των δεν ευσταθεί, δεδομένου ότι τόσο ο τουρίστας, επισκέπτης ή ταξιδιωτικός πράκτορας γνωρίζουν ακριβώς σε ποιο ξενοδοχείο θα πάει.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η επίδικη απόφαση ήταν ορθή και νόμιμη μέσα στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας του Εφόρου που του παρέχεται από το Νόμο. Είναι νομολογημένο ότι το Διοικητικό Δικαστήριο κατά την εξέταση της νομιμότητας μιας διοικητικής πράξης δεν επεμβαίνει στην απόφαση του εκδίδοντος οργάνου, ούτε υποκαθιστά με τη δική του κρίση αυτή του οργάνου, αλλά περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας της επίδικης απόφασης, επεμβαίνει δε μόνο αν αποδειχτεί ότι η επίδικη απόφαση δεν ήταν εύλογα εφική, λήφθηκε κάτω από πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο ή αποτελεί υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας. Βλέπε Beecham Group Ltd. v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 622. Στην παρούσα περίπτωση τίποτε από τα πιο πάνω δεν έχει αποδειχτεί.
Κατά συνέπεια η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Επικυρώνεται η επίδικη απόφαση. Δεν γίνεται όμως οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.