|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 3780
15 Οκτωβρίου, 1992
[ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
THERMPHASE LIMITED,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 411/90).
Προσφορές — Όροι Προσφορών — Παρέκκλιση από όρο των Όρων τον Συμβολαίου — Δεν επηρεάζει την ουσία της προσφοράς αν δεν συνιστά ουσιώδη παρατυπία — Δεν καθιστά την προσφορά άκυρη.
Προσφορές — Όροι Προσφορών — Παρέκκλιση — Η Διοίκηση εμποδίζεται βάσει των κανόνων της χρηστής διοίκησης να προβάλει στο στάδιο της προσφυγής πως η προσφορά των αιτητών δεν πληρούσε τις προδιαγραφές, εφόσον κατά την εξέταση των προσφορών κρίθηκε ότι τις πληρούσε.
Κατά την ακροαματική διαδικασία της παρούσας προσφυγής, που στρεφόταν κατά της κατακύρωσης της επίδικης προσφοράς στα ενδιαφερόμενα μέρη, τέθηκαν προδικαστικά ζητήματα:
(α) Κατά πόσο ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση επανεξετάζοντας τον μάρτυρα του Νίκο Σερδάρη προϊστάμενο του Κλάδου Τηλεπικοινωνιών της Αστυνομίας μπορούσε να θέσει ερώτηση η απάντηση της οποίας αποσκοπούσε να αποκαλύψει πως η προσφορά των αιτητών δεν πληρούσε τις προδιαγραφές και συγκεκριμένα την πρόνοια της παραγράφου 11.1 των Όρων του Συμβολαίου (Conditions of Contract) και όχι του εγγράφου Διακήρυξης της Προσφοράς (Instructions to Tenderers).
(β) Κατά πόσο οι καθ' ων η αίτηση μπορούσαν να ισχυρίζονται ότι οι αιτητές δεν είχαν έννομο συμφέρον στην προσφυγή τους επειδή δεν πληρούσαν ουσιώδεις όρους της προσφοράς, παρά το γεγονός ότι κατά την εξέταση των προσφορών οι καθ' ων η αίτηση είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα πως η προσφορά των αιτητών πληρούσε τις τεχνικές προδιαγραφές.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, αποφασίζοντας να αποδεχθεί την ένσταση του δικηγόρου των αιτητών και να μη επιτρέψει στον δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση να υποβάλει ερώτηση που να αποσκοπεί να καταδείξει ότι η προσφορά των αιτητών δεν πληρούσε ουσιωδώς τις προδιαγραφές, αποφάσισε ότι:
(1) Λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο των εγγράφων της προσφοράς στο σύνολό τους, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η οποιαδήποτε απάντηση του μάρτυρα στην επίδικη ερώτηση δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει το διακηρυγμένο στόχο για τον οποίο υποβλήθηκε από τον κ. Κληρίδη, δηλαδή την ακυρότητα της προσφοράς των Αιτητών. Η ερώτηση είναι, ως εκ τούτου, περιττή και μπορεί να μην απαντηθεί, για το μοναδικό αυτό λόγο. Η χειρότερη περίπτωση για τους Αιτητές είναι να καταδειχθεί, με την απάντηση του μάρτυρα, ότι δεν υπήρξε συμμόρφωση της προσφοράς τους με την πρόνοια της παραγράφου 11.1 των Όρων του Συμβολαίου. Εν όψει, όμως, της νομολογίας, έχω τη γνώμη ότι η επί του προκειμένου παρέκκλιση της προσφοράς των Αιτητών δεν επηρεάζει την ουσία της προσφοράς και δεν συνιστά ουσιώδη παρατυπία που να καθιστά την προσφορά των Αιτητών άκυρη και να στερεί, ως εκ τούτου, τους Αιτητές από το έννομο συμφέρον τους.
(2) Πιστεύω ότι οι ενέργειες της Διοίκησης θα πρέπει να συνάδουν παντού και πάντοτε με τους κανόνες της χρηστής διοίκησης. Την εν γένει συμπεριφορά της Διοίκησης προς τους πολίτες πρέπει να χαρακτηρίζει η καλή πίστη, η ειλικρίνεια και η συνέπεια. Μόνο έτσι εμπεδώνεται η εμπιστοσύνη του κοινού στη λειτουργία της αληθινά δημοκρατικής πολιτείας. Αν η συμπεριφορά και οι αποφάσεις της Διοίκησης, που θίγουν τα συμφέροντα των διοικουμένων, χαρακτηρίζονται από ασυνέπεια, η εμπιστοσύνη του κοινού προς τη Διοίκηση εξανεμίζεται.
Αν, κάτω από τις ιδιάζουσες συνθήκες της παρούσας υπόθεσης, στις οποίες έχω ήδη αναφερθεί, επιτρέψω στη Διοίκηση να αμφισβητεί και να αναιρεί δικά της ευρήματα πάνω σε πραγματικά γεγονότα, χωρίς να υπάρχουν οι προϋποθέσεις της νόμιμης ανάκλησης, πιστεύω ότι θα συνεργούσε στην παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Η προδικαστική ένσταση γίνεται αποδεκτή.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Papadopoulos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 154·
Κ & Μ Transport Co Ltd v. Eterias Fortigon Aftokiniton (EFA) and Others (1987) 3 C.L.R. 1939·
General Constructions Ltd. v. Δήμου Λεμεσού (1992) 4 Α.Α.Δ. 2766·
J. Ν. Christofides Trading Limited v. Republic (1985) 3 C.L.R. 546·
Nicolaou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 586·
Εταιρεία Γενικών Κατασκευών Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1859·
Neofytou v. Republic (1964) C.L.R. 280·
Αχιλλέας Γκίνης Λτδ ν. Δημοκρατίας, Προσφ. Αρ. 722/89, ημερ. 16/3/90.
Προδικαστική Ένσταση.
Προδικαστική ένσταση από τον δικηγόρο των αιτητών κατά της υποβολής από τον δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση ερώτησης που απέβλεπε στο να καταδείξει ότι στην προσφορά των αιτητών υπάρχουν ή πιθανόν να υπάρχουν παρεκκλίσεις από τις προδιαγραφές.
Λ. Παπαφιλίππου, για τους αιτητές.
Π. Κληρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη ενδιάμεση απόφαση. Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση με την οποία κατακυρώθηκε στο Ενδιαφερόμενο Μέρος Motorola Inc., αντί στους Αιτητές, η προσφορά για το σχεδιασμό, προμήθεια, εγκατάσταση, λειτουργία και συντήρηση δικτύου ραδιοτηλεφωνίας για την Αστυνομία Κύπρου. Η ακύρωση της εν λόγω διοικητικής απόφασης επιδιώκεται για διάφορους λόγους, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνεται ισχυρισμός των Αιτητών ότι η προσφορά του Ενδιαφερομένου Μέρους είναι άκυρη, γιατί δεν πληροί βασικές πρόνοιες των τεχνικών προδιαγραφών και των εγγράφων προσφοράς.
Στο στάδιο που προηγήθηκε της ακροαματικής διαδικασίας, το Δικαστήριο εξέδωσε οδηγίες για την προσαγωγή μαρτυρίας, υπό μορφή ενόρκων δηλώσεων, πάνω σε γεγονότα αναφορικά με τα οποία υπήρχε διαφωνία μεταξύ των Αιτητών και των Καθ' ων η Αίτηση. Το Ενδιαφερόμενο Μέρος δεν εμφανίστηκε στο Δικαστήριο και δεν έλαβε, ως εκ τούτου, μέρος σ' οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας. Άδεια για την προσαγωγή μαρτυρίας, όπως αναφέρεται πιο πάνω, δόθηκε τόσον στους Αιτητές όσον και στους Καθ' ων η Αίτηση, οι οποίοι καταχώρησαν ένορκες δηλώσεις και ακολούθως άσκησαν το δικαίωμα της αντεξέτασης και επανεξέτασης των προσώπων που έχουν προβεί στις εν λόγω ένορκες δηλώσεις.
Μετά από μελέτη και αξιολόγηση των προσφορών που είχαν υποβληθεί, οι Καθ' ων η Αίτηση κατάληξαν στο συμπέρασμα ότι τόσον η προσφορά των Αιτητών όσον και εκείνη της Motorolas Inc. ήταν εντός των προδιαγραφών και πληρούσαν τους όρους των εγγράφων της προσφοράς. Οι Καθ' ων η Αίτηση δεν ήγειραν, ως εκ τούτου, θέμα έλλειψης έννομου συμφέροντος των Αιτητών, λόγω ακυρότητας της προσφοράς τους, είτε στην Ένσταση είτε στις γραπτές αγορεύσεις του ευπαίδευτου δικηγόρου τους. Εφόσο δεν υπήρχε διαφωνία μεταξύ των Αιτητών και των Καθ' ων η Αίτηση αναφορικά με τη συμμόρφωση της προσφοράς των Αιτητών με τις τεχνικές και άλλες προδιαγραφές και όρους της προσφοράς, ουδέποτε ζητήθηκε και ουδέποτε δόθηκε άδεια στους Καθ' ων η Αίτηση να προσάξουν μαρτυρία αναφορικά με θέματα που έχουν σχέση με τη συμμόρφωση της προσφοράς των Αιτητών με τις εν λόγω προδιαγραφές.
Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας οι Αιτητές αντεξέτασαν, μεταξύ άλλων μαρτύρων των Καθ' ων η Αίτηση, τον κ. Νίκο Σερδάρη, Αστυνόμο Α' που υπηρετεί στο Αρχηγείο Αστυνομίας και προΐσταται του Κλάδου Τηλεπικοινωνιών της Αστυνομίας, ο οποίος είχε μελετήσει και αξιολογήσει τις προσφορές που υποβλήθηκαν και συνέταξε σχετική έκθεση εκ μέρους της Αστυνομίας. Ο κ. Παπαφιλίππου, εκ μέρους των Αιτητών, υπέβαλε στο μάρτυρα σειρά ερωτήσεων οι οποίες σκοπόν είχαν να τεκμηριώσουν το βασικό ισχυρισμό των Αιτητών ότι η προσφορά της Motorola Inc. δεν πληρούσε τις προδιαγραφές. Ο μάρτυρας συμφώνησε ότι η προσφορά της Motorola Inc. δεν είναι απόλυτα σύμφωνη με τις προδιαγραφές που είχαν ζητηθεί.
Μετά τη συμπλήρωση της αντεξέτασης, ο μάρτυρας επανεξετάστηκε από τον ευπαίδευτο δικηγόρο των Καθ' ων η Αίτηση. Στα πλαίσια της επανεξέτασης, ο κ. Κληρίδης υπέβαλε στο μάρτυρα ερώτηση που απέβλεπε στο να καταδείξει ότι στην προσφορά των Αιτητών υπάρχουν, ή πιθανόν να υπάρχουν παρεκκλίσεις από τις προδιαγραφές, είτε παρόμοιες με εκείνες που υπάρχουν στην προσφορά της Motorola Inc., είτε διαφορετικές.
Ο κ. Παπαφιλίππου ήγειρε ένσταση στην υποβολή της εν λόγω ερώτησης. Απαντώντας στην ένσταση αυτή ο κ. Κληρίδης ισχυρίστηκε ότι το θέμα άπτεται της ύπαρξης έννομου συμφέροντος των Αιτητών να προσβάλουν με την παρούσα προσφυγή τους την επίδικη απόφαση και μπορεί, ως εκ τούτου, να εγερθεί σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, ακόμα και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι Καθ' ων η Αίτηση και οι τεχνικοί τους έχουν ήδη αποφανθεί ότι η προσφορά των Αιτητών είναι σύμφωνη τόσον με τις πολύπλοκες τεχνικές όσον και με τις άλλες προδιαγραφές και όρους της προσφοράς. Στο στάδιο αυτό, το Δικαστήριο εξέδωσε οδηγίες για την καταχώρηση γραπτών αγορεύσεων πάνω στο θέμα που είχε εγερθεί. Οι γραπτές αγορεύσεις καταχωρήθηκαν και οι ευπαίδευτοι δικηγόροι των δυο πλευρών συμπλήρωσαν και επεξήγησαν τα αντίστοιχα επιχειρήματά τους με προφορικές αγορεύσεις στις 30/9/1992 και ακολούθως το Δικαστήριο επεφύλαξε την απόφασή του.
Η ερώτηση του κ. Κληρίδη προς το μάρτυρά του Νίκο Σερδάρη, σχετικά με την οποία υποβλήθηκε η επίδικη ένσταση από τον κ. Παπαφιλίππου, ήταν εξειδικευμένη και αφορούσε την πρόνοια της παραγράφου 11.1 των Όρων του Συμβολαίου (Conditions of Contract) και όχι του εγγράφου Διακήρυξης της Προσφοράς (Instructions to Tenderers), για την υποβολή προτάσεων για τη χρηματοδότηση της αγοράς των προσφερομένων προϊόντων από την Κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον κ. Παπαφιλίππου, η εν λόγω πρόνοια περιέχει όρο που θα ενεργοποιείτο μετά την κατακύρωση των προσφορών, στο στάδιο της υπογραφής του συμβολαίου, και τον οποίο, ως εκ τούτου, ο προσφοροδότης μπορούσε να μην πληροί στο στάδιο της υποβολής της προσφοράς του. Ο όρος αυτός δεν αφορά τις προδιαγραφές των προσφερομένων αγαθών και υπηρεσιών και δεν αποτελεί ουσιώδη όρο, ώστε η μη συμμόρφωση με αυτό να συνεπάγεται ακυρότητα της προσφοράς των Αιτητών με την επακόλουθη απώλεια του έννομου συμφέροντός τους. Εξάλλου, λέγει ο κ. Παπαφιλίππου, η παράγραφος 17 των Όρων του Συμβολαίου, παρέχει στην Κυβέρνηση τη δυνατότητα και τους μηχανισμούς να υποχρεώσει τον επιτυχόντα προσφοροδότη να συμμορφωθεί με τον όρο αυτό και, σε ενάντια περίπτωση, να τερματίσει τη συμφωνία της μαζί του. Προς υποστήριξη των πιο πάνω επιχειρημάτων του ο κ. Παπαφιλίππου παρέπεμψε το Δικαστήριο στην υπόθεση Costas Papadopoulos v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 154, αλλά κυρίως στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Κ & Μ. Transport Co Ltd v. Eterias Fortigon Aftokiniton (EFA) and Others (1987) 3 C.L.R. 1939, όπου στη σ. 1944 τονίστηκαν τα ακόλουθα:
"The acceptance of the tender of the appellants who also challenged on the ground that they lacked the means to perform the contract, namely, that they did not have at their disposal, at the time the tender was made, as sufficient number of licensed vehicles to carry out the obligations envisaged in the tender. Possession of the necessary equipment at the time of making the tender was not a condition precedent to the acceptance of a tender. Amenity to perform the contract was contemplated as a condition to be included in a contract that might ensure from acceptance of the tender. Any breach of such condition would entitle the Commission to rescind the agreement in view of the provisions of Clauses 7,7.1 and 7.2 of the invitation to tender."
Ο κ. Παπαφιλίππου επικαλέστηκε επίσης την υπόθεση General Constructions Ltd ν. Δήμου Λεμεσού (προσφυγή αρ. 660/89 - απόφαση 7/8/1992), στην οποία ειπώθηκαν τα εξής στη σ.4:
"Όσον αφορά το βασικό παράπονο των αιτητών ότι η προσφορά του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν άκυρη δεν με βρίσκει σύμφωνο η εισήγηση αυτή. Και αν ακόμα η προσφορά του ενδιαφερόμενου μέρους μπορούσε να θεωρηθεί ότι ερχόταν σε αντίθεση με τη ρήτρα 70(1) των όρων του συμβολαίου όσον αφορά την αυξομείωση της τιμής αυτό δεν θα την καθιστούσε άκυρη διότι οι όροι του συμβολαίου δεν ήσαν όροι της διακήρυξης δημοπρασίας (instructions to tender), παράβαση ουσιώδους όρου της οποίας συνεπάγεται ακυρότητα."
Λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο των εγγράφων της προσφοράς στο σύνολό τους, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η οποιαδήποτε απάντηση του μάρτυρα στην επίδικη ερώτηση δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει το διακηρυγμένο στόχο για τον οποίο υποβλήθηκε από τον κ. Κληρίδη, δηλαδή την ακυρότητα της προσφοράς των Αιτητών. Η ερώτηση είναι, ως εκ τούτου, περιττή και μπορεί να μην απαντηθεί, για το.μοναδικό αυτό λόγο. Η χειρότερη περίπτωση για τους Αιτητές είναι να καταδειχθεί, με την απάντηση του μάρτυρα, ότι δεν υπήρξε συμμόρφωση της προσφοράς τους με την πρόνοια της παραγράφου 11.1 των Όρων του Συμβολαίου. Ενόψει, όμως, της νομολογίας, έχω τη γνώμη ότι η επί του προκειμένου παρέκκλιση .της προσφοράς των Αιτητών δεν επηρεάζει την ουσία της προσφοράς και δεν συνιστά ουσιώδη παρατυπία που να καθιστά την προσφορά των Αιτητών άκυρη και να στερεί, ως εκ τούτου, τους Αιτητές από το έννομο συμφέρον τους. Σχετικές πάνω στο επίδικο αυτό θέμα είναι και οι υποθέσεις: J.N. Christofides Trading Limited v. Republic (1985) 3 C.L.R. 546, Andronikos Nicolaou v. Republic (1987) 3 C.L.R. 586, και Εταιρεία Γενικών Κατασκευών Λτδ ν. Δημοκρατίας (Προσφυγή αρ. 445/86 - απόφαση 4/8/1989).
Έκρινα, εντούτοις, σκόπιμο να προχωρήσω στην περαιτέρω εξέταση του θέματος μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί ως αποτέλεσμα κυρίως της προφορικής αγόρευσης του ευπαίδευτου δικηγόρου των Καθ' ων η Αίτηση ο οποίος διεκδικεί στην ουσία δικαίωμα να επεκταθεί, κατά την επανεξέταση του μάρτυρα Σερδάρη, σε θέματα που σχετίζονται με τη συμμόρφωση ή όχι της προσφοράς των Αιτητών με τις τεχνικές προδιαγραφές των προσφερομένων αγαθών, όπως είχαν καθοριστεί με τα έγγραφα των προσφορών. Η τυχόν διαπίστωση ουσιωδών παρεκκλίσεων της προσφοράς των Αιτητών επί του προκειμένου θα συνεπάγεται την ακυρότητά της και την επακόλουθη στέρηση του έννομου συμφέροντος των Αιτητών. Για την αποφυγή νέας διακοπής της διαδικασίας για την έκδοση και τέταρτης ενδιάμεσης απόφασης, αποφάσισα να εξετάσω το θέμα που έχει εγερθεί μέσα στο διευρυμένο αυτό πλαίσιο, εφόσον έχω ενώπιόν μου τις απόψεις και εισηγήσεις επί του προκειμένου, τόσον του κ. Κληρίδη όσον και του κ. Παπαφιλίππου.
Το μεγάλο δίλημμα που αντιμετώπισα προέρχεται από το γεγονός ότι, ενώ οι Καθ' ων η Αίτηση, ως συλλογικό όργανο στο οποίο μετείχε αριθμός ειδικών πάνω στις πολύπλοκες τεχνικές προδιαγραφές των προσφερομένων αγαθών και υπηρεσιών που είναι υψηλής τεχνολογίας, εξέτασε την προσφορά των Αιτητών και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πληροί τις τεχνικές προδιαγραφές, όπως καθορίστηκαν στα έγγραφα της προσφοράς, εκείνο που τώρα επιδιώκεται είναι η προσαγωγή μαρτυρίας από ένα μέλος του συλλογικού οργάνου που να τείνει να αποδείξει ότι τόσον ο ίδιος, με το επί του προκειμένου συμπέρασμα στην τεχνική έκθεση που ετοίμασε, όσον και το επί του προκειμένου ομαδικό παρόμοιο συμπέρασμα του συλλογικού οργάνου, είναι στην πραγματικότητα λανθασμένα, και το Δικαστήριο μπορεί και πρέπει να τα αγνοήσει και να προβεί σε δικό του συμπέρασμα αντίθετο προς εκείνο των Καθ' ων η Αίτηση. Ο κ. Κληρίδης εισηγήθηκε ότι οι Καθ' ων η Αίτηση έχουν δικαίωμα να πουν ότι έσφαλαν, ότι άλλαξαν γνώμη επί του προκειμένου και να ζητήσουν από το Δικαστήριο να υιοθετήσει τη νέα τους θέση αν αυτή αντιπροσωπεύει την αντικειμενική αλήθεια, πράγμα που πιθανό να διαφανεί αν του επιτραπεί να υποβάλει στο μάρτυρά του τις ερωτήσεις που χρειάζονται. Κάτι τέτοιο ισοδυναμεί, στην πραγματικότητα, με αντεξέταση του εν λόγω μάρτυρα εφ' όλης της ύλης και όχι με επανεξέταση. Προς υποστήριξη της θέσης του αυτής ο κ. Κληρίδης παρέπεμψε το Δικαστήριο στην υπόθεση Costas Neofytou v. Republic (1964) C.L.R. 280.
Δεν εγείρεται καμιά αναλογία μεταξύ των γεγονότων στην υπόθεση Neofytou (ανωτέρω) και των γεγονότων στην παρούσα υπόθεση. Η απόφαση στην υπόθεση Neofytou σε καμιά περίπτωση δεν υποστηρίζει τις θέσεις του κ. Κληρίδη όπως τις έχει διατυπώσει στην παρούσα υπόθεση.
Ο κ. Παπαφιλίππου ισχυρίστηκε ότι οι Καθ' ων η Αίτηση κωλύονται (are estopped) να ισχυριστούν στο παρόν στάδιο ότι η προσφυγή των Αιτητών είναι άκυρη γιατί δε συνάδει με τις τεχνικές προδιαγραφές και επομένως οι Αιτητές δεν έχουν το απαιτούμενο από το άρθρο 146.2 του Συντάγματος έννομο συμφέρον να προσβάλουν την κατακύρωση της στη Motorola Inc. Προς υποστήριξη του ισχυρισμού αυτού ο ευπαίδευτος δικηγόρος των Αιτητών παρέπεμψε το Δικαστήριο στην υπόθεση General Constructions Ltd ν. Δήμου Λεμεσού (ανωτέρω), στην οποία ο Δήμος Λεμεσού είχε υποβάλει προδικαστική ένσταση ότι οι Αιτητές δεν είχαν έννομο συμφέρον επειδή η προσφορά τους ήταν εκτός προδιαγραφών. Το Δικαστήριο, όμως, αρνήθηκε να ασχοληθεί με την εν λόγω ένσταση για το λόγο ότι ο Δήμος Λεμεσού είχε εξετάσει την προσφορά των αιτητών, για τους σκοπούς λήψης της προσβαλλομένης απόφασης, χωρίς να την απορρίψει σαν άκυρη λόγω μη συμμόρφωσής της προς τις προδιαγραφές. Η απόφαση αυτή φαίνεται ότι μπορεί να εφαρμοστεί στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης. Επειδή όμως δε γίνεται σ' αυτή μνεία οποιασδήποτε αρχής του διοικητικού δικαίου που να επιτρέπει στο Δικαστήριο να αρνηθεί να επιληφθεί της προδικαστικής ένστασης του Δήμου Λεμεσού και επειδή, όπως και να έχουν τα πράγματα, πιστεύω ότι ορθά το Δικαστήριο είχε αποφασίσει να μην εξετάσει την εν λόγω προδικαστική ένσταση, και σκοπεύω, ως εκ τούτου, να ακολουθήσω παρόμοια προσέγγιση, θα προσπαθήσω να αιτιολογήσω την απόφασή μου με αναφορά στους κανόνες της χρηστής διοίκησης..
Πιστεύω ότι οι ενέργειες της Διοίκησης θα πρέπει να συνάδουν παντού και πάντοτε με τους κανόνες της χρηστής διοίκησης. Την εν γένει συμπεριφορά της Διοίκησης προς τους πολίτες πρέπει να χαρακτηρίζει η καλή πίστη, η ειλικρίνεια και η συνέπεια. Μόνο έτσι εμπεδώνεται η εμπιστοσύνη του κοινού στη λειτουργία της αληθινά δημοκρατικής πολιτείας. Αν η συμπεριφορά και οι αποφάσεις της Διοίκησης, που θίγουν τα συμφέροντα των διοικουμένων, χαρακτηρίζονται από ασυνέπεια, η εμπιστοσύνη του κοινού προς τη Διοίκηση εξανεμίζεται. (Βλ. Αχιλλέας Γκίνης Λτδ ν. Δημοκρατίας (απόφαση ημερομηνίας 16/3/1990 στην προσφυγή αρ. 722/89)).
Αν, κάτω από τις ιδιάζουσες συνθήκες της παρούσας υπόθεσης, στις οποίες έχω ήδη αναφερθεί, επιτρέψω στη Διοίκηση να αμφισβητεί και να αναιρεί δικά της ευρήματα πάνω σε πραγματικά γεγονότα, χωρίς να υπάρχουν οι προϋποθέσεις της νόμιμης ανάκλησης, πιστεύω ότι θα συνεργούσα στην παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης. Έπεται ότι ο κ. Κληρίδης δε δικαιούται να εγείρει κατά την επανεξέταση του μάρτυρα Νίκου Σερδάρη, στο παρόν στάδιο, το θέμα ότι η προσφορά των Αιτητών είναι άκυρη επειδή είναι εκτός προδιαγραφών κατά τρόπο και σε βαθμό ουσιαστικό.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η ένσταση του κ. Παπαφιλίππου επιτυγχάνει και η επίδικη ερώτηση του κ. Κληρίδη προς το μάρτυρα Νίκο Σερδάρη κρίνεται απαράδεκτη.
Η προσφυγή ορίζεται για συνέχιση της ακρόασης τις 10 Δεκεμβρίου, 1992, στις 9.45 π.μ,
Η προδικαστική ένσταση γίνεται αποδεκτή.