ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(1992) 4 ΑΑΔ 2717
31 Ιουλίου, 1992
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 33/92).
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο — Τροποποίηση τίτλου.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Έννομο Συμφέρον — Απώλεια — Η αποδοχή της διοικητικής πράξης το εξαλείφει — Προϋποθέσεις.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος — Ανάκληση της προσβαλλόμενης πράξης — Αποτελέσματα — Εξαφάνιση του αντικειμένου της δίκης — Η επενέργεια του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος — Η σχετική νομολογία — Δυνατότητα συνεχίσεως της δίκης — Κριτήρια.
Διοικητική Πράξη — Αιτιολογία — Η παράθεση του άρθρου του νόμου δεν αποτελεί αιτιολογία.
Ο αιτητής με την προσφυγή ζήτησε την ακύρωση της απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε αίτησή του για εγγραφή του ιδιωτικού μεταχειρισμένου οχήματός του. Στην πορεία της διαδικασίας μείζον θέμα κατέστη η κατάργηση, ή μη, της δίκης. Ενόψει της ικανοποίησης του αιτήματος του αιτητή, με νέα διοικητική πράξη εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση, που μεσολάβησε.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Αρμόδιο όργανο, εν προκειμένω, είναι ο Έφορος Μηχανοκινήτων Οχημάτων.
Με βάση τη νομολογία του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου στην υπόθεση Miltiades Christodoulou v. The Republic (Collector of Customs Nicosia), 1 R.S.C.C. 1, το Δικαστήριο αυτεπάγγελτα τροποποιεί τον τίτλο της προσφυγής με τη διαγραφή :
"1. Του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων, 2. Του Προέδρου της Αρχής Αδειών" και την αντικατάστασή τους με: "Του Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων".
2. Αποδοχή με ελεύθερη βούληση, ύστερα από πλήρη γνώση, διοικητικής πράξης ή απόφασης, εκτός όπου επηρεάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στερεί τον αιτητή του εννόμου συμφέροντος.
Η αποδοχή πρέπει να είναι ανεπιφύλακτη και ελεύθερη και να μη λαμβάνει χώραν κάτω από την πίεση επέλευσης επιβλαβών συνεπειών για τον αιτητή.
Στην παρούσα περίπτωση ο αιτητής δεν αποδέχτηκε την προσβαλλόμενη δυσμενή απόφαση, αλλά ενήργησε σύμφωνα με τη νέα ευμενή απόφαση, χωρίς να προβεί σε οποιαδήποτε δήλωση.
Ο αιτητής προωθεί την παρούσα προσφυγή και, από όλα τα περιστατικά, το ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι η αποδοχή της νέας πράξης έγινε με πρόθεση προώθησης της προσφυγής για έκδοση ακυρωτικής απόφασης - (βλ. Kalos v. Republic).
3. Η ανάκληση διοικητικής πράξης είναι νέα εκτελεστή διοικητική πράξη. Η ανάκληση εξ ολοκλήρου διοικητικής πράξης ενεργεί ex tunc και, κατά το Ελλαδικό Δίκαιο, η δίκη καταργείται, γιατί επέρχεται η εξαφάνιση του
αντικειμένου της. Ο αιτητής δεν συνεχίζει να έχει έννομο
συμφέρον.
Στην Κύπρο, με βάση την παράγραφο 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος, ακυρωτική απόφαση της προσβαλλόμενης πράξης, απόφασης ή παράλειψης από το Δικαστήριο, κάτω από την παράγραφο 4 του ιδίου Άρθρου, είναι αναγκαία προϋπόθεση για αξίωση εύλογης αποζημίωσης ή άλλης θεραπείας, εάν δεν ικανοποιηθεί η αξίωση του αιτητή από τη Διοίκηση.
4. Το Ανώτατο Δικαστήριο ερευνά αν, εκ πρώτη όψεως, παραμένει ζημία ή βλάβη, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση, για να αποφασίσει αν η δίκη καταργείται ή συνεχίζεται.
Στην παρούσα υπόθεση ο αιτητής, εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, έχει υποστεί ζημία ή βλάβη, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την νέα εκτελεστή διοικητική πράξη και, ως εκ τούτου, συνεχίζει να έχει έννομο συμφέρον και η δίκη δεν καταργείται.
5. Έχει πάγια νομολογηθεί ότι, η παράθεση του άρθρου του νόμου ή του κανονισμού δεν αποτελεί αιτιολογία.
Ο αιτητής ικανοποιεί όλες τις προϋποθέσεις του Κανονισμού. Αυτό εξάγεται από τα στοιχεία του φακέλου.
6. Ούτε ο Νόμος, ούτε οι Κανονισμοί προβλέπουν προθεσμία υποβολής της αίτησης.
Στο πρακτικό της 25ης Οκτωβρίου, 1991, η αίτηση του προσφεύγοντα απορρίφθηκε ως εκπρόθεσμη. Αυτό είναι αντίθετο με το Νόμο και τους Κανονισμούς.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Christodoulou v. Republic 1 R.S.C.C. V
Paschali v. Republic (1966) 3 C.L.R. 593·
Papadopoullou and Another v. C.B.C. (1987) 3 C.L.R. 1988'
Γρηγορίου v. Δήμου Λευκωσίας (Αρ1) (1991) 4(A) Α.Α.Δ. 3005·
Kalos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 135·
Kyriakides v. Republic 1 R.S.C.C. 66·
Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3(B) Α.Α.Δ. 973'
Δημοκρατία ν. Ματθαίου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2452·
JMC POLYTRADE v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 294.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η απόφαση των καθ' ων η αίτηση, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του αιτητή για εγγραφή του ιδιωτικού μεταχειρισμένου οχήματος του, με αριθμό εγγραφής C160DKJ, που κοινοποιήθηκε σ' αυτόν με επιστολή, ημερομηνίας 1.11.1991.
Π. Μεσαρίτης, για τον αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής με την προσφυγή αυτή ζήτησε την ακύρωση της απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε αίτησή του για εγγραφή του ιδιωτικού μεταχειρισμένου οχήματός του, με Αριθμό Εγγραφής C160DKJ, που κοινοποιήθηκε σ' αυτόν με επιστολή, ημερομηνίας 1ης Νοεμβρίου, 1991.
Ο αιτητής είχε τη συνήθη διαμονή του στην Αγγλία.
Στις 24 Αυγούστου, 1990, ήλθε στην Κύπρο ως επισκέπτης και έφερε μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, ηλικίας μεγαλύτερης των δύο ετών, με Αριθμό Εγγραφής C160DKJ(B.M.W. 318C).
Το αυτοκίνητο εξήχθη και επανεισήχθη από τον αιτητή στις 17 Αυγούστου, 1991.
Στις 30 Ιουλίου, 1991, ο αιτητής αρραβωνιάστηκε στην Κύπρο και άρχισε να έχει τη συνήθη και μόνιμη διαμονή του στην Κύπρο.
Στις 20 Σεπτεμβρίου, 1991, υπέβαλε αίτηση για εγγραφή του πιο πάνω μεταχειρισμένου εισαγόμενου οχήματος, ηλικίας πέραν των δύο ετών.
Στις 25 Οκτωβρίου, 1991, εξετάστηκε η αίτηση του.
Το πρακτικό που κατατέθηκε στο Δικαστήριο έχει:-
"Βασίλειος Βαλαβάνης
Απορρίπτεται. Εκπρόθεσμη αίτηση."
Την 1η Νοεμβρίου, 1991, κοινοποιήθηκε στον αιτητή η απορριπτική απόφαση, με την ακόλουθη επιστολή:-
"Αναφέρομαι στην αίτησή σας, ημερομηνίας 20/9/1991, με την οποία ζητάτε να σας χορηγηθεί άδεια για τη μόνιμη εγγραφή στην Κύπρο του μεταχειρισμένου οχήματός σας με αριθμό εγγραφής C160DKJ, που είναι ηλικίας μεγαλύτερης των δύο χρόνων, και σας πληροφορώ πως η αίτησή σας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, γιατί προσκρούει στις πρόνοιες του Κανονισμού 4(2)(δ)(ι), των περί Μηχανοκίνητων Οχημάτων και Τροχαίας Κίνησης Κανονισμών 66/84."
Στις 14 Ιανουαρίου, 1992, καταχωρίστηκε η παρούσα προσφυγή.
Μετά τη συμπλήρωση της προδικασίας η προσφυγή ορίστηκε στις 29 Ιουλίου, 1992, για παρουσίαση φακέλων και διευκρινίσεις.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι στις 11 Ιουνίου, 1992, χωρίς οποιοδήποτε νέο πραγματικό στοιχείο, η Αρμόδια Αρχή επανεξέτασε την αίτηση του αιτητή, ανακάλεσε την προσβαλλόμενη απόφαση και ενέκρινε την εγγραφή του πιο πάνω περιγραφομένου αυτοκινήτου στην Κύπρο.
Η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στο Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα με επιστολή, ημερομηνίας 17 Ιουνίου, 1992, και στον αιτητή.
Στις 23 Ιουλίου, 1992, ο αιτητής αποδέχτηκε τη νέα απόφαση, πλήρωσε τα σχετικά δικαιώματα και το αυτοκίνητο ενεγράφη.
Με βάση τα γεγονότα αυτά, ο δικηγόρος της Δημοκρατίας εισηγήθηκε ότι η προσφυγή έμεινε χωρίς αντικείμενο και ο αιτητής έπαυσε να έχει έννομο συμφέρον, γιατί αποδέχτηκε τη νέα απόφαση χωρίς επιφύλαξη.
Ο δικηγόρος του αιτητή, από την άλλη πλευρά, εισηγήθηκε ότι η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή την 1η Νοεμβρίου, 1991, διήρκεσε μέχρι την ανάκληση και/ή την έκδοση της νέας απόφασης. Στην περίοδο αυτή ο αιτητής υπέστη ζημιά, η οποία συνίσταται, κυρίως, στην πληρωμή δικαιωμάτων σε αποθήκη αποταμιεύσεως (bonded warehouse) και σε φθορά που υπέστη το αυτοκίνητο. Δικαιούται σε αποζημιώσεις, με βάση την παράγραφο 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Για να μπορεί να διεκδικήσει ενώπιον του αρμόδιου πολιτικού Δικαστηρίου εύλογη αποζημίωση, με βάση την παράγραφο 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος, πρέπει το Δικαστήριο τούτο να εκδώσει ακυρωτική απόφαση.
Το Δικαστήριο, πριν προχωρήσει στην επίλυση των ζητημάτων που εγείρονται, θεωρεί σκόπιμο να αναφέρει ότι το αρμόδιο όργανο, σύμφωνα με τους περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμους του 1972 έως (Αρ. 2) του 1991, (Αρ. 86/72, 37/74, 58/76, 20/78, 64/78, 72/81, 83/83, 75/84, 72/85, 134/89, 152/91 και 241/91), και τους περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμούς του 1984 έως 1986, που δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας Αρ. 1937, ημερομηνίας 8 Μαρτίου, 1984, Παράρτημα Τρίτο, Μέρος Ι, Κ.Δ.Π. 66/84 και όπως τροποποιήθηκαν με την Κ.Δ.Π. 167/86, είναι ο Έφορος Μηχανοκινήτων Οχημάτων. Η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε από τον Έφορο.
Με βάση τη νομολογία του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου στην υπόθεση Miltiades Christodoulou v. The Republic (Collector of Customs Nicosia), 1 R.S.C.C. 1, το Δικαστήριο αυτεπάγγελτα τροποποιεί τον τίτλο της προσφυγής με τη διαγραφή: "1. Του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων, 2. Του Προέδρου της Αρχής Αδειών" και την αντικατάστασή τους με: "Του Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων".
Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει εισαγάγει στην Κύπρο, από το Ελλαδικό Διοικητικό Δίκαιο, και καθιερώσει την αρχή ότι η αποδοχή με ελεύθερη βούληση, ύστερα από πλήρη γνώση, διοικητικής πράξης ή απόφασης, εκτός όπου επηρεάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στερεί τον αιτητή του εννόμου συμφέροντος - (βλ., μεταξύ άλλων, Iro Paschali v. The Republic of Cyprus, through 1. The Public Service Commission 2. The Minister of Finance (1966) 3 C.L.R. 593, σελ. 601, 603 και 604· Papadopoullou & Another v. C.B.C. (1987) 3 C.L.R. 1688, σελ. 1691· Μέλπω Γρηγορίου ν. Δήμου Λευκωσίας, Υπόθεση Αρ. 541/86, (Απόφαση δόθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου, 1991)).
Η αποδοχή πρέπει να είναι ανεπιφύλακτη και ελεύθερη και να μη λαμβάνει χώραν κάτω από πίεση της επέλευσης επιβλαβών συνεπειών για τον αιτητή - (βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 261).
Στην παρούσα περίπτωση ο αιτητής δεν αποδέχτηκε την προσβαλλόμενη δυσμενή απόφαση, αλλά ενήργησε σύμφωνα με τη νέα ευμενή απόφαση του Ιουνίου του 1992, χωρίς να προβεί σε οποιαδήποτε δήλωση.
Ο αιτητής προωθεί την παρούσα προσφυγή και, από όλα τα περιστατικά, το ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι η αποδοχή της νέας πράξης έγινε με πρόθεση προώθησης της προσφυγής για έκδοση ακυρωτικής απόφασης - (βλ. Kalos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 135).
Η ανάκληση διοικητικής πράξης είναι νέα εκτελεστή διοικητική πράξη. Η ανάκληση εξ ολοκλήρου διοικητικής πράξης ενεργεί ex tunc και, κατά το Ελλαδικό Δίκαιο, η δίκη καταργείται, γιατί επέρχεται η εξαφάνιση του αντικειμένου της. Ο αιτητής δεν συνεχίζει να έχει έννομο συμφέρον.
Στην Κύπρο, με βάση την παράγραφο 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος, ακυρωτική απόφαση της προσβαλλόμενης πράξης, απόφασης ή παράλειψης από το Δικαστήριο, κάτω από την παράγραφο 4 του ιδίου Άρθρου, είναι αναγκαία προϋπόθεση για αξίωση εύλογης αποζημίωσης ή άλλης θεραπείας, εάν δεν ικανοποιηθεί η αξίωση του αιτητή από τη Διοίκηση - (βλ. Phedias Kyriakides v. The Republic (Minister of Interior), 1 R.S.C.C. 66, στη σελ. 74).
Στην Υπόθεση Αρ. 125/86 - Χρίστος Παπαδόπουλος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, (Απόφαση (Ολομέλειας) δόθηκε στις 25 Απριλίου, 1989) - ειπώθηκαν τα κατωθι:-
"Ανεξάρτητα από την ανάκληση της διοικητικής πράξης ή απόφασης, αν στη διάρκεια της ισχύος της παρήχθησαν αποτελέσματα που ζημιώνουν τον αιτητή, που δεν αντιμετωπίστηκαν ή εξαλείφθηκαν με την ανάκληση, η προσφυγή πρέπει να αποφασιστεί από το Δικαστήριο με σκοπό την ακύρωση, για να μπορεί ο αιτητής, με βάση την παράγραφο 6, να ζητήσει αποζημίωση."
"Αφού λάβαμε υπόψη μας τις πρόνοιες των σχετικών παραγράφων του Άρθρου 146 του Συντάγματος, τις βασικές αρχές του Διοικητικού Δικαίου και τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου, καταλήξαμε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο δεν εξετάζει την έκταση των ζημιών, αλλά ερευνά αν εκ πρώτης όψεως παραμένει ζημία ή βλάβη, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση, για να αποφασίσει αν η δίκη καταργείται ή συνεχίζεται."
Στην Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 832 - Δημοκρατία της Κύπρου ν. Γεώργιου Ματθαίου, (Απόφαση δόθηκε στις 12 Ιουλίου, 1990) - ειπώθηκαν τα κάτωθι:-
"Στην περίπτωση που διοικητική πράξη περιορισμένης διάρκειας λήξει, αλλά παραμένουν δυσμενείς επιπτώσεις ή ο αιτητής έχει υποστεί οποιαδήποτε ζημία, η δίκη δεν καταργείται - (βλ., μεταξύ άλλων, Christos Malliotis and Others and The Municipality of Nicosia (1965) 3 C.L.R. 75, 94, 95· Georghios Vafeades and 1. Greek Communal Chamber, and/or 2. The Republic, through the Attorney-General as Successor to The Greek Communal Chamber (1966) 3 C.L.R. 197, 199· Telemachos Andreou and Others v. Republic (Council of Ministers) (1975) 3 C.L.R. 108, 110· Irrigation Division 'Katzilos' v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1068· Agrotis v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1397· Salem v. Republic (1985) 3 C.L.R. 543· Kritiotis v. Paphos Municipality (1987) 3 C.L.R. 1274· Χρίστος Παπαδόπουλλος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 125/86 (ανωτέρω))."
Το Ανώτατο Δικαστήριο ερευνά αν, εκ πρώτης όψεως, παραμένει ζημία ή βλάβη, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση, για να αποφασίσει αν η δίκη καταργείται ή συνεχίζεται.
Στην παρούσα υπόθεση ο αιτητής, εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, έχει υποστεί ζημία ή βλάβη, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την εκτελεστή διοικητική πράξη του Ιουνίου του 1992, και, ως εκ τούτου, συνεχίζει να έχει έννομο συμφέρον και η δίκη δεν καταργείται.
Μεταξύ των λόγων ακυρότητας που προβλήθηκαν είναι ότι η απόφαση είναι αναιτιολόγητη, γιατί απλώς αναφέρει "η αίτησή σας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή γιατί προσκρούει στις πρόνοιες του Κανονισμού 4(2)(δ) (ι), των περί Μηχανοκίνητων Οχημάτων και Τροχαίας Κίνησης Κανονισμών 66/84".
Έχει πάγια νομολογηθεί ότι η παράθεση του άρθρου του νόμου ή του κανονισμού δεν αποτελεί αιτιολογία - (βλ., μεταξύ άλλων, JMC POLYTRADE, διά του Ιδιοκτήτη της Χαράλαμπου Μ. Ιερωνυμίδη, ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 900, (Απόφαση δόθηκε στις 16 Ιουλίου, 1992)).
Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε στην αίτηση και στη γραπτή του αγόρευση ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι αντίθετη με τις πρόνοιες του Νόμου και των σχετικών Κανονισμών.
Η παρούσα υπόθεση διέπεται από τον Κανονισμό 4 (2)(δ)(i) που έχει:-
"(δ) Κατ' εξαίρεσιν των εις την υποπαράγραφον (α) διαλαμβανομένων επιτρέπεται: -
(i) η εγγραφή ιδιωτικού μηχανοκινήτου οχήματος ή φορτηγού μηχανοκινήτου οχήματος μικτού βάρους, ουχί πέραν των τριών τόννων, το οποίον κατά την ημερομηνίαν της αφίξεώς του εις την Δημοκρατίαν είναι ηλικίας μεγαλυτέρας των δύο ετών ή, αναλόγως της περιπτώσεως, των τριάκοντα μηνών, εφ' όσον το όχημα εισάγεται προς ιδίαν αυτού χρήσιν, τουλάχιστον διά την προσεχή περίοδον δύο ετών, υπό προσώπου έχοντος την συνήθη αυτού διαμονήν εν τη αλλοδαπή και ερχομένου εις την Δημοκρατίαν επί τω σκοπώ κτήσεως μονίμου εν αυτή διαμονής: Νοείται ότι, εις εξαιρετικός περιπτώσεις ο Έφορος δύναται να επιτρέπη την μεταβίβασiν τοιούτου οχήματος και προ της παρελεύσεως της ως άνω περιόδου των δύο ετών"
Ο αιτητής ικανοποιεί όλες τις προϋποθέσεις του Κανονισμού. Αυτό εξάγεται από τα στοιχεία του φακέλου που παρουσιάστηκαν ως Παραρτήματα στην ένσταση.
Ούτε ο Νόμος, ούτε οι Κανονισμοί προβλέπουν προθεσμία υποβολής της αίτησης.
Στο πρακτικό της 25ης Οκτωβρίου, 1991, η αίτηση του προσφεύγοντα απορρίφθηκε ως εκπρόθεσμη. Αυτό είναι αντίθετο με το Νόμο και τους Κανονισμούς.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται χωρίς έξοδα.