|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Δημοκρατία και Άλλοι ν. Aνδρέα Στυλιανού και Άλλου (1990) 3 ΑΑΔ 2427
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1992) 4 ΑΑΔ 1870
21 Μαΐου, 1992
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ Χ" ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 76/90 & 89/90.)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Ισχυρισμός περί καλύτερης βαθμολόγησης, του ενδιαφερόμενου μέρους, λόγω σκοπιμότητας — Παρέμεινε ατεκμηρίωτος και απορρίφθηκε.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Εμπιστευτικές Εκθέσεις — Ορθά η Ε.Δ. Υ. δεν έλαβε υπόψη τροποποιήσεις, που έγιναν από τους προσυπογράφοντες λειτουργούς χωρίς την τήρηση των ισχυόντων κανονισμών.
Οι αιτητές και στις δύο προσφυγές που συνεκδικάστηκαν, προσέβαλαν την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ανώτερου Ελεγκτή Μεταφορών 2ης τάξης.
Προς υποστήριξη της προσφυγής τους, ισχυρίστηκαν και οι δύο αιτητές πως υπερείχαν έκδηλα του προαχθέντος και ήσαν καταλληλότεροι για προαγωγή. Περαιτέρω, ο μεν αιτητής στην προσφυγή αρ. 76/90 ισχυρίστηκε πως, η καλύτερη αξιολόγηση του ενδιαφερόμενου μέρους για το ένα από τα δύο έτη ήταν δημιούργημα σκοπιμότητας, που επιτεύχθηκε με την μετάθεση του προαχθέντος σε άλλο τμήμα για να ετοιμαστεί η ευνοϊκή γι' αυτόν έκθεση, ο δε αιτητής στην προσφυγή αρ. 89/90 ισχυρίστηκε πως, λανθασμένα αγνοήθηκαν τροποποιήσεις που έγιναν, από τους προσυπογράφοντες λειτουργούς στις εμπιστευτικές εκθέσεις που έγιναν χωρίς να τηρηθούν οι τότε ισχύοντες κανονισμοί.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
(1) Και οι τρεις υποψήφιοι είχαν την ίδια αρχαιότητα. Στην αξία, όπως αυτή φαίνεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις των τελευταίων 5 ετών, υπερέχει ο προαχθείς. Τώρα με τα πιο πάνω δεδομένα, που δείχνουν να υπερτερεί ο προαχθείς, κατά ποιο τρόπο αποδεικνύεται έκδηλη υπεροχή των αιτητών, μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν.
(2) Ο ισχυρισμός του αιτητή στην προσφυγή αρ. 76/90 προβάλλεται ατεκμηρίωτος και βεβαίως απορρίπτεται, δίχως παραπέρα σχόλια.
(3) Τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή, στην προσφυγή αρ. 89/90; είναι αντίθετα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που έκρινε ως ορθή την τακτική αυτή της Ε.Δ.Υ, πολύ πριν καταχωριστεί η γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Λεωνίδου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 1806-
Δημοκρατία και Άλλοι ν. Στυλιανού και Άλλου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2427·
Δημοκρατία ν. Βασιλείου (1992) 3 Α.Α.Δ. 102.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον απόφασης της καθ' ης η αίτηση Ε.Δ.Υ., με την οποία προήχθη το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στη "θέση Ανώτερου Ελεγκτή Μεταφορών 2ης τάξης, αντί των αιτητών.
Ελ. Νικολαΐδου (κα), για τον αιτητή στην 76/90.
Αιμ. Λεμονάρης, για τον αιτητή στην 89/90.
Α. Παπασάββας, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Και οι κρινόμενες προσφυγές είναι ενδεικτικές, και δικαιολογούν, νομίζω, τις παρατηρήσεις που έκαμα πρόσφατα στην απόφαση μου στις προσφυγές 850/90, 867/90 και 1072/90, Θεόδωρος Λεωνίδου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (15.5.92).
Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προήχθη στη θέση του Ανώτερου Ελεγκτή Μεταφορών 2ης Τάξης, Τμήμα Οδικών Μεταφορών, με απόφαση της ΕΔΥ, που ελήφθη στις 16.10.89 με ισχύ από 1.11.89 και εδημοσιεύθη στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 24.11.89. Οι δύο αιτητές προσβάλλουν την επίδικη απόφαση με δύο ξεχωριστές προσφυγές, οι οποίες όμως συνεκδικάστηκαν. Βασική εισήγησή τους είναι πως ήσαν καταλληλότεροι για προαγωγή, γιατί υπερέχουν έκδηλα του προαχθέντος.
Να δούμε λοιπόν πως τεκμηριώνεται αυτός ο ισχυρισμός. Και οι τρεις διορίστηκαν, επί προσωρινής βάσεως, στην αμέσως κατώτερη της επίδικης θέση στις 15.3.82 και μονιμοποιήθηκαν την 1.5.83. Ανοίγω εδώ μια παρένθεση για να παρατηρήσω απλώς πως, ο ισχυρισμός του αιτητή, στην 76/90, ότι έχει αρχαιότητα έναντι του προαχθέντος, είναι αβάσιμος, ενόψει των διατάξεων του άρθρου 46 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου 33/67, όπως έχει τροποποιηθεί. Εισηγείται, δηλαδή, πως, είναι αρχαιότερος γιατί διορίστηκε στη δημόσια υπηρεσία, ως ημερομίσθιος, κάποιο χρόνο πριν από τον προαχθέντα.
Οι αιτητές και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο περιλαμβάνονταν στους 4 που σύστησε η τμηματική επιτροπή για προαγωγή. Ο διευθυντής στη συνεδρία της ΕΔΥ σύστησε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, αφού έκρινε, όπως δήλωσε, πως ήταν ο καταλληλότερος σύμφωνα με τα στοιχεία κρίσεως αξία, προσόντα και αρχαιότητα. Στην αξία, όπως αυτή δείχνεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις των τελευταίων 5 ετών, υπερέχει ο προαχθείς, όπως αναγνωρίζει και ο ίδιος ο αιτητής στην 76/90, προχωρεί όμως να ισχυριστεί, κατ' αντίφαση της παραδοχής του αυτής, πως υπερέχει σε αξία. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο αξιολογείται ως εξαίρετος για τα έτη 1984 και 1988 και λίαν καλός για τα έτη 1985-1987. Οι αιτητές αξιολογούνται "λίαν καλώς" και για τα πέντε χρόνια. Τα προσόντα των αιτητών και του προαχθέντος είναι ισότιμα.
Τώρα, με τα πιο πάνω δεδομένα, που δείχνουν να υπερτερεί ο προαχθείς, κατά ποίο τρόπο αποδεικνύεται έκδηλη υπεροχή των αιτητών, μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν.
Τελειώνοντας, θα ασχοληθώ και με δύο άλλα ζητήματα που εγείρονται στις προσφυγές. Στην απαντητική αγόρευση της δικηγόρου του αιτητή, στην 76/90, προβάλλεται ο ισχυρισμός πως, για το ένα έτος, στο οποίο η αξιολόγηση του προαχθέντος είναι καλύτερη του αιτητή, αυτή είναι δημιούργημα σκοπιμότητας που επιτεύχθηκε με τη μετάθεση του προαχθέντος σε άλλο τμήμα για να ετοιμαστεί, από δύο κατονομαζόμενους λειτουργούς, η ευνοϊκή γι' αυτόν έκθεση. Ο ισχυρισμός προβάλλεται ατεκμηρίωτος, όπως τον παραθέτω, και βεβαίως απορρίπτεται δίχως παραπέρα σχόλια.
Ο δικηγόρος του αιτητή στην 89/90 αφιερώνει μεγάλο μέρος της γραπτής του αγόρευσης για να πλήξει την απόφαση της ΕΔΥ να αγνοήσει τροποποιήσεις, που έγιναν από τους προσυπογράφοντες λειτουργούς, στις εμπιστευτικές εκθέσεις, χωρίς να τηρηθούν οι τότε ισχύοντες κανονισμοί. Τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση του δικηγόρου είναι αντίθετα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που έκρινε ως ορθή την τακτική αυτή της ΕΔΥ, πολύ πριν καταχωριστεί η γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή (δες Α.Ε. 1028, 1029, 1034, Δημοκρατία ν. Στυλιανού κ.α. 10.7.90, και πρόσφατα Α.Ε. 1016, Δημοκρατία ν. Χαράλαμπου Βασιλείου, 15.5.92.
Οι προσφυγές απορρίπτονται. Οι αιτητές θα καταβάλουν £100 έξοδα ο καθένας.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.