|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 4 ΑΑΔ 1101
26 Μαρτίου, 1992
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΟΣ ΠΕΤΡΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 523/91).
Στρατός της Δημοκρατίας — Πειθαρχικοί Κανονισμοί της Εθνικής Φρουράς 1964-1977 — Καθορίζουν τη διαδικασία προσβολής οποιασδήποτε πειθαρχικής ποινής — Εκτελεστή απόφαση προσβάλλεται με προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο — Η Διαρκής Διαταγή δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη — Επισημαίνει απλώς ισχύουσες νομικές διαδικασίες και συστήνει την εφαρμογή τους.
Ο αιτητής με την προσφυγή του αυτή προσέβαλε την απόφαση των καθ' ων η αίτηση να απορρίψουν αίτημά του για απάλειψη από το μητρώο του των πειθαρχικών ποινών που του είχαν επιβληθεί στο παρελθόν. Σύμφωνα με την προσβληθείσα απόφαση ο αιτητής θα μπορούσε να ζητήσει τις σχετικές θεραπείες προσβάλλοντας ιεραρχικά τις ποινές που του είχαν επιβληθεί μέσα σε 15 ημέρες από την ημέρα που λάμβανε γνώση της απόφασης. Ο αιτητής ισχυρίστηκε πως το αίτημά του νομιμοποιείτο ενόψει της έκδοσης της Διαταγής Διαρκούς Ισχύος από το Γενικό Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς με την οποία διευκρινίστηκαν και ο ίδιος διέγνωσε τα δικαιώματά του.
Κατά την άποψη του δικηγόρου της Δημοκρατίας η επίδικη Διαρκής Διαταγή δεν δημιούργησε δίκαιο αλλά σ' αυτήν περιέχονταν μόνο οδηγίες αναφορικά με τη διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθείται στην επιβολή πειθαρχικών ποινών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Συμφωνώ με την εισήγηση του δικηγόρου της Δημοκρατίας. Ο νόμος και οι κανονισμοί που διέπουν την επιβολή πειθαρχικών ποινών στα μέλη της Εθνικής Φρουράς προνοούν για τη διαδικασία προσβολής οποιασδήποτε πειθαρχικής ποινής. (Πειθαρχικοί Κανονισμοί της Εθνικής Φρουράς 1964-1977.
Και βεβαίως όταν αυτή καταστεί εκτελεστή διοικητική απόφαση προσβάλλεται ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η Διαρκής Διαταγή δεν είναι εκτελεστή διοικητική απόφαση. Σ' αυτή επισημαίνονται απλώς οι εσαεί ισχύουσες νόμιμες διαδικασίς και συνιστάται η εφαρμογή τους.
Αναφορικά με την αρχή της υποχρέωσης της διοίκησης να αποκαταστήσει τη νομιμότητα, που επικαλείται ο αιτητής, έστω και αν θεωρητικά δεχθούμε τον ισχυρισμό του πως δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία στην επιβολή των πειθαρχικών ποινών, παρατηρώ πως η κρινόμενη προσφυγή βασίζεται, εκτός από το Άρθρο 146, και στο Άρθρο 28 του Συντάγματος.
Η επίκληση του Άρθρου 28, αλλά και η διατύπωση της αιτουμένης θεραπείας στην προσφυγή, την καθιστούν απορριπτέα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Αλεξάνδρου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2858.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόρριψης της γραπτής αναφοράς του αιτητή με την οποία ζήτησε να απαλειφθούν από το μητρώο του οι πειθαρχικές ποινές που του επιβλήθηκαν γιατί δεν τηρήθηκαν οι διαδικασίες που αναφέρονται στη Διαρκή Διαταγή του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Ο Δικαστής κ. Αρτεμίδης ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι λοχαγός στο στρατό της Δημοκρατίας, αποσπασμένος στην Εθνική Φρουρά. Στο παρελθόν και κατά καιρούς του επιβλήθηκαν διάφορες πειθαρχικές ποινές φυλάκισης, κράτησης ή περιορισμού, η τελευταία το Μάρτιο του 1987.
Στις 15.11.90 εκδόθηκε από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς Διαταγή Διαρκούς Ισχύος, όπως ονομάζεται στη στρατιωτική ορολογία, υπογραμμένη από τον τέως Αρχηγό της Αντιστράτηγο Παναγιώτη Μαρκόπουλο. Το περιεχόμενο της είναι εξαίρετο. Στο έγγραφο αυτό συνιστάται όπως στην επιβολή πειθαρχικών ποινών τηρείται η προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία και ακολουθούνται οι γενικές αρχές της φυσικής δικαιοσύνης, του διοικητικού δικαίου και της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Δίδονται επίσης επεξηγήσεις και οδηγίες για τη διαδικασία επιβολής πειθαρχικής ποινής και επισημαίνεται πως ο υπαίτιος παραβάτης της νόμιμης διαδικασίας θα υπόκειται ο ίδιος σε πειθαρχική δίωξη.
Μετά την κυκλοφορία του πιο πάνω εγγράφου ο αιτητής, με γραπτή αναφορά του στις 29.12.90, ζήτησε να απαλειφθούν από το μητρώο του οι πειθαρχικές ποινές που του επιβλήθηκαν, γιατί, κατά τον ισχυρισμό του, δεν τηρήθηκαν οι διαδικασίες που αναφέρονται στη Διαρκή Διαταγή. Στις 11.3.91 απορρίφθηκε η αναφορά του. Η αιτιολογία της απόρριψης είναι, κατά τη γνώμη μου, επαρκής και πλήρης. Ο αιτητής πληροφορείται στη σχετική επιστολή πως θα μπορούσε να ζητήσει τις θεραπείες που προβλέπονται από την ισχύουσα νομοθεσία και κανονισμούς, προσβάλλοντας ιεραρχικά τις πειθαρχικές ποινές που του επιβλήθηκαν, μέσα σε 15 ημέρες από την ημέρα που έλαβε γνώση της απόφασης και σε περίπτωση απόρριψης της αναφοράς παραπόνου του με καταχώριση προσφυγής στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Ο δικηγόρος του αιτητή υποστηρίζει πως η διοίκηση υποχρεούται στη διαγραφή των πειθαρχικών ποινών που επιβλήθηκαν σε αυτόν εφόσο, και σύμφωνα με τον ισχυρισμό του, δεν τηρήθηκε η νόμιμη διαδικασία. Και τούτο για να αποκατασταθεί η νομιμότητα. Εισηγείται επίσης πως το αίτημα του νομιμοποιείται γιατί γεννήθηκε μετά την έκδοση της Διαρκούς Διαταγής, οπόταν διευκρινίστηκαν, και ο ίδιος διέγνωσε, τα δικαιώματά του.
Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας εισηγείται πως η προσφυγή είναι αβάσιμη γιατί η επίδικη Διαρκής Διαταγή δεν εδημιούργησε δίκαιον. Σ' αυτή περιέχονται απλώς οδηγίες αναφορικά με τη διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθείται στην επιβολή πειθαρχικών ποινών προς γνώση και συμμόρφωση των υπευθύνων.
Συμφωνώ με την εισήγηση του δικηγόρου της Δημοκρατίας. Ο νόμος και οι κανονισμοί που διέπουν την επιβολή πειθαρχικών ποινών στα μέλη της Εθνικής Φρουράς προνοούν για τη διαδικασία προσβολής οποιασδήποτε πειθαρχικής ποινής. (Πειθαρχικοί Κανονισμοί της Εθνικής Φρουράς 1964-1977. Συζητώ τη διαδικασία που προβλέπεται σ' αυτούς στην υπόθεση Αλεξάνδρου ν. Δημοκρατίας προσφυγή 298/89, 30.10.1990). Και βεβαίως όταν αυτή καταστεί εκτελεστή διοικητική απόφαση προσβάλλεται ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η Διαρκής Διαταγή δεν είναι εκτελεστή διοικητική απόφαση. Σ' αυτή επισημαίνονται απλώς οι εσαεί ισχύουσες νόμιμες διαδικασίες και συνιστάται η εφαρμογή τους.
Αναφορικά με την αρχή της υποχρέωσης της διοίκησης να αποκαταστήσει τη νομιμότητα, που επικαλείται ο αιτητής, έστω και αν θεωρητικά δεχθούμε τον ισχυρισμό του πως δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία στην επιβολή των πειθαρχικών ποινών, παρατηρώ πως η κρινόμενη προσφυγή βασίζεται, εκτός από το Άρθρο 146, και στο Άρθρο 28 μόνο του Συντάγματος.
Η επίκληση του Άρθρου 28, αλλά και η διατύπωση της αιτουμένης θεραπείας στην προσφυγή, την καθιστούν απορριπτέα. Θα προχωρούσα σε αχρείαστη ακαδημαϊκή συζήτηση αν υποδείκνυα ποιό κατά τη γνώμη μου θα ήταν το ορθό διάβημα ανατροπής της ισχυριζόμενης παρανομίας βασισμένο στο ορθό και σχετικό άρθρο το Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.